Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ.

Αυτός ο ίδιος ο Κόσμος πρέπει κατ' ανάγκη να είναι άφθαρτος και αγέννητος. Άφθαρτος επειδή, αν τυχόν καταστραφεί, πρέπει ή καλύτερος, ή χειρότερος, ή ο ίδιος με αυτόν, ή χάος να δημιουργηθεί. Αν είναι χειρότερος, η δύναμη που δημιουργεί κάτι χειρότερο από το καλύτερο πρέπει να είναι κακή. Αν είναι καλύτερος, ο δημιουργός που δεν έφτιαξε εξ αρχής το καλύτερο πρέπει να είναι ατελής. Aν είναι ο ίδιος, μάταια δημιουργήθηκε. Αν είναι το χάος... είναι ασέβεια και να λέγονται τέτοια πράγματα. Όσα είπαμε αρκούν για να αποδείξουν ότι ο Κόσμος είναι αδημιούργητος.

…Διότι αν δεν καταστρέφεται τότε δεν δημιουργείται. Διότι κάθε τι δημιουργημένο καταστρέφεται. (σ.σ Με απλά λόγια, ότι γεννιέται μοιραία μπαίνει στην διαδικασία της φθοράς) Και επίσης, εφόσον ο Κόσμος υπάρχει λόγω της αγαθότητας του Θεού συνεπάγεται ότι ο Θεός πρέπει πάντα να είναι αγαθός και ο κόσμος να υπάρχει. Όπως το φως συνυπάρχει με τον Ήλιο και με την φωτιά, και η σκιά συνυπάρχει με το σώμα.

Από τα σώματα που βρίσκονται στον Κόσμο, άλλα μιμούνται το Νου και κινούνται σε κύκλους, άλλα μιμούνται την Ψυχή και κινούνται σε ευθεία γραμμή, η φωτιά και ο αέρας προς πάνω, η γη και το νερό προς τα κάτω. Κατά την κίνηση σε κύκλους η απλανής σφαίρα ξεκινά από την ανατολή, οι Επτά από τη δύση. (Οι αιτίες για αυτό είναι πολλές, ιδιαίτερα για να μην είναι η δημιουργία ατελής λόγω της ταχείας περιφοράς των σφαιρών).
Καθώς η κίνηση είναι διαφορετική, η φύση των σωμάτων πρέπει να είναι διαφορετική επίσης. Γι αυτό και το ουράνιο σώμα ούτε καίει ούτε ψύχει ότι αγγίζει, ούτε κάνει τίποτα άλλο από ότι χαρακτηρίζει τα τέσσερα στοιχεία.
Και ο Κόσμος είναι μία σφαίρα. Ο ζωδιακός το αποδεικνύει αυτό.
Όλα αυτά τα δημιούργησαν οι Θεοί, τα διατάσσει ο Νους, τα κινεί η Ψυχή.
Για τους Θεούς έχουμε ήδη μιλήσει.

ΣΑΛΟΥΣΤΙΟΣ – ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ και ΚΟΣΜΟΥ                

ΠΙΚΑΣΟ: « ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΑ ΣΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΟΥΣ ΜΕ ΣΑΧΛΑΜΑΡΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕ ΘΑΥΜΑΖΑΝ»

Για το Βήμα Γιάννης Μαρίνος.
«Στην τέχνη, ο λαός δεν αναζητά πλέον ανακούφιση και εξύψωση. Αλλά οι λεπτεπίλεπτοι, οι πλούσιοι, οι αργόσχολοι για να ξεχωρίσουν από το λαό αναζητούν το καινούριο, το παράδοξο, το ασυνήθιστο, το σκανδαλώδες. Και εγώ, από τον κυβισμό και έπειτα, ικανοποίησα τους σοφούς και τους κριτικούς με όλες τις ευμετάβλητες σαχλαμάρες που μου έρχονταν στο κεφάλι, και όσο λιγότερο με καταλάβαιναν τόσο περισσότερο με θαύμαζαν. Με το να διασκεδάζω με αυτά τα παιχνίδια, αυτές τις κουταμάρες, αυτές τις σπαζοκεφαλιές, έγινα διάσημος, και μάλιστα πολύ γρήγορα. Και η διασημότητα για ένα ζωγράφο σημαίνει πωλήσεις, κέρδη, περιουσία, πλούτη. Και σήμερα- όπως ξέρεις – είμαι διάσημος, είμαι πλούσιος. Αλλά όταν βρίσκομαι μόνος με τον εαυτό μου, δεν έχω το κουράγιο να θεωρούμαι καλλιτέχνης με τη μεγάλη και τη παλιά σημασία της λέξεως. Αυτοί ήταν μεγάλοι ζωγράφοι, ο Τζιότο, ο Ρέμπραντ ο Τισιάνος, ο Γκόγια. Δεν είμαι παρά ένας κοινός σαλτιμπάγκος, που κατάλαβε το πνεύμα των καιρών του και εξήντλησε όσο καλύτερα μπορούσε τη βλακεία, τη ματαιοδοξία, τη φιλοχρηματία των συγχρόνων του. Είναι πικρή η εξομολόγηση μου, πιο θλιβερή οπόσο φαίνεται, αλλά έχει τη χάρη να είναι ειλικρινής».
Αγαπητοί αναγνώστες, Αν κάποιο έργο τέχνης δες σας αρέσει, σας απωθεί ή σας προκαλεί αηδία μη διστάζετε να εξωτερικεύσετε τα αισθήματα σας. Μπορεί να έχετε εσείς περισσότερο δίκιο από εκείνους που προσποιούνται ότι εκστασιάζονται επειδή δεν τολμούν να εκφραστούν ειλικρινώς, φοβούμενοι μήπως θεωρηθούν ακαλλιέργητοι. Η απάτη και ο τυχοδιωκτισμός θάλλουν και στο χώρο των καλλιτεχνών, όπως και παντού αλλού. (Από συνέντευξη του Πάμπλο Πικάσο στο διάσημο συγγραφέα Τζιοβάνι Παπίνι) Πηγή: http://www.syzosa.gr/

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΑ ΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ (Υποτιτλισμένο)

ΟΜΑΔΑ ΡΩΣΩΝ ΕΡΕΥΝΗΤΩΝ ΑΝΑΛΥΕΙ ΤΙΣ ΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΔΟΡΥΦΟΡΩΝ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ STEREO ΤΗΣ NASA ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ
ΤΟ ΙΔΙΟ ΥΛΙΚΟ ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ, ΣΕ ΥΨΗΛΗ ΑΝΑΛΥΣΗ: ΕΔΩ
ΣΧΕΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ: nasa.gov (1) και  nasa.gov (2)  Πηγή.
Δείτε επίσης. Τηλεσκόπιο SOHO : sohonasa (1) και  sohonasa (2)

ΟΙ ΠΟΣΕΙΔΟΝΙΑΤΕΣ

Έβλεπα με συγκίνηση αυτό το βίντεο και μου ήρθε στο μυαλό το ποίημα του μεγάλου ποιητή μας Κωνσταντίνου Καβάφη. Πόσο τραγικά επιβεβαιώνεται η ιστορία! Και εδώ στο κράτος της ρωμιοσύνης ακόμα και αυτές οι τελετές μας είναι απαγορευμένες να τελούνται. Ντροπή και όνειδος, αίσχος και αποτροπιασμός για το θλιβερό κρατίδιο της ρωμιοσύνης.
Την γλώσσα την ελληνική οι Ποσειδωνιάται εξέχασαν τόσους αιώνας ανακατευμένοι με Τυρρηνούς, και με Λατίνους, κι άλλους ξένους. Το μόνο που τους έμενε προγονικό ήταν μια Ελληνική γιορτή, με τελετές ωραίες, με λύρες και με αυλούς, με αγώνας και στεφάνους.
Κ' είχαν συνήθειο προς το τέλος της γιορτής τα παλαιά τους έθιμα να διηγούνται, και τα Ελληνικά ονόματα να ξαναλένε, που μόλις πια τα καταλάμβαναν ολίγοι. Και πάντα μελαγχολικά τελείων' η γιορτή τους. Γιατί θυμούνταν που κι αυτοί ήσαν Έλληνες - Ιταλιώται έναν καιρό κι αυτοί· και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν, να ζουν και να ομιλούν βαρβαρικά βγαλμένοι - ω συμφορά! - απ' τον Ελληνισμό. http://www.ixorcosmos.gr/ic1/

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑΣ - ΠΩΣ ΤΟΝ ΠΡΟΔΩΣΑΝ ΟΙ ΑΓΙΟΡΙΤΕΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ

Ο διακεκριμένος Σερραίος πατριώτης Εμμανουήλ Παπάς αγωνίσθηκε και έδωσε όλη του την περιουσία, για τις ανάγκες του αγώνος για την Ελληνική ελευθερία

Τον Οκτώβριο του 1820 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ανήγγειλε στον Εμμανουήλ Παπά την έναρξη της Επαναστάσεως. Το 1821 στις 23 Μαρτίου ο Ε. Παπάς μαζί με τον Ιωάννη Χατζηπέτρο αποπλέει για την χερσόνησο του Άθω με όπλα και πολεμοφόδια.

Οι Τούρκοι φοβούμενοι την επέκταση της επαναστάσεως και στην Μακεδονία επετέθησαν στην αγορά του Πολυγύρου για να τρομοκρατήσουν τον πληθυσμό. Οι κάτοικοι του Πολυγύρου όμως οπλίστηκαν και επετέθησαν κατά των Τούρκων, φονεύοντας την φρουρά 18 Τούρκους και τον διοικητή. Αυτό το γεγονός απετέλεσε την έναρξη της Επαναστάσεως στην Μακεδονία.

Οι Τούρκοι προέβησαν σε συλλήψεις, εκτελέσεις, διαπομπεύσεις. Σε αυτές δε τις επιθέσεις των Τούρκων κατά των Ελλήνων συνέβαλαν και συνήργησαν οι Eβραioι της Θεσσαλονίκης. Η επανάσταση με την πάροδο του χρόνου δείχνει να σβήνει λόγω ελλείψεως πολεμοφοδίων και τροφών. Το ιδιαίτερον (προσωπικόν) ταμείου του Εμμανουήλ Παπά εξηντλήθη. Είναι άξιον λόγου εδώ να αναφέρω ότι καθ’ όλην την διάρκεια της Τουρκοκρατίας η «Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους» είχε επιβάλει στο ποίμνιό της (τους υπόδουλους Έλληνες) τον φόρο της «δεκάτης» (Παλαιά Διαθήκη), δηλαδή 10% της περιουσίας κάθε Χριστιανού να δίδεται στην Εκκλησία, και τα «δοσίματα» δωρεές. Επίσης κάθε χριστιανός γαιοκτήμονας υποχρεωτικά μετά τον θάνατό του άφηνε 1/3 της γης του στην Εκκλησία. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει επίσης το δικαίωμα εκτός των προηγουμένων να φορολογή εκτάκτως και κατά βούλησιν το ποίμνιό του.

Ο Εμμανουήλ Παπάς στρέφεται για βοήθεια στις πάμπλουτες μονές του Αγίου Όρους. Μάταιος κόπος! Παρά τις εκκλήσεις του ιδίου του Υψηλάντου οι μοναχοί δεν εννοούν να θίξουν τους πλουσιότατους θησαυρούς του Αγίου Όρους, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πηγή σοβαράς ενισχύσεως όχι μόνον του Μακεδονικού αλλά και του Πανελλήνιου αγώνος. 

Ο Κ. Παπαρηγόπουλος («Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» τόμος 5, σελ. 507) μας παραδίδει την ακόλουθη επιστολή του οπλαρχηγού Ρήγα Μάνθου προς Εμμανουήλ Παπά, με ημερομηνία 19 Ιουνίου 1821 : «Κατά την παραίνεσίν της εξακολουθώ φυλάττων τον στρατόν εντός των οχυρωμάτων … Μα τι να κάμη κανείς την μικρολογίαν των Αγίων Πατέρων; Αυτή η στυγερά ανελευθεριότης και μικροπρέπεια αυτών μας εμπόδισαν από πολλά ωφέλιμα και πολλά αναγκαία … Επάσχισα να τους διαθέσω διαφορετικά με λόγον. Όμως αυτοί από τον σκοπό των δεν εβγαίνουν. Έχουν τα φρονήματά των, τα οποία μόνα εγκρίνουν δια καλά, και τα προσκυνούν και τα λατρεύουν, και φροντίζουν μόνον δια την συντήρησιν των ιδίων των υποκειμένων, και μόνον δια την ασφάλειά των. Φοβούμαι μήπως ο λαός από την πείναν και τας πολλάς θλίψεις του, εφορμήση εναντίον των (των μοναχών του Αγίου Όρους) και δεν δυνηθώμεν να απαντήσωμεν εις την ορμήν των».

Οι Τούρκοι συνέχιζον τις σφαγές στα γύρω χωριά του αμάχου πληθυσμού. Πείνα και επιδημίες ακολούθησαν. Τον Μάϊο του 1822 ο πασάς Θεσσαλονίκης ο Αβδούλ Αμπούδ ξεκινά εκστρατεία εναντίον της Κασσάνδρας συνοδευόμενος από μεγάλη στρατιωτική δύναμη. Η Κασσάνδρα μεταβλήθη σε σφαγείο και σε στάχτη. Τα χωριά επυρπολήθησαν, και όσοι κάτοικοι δεν εσφάγησαν πουλήθηκαν ως δούλοι. Απέμενεν ο Άθως όπου οι μοναχοί ζούσαν ήρεμοι στην πανθάλασσα των πλούτων τους.
Ο πασάς τους υπεσχέθη να σεβασθή το προαιώνιον προνόμιο των Μονών, της απαγορεύσεως εισόδου Τουρκικού στρατού στην γη των Αγιορειτών, εφ’ όσον παρέδιδαν όπλα, κανόνια και ομήρους σε αυτόν, καθώς και χρηματικό ποσό δυόμισυ εκατομμυρίων γροσίων. 
Οι Αγιορείτες εδέχθησαν χωρίς διαπραγματεύσεις να παραδώσουν τον ακόμη στην Μονή ευρισκόμενο Εμμανουήλ Παπά.
Η παράδοσις του Εμμανουήλ Παπά από τους Αγιορείτες εζητήθη από τον Αβδούλ Αμπούδ. 
Οι Αγιορείτες όχι μόνον δεν διαπραγματεύθηκαν καν την παράδοσή του, αντιθέτως τον κατεδίωξαν αμέσως οι ίδιοι

Ακολουθεί το έγγραφο της προδοσίας των ηγουμένων των δεκαεννέα υπολοίπων προς τους μοναχούς της Μονής του Εσφιγμένου : «Εις την πανοσιότητά σας, Άγιοι Πατέρες, του ιερού Κοινοβίου Εσφιγμένου. Χθές ο ενδοξότατος ημών Χασεκή Αγάς μας, σας έγραψε μουρασελόν, δια να πιάσετε ενέχειρον τον άρχοντα Παπά (τον Εμμανουήλ Παπά) και τους λοιπούς καθώς και ο ίδιος σας έγραψε. Λοιπόν σας γράφομεν και ημείς οι των είκοσι Ιερών Μοναστηρίων Προϊστάμενοι, εν τη Ιερά Συνάξει, να κάμετε το ίδιον, ομοφώνως, δηλαδή να μας τους φέρετε ενταύθα αναμφιβόλως και τους ζητούμεν από εσάς εφεύκτως. Και ιδού όπου στέλλομεν επίτηδες ανθρώπους, δια να τους πάρουν. Και όσοι ακολουθούν τον άρχοντα από τους εντοπίους Πατέρες, να τον αφήσουν και να επιστρέψουν εις τα κελλιά τους. Ειδε και φανούν παρήκοοι, θέλουν υποπέσει εις οργήν μεγάλην, και θέλουν χάσει και τα οσπίτιά των. Ομοίως και όσοι άλλοι πιασθούν έχουν να παιδεύωνται. Ταύτα προς είδησίν σας και εμμένομεν. 1821-18 Νοεμβρίου. Άπαντες οι εν τη Κοινή Συνάξει των δεκαεννέα ιερών Μοναστηρίων του Αγίου Όρους Προϊστάμενοι».

Εφ’ όσον δεν υπήρχαν στο Άγιον Όρος Τούρκοι, οι Αγιορείτες μπορούσαν να φυγαδεύσουν τον Ε. Παπά. Προτίμησαν όμως να τον παραδώσουν. Το μόνον που διαπραγματεύθηκαν οι Αγιορείτες ήταν τα χρήματα.

Ο Εμμανουήλ Παπάς καταδιωκόμενος από τους Τούρκους και τους Αγιορείτες καλογήρους κατόρθωσε να επιβιβασθή με λίγους πιστούς συντρόφους στο πλοίο του Χ. Βισβίζη για την Ύδρα. Κατά την διαδρομή εξαντλημένος από τις κακουχίες και τις συγκινήσεις της τραγικής του περιπέτειας πέθανε, στο πλοίο, από καρδιακή προσβολή. Το σώμα του κηδεύθηκε στην Ύδρα με τιμές ΗΡΩΟΣ!

Το μόνο που διαπραγματεύθηκαν οι Αγιορείτες ήταν το χρηματικό ποσόν των δυόμισυ εκατομμυρίων γροσίων, για το οποίο ζήτησαν 40 ημέρες χρονικά διάστημα για την παράδοση τελικά στους Τούρκους αυτού του ποσού. Πηγή.

Στο history-of-macedonia διαβάστε την επιστολή που στάλθηκε το έτος 1951 σε Ελληνική εφημερίδα από έναν από τους απόγονους του Μακεδόνα Ήρωα από τις Σέρρες, Εμμανουήλ Παππά. Στην επιστολή περιέχονται σημαντικές πληροφορίες για την τύχη των υιών του Μακεδόνα Ήρωα του 1821. (Τα κόκκινα γράμματα είναι σύνδεσμοι)

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ ΕΓΚΟΣΜΙΩΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡΚΟΣΜΙΩΝ

Από τους Θεούς μερικοί είναι του κόσμου, δηλαδή Εγκόσμιοι και άλλοι πάνω από τον κόσμο, δηλαδή Υπερκόσμιοι. Εγκόσμιους αποκαλώ όσους δημιούργησαν τον Κόσμο. Από τους Υπερκόσμιους Θεούς μερικοί δημιούργησαν την Ουσία, άλλοι τον Νου και άλλοι την Ψυχή.
Και για αυτό έχουν τρεις τάξεις, οι οποίες μπορούν όλες να βρεθούν στις πραγματείες περί του θέματος.
Από τους Εγκόσμιους Θεούς μερικοί έφεραν σε ύπαρξη τον Κόσμο, άλλοι τον ψύχωσαν, άλλοι τον εναρμόνισαν, καθώς αποτελείται από διάφορα στοιχεία. Μία τετάρτη τάξη Θεών τον διαφυλάσσει εναρμονισμένο.
Αυτές είναι οι τέσσερις πράξεις που η κάθε μία έχει αρχή, μέση και τέλος, συνεπώς πρέπει να υπάρχουν Δώδεκα Θεοί για να κυβερνούν τον Κόσμο. 


Εκείνοι που έπλασαν τον Κόσμο είναι ο Ζεύς, ο Ποσειδών και ο Ήφαιστος.
Εκείνοι που τον εμψύχωσαν είναι η Δήμητρα, η Ήρα και η Άρτεμις.
Εκείνοι που τον εναρμόνισαν είναι ο Απόλλων, η Αφροδίτη και ο Ερμής.
Εκείνοι που τον φυλάσσουν είναι η Εστία, η Αθηνά και ο Άρης.

Στ’ αγάλματά τους υπάρχουν κρυφές ενδείξεις των χαρακτηριστικών τους. Ο Απόλλων εναρμονίζει μία λύρα. Η Αθηνά είναι ένοπλη και η Αφροδίτη είναι γυμνή (επειδή η αρμονία δημιουργεί την ομορφιά και η ομορφιά σε ότι είναι ορατό δεν κρύβεται). Ενώ αυτοί οι Δώδεκα, κατά μία πρωταρχική έννοια κατέχουν τον Κόσμο, θεωρούμε ότι και οι άλλοι Θεοί εμπεριέχονται σε αυτούς. Ο Διόνυσος στο Δία, για παράδειγμα, ο Ασκληπιός στον Απόλλωνα και οι Χάριτες στην Αφροδίτη.

Διακρίνουμε επίσης και τις διάφορες σφαίρες τους. Στην Εστία ανήκει η Γη, στον Ποσειδώνα το νερό, στην Ήρα ο αέρας, στον Ήφαιστο η φωτιά. Και οι έξι ανώτερες σφαίρες στους Θεούς που συνήθως αποδίδονται. Διότι ο Απόλλων και Άρτεμις αφορούν τον Ήλιο και τη Σελήνη, η σφαίρα του Κρόνου πρέπει να αποδοθεί στην Δήμητρα, ο αιθέρας στην Αθηνά. Ενώ ο ουρανός είναι κοινός για όλους.
Έτσι οι τάξεις, δυνάμεις και σφαίρες των Δώδεκα Θεών εξηγούνται και υμνούνται.

ΣΑΛΟΥΣΤΙΟΣ – ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ και ΚΟΣΜΟΥ- http://www.ellinikoarxeio.com/

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ,ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ,ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ,ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΚΑΜΑΡΩΝΟΥΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΤΗΣ ΣΑΠΦΟΥΣ, ΤΟΥ ΠΙΝΔΑΡΟΥ, ΠΟΥ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΣΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΡΩΜΗΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΒΡΑΪΣΜΟ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ, ΤΗΝ ΕΒΡΑΪΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΔΕΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥΣ. ΠΗΛΕΥΣ

ΕΙΘΕ ΝΑ ΑΝΘΙΣΕΙ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ...

...Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΙΕΡΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ.

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ και ΚΟΣΜΟΥ

Οι ουσίες των Θεών ποτέ δεν δημιουργήθησαν (διότι τα αιώνια όντα ποτέ δεν δημιουργούνται. Και υπάρχει αιώνια ότι κατέχει την πρωταρχική δύναμη και από τη φύση του δεν παθαίνει τίποτα). Ούτε συνίστανται οι ουσίες των Θεών από σώματα. Διότι πάντα οι δυνάμεις μέσα στα σώματα είναι ασώματες. Ούτε περιέχονται στο χώρο διότι αυτή είναι ιδιότητα των σωμάτων. Ούτε διαχωρίζονται από την Πρώτη Αιτία ούτε και μεταξύ τους, όπως ακριβώς και οι σκέψεις διαχωρίζονται από το νου, ούτε οι πράξεις γνώσης από την ψυχή.
Ακολουθεί η γνώση για την Πρώτη Αιτία και οι συνακόλουθες προς αυτήν τάξεις των Θεών, καθώς και η φύση του Κόσμου, η ουσία του νου και της ψυχής, έπειτα η Πρόνοια, η Ειμαρμένη, και η Τύχη, μετά η Αρετή και η Κακία και οι διάφορες μορφές κοινωνικής οργανώσεως, καλές και κακές, που προέρχονται από αυτές, και η πιθανή προέλευση του Κακού στον Κόσμο.
Καθένα από αυτά τα θέματα απαιτεί πολλές και μεγάλες συζητήσεις. Δεν θα έβλαπτε όμως, αν τα εκθέταμε εν συντομία, ώστε ο ακροατής να μην τα αγνοεί παντελώς. Αρμόζει στην Πρώτη Αιτία να είναι Μία -διότι η μονάδα προηγείται κάθε πλήθους - και να ξεπερνά τα πάντα σε δύναμη και αγαθότητα. Επομένως τα πάντα μετέχουν αυτής. Διότι λόγω της δύναμής της, τίποτα δεν γίνεται να την παρακωλύσει και λόγω της αγαθότητάς της είναι αδύνατον να παραγκωνισθεί.
Αν η Πρώτη Αιτία ήταν Ψυχή, τα πάντα θα ήσαν Έμψυχα. Αν ήταν Νους, τα πάντα θα είχαν Νόηση. Αν ήταν Ύπαρξη, τα πάντα θα αποτελούνταν από την Ύπαρξη. Και βλέποντας αυτή την ιδιότητα στα πάντα, μερικοί άνθρωποι νόμισαν ότι ήταν η Πρώτη Αιτία η Ύπαρξη. Αν τα πράγματα απλώς υπήρχαν, χωρίς να είναι αγαθά, αυτό το επιχείρημα θα ήταν ορθό, αν όμως τα πράγματα που υπάρχουν, υπάρχουν λόγω της αγαθότητάς τους και μετέχουν του Αγαθού, η Πρώτη Αιτία πρέπει απαραιτήτως να είναι πέρα από την Ύπαρξη και από το Αγαθό. Σημαντική απόδειξη αυτού είναι ότι οι ευγενικές ψυχές περιφρονούν την Ύπαρξη προς χάριν του Αγαθού, όταν κινδυνεύουν για την πατρίδα τους ή τους φίλους τους ή για την αρετή.
Μετά από αυτή την άρρητη δύναμη έχουμε πάντως τις τάξεις των Θεών.
ΣΑΛΟΥΣΤΙΟΣ – ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ και ΚΟΣΜΟΥ              Ελληνικό Αρχείο

ΕΙΣ ΗΛΙΟΝ ΥΠΕΡΙΟΝΑ

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΩΜΟ Help Save the Sacred Altar of the 12 Gods


http://www.thyrsos.gr/ http://www.bomos.gr/ http://www.ixorevolution.com
Βοήθησε και εσύ να σωθεί ο Ιερός Βωμός των 12 Θεών
Συγκέντρωση υπογραφών για την διάσωση του Βωμού των Δώδεκα Θεών
http://www.thepetitionsite.com/201/help-save-the-sacred-altar-of-the-12-gods/
Help Save the Sacred Altar of the 12 Gods Athens. Sunday 13th March 2011 -11:00 a.m. Ancient Agora of Athens.
ΣυνΈλληνα! Ο Ιερός μας Βωμός, δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραμένει έρμαιο στα οικονομικά συμφέροντα που αντιτάσσει η πλευρά του ΗΣΑΠ, η σιωπή των ΜΜΕ και η αδιαφορία του Υπουργείου Πολιτισμού. Έχεις Ιστορικό και πρωτίστως Ηθικό χρέος να τον Υπερασπιστείς με όλες σου τις δυνάμεις!
Μπορεί να θάφτηκε τόσα χρόνια, μα δεν έπαψε να είναι Ιερός για τους Έλληνες που ακολουθούν την Πατρώα Θρησκεία! Τώρα που επανήλθε στο φως, ο Ιερός Βωμός των 12 Θεών πρέπει να έχει ανάμεσα στους υπερασπιστές του και εσένα! Ενημέρωσε όσους περισσότερους μπορείς για το θέμα! Διέδωσε ότι υπάρχουν Έλληνες που προσπαθούν, και ένωσε και εσύ τις δυνάμεις σου!

Βοηθήστε όλοι να σώσουμε τον Ιερό Βωμό των Δώδεκα Θεών, δεν πρέπει να λείψει κανείς.
Όλοι μαζί μπορούμε!

ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΠΟΥ ΥΠΕΣΤΗ Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

«Πελεκούσαν τα πρόσωπα στις μετόπες»
Προ ετών, ο αναστηλωτής του Παρθενώνα Μανόλης Κορρές μετέφερε συζητώντας με τον Κώστα Γαβρά τη βεβαιότητα των αρχαιολόγων, όπως προέκυψε από την επιστημονική παρατήρησή τους, ότι ανθρώπινο χέρι, και των χριστιανών, κατέστρεψε το μνημείο.
«Όλες οι μετόπες του Παρθενώνα βόρειας και δυτικής πλευράς έχουν υποστεί βαριά απολάξευση. Ολες οι κεφαλές των αναγλύφων πελεκήθηκαν άγρια, εκτός της 32ης μετόπης της βόρειας πλευράς γιατί τάχα απεικόνιζε σκηνή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (τι άλλο θα ακούσουμε…). Ολα αυτά τεκμαίρονται επί τη βάσει της παρατήρησης των αρχαιολόγων, γιατί δεν υπάρχει καμία πηγή της εποχής εκείνης που να αναφέρεται σε αυτή την καταστροφή. Οι χριστιανοί πελεκούσαν τα πρόσωπα, αυτό είναι σχεδόν βέβαιο. Από την άλλη πλευρά μετέτρεπαν τους αρχαίους ναούς σε εκκλησίες.
Σε μια εποχή παρακμής σαν κι αυτή του +4ου-+5ου αιώνα, δεν υπήρχαν πολλές επιλογές. Περιβάλλον προστασίας των μνημείων δεν υπήρχε. Το αντίθετο θα έλεγα. »Αλλά ας αφήσουμε εκείνη την εποχή και ας έρθουμε στον 19ο αιώνα. Το 1827 οι Τούρκοι ανατίναξαν με πυρίτιδα το χορηγικό μνημείο του Θρασύλου, στη νότια Κλιτύ, πάνω από το θέατρο του Διονύσου. Λίγο αργότερα ο Πιτάκκης, ο πρώτος Ελληνας αρχαιολόγος, συγκέντρωσε τα υπολείμματα των μαρμάρων του Θρασυλίου με σκοπό να τα χρησιμοποιήσει για την αναστήλωσή του. Το 1850 ήταν όλα έτοιμα για να αρχίσει η ανοικοδόμησή του με τα αρχαία μάρμαρα που είχαν συγκεντρωθεί. Εξαιτίας όμως μιας μικρής διακοπής του προγράμματος αυτού λόγω οικονομικών δυσκολιών, τα περισσότερα αρχαία μάρμαρα εκλάπησαν και αφού πελεκήθηκαν απ’όλες τις πλευρές χρησιμοποιήθηκαν στην ανακατασκευή της Ρωσικής Εκκλησίας του Σωτήρα στην οδό Φιλελλήνων. Σήμερα, τα μάρμαρα αυτά αποτελούν βαθμίδες, μαρμαροποδιές, επισκοπικό θρόνο, θωράκια, κιονίσκους αυτής της εκκλησίας.
»Θα σας πω και κάτι ακόμη, για να δείτε τι εκτίμηση είχαν οι συμπατριώτες μας στον Παρθενώνα κατά τον 19ο αιώνα. Στη δεκαετία του 1860 άρρενες έφηβοι, γιοι αστών Αθηναίων, ανέβαιναν στη γιορτή της Αναστάσεως στην Ακρόπολη και ασκούνταν στη σκοποβολή. Πυροβολούσαν με τα όπλα τους τη λεοντοκεφαλή που είχε απομείνει στη βορειοανατολική γωνία του Παρθενώνα. Τέτοια επίδειξη παλικαριάς. Γι’ αυτό, δεν απορώ για το τι έκαναν οι χριστιανοί τον 4ο και 5ο αιώνα. Ηταν μια εποχή παρακμής. Κι αν θέλετε το βρίσκω ασήμαντο, μπροστά στην καταστροφή που επέβαλε ο Χριστιανισμός για αιώνες στον Ελληνικό πολιτισμό. Καταστράφηκε ολοσχερώς το οδικό δίκτυο, ερήμωσαν οι πόλεις, κατέρρευσε η οικονομία, το χρηματοπιστωτικό σύστημα των Αρχαίων, καταλύθηκαν τα πάντα. Χάθηκε ένα κολοσσιαίο κεφάλαιο του Ελληνικού πολιτισμού μέσα σε δύο αιώνες. Οι επιστήμες σταμάτησαν, όλα όσα είχαν ώς τότε δημιουργηθεί, οι κατακτήσεις της ανθρώπινης σκέψης και φιλοσοφίας, κατέρρευσαν».
«Πελεκούσαν τα πρόσωπα στις μετόπες» [Του αρχαιολόγου Μανόλη Κορρέ!] [Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009]
Για να ‘χει φως η εκκλησία καταστράφηκε το αέτωμα [Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009]
Τρίκλιτη βασιλική στην Ακρόπολη [Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009]
ΠΗΓΗ.

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ: ΕΠΙΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ


Αισχρόν τά οθνεία πολυπραγμονέοντα αγνοείν τά οικήια.
Είναι αισχρό να ασχολείται κανείς με τα ξένα πράγματα και να αγνοεί τα δικά του. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ               

Η ΔΙΠΛΗ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ Η ΜΑΝΤΙΚΗ!

Τι είναι αυτό που επιτυγχάνεται με την πρόβλεψη του μέλλοντος ;
Αρχικά, μας πληροφορεί ο Ιάμβλιχος στο «Περί Αιγυπτίων μυστηρίων, 3.1 – 3.4», θα πρέπει να ξέρουμε ότι η πρόβλεψη δεν ένα πράγμα που ανήκει στο γίγνεσθαι ούτε επιτυγχάνεται με τον τρόπο της φυσικής μεταβολής ούτε και ανακαλύπτεται και σχεδιάζεται ως κάτι χρήσιμο για τους σκοπούς της ζωής ούτε, εν συντομία, είναι ανθρώπινο έργο, αλλά θείο και υπερφυές και στέλνεται σε εμάς άνωθεν και από τον ουρανό. Επίσης είναι αγέννητο και αϊδιο, που καθώς αυθυπάρχει προηγείται.
Η καλύτερη θεραπεία λοιπόν για αυτή την ερώτηση και για τις παρόμοιες είναι να γνωρίζεις πως η αρχή της μαντικής τέχνης δεν προκύπτει από τα σώματα ούτε από τα σωματικά πάθη ούτε από μια ορισμένη φύση και τις δυνάμεις για την φύση ούτε από τον ανθρώπινο εξοπλισμό ή τις συνήθειες που ανήκουν σε αυτόν, αλλά ούτε από μια ορισμένη τέχνη, εξωτερικά αποκτημένη, που αφορά στην διαπραγμάτευση μιας συγκεκριμένης πλευράς της βιολογικής καταστάσεως. Διότι, ολόκληρο το κύρος τη ανήκει στους θεούς και διδάσκεται από αυτούς. Επιτυγχάνεται, μάλιστα, με θεία έργα ή σημεία και περιέχει θεία θέματα και επιστημονικά θεωρήματα. Όλα τα άλλα υπόκεινται ως όργανα στο δώρο της πρόγνωσης που στέλλεται από τους θεούς, δηλ. όσα ανήκουν στην ψυχή και στο σώμα μας, όσα ενυπάρχουν στη φύση του σύμπαντος και στις συγκεκριμένες φύσεις. Αλλά κάποια προϋπάρχουν της υλικής τάξης, όπως ο χώρος ή κάποια άλλα παρόμοια.
Σχετικά τώρα, με την άποψη κάποιων, ότι με την μαντική που συμβαίνει κατά τον ύπνο λέγεται πως συχνά αποκτούμε γνώση για τα μελλούμενα μέσω των ονείρων, πολλές φορές χωρίς να το επιβάλλουμε βρισκόμενοι σε έκσταση και υπερ-κινητικότητα, αλλά δεν αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει με τον ίδιο τρόπο που αντιλαμβανόμαστε όταν είμαστε ξύπνιοι. Ωστόσο, αυτό συμβαίνει συχνά στα ανθρώπινα όνειρα και στα όνειρα που προκύπτουν από την ψυχή ή την ανακίνηση από τις εν ημίν έννοιες ή λόγους ή φαντασιών ή κάποιων καθημερινών φροντίδων. Και αυτά, όντως, κάποιες φορές είναι αληθινά και κάποιες φορές ψεύτικα, κάποτε επιβεβαιώνοντας την πραγματικότητα, αλλά τις περισσότερες φορές αποκλίνοντας από αυτήν. Τα όνειρα, ωστόσο, που τα λέμε θεόπεμπτα δεν υπάρχουν με τον τρόπο που αναφέρεις, αλλά λαμβάνουν χώρα είτε ο ύπνος μας αφήνει και ξεκινούμε να ξυπνάμε – και τότε ακούμε μια φωνή να μας λέει τι πρέπει να γίνει – είτε όταν ακούμε φωνές μεταξύ του ύπνου και του ξύπνου είτε όταν είμαστε απολύτως ξύπνιοι. Και κάποιες φορές, όντως, ένα «ἀναφὲς καὶ ἀσώματον πνεῦμα» περικυκλώνει τους ξαπλωμένους, ώστε να μην γίνεται αντιληπτό από την όραση, αλλά από μια άλλη συναίσθηση και παρακολούθηση. Η είσοδος αυτού του πνεύματος, επίσης, συνοδεύεται με θόρυβο, και εξαπλώνει τον εαυτό του παντού χωρίς επαφή, επιτυγχάνοντας αξιοθαύμαστα έργα, βοηθητικά στην απελευθέρωση από τα πάθη της ψυχής και του σώματος. Άλλοτε, η όραση των ματιών μας κυριεύεται από ένα λαμπρό και ήρεμο φως, που τα κάνει να κλείνουν παρόλο που προηγουμένως ήταν ανοικτά. Οι άλλες αισθήσεις, ωστόσο, βρίσκονται σε διέγερση και συναισθάνονται πως οι θεοί φανερώνονται στο φώς, ακούνε όσα αυτοί λένε και παρακολουθούν όσα πράττουν. Αυτό, όμως, θεωρείται με ένα ακόμη πιο τέλειο τρόπο, όταν η όραση βλέπει και ο νους, σφύζοντας από υγεία, ακολουθεί όσα συμβαίνουν, συνυπάρχοντας με τις κινήσεις και όσα βλέπει.
Καθώς, λοιπόν, αυτά είναι τα όνειρα και τόσο διαφορετικά, κανένα δεν μοιάζει με τα ανθρώπινα. Αλλά και ο ύπνος, το κλείσιμο των ματιών – μια κατάληψη παρόμοια της νάρκωσης – και η κατάσταση μεταξύ του ύπνου και της εγρήγορσης, και η αρχική ή η τέλεια εγρήγορση, όλες αυτές είναι θείες ενδείξεις και αναγκαίες για την υποδοχή των θεών. Ένα μέρος τους, μάλιστα,  αποστέλλεται από τους θεούς και προηγείται της θείας επιφάνειας ή των παρόμοιων πραγμάτων.
Αφαιρέστε λοιπόν από τα θεία όνειρα, μεταξύ των οποίων περιέχεται και το μαντικό, το όντας σε ύπνο  και επίσης τον ισχυρισμό πως δεν αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει με τον ίδιο τρόπο που αντιλαμβανόμαστε όταν είμαστε ξύπνιοι. Διότι οι θεοί δεν είναι λιγότερο ενεργώς παρόντες στα όνειρα μας από ότι στο ξύπνιο μας. Και εάν πρέπει να πω την αλήθεια, η παρουσία των θεών στην πρώτη περίπτωση είναι υποχρεωτικά σαφέστερη και ακριβέστερη, προκαλώντας μια τελειότερη αντίληψη από ότι στη δεύτερη περίπτωση. Άρα, κάποιοι που αγνοούν αυτές τις ενδείξεις των μαντικών ονείρων και θεωρούν ότι έχουν κάτι κοινό με τα ανθρώπινα όνειρα, σπανίως και απρόσεκτα προβλέπουν τα μελλούμενα. Συνεπώς, μάλιστα, εύλογα αμφιβάλλουν για το πώς τα όνειρα περιέχουν οποιαδήποτε αλήθεια.
Όπως όμως μας πληροφορεί ο Ιάμβλιχος, οι Σοφοί λέγουν ότι η ψυχή έχει διπλή ζωή, μία μαζί με το σώμα και μία ξέχωρη από αυτό. Όταν είμαστε, λοιπόν,  ξύπνιοι (ἐγρηγορότες) χρησιμοποιούμε, ως επί το πλείστο, τη ζωή που είναι κοινή με το σώμα, εκτός όταν διαχωρίζουμε τους εαυτούς μας εντελώς από αυτό δια της νόησης και της απόπειρας διανόησης των καθαρών Λόγων. Όταν όμως κοιμόμαστε, είμαστε εντελώς ελεύθεροι (ἀπολυόμεθα παντελῶς), ωσάν να ήμασταν πριν δεσμώτες και χρησιμοποιούμε μια ζωή απελευθερωμένη από την γνώση. Τότε η ζωή είναι είτε νοερή είτε θεία και είτε τα δυο αυτά είναι το ίδιο πράγμα είτε το καθένα από μόνο του καθ’ εαυτό και διεγείρει τη ζωή μέσα μας, ενεργοποιημένο σύμφωνα με τη φύση του. Αφού, λοιπόν, ο νους θεωρεί τα όντα, αλλά η ψυχή περιέχει τους λόγους όλων των δημιουργημένων φύσεων, φυσικά προκύπτει ότι, επειδή ακριβώς περιέχεται μέσα στους λόγους που προηγούνται, θα μπορεί να κάνει πρόγνωση των μελλούμενων. Και κατέχει την τέλεια μαντική τέχνη, όταν συνενώνει τα τμήματα της ζωής και της νοητικής ενέργειας στα σύνολα από τα οποία διαχωρίστηκε. Διότι, τότε γεμίζει από την ολότητα της επιστημονικής γνώσης, φτάνοντας ως επί το πλείστον, μέσω των εννοιών στην κατανόηση κάθε πράγματος που επιτελείται στον Κόσμο. Και, πράγματι, όταν η ψυχή ενώνεται με τους θεούς και απελευθερώνεται με τη βοήθεια μιας τέτοιας ενέργειας, λαμβάνει τις πιο αληθινές πληρότητες των νοήσεων, από τις οποίες παράγει την πραγματική πρόγνωση των θείων ονείρων και αντλεί τις πιο αυθεντικές αρχές της γνώσης.
Όταν όμως συνδέει το νοητικό και θείο μέρος της με πιο εξαίρετες φύσεις, τότε τα φαντάσματα της είναι καθαρότερα, που θα πει είτε θεϊκά είτε καθεαυτά αιθέρια είτε, εν συντομία, πραγμάτων που συνεισφέρουν στην αλήθεια των νοήσεων. Εάν, πάλι, ανάγει τους λόγους των δημιουργημένων φύσεων στους θεούς που είναι η αιτία τους, λαμβάνει δύναμη από αυτούς και μια γνώση που κατανοεί όσα έγιναν και όσα θα γίνουν. Παρομοίως, θεωρεί την ολότητα του χρόνου και τα έργα που επιτυγχάνονται μέσα στον χρόνο, βάζοντας τα σε τάξη με επιμέλεια και διορθώνοντας ότι πρέπει να διορθώνει. Και θεραπεύει τα κουρασμένα σώματα, επαναθέτοντας ορθά όσα υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους με τρόπο λανθασμένο και άτακτο. Επίσης, παραδίδει τακτικά τις ανακαλύψεις των τεχνών, τις διανομές της δικαιοσύνης και τις θέσεις των νομίμων.
Έτσι στον ναό του Ασκληπιού, οι ασθενείς γιατρεύονται μέσω θείων ονείρων και η ιατρική τέχνη αποκτάται από ιερά όνειρα μέσω της τάξης των νυκτερινών επιφανειών. Έτσι, επίσης, σώθηκε όλος ο στρατός του Αλεξάνδρου, που αλλιώς θα είχε καταστραφεί ολοκληρωτικά τη νύκτα, συνέπεια της επιφάνειας του Διονύσου σε όνειρο και της υπόδειξης του τρόπου αποφυγής των ανείπωτων καταστροφών. Παρομοίως, η πόλη Αφούτις, που πολιορκήθηκε από το βασιλιά Λύσανδρο, σώθηκε με τη βοήθεια ενός ονείρου που στάλθηκε σε αυτόν από τον Άμμωνα, καθώς μετά απέσυρε τάχιστα το στρατό του από εκεί και αμέσως έλυσε την πολιορκία.
Αυτά που έχουν λεχθεί και που αφορούν την θεία μαντική και τον ύπνο, είναι αρκετά για να δείξουν τι είναι, πως επιτυγχάνεται και τι πλεονέκτημα παρέχει στην ανθρωπότητα.
Συγγραφέας κειμένου : Κεφάλας Ευστάθιος [16/11/2010, ΕΛΛΑΣ]

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ

Με θριαμβευτικά χειροκροτήματα υποδέχτηκαν την περασμένη Πέμπτη οι Σικελοί στο λιμάνι του Παλέρμο την Αφροδίτη της Μοργκαντίνα, η οποία επέστρεψε από το Μουσείο Γκετί των ΗΠΑ. 
Το άγαλμα του -5ου αιώνα, ύψους 2,2 μ., είχε κλαπεί από αρχαιοκάπηλους στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και αγοράστηκε το 1988 από το αμερικανικό μουσείο προς 18 εκατ. δολάρια, μέσω αγγλικού οίκου δημοπρασιών. Η Ιταλία κατάφερε το 2007
 να κερδίσει τον επαναπατρισμό της Αφροδίτης, όπως και άλλων 40 παράνομα εξαχθέντων Αρχαίων αντικειμένων. Για τη μεταφορά του το άγαλμα κομματιάστηκε αλλά θα επανασυναρμολογηθεί για την έκθεσή του με τη βοήθεια ειδικών. 
Η Αφροδίτη θα μεταφερθεί στο αρχαιολογικό μουσείο του Αντόνε, στην επαρχία Ένα, και οι Σικελοί θα μπορούν από τον Απρίλιο να το επισκέπτονται.                              Αρχαιολογία

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ ΤΗΝ ΘΥΜΑΣΤΕ;

Επειδή συμβαίνει να μην έχω μνήμη που διαρκεί όσο το  δελτίο των οκτώ, αυτή η ανάρτηση έχει σχέση με κάτι που μεταδόθηκε στις ειδήσεις τον μήνα Σεπτέμβριο του 2010. Το μόνο που σημείωσα τότε ήταν  η ημερομηνία της … είδησης.
Το γιατί θα το καταλάβετε μόλις ακούσετε το βίντεο.
Δεν θα μπω στον κόπο να σχολιάσω, αν αυτό είναι δυνατόν να αποτελεί είδηση. 
Αυτό που θα σχολιάσω είναι πως εδώ και 1700 χρόνια, η κρατούσα θρησκεία μας μιλάει συνεχώς για διάφορες προφητείες, αλλά που προφητεύουν πάντα και μόνο το κακό
Η είδηση μεταδόθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2010. Το βίντεο λέει ότι το… περιστατικό συνέβη δυο εβδομάδες πριν την ημέρα της μετάδοσης. Κάπου αλλού, είδα ότι ...συνέβη τον Αύγουστο. Επομένως σύμφωνα με την φράση «σε τρεις μήνες από τώρα θα έχουμε πόλεμο στην Ελλάδα», φτάνουμε στον Νοέμβριο. Τώρα έχουμε τέλη Μαρτίου 2011.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Με λυπεί ιδιαίτερα που εμείς, τα παιδιά του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του Θαλή, εδώ και 1700 χρόνια χαμένοι στην «ασιατική έρημο», χάσαμε την ταυτότητα μας, χάσαμε τα φτερά του πνεύματος μας, που μας χάρισαν ΕΚΕΙΝΟΙ, οι δικοί μας πατέρες… και ακούμε ότι λένε αυτοί που απαρνήθηκαν τον κόσμο την ζωή, την χαρά, το γέλιο τον Έρωτα, που όλα τους είναι γύρω από προφητείες μόνο συμφορών και καταστροφών,  θλίψη, μαυρίλα, και θάνατο…
Δεν ήταν έτσι οι Ολύμπιοι Έλληνες…

ΠΕΡΙ ΜΥΘΩΝ, ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΙΪΚΟΙ, ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ.

Το πρώτο όφελος που έχουμε από τους μύθους είναι ότι πρέπει να αναζητούμε να μην αφήνουμε το νου μας να μένει αργός. Ότι οι μύθοι είναι θεϊκοί φαίνεται από εκείνους που τους χρησιμοποίησαν. Τους μύθους χρησιμοποίησαν θεόληπτοι ποιητές, οι καλύτεροι των φιλοσόφων, όσοι θέσπισαν μυστήρια και οι ίδιοι οι Θεοί στους χρησμούς. Το γιατί όμως οι μύθοι είναι θεϊκοί πρέπει να το ερευνήσει η Φιλοσοφία. Επειδή κάθε όν χαίρεται με ότι είναι όμοιό του και αποστρέφεται τα ανόμοιά του, πρέπει και οι ιστορίες για τους Θεούς να είναι όμοιες με τους Θεούς, ώστε να γίνουν άξιες της θεϊκής ουσίας και να γίνουν οι Θεοί ευμενείς προς εκείνους που τις διηγούνται: τούτο θα επιτευχθεί μόνο με τους μύθους.
Οι μύθοι παρουσιάζουν τους ίδιους και την αγαθότητα των Θεών -σύμφωνα πάντα με
τον διαχωρισμό ανάμεσα στο ρητό και το άρρητο, το αφανές και το φανερό, το σαφές και το κρυφό. Εφόσον, όπως ακριβώς οι Θεοί έχουν κάνει κοινά για όλους τα αγαθά των αισθήσεων, τα αγαθά όμως της νόησης τα έχουν δώσει μόνο στους σοφούς, έτσι και οι μύθοι λένε σε όλους ότι υπάρχουν οι Θεοί, αλλά ποιοί είναι αυτοί και ποιές οι δυνάμεις τους το φανερώνουν μόνο σε εκείνους που μπορούν να το κατανοήσουν.
Παρουσιάζουν επίσης και τις ενέργειες των Θεών. Διότι μπορούμε να ονομάσουμε και τον Κόσμο Μύθο, όπου
σώματα και πράγματα είναι ορατά, αλλά ψυχές και νόες είναι κρυφοί. Επιπλέον, αν θέλεις να διδάξεις σε όλους την αλήθεια για τους Θεούς, από τη μια οι ανόητοι θα την περιφρονήσουν επειδή δεν είναι σε θέση να την κατανοήσουν, από την άλλη οι καλοί θα την βαρεθούν. Ενώ αν κρύψεις την αλήθεια με τους μύθους, αποτρέπεις την περιφρόνηση των ανοήτων και αναγκάζεις τους καλούς να ασκήσουν Φιλοσοφία.
Σαλλούστιος νεοπλατωνικός φιλόσοφος του +4ου  αιώνος, από το έργο του "Περί Θεών και Κόσμου".                                                               Ελληνικό Αρχείο 

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

ΚΕΛΣΟΣ – ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ #15

ΣΤΟ ΦΩΣ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ 18 ΑΙΩΝΕΣ Υπενθυμίζεται ότι είναι γραμμένο από τον Έλληνα Πλατωνικό  Φιλόσοφο Κέλσο το έτος 178 μΧ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ # 14 Αν ρωτήσω τώρα τους χριστιανούς, “πού θα πάτε μετά θάνατον; σε τι ελπίζετε;”, θα μου αποκριθούν, “σε άλλη γη, καλύτερη από αυτή”. Ως προς αυτό, έχω να πω ότι στο παρελθόν κάποιοι θαυμαστοί άνθρωποι έχουν πει ότι η ευτυχισμένη ζωή είναι για τις ψυχές εκείνων που έχουν τους θεούς με το μέρος τους. Κι άλλοι μίλησαν για τα Νησιά των Μακάρων, άλλοι για το “Ηλύσιο πεδίο” σαν έρθει η λύτρωση από τα δεινά που υπάρχουν εδώ. Όπως λέει και ο Όμηρος: “Σε Ηλύσιο πεδίο και στα τιέρατα της γης θα σε στείλουν οι αθάνατοι, εκεί που ‘ναι εύκολη πολύ η ζωή”.
Ο Πλάτων όμως, που πιστεύει ότι η ψυχή είναι αθάνατη, τον τόπο όπου στέλνεται, την “γη” για την ακρίβεια, την περιέγραψε ως εξής: “Ο κόσμος είναι πάρα πολύ μεγάλος”, είπε, “και εμείς που κατοικούμε από την Φάσι μέχρι τις Ηράκλειες στήλες, βρισκόμαστε σ’ ένα ελάχιστο μέρος του, μαζεμένοι γύρω από τη θάλασσα, όπως ακριβώς τα μυρμήγκια ή τα βατράχια γύρω από ένα τέλμα, και άλλοι πολλοί κατοικούν σε πολλούς τέτοιους τόπους. Γιατί υπάρχουν παντού γύρω στη γη πολλές κοιλότητες κάθε είδους και ως προς τις μορφές και ως προς τα μεγέθη, στις οποίες συρρέουν και το νερό και η ομίχλη και ο αέρας. Ενώ αυτή η γη απλώνεται καθαρή στον καθαρό ουρανό”. Το τι ακριβώς παρουσιάζει με όλα αυτά ο Πλάτων, δεν είναι εύκολο να το γνωρίζει ο καθένας. Δεν μπορεί ο καθένας να καταλάβει τι εννοεί όταν λέει: “Εξ αιτίας της αδυναμίας και της βραδύτητας δεν μπορούμε να διασχίσουμε τον αέρα μέχρι τα ανώτατα στρώματα” και “αν η ανθρώπινη φύση άντεχε να κοιτάξει, θα μάθαινε ότι εκείνος είναι ο αληθινός ουρανός και το αληθινό φως”.
Ακόμη, έχοντας παρεξηγήσει τα λεγόμενα του Πλάτωνα περί μετενσάρκωσης, μιλούν για ανάσταση. Κι όταν απωθούνται από παντού κι οι ιδέες τους αναιρούνται, πάλι σαν να μην άκουσαν τίποτα επανέρχονται στο ίδιο ερώτημα: “Πώς λοιπόν θα γνωρίσουμε και θα δούμε τον θεό; Πώς θα φτάσουμε στον θεό;”, Περιμένουν να δουν τον θεό με τα ίδια τους τα μάτια, και με τα αυτιά του σώματος τους ν’ ακούσουν τη φωνή του και με τα χέρια να τον ψαύσουν. Αν αναζητούν τον θεό με τέτοιο τρόπο, τότε θα πρέπει να πάνε στα ιερά του Τροφώνιου ή του Αμφιάρεω ή του Μόψου -εκεί να δεις θεούς με όψη ανθρώπινη, και μάλιστα να τα λένε σταράτα κι όχι ψεύτικα. Και θα τους δεις ανά πάσα στιγμή να μιλούν στους ενδιαφερόμενους, κι όχι να εμφανίζονται φευγαλέα μια φορά σαν τον άλλον που τους εξαπάτησε. Θα πουν και πάλι: Πώς θα γνωρίσουν τον θεό δίχως να αντιλαμβάνονται με τις αισθήσεις τους; Τι είναι δυνατόν να μάθει κανείς χωρίς την αίσθηση; Η φωνή αυτή όμως είναι φωνή της σάρκας· ούτε του ανθρώπου ούτε της ψυχής. Αλλά ας ακούσουν, αν βέβαια μπορούν να καταλάβουν κάτι, έτσι δειλοί και φιλοσώματοι που είναι: Έτσι μόνο θα δείτε τον θεό· εάν κοιτάξτε προς τα πάνω με το νου έχοντας αποκλείσει την αίσθηση και αν ξυπνήστε τα μάτια της ψυχής και τα αποστρέψετε από τη σάρκα. Και αν ψάχνετε για οδηγό να σας δείξει το δρόμο, να αποφύγετε τους πλάνους, τους απατεώνες κι αυτούς που σας συμβουλεύουν να λατρεύετε είδωλα· για να μη γελάει μαζί σας όλος ο κόσμος, που από τη μια συκοφαντείτε ως είδωλα τους άλλους, τους γνωστούς θεούς, κι από την άλλη λατρεύετε αυτόν που είναι αθλιώτερος κι από τα ίδια τα είδωλα -ένας πεθαμένος που ούτε καν είδωλο δεν είναι- και επιπλέον αναζητάτε έναν πατέρα όμοιο μ’ αυτόν. Για την τόση απάτη και για τους θαυμαστούς εκείνους συμβούλους και τα θεία λόγια που απευθύνονται στο λέοντα, στον αμφίβιο, στον άγγελο με τη μορφή γαϊδάρου και στους υπόλοιπους, και για τους θεϊκούς θυρωρούς που με τόσο κόπο, κακομοίρηδες, μαθαίνετε τα ονόματα τους -γι αυτά σας προορίζει η κακοδαιμονία σας και γι’ αυτά σταυρώνεστε. Για να βγείτε από αυτό το αδιέξοδο, ακολουθήστε τους πρωτοπόρους και τους άγιους άνδρες της αρχαιότητας. Στραφείτε στους θεόπνευστους ποιητές και σοφούς και φιλοσόφους, από τους οποίους έχετε να ακούσετε πολλά και θεία πράγματα. Ως προς τα θεολογικά ζητήματα, ικανότερος δάσκαλος είναι ο Πλάτωνας, ο οποίος στο έργο του Τίμαιος γράφει τα εξής: “Τον δημιουργό και πατέρα αυτού του κόσμου είναι δύσκολο να τον βρει κανείς, και αφού τον βρει, είναι αδύνατο να τον φανερώσει σε όλους”. Βλέπετε πώς ιχνηλατούν οι θείοι άνδρες την οδό της αλήθειας και πως ο Πλάτων ήξερε ότι είναι “αδύνατον” να την βαδίσουν όλοι. Κι οι σοφοί βρήκαν την οδό αυτή ακριβώς για να πάρουμε μιαν ιδέα για τον Ακατονόμαστο και Πρώτο, για να έχουμε μιαν άποψη γι’ αυτόν είτε στη σύνθεση του με άλλα πράγματα είτε απομονωμένο είτε κατ’ αναλογία με αυτά· θέλοντας όμως τώρα να εξηγήσω αυτό που δεν μπορεί με κανέναν άλλο τρόπο να ειπωθεί, θα εντυπωσιαζόμουν πολύ αν μπορούσατε να με παρακολουθήσετε, έτσι όπως είστε σφιχτοδεμένοι με τη σάρκα και δεν βλέπετε τίποτα καθαρά.
Υπάρχει το Είναι και το Γίγνεσθαι, το νοητό και το ορατό· στο είναι αντιστοιχεί η αλήθεια ενώ στο γίγνεσθαι η πλάνη. Με την αλήθεια λοιπόν έχει να κάνει η επιστήμη ενώ με την πλάνη η γνώμη· και για το νοητό βέβαια υπάρχει η νόηση ενώ για το ορατό η όραση· και το νοητό το γνωρίζει ο νους ενώ το ορατό τα μάτια. Τώρα, ό,τι είναι για τα ορατά ο ήλιος -δηλαδή ούτε μάτι ούτε όραση αλλά αιτία για να βλέπει το μάτι και μέσω αυτού να συντελείται η όραση και να γίνονται αντιληπτά τα ορατά και να υφίστανται όλα τα αισθητά και μάλιστα για να τον βλέπουν και τον ίδιο- το ίδιο είναι για τα νοητά εκείνος: Δεν είναι ούτε νους ούτε σκέψη ούτε επιστήμη αλλά αιτία για να αντιλαμβάνεται η νόηση και να υπάρχει η σκέψη και να γνωρίζει η επιστήμη, αιτία για όλα τα νοητά και για την ίδια την αλήθεια και για την ίδια την ύπαρξη του είναι· όντας πέρα από όλα, νοητός με τη βοήθεια κάποιας άρρητης δύναμης.
Τα παραπάνω ειπώθηκαν για ανθρώπους νοήμονες· αν καταλαβαίνετε και σεις κάτι απ αυτά, τόσο το καλύτερο για σας. Και αν πιστεύετε ότι κατέβηκε κάποιο πνεύμα από τον θεό για να προαναγγείλει τις θείες αλήθειες, να ξέρετε πως τέτοιο πνεύμα θα ‘ταν μονάχα εκείνο που θα κήρυσσε τα παραπάνω λόγια και που γεμάτοι απ’ αυτό οι αρχαίοι ανήγγειλαν πολλά και καλά που αν δεν μπορείτε να τα καταλάβετε καλύτερα να σωπαίνετε και να σκεπάζετε καλά την άγνοια σας και να μη λέτε τυφλούς αυτούς που βλέπουν και ανάπηρους αυτούς που τρέχουν, εσείς που είστε ολωσδιόλου ανάπηροι στην ψυχή και ακρωτηριασμένοι και ζείτε για ένα σώμα προορισμένο να πεθάνει.
Πόσο καλύτερα θα ήταν -μιας και θελήσατε να καινοτομήσετε σε κάτι- να ασχοληθείτε σοβαρά με κάποιον άλλον, με κάποιον από κείνους που πέθαναν γενναία και που γύρω από το πρόσωπο τους θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας θείος μύθος; Αν δεν σας άρεσε ο Ηρακλής και ο Ασκληπιός και οι δοξασμένοι της αρχαιότητας, είχατε τον Ορφέα, έναν άνθρωπο ομολογουμένως ευσεβή που βρήκε βίαιο θάνατο. Αλλά αυτόν ίσως πρόλαβαν και τον πήραν άλλοι. Τον Ανάξαρχο τουλάχιστον, που όταν τον έβαλαν πάνω σε κύλινδρο και ενώ τον συνέτριβαν ολωσδιόλου άδικα, περιφρονούσε την τιμωρία με τον καλύτερο τρόπο λέγοντας,“Κοπάνισε, κοπάνισε το τσουβάλι του Ανάξαρχου, γιατί τον ίδιο δεν μπορείς να τον κοπανίσεις”. Στ’ αλήθεια, η φωνή εκείνη ερχόταν από κάποιο θείο πνεύμα. Αλλά κι αυτόν πρόλαβαν και τον ακολούθησαν κάποιοι φυσικοί φιλόσοφοι. Τον Επίκτητο όμως; Αυτόν που, όταν ο κύριος του τού έστριβε με βία το πόδι, έλεγε χαμογελώντας ατάραχα, “Το σπας”, και όταν του το έσπασε, “δε σου το ‘λεγα”, είπε, “ότι το έσπαγες;”. Τι παρόμοιο είπε ο δικός σας θεός όταν τον τιμωρούσαν; Ακόμα και τη Σίβυλλα να διαλέγατε -που κάποιοι από σας τη χρησιμοποιούν- πιο εύλογο θα ήταν να την ανακηρύξετε παιδί του θεού· τώρα όμως από τη μια παρεμβάλλετε στα λεγόμενα της ένα σωρό συκοφαντικά πράγματα δίχως λόγο, κι από την άλλη κάνετε θεό κάποιον που είχε διαβόητο βίο και ελεεινότατο θάνατο. Πόσο καλύτερα θα σας ταίριαζε ένας Ιωνάς “κλεισμένος στην κολοκύθα” ή ο Δανιήλ που γλίτωσε από τα θηρία -ή κι άλλοι, ακόμα πιο αφύσικοι από δαύτους;
Έχουν και ένα ηθικό παράγγελμα που λέει να μην αποκρούομε αυτόν που μας κάνει κακό: “Αν σου χτυπάει την μία παρειά, εσύ να προσφέρεις και την άλλη”. Παλιό κι αυτό· κι ενώ είχε προηγουμένως ειπωθεί με πολύ καλύτερο τρόπο, ετούτοι το επανέλαβαν πιο χοντροκομμένα. Γιατί και ο Πλάτωνας βάζει το Σωκράτη με τον Κρίτωνα να λένε τα εξής:
- Με κανένα τρόπο επομένως δεν πρέπει να είμαστε άδικοι.
- Με κανένα, βέβαια.
- Συνεπώς, ούτε όταν κάποιος αδικείται πρέπει να ανταποδίδει την αδικία, όπως σκέπτονται οι πολλοί, αφού δεν πρέπει να αδικούμε με κανένα τρόπο.
- Είναι φανερό πως όχι.
- Τι λες λοιπόν, Κρίτωνα, πρέπει κανείς να κάνει κακό ή όχι;
- Και βέβαια δεν πρέπει, Σωκράτη.
- Τότε; Είναι δίκαιο, όπως λένε οι πολλοί, να ανταποδίδει το κακό αυτός που κακοποιείται ή δεν είναι δίκαιο;
- Σε καμία περίπτωση.
- Διότι το να κάνεις κακό στους ανθρώπους δεν διαφέρει σε τίποτα από το να τους αδικείς.
- Σωστά μιλάς.
- Επομένως, ούτε να ανταποδίδεις την αδικία πρέπει ούτε να κάνεις κακό σε κανέναν άνθρωπο, ακόμα κι αν σ’ έχει βλάψει.
Αυτά λέει ο Πλάτωνας, και συνεχίζει με τα παρακάτω: “Σκέψου λοιπόν και συ καλά και αποφάσισε, ποιο από τα δυο· συμφωνείς μαζί μου και τούτα σου φαίνονται σωστά και ξεκινάμε από το σημείο αυτό, ότι ποτέ δεν είναι σωστό ούτε να αδικείς ούτε να ανταποδίδεις την αδικία ούτε να αμύνεσαι όταν σου κάνουν κακό ανταποδίδοντας το- ή έχεις άλλη γνώμη και δεν συμφωνείς με αυτή την αρχή; Εγώ πάντως και παλιότερα και τώρα ακόμα αυτής της γνώμης είμαι”. Τον Πλάτωνα λοιπόν αυτά τον ικανοποιούσαν, και τα ίδια πίστευαν, από πιο παλιά ακόμα, οι θείοι άνδρες. Αλλά αρκετά είπαμε γι’ αυτά και για τα όσα άλλα παραφθείρουν οι χριστιανοί· όποιος θα ‘χει την ευχαρίστηση να το ψάξει λίγο παραπάνω, έχει να μάθει περισσότερα. (Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ #16 )
Πηγή: «Κέλσος: Αληθής Λόγος κατά χριστιανών – Στο φως ύστερα από 18 αιώνες» (Μετάφραση-απόδοση «Θύραθεν») http://www.pare-dose.net/

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου