Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

ΗΛΙΟΣ - ΚΕΡΑΥΝΟΣ – ΨΥΧΗ - ΠΥΡ ΑΕΙΖΩΟΝ - HΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

Μόροι γρ μέζονες μέζονας μοίρας λαγχάνουσιΟι θάνατοι για μεγαλύτερο σκοπό κληρώνονται και μεγαλύτερη μοίρα! (Ηράκλειτος, απόσπ. 25) Ευφυής συσχέτιση τών λέξεων Μόρος (=θάνατος) και Μοίρα.
Βλξ νθρωπος π παντ λόγωι πτοσθαι φιλεΟ βλάκας άνθρωπος έχει την τάση να πτοείται απέναντι σε κάθε λόγο (που ακούει)! (Ηράκλειτος, απόσπ. 87Το απόσπασμα διασώζει ο Πλούταρχος, στο έργο του «Περί του ακούειν».
Κρύπτειν μαθίην κρέσσον ς τ μέσον φέρεινΕίναι καλύτερο να κρύβει κανείς την αμάθειά του παρά να την εκθέτει ενώπιον όλων! (Ηράκλειτος, απόσπ. 109) 
ράκλειτος πρς Αγυπτίους φη ε θεοί εσιν, να τ θρηνετε ατούς; Ε δ θρηνετε ατούς, μηκέτι τούτους γεσθε θεούςΟ Ηράκλειτος είπε στους Αιγυπτίους: Αν είναι θεοί, γιατί τους θρηνείτε; Αλλά εάν τους θρηνείτε, μην τους θεωρείτε πλέον θεούς! (Ηράκλειτος, απόσπ. 127Τν ίδια φράση επανέλαβε και ο φιλόσοφος Κέλσος στο έργο του «Αληθής Λόγος» τον β΄ αι.  προς τους Χριστιανούς: Αν είναι θεός, γιατί τον θρηνείτε; Αλλά εάν θέλετε να τον θρηνείτε, μην τον θεωρείτε πλέον θεό!
Αν η ευτυχία βρισκόταν στις σωματικές απολαύσεις, τότε θα λέγαμε ευτυχισμένα τα βόδια, όταν βρίσκουν ορόβους (ρόβια, μπιζέλια) για να φάνε! (Ηράκλειτος, απόσπ. 4)
Tατ τ' νι ζν κα τεθνηκς κα γρηγορς κα καθεδον κα νέον κα γηραιόν· τάδε γρ μεταπεσόντα κενά στι κκενα πάλιν μεταπεσόντα ταταΈνα και το αυτό είναι το ζωντανό και το πεθαμένο, το ξύπνιο και το κοιμισμένο, το νέο και το γερασμένο• διότι αυτά, μεταβαλλόμενα, είναι εκείνα κι εκείνα, πάλι μεταβαλλόμενα, είναι αυτά(Ηράκλειτος, απόσπ. 88) Το απόσπασμα διασώζει ο Πλούταρχος, στο έργο του «Παραμυθητικός προς Απολλώνιον».
Δεν αρμόζει να αστειεύεται κανείς τόσο, ώστε να φτάνει στο σημείο να φαίνεται ο ίδιος γελοίος! (Ηράκλειτος, απόσπ. 130). Ως προς την υπερβολή του γελοίου –του αστεϊσμού που αποσκοπεί στο να προκαλέσει γέλιο, ο Αριστοτέλης στα «Ηθικά Νικομάχεια» λέει τα εξής: Ο μν ον τ γελοί περβάλλοντες βωμολόχοι δοκοσιν εναι κα φορτικοί, γλιχόμενοι πάντως το γελοίου, κα μλλον στοχαζόμενοι το γέλωτα ποισαι το λέγειν εσχήμονα κα μ λυπεν τν σκωπτόμενον• ο δ μήτ ατο ν επόντες μηδν γελοον τος τε λέγουσι δυσχεραίνοντες γροικοι κα σκληρο δοκοσιν εναι. ο δ μμελς παίζοντες ετράπελοι προσαγορεύονται, οον ετροποι• το γρ θους α τοιαται δοκοσι κινήσεις εναι, σπερ δ τ σώματα κ τν κινήσεων κρίνεται, οτω κα τ θη. Επομένως, η Υπερβολή τού γελοίου, λέγεται: Βωμολοχία, Φορτικότητα, και ο Υπερβολικός: Βωμολόχος και Φορτικός. Η Έλλειψις τού γελοίου, λέγεται: Αγροικία, Σκληρότητα, και ο Ελλείπων: Άγροικος και Σκληρός. Και η Μεσότης - το Μέτρον τού γελοίου, λέγεται: Ευτραπελία, Ευτροπία, και ο Μέσος: Ευτράπελος και Εύτροπος.
Οι ψυχές «αναθυμιώνται» (= αναδύονται ως αναθυμιάσεις) και «αναθυμώνται» (= ξαναθυμούνται, ανακτούν τις μνήμες τους, που είχαν απωλέσει μες στην υγρότητα του πεδίου της γενέσεως). Το απόσπασμα διασώζει ο Άρειος Δίδυμος, στο «Κατά Ευσέβιον»
ν τ σοφν μονον λέγεσθαι οκ θέλει κα θέλει Ζηνς νομαΤο Εν, το μόνο Σοφό, θέλει και δεν θέλει να αποκαλείται με το όνομα: Ζεύς! (Ηράκλειτος, απόσπ. 32) http://pyrisporos.blogspot.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου