Κυριακή 29 Μαΐου 2011

«ΕΙΣ ΑΠΟΛΛΩΝ»

Ελα, ώ μακάριε Παιάν, πού εφόνευσες τον Τιτυόν, Φοίβε Λυκωρέα, Μεμφίτη, συ πού τιμάσαι λαμπρά, ό ίηιος, ό παρέχων ευτυχίαν. πού έχεις χρυσήν λύραν καί έχεις σχέσιν με τα σπέρματα, ό προστάτης των καλλιεργητών, ό Πύθιος, ό Τιτάν, ο Γρύνειος. ό Σμινθεύς, ό φονεύς του Πύθωνος, ό Δελφικός, ό μάντις, ό άγριος, ό θεός πού φέρει το φως, ό αγαπητός, ό ένδοξος νέος συ πού είσαι ό ηγέτης των Μουσών, ό αρχηγός του χορού, ο μακροβόλος, ό τοξοβό­λος ό Βράγχιος καί Διδυμεύς, ό τοξότης, ό Λοξίας, ό αγνός, ώ ανακτά της Δήλου, πού το μάτι σου, το φωτίζον τους ανθρώπους, βλέπει τα πάντα, συ με την χρυσή κόμη, πού μας δίδεις προφη­τικές καθαρές φωνές καί χρησμούς, άκουσε την προσευχήν μου υπέρ των λαών με ευφρόσυνη καρδιά· διότι εσύ βλέπεις όλον αυ­τόν τον απέραντον αιθέρα καί από επάνω βλέπεις την ευτυχισμένη γη καί από κάτω στο σκοτάδι κατά την νύκτα εν ώρα ησυχίας, πού έχεις για μάτια τα άστρα, βλέπεις τις ρίζες (τα θεμέλια), και έχεις τα πέρατα όλου του κόσμου (κάτω από τα μάτια σου)· εσύ φροντίζεις για την αρχή καί το τέλος, καί κάνεις να θάλλουν τα πάντα· εσύ συναρμό­ζεις κάθε πόλον με την κιθάραν, πού έχει μεγάλον ήχον άλλοτε μεν βαδίζων προς τα τέρματα της νεάτης (της κατωτάτης χορδής), άλλοτε πάλιν προς την ύπάτην (την ύψηλοτάτην χορδήν), άλλοτε δε συμμειγνύων κάθε πόλον είς την Δωρικήν διακοσμησιν (διάταξίν). Διαχωρίζεις τα διατηρούμενα είς την ζωήν φύλα συγκεράσας δια της αρμονίας την παγκόσμιον μοίραν των ανθρώπων (την μοίραν τήν θέσιν των ανθρώπων είς όλον τον κόσμον)· άνέμειξες εξ ίσου καί με τα δύο (καί με την νεάτην καί με την ύπάτην) τον χειμώνα καί το θέρος, διεχώρισες δε τον χειμώνα είς υπάτας καί το θέρος με τάς νεάτας καί έσχημάτισες το ώραίον Δωρικόν άνθος του πολυαγαπημένου έαρος.
Εξ αυτού οι άνθρωποι σε καλούν με την επωνυμίαν ανακτά Πάνα θεόν με δύο κέρατα, πού αφίνεις τα σφυρίγματα των ανέμων και γι αυτό κρατείς την σφραγίδα, που δίδει τον τύ­πον εις όλον τον κοσμον (πού διαπλάσσει όλον τον κοσμον) άκουσε με μακάριε, και σώσε τους μεμυημένους με την ικετευτικήν φωνήν (που σε ικε­τεύουν).
λθέ, μάκαρ Παιάν, Τιτυοκτόνε, Φοβε Λυκωρε, Μεμφτ’, γλαότιμος, ἰήιε, λβιοδτα, χρυσολύρη, σπερμεος, ρότριε, Πύθιε, Τιτάν.
Γρύνειε, Σμινθε, Πυθοκτόνε, Δελφικέ, μάντι, γριε, φωσφόρε δαμον, ράσμιε, κύδιμε κορε· Μουσαγέτη, χαροποιός, κηβόλε, τοξοβέλεμνε,
Βρ
άγχιε κα Διδυμε, κάεργος, Λοξία, γνέ· Δήλι’ ναξ, πανδερκς χων φαεσίμβροτον μμα, χρυσοκόμη, καθαρς φήμας χρησμούς τ’ ναφαίνων· κλθί μευ εχομένου λαν περ εφρονι θυμ.
τ
όνδε σ γρ λεύσσεις τν πείριτον αθέρα πάντα, γααν τ’ λβιόμοιρον περθέν κα δι’ μολγο νυκτς ν συχίῃσιν π’ στεροόμματου ρφνης
ῥίζας νέρθε δέδορκας, χεις δέ τε πείρατα κόσμου παντός· σο δ’ ρχή τε τελευτή τ’ στ μέλουσα, παντοθαλής· σ δ πάντα πόλον κιθάρ πολυκρέκτ ρμόζεις, τ μν νεάτης π τέρματα βαίνων, λλοτε δ’ αθ’ πάτην, ποτ Δώριον ες διάκοσμον πάντα πόλον κιρνς κρίνεις βιοθρέμμονα φλα, ρμονίῃ κεράσας παγκόσμιον νδράσι μοραν·
μ
ίξας χειμνος θέρεός τ’ σον μφοτέροισιν, τας πάταις χειμνα, θέρος νεάταις διακρίνας, Δώριον ες αρος πολυηράτου ριον νθος.
νθεν πωνυμίην σε βροτο κλζουσιν νακτα Πνα, θεν δικέρωτ’, νέμων συρίγμαθ’ ἱέντα· ονεκα παντς χεις κόσμου σφραγδα τυπτιν. κλθι μάκαρ, σώζων μύστας κετηρίδι φων.                            ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΩΝ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου