Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΕΤΟΥΝ, ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΜΕΝΟΥΝ - ΌΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΓΝΩΜΗ. ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΚΡΙΣΗ (ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ)

Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος, «Αντιφώνησις », Τεργέστη 1802
Το γένος των Ελλήνων είναι άξιον περιφρονήσεως και ταλανισμού, όχι διότι του έλειψαν οι Ηράκλειτοι, οι Πυθαγόρες, οι Πλάτωνες και οι Αριστοτέλεις και οι τοιούτοι άλλοι μετεωρολέσχαι (=ανοητολογούντες ), αλλά διατί έλειψαν οι Αθανάσιοι, οι Βασίλειοι, οι Κύριλλοι. 
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, Εκδ. Ορθ. Φιλανθρ. Αδελφ. 1959 σελ.6. 
Έμαθα πως με τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού δεν είσθενε Έλληνες, δεν είσθενε ασεβείς αιρετικοί, άθεοι, αλλ’ είσθενε βαπτισμένοι εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και είσθενε τέκνα και θυγατέρες του Χριστού μας.
 
«Προσταγή: Μη δειλιάζετε από των Ελληνικών πιθανολογημάτων… τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν.» – Βασίλειος ο Μέγας, εις τον Προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον 7.196.3 
Εφραίμ ο Σύρος 
Μίσησε φορέματα μαλακά (των Ελλήνων), μίσησε βαψίματα όμορφα, μίσησε ομορφιά και τα συνοδεύοντα αυτά δαιμονικά άσματα, κιθάρες και αυλούς, τους κρότους των χορών και τις άτακτες φωνές. Δεν γνωρίζεις, άθλιε, πως όλα τούτα σπορά του διαβόλου είναι;… Ποιά γραφή επαινεί τους αυλίζοντες, τους κιθαρίζοντες, τους γελώντες, τους χορεύοντες και τους αγαπώντες τον κόσμο κι όλα τα του κόσμου;… Ας τιμήσωμε τις εορτές του Κυρίου με αυλούς και με κιθάρες ως χριστιανοί και όχι ως Έλληνες με δάφνες και άνθη η με κάτι άλλο που θα μοιάζη με ελληνικό. 
Ο Θεόφιλος Αντιοχείας συνέγραψε τρία βιβλία με τίτλο «Προς Αυτόλυκον»:
• «Τι δε ωφέλησε τον Άρατο η σφαιρογραφία του κοσμικού κύκλου η αυτούς που είπαν όμοια πράγματα μ’ αυτόν, πλην της κατ’ άνθρωπον δόξας, την οποίαν εκέρδισαν όχι κατ’ αξίαν; Τι αληθές είπαν; η τι ωφέλησαν τον Ευριπίδη και τον Σοφοκλή η τους άλλους τραγωδιογράφους οι τραγωδίες, τον Μένανδρο και τον Αριστοφάνη και τους λοιπούς κωμικούς οι κωμωδίες η τον Ηρόδοτο και τον Θουκυδίδη οι ιστορίες τους η τον Πυθαγόρα τα άδυτα αγιαστήρια και οι στήλες του Ηρακλέους η τον Διογένη η κυνική φιλοσοφία η τον Επίκουρο το δόγμα ότι δεν υπάρχει θεία πρόνοια η τον Εμπεδοκλή η διδασκαλία της αθεότητας η τον Σωκράτη ο όρκος εις τον Κύνα;.. Γιατί πέθανε εκουσίως, ποιόν και ποιάς φύσεως μισθό ήλπιζε, ότι θα λάβη μετά θάνατον; Τι δε ωφέλησε τον Πλάτωνα η παιδεία, την οποία διεμόρφωσε, η τους άλλους φιλοσόφους τα δόγματά τους…; Αυτά λέμε, για να επιδείξουμε την ανωφελή και άθεη διάνοιά τους. Όλοι αυτοί, αγαπήσαντες την κενή και μάταιη δόξα, ούτε αυτοί εγνώρισαν την αλήθεια ούτε άλλους βεβαίως προέτρεψαν προς την αλήθεια » (
βιβλ. Γ , παρ. 2-3).
 
• «Πολλοί λοιπόν απ’ τους (Έλληνες) συγγραφείς εμιμήθησαν (τους Εβραίους) και ηθέλησαν να συντάξουν διήγησιν περί τούτων και λαμβάνοντας από εδώ (από την Βίβλο) τις αφορμές είτε περί της κτίσεως του κόσμου είτε περί της φύσεως του ανθρώπου δεν διετύπωσαν ούτε καν ένα σπινθήρα άξιο της αλήθειας. Φαίνεται δε, ότι τα υπό των φιλοσόφων η συγγραφέων και ποιητών λεγόμενα είναι αξιόπιστα εξ απόψεως εκφραστικού καλλωπισμού· αλλ’ ο λόγος τους δεικνύεται μωρός και κενός, καθ’ όσον η φλυαρία τους είναι άφθονη, δεν ευρίσκεται δε σ’ αυτά η τυχόν υπάρχουσα αλήθεια» (Β, 12). 
• «Των προφητών μεταγενέστεροι γενόμενοι οι (Έλληνες) ποιηταί και φιλόσοφοι έκλεψαν εκ των Αγίων Γραφών» (Α, 14). 
• «Αλλά και όλοι οι νομοθέτες ευρίσκονται να νομοθετούν μεταγενέστερα. Εάν αναφέρη κανείς τον Σόλωνα τον Αθηναίο, αυτός έζησε κατά τους χρόνους των βασιλέων Κύρου και Δαρείου, κατά τον χρόνο του προειρημένου προφήτου Ζαχαρίου, ζήσαντος πολλά έτη μεταγενέστερα (του Μωυσέως). Εάν αναφέρη κανείς τους νομοθέτες Λυκούργο, Δράκοντα η Μίνωα, προηγούνται τούτων σε αρχαιότητα τα ιερά μας (=εβραϊκά) βιβλία» (Γ 23). 
• «(Οι Έλληνες ήσαν) άθλιοι και δυσσεβέστατοι και ανόητοι… και φιλοσοφήσαντες ματαίως» (Γ, 18). 
Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς στο έργο του «Προτρεπτικός προς Έλληνας » έγραφε:
• «Ας εγκαταλείψουν τον Ελικώνα και τον Κιθαιρώνα, κι ας κατοικήσουν τη Σιών» (
2,4).
• «Ας περιοδεύσουμε τώρα σύντομα και ας καταλύσουμε τους αγώνες κι αυτά τα επιτάφια πανηγύρια, τα Ίσθμια και τα Νέμεα και τα Πύθια κι επάνω απ’ όλα τα Ολύμπια » (
34,1).
• «Από που, ω Πλάτων, υπαινίσσεσαι την αλήθεια; Από που η άφθονη χορηγία των λόγων μαντεύει την θεοσέβεια; Σοφώτερα, λέγει, είναι από αυτούς τα γένη των βαρβάρων. Γνωρίζω τους διδασκάλους σου, έστω κι αν θέλης να τους κρύψης· έμαθες την γεωμετρία απ’ τους Αιγυπτίους, την αστρονομία απ’ τους Βαβυλώνιους, έλαβες τις σπουδαίες επωδές απ’ τους Θράκες, πολλά σε δίδαξαν οι Ασσύριοι , ενώ τους αληθινούς νόμους και την δοξασία περί του Θεού τα χρωστάς στους Εβραίους» (
70,1).
• «Εγώ δεν αρνούμαι, (πιστεύω) ότι ο Πλάτων, αφού έμαθε τις φράσεις του “Φαίδρου” από κάποιους Εβραίους και ακόμη αφού ήλθε σε επαφή με τα λόγια των προφητών, παρέθεσε τα (δικά του) λόγια…» (
Ωριγένης , «Κατά Κέλσου», 6,19.)
 
Γεώργιος Σχολάριος, ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης: Παραμονές της Άλωσης:
• «Τους γουν δυσσεβείς και αλάστορας (=καταραμένους) τούτους Ελληνιστάς … πυρί και σιδήρω και ύδατι και πάσι τρόποις εξαγάγετε της παρούσης ζωής… Ράβδιζε, είργε (=φυλάκιζε), είτα γλώσσαν αφαίρει, είτα χείρα απότεμνε· αν και ούτως μένη κακός, θαλάττης πέμπε βυθώ.» (
Σ. Λάμπρου, «Παλαιολόγεια-Πελοποννησιακά», τ. Β, σ. 247.)
 
Λίγο πριν από το 1821 αρκετοί μορφωμένοι υπόδουλοι άρχισαν να αποκηρύττουν τα χριστιανικά τους ονόματα και να παίρνουν ελληνικά, τα δε παιδιά τους τα βάπτιζαν με ονόματα αρχαίων Ελλήνων σοφών, ηρώων κ.λπ. Ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε εξέδωσε το 1819 την κατά ελληνικών ονομάτων εγκύκλιο προς τους αρχιερείς:
• «Και η κατά καινοτομίαν παρά ταύτα εισαχθείσα των παλαιών ελληνικών ονομάτων επιφώνησις εις τα βαπτιζόμενα βρέφη των πιστών, ως ηκούσαμεν, λαμβανομένη ως μία καταφρόνησις της χριστιανικής ονοματοθεσίας, είναι διόλου απροσφυής και ανάρμοστος· όθεν ανάγκη η Αρχιερωσύνη σας να διαδώσητε παραγγελίας εντόνους εις τους ιερείς των ενοριών σας, και νουθεσίας πνευματικάς εις τους ευλογημένους επαρχιώτας σας, δια να λείψη τουντεύθεν και η κατάχρησις αύτη, και αφεθέντες της ακαίρου και μηδέν εχούσης το χρήσιμον φιλοτιμίας και επιδείξεως οι γονείς και ανάδοχοι να ονοματοθετώσιν εις το εξής εν τω καιρώ της θείας και μυστικής αναγεννήσεως τα ειθισμένα ταις ευσεβέσιν ακοαίς πατροπαράδοτα χριστιανικά ονόματα των εγνωσμένων τη Εκκλησία και των ενδόξως υπ’ αυτής εορταζομένων Αγίων, δια να είναι έφοροι και φύλακες των βαπτιζομένων νηπίων και ταχείς και αδιάλειπτοι χορηγοί της χάριτος αυτών εις τους μετά πίστεως.» 
Περισσότερα: http://www.zougla.gr/ , Το κείμενο του τίτλου από το: http://www.metron-ariston.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου