Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Η ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΝΑΥΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΕΡΣΩΝ

Σαν σήμερα 29 Σεπτεμβρίου
-480 —Ἡ μεγαλειώδης ναυτικὴ νίκη τῶν Ελλήνων ἐπί τῶν Περσῶν εἶναι πλέον γεγονὸς ποὺ πέρασε γρήγορα στὸν θρῦλο, ἔγινε θέμα γιὰ τοὺς ῥήτορες καὶ τοὺς μεγάλους τραγικοὺς («Φοίνισσες» τοῦ Φρυνίχου καὶ «Πέρσες» τοῦ Αἰσχύλου), ἀποτέλεσε δίδαγμα γιὰ τοὺς λαοὺς καὶ καθιερώθηκε ὡς ἀφετηρία ὄχι μόνο τῆς Ἑλληνικῆς, ἀλλά καὶ τῆς παγκόσμιας Ναυτικῆς ἱστορίας. 
Στὴν ναυμαχία διέπρεψαν ὁ Αίγινήτης Πολύκριτος καὶ οἱ Ἀθηναίῖοι Εὐμένης ἀπό τὸν Ἀνάγυρο (Βάρη) καὶ Ἀμεινίας ἀπό τὴν Παλλήνη. Ὁ Θεμιστοκλῆς, συνεχίζοντας τὸ παίγνιο τῶν στρατηγημάτων του, φρόντισε νὰ στείλῃ τὸν παιδαγωγὸ τῶν γιῶν του στὸν Ξέρξη, γιὰ νὰ τὸν «πληροφορήσῃ» ὅτι οἱ Ἕλληνες σκόπευαν νὰ πλεύσουν στὸ ζεῦγμα ποὺ εἶχε σχηματίσει μὲ τὰ πλοία του, καὶ νὰ τὸ καταστρέψουν. Φοβούμενος ὁ Ξέρξης τὸν ἀποκλεισμό τῆς ἐπανόδου του στὴν Ἀσία, ἀποφάσισε [2/10], νὰ περάσῃ ὅσο πιὸ γρήγορα γινόταν ἀπό τὴν Εὐρώπη στὴν Ἀσία, ἀφήνοντας τὸν Μαρδόνιο στὴν Ἑλλάδα μαζὶ μὲ τοὺς ἄριστους ἱππεῖς καὶ πεζοὺς, τῶν ὁποίων ὁ συνολικὸς ἀριθμός δὲν ἦταν μικρότερος ἀπό τετρακόσιες χιλιάδες. 
Τὸν ἐπόμενο χρόνο ἡ Περσική στρατιᾶ θὰ ἀντιμετωπίσῃ τοὺς Ἕλληνες στὴν τελικὴ μάχη τῶν Πλαταιῶν. Ὡς ἐπίλογος στὰ προαναφερόμενα, ἡ στρατηγικὴ ἰδιοφυΐα τοῦ Θεμιστοκλέους καὶ ἡ ναυτοσύνη τῶν Ἑλλήνων, πρωτοστατούντων τῶν Ἀθηναίων, ἔδωσαν στὴν Ἑλλάδα τὴν μεγάλη νίκη. (“Μέγα τὸ τῆς θαλάσσης κράτος“, Θουκ. Α’143). 
Τὸ Αἰγαῖο, λίκνο τῆς φυλῆς καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας, ἀποδεικνύεται καὶ πάλι πηγὴ τῆς ζωῆς, τοῦ πλούτου καὶ τῆς δυνάμεώς μας. Ὁ παιᾶν τῶν Σαλαμινομάχων ἀντηχεῖ καὶ θ’ ἀντηχῆ γιὰ πάντα στοὺς αἰῶνες τῆς Ἱστορίας: “ Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ’, ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τέ πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων: νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγῶν”. (Αἰσχύλος, “Πέρσαι”, 402-405). [Ἡ ἀκριβής ἡμερομηνία τῆς ναυμαχίας εἶναι ἄγνωστη (ἴσως καὶ 29 Σεπτεμβρίου), ἐνῶ τὸ Ἑλληνικό Πολεμικὸ Ναυτικὸ ἐορτάζει τὴν ἐπέτειο στὶς 12 Σεπτεμβρίου].
.—Την ίδια ημέρα, [κατά την παράδοση], που έγινε η Ναυμαχία της Σαλαμίνος (ή κατ’ άλλους η Μάχη των Θερμοπυλών), στην νοτιοανατολική Σικελία, ο στρατός του τυράννου των Συρακουσών Γέλωνος (σύμφωνα με τους αρχαίους ιστορικούς 50.000 πεζοί και 5.000 ιππείς) συντρίβει στην Μάχη της Ιμέρας τον στρατό των Καρχηδονίων και μισθοφόρων Φοινίκων, Λιβύων, Ιβήρων κ.ά. του Αμίλκα (οι αρχαίοι ιστορικοί δίνουν τους υπερβολικούς αριθμούς 300.000 ανδρών, 3.000 μεταγωγικών και 200 πολεμικών πλοίων). Ο Αμίλκας σκοτώθηκε στην μάχη. Από τον Καρχηδονιακό στρατό γλύτωσαν 20 μόνο πλοία, από τα οποία ένα μόνο κατάφερε να επιστρέψει στην Καρχηδόνα.

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

Αντιγράφω από την Βικιπαίδεια: «Κατά τον Ηρόδοτο[2] και τον Αριστοτέλη,[3] η μάχη της Ιμέρας πραγματοποιήθηκε την ίδια ημερομηνία με τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Κατά τον Τίμαιο, ο οποίος είναι η πηγή του Διοδώρου Σικελιώτη για την ιστορία της Σικελίας, συνέπεσε με τη μάχη των Θερμοπυλών. Ο φημισμένος ποιητής Πίνδαρος τους επανέλαβε σε ωδή του, όμως είναι ελάχιστα πιθανό να είναι αληθινός κάποιος από αυτούς τους ισχυρισμούς, οι οποίοι απλά δείχνουν την επιθυμία των Ελλήνων να παραλληλίσουν τις αποφασιστικές νίκες τους σε Ανατολή και Δύση.[4], στα πλαίσια χονδροειδούς πανελληνιστικής προπαγάνδας (η περίπτωση του Αριστοτέλη είναι διαφορετική, καθώς θεωρούσε ότι ο συγχρονισμός ήταν καθαρά τυχαίος). Φαίνεται πως η διάδοση του μύθου ξεκίνησε από την αυλή του Γέλωνα, αμέσως μετά τη νίκη στην Ιμέρα.»
Δηλαδή οι πρόγονοι μας ήσαν βλάκες και δεν γνώριζαν τις ακριβείς ημερομηνίες. Επιπλέον έκαναν και χονδροειδή προπαγάνδα…

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου