Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

«ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΩ»: ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΟΦΟΥ ή ΑΔΑΗ;

Ξεκινάμε από ένα σταθμό που ονομάζεται άγνοια.
Είναι ο σταθμός, στον οποίο μένουν όλοι εκείνοι που ούτε καν γνωρίζουν ότι δεν γνωρίζουν και, επομένως, δεν έχουν καμία ανάγκη να μάθουν.
Αν κάποιος αποφασίσει ν’ ανέβει στο τρένο, είναι επειδή κάποιος του έχει απλώσει το χέρι. Αν ανέβει στο τρένο, και ακολουθήσει τον σωστό δρόμο, θα φτάσει στον τόπο των ερευνητών.
Αν το κάνει καλά και δεν χάσει το δρόμο του θα φτάσει στον επόμενο σταθμό. Τον σταθμό των δασκάλων. Κάποιοι από τους δασκάλους αποφασίζουν να διδάξουν, ενώ ορισμένοι θέλουν να μείνουν μόνοι με τις γνώσεις τους. Αν ένας δάσκαλος ζήσει πολλά πράγματα για πολλά χρόνια, ίσως καταφέρει να ανέβει ξανά στο τρένο για να φτάσει στον σταθμό της σοφίας, που είναι ο τελευταίος. Είναι ο τόπος όπου ζούν όλοι αυτοί που ούτε καν γνωρίζουν ότι γνωρίζουν.
Είναι αστείο, αλλά αν ρωτήσεις έναν πραγματικά σοφό, θα σου απαντήσει «δεν γνωρίζω αν γνωρίζω», όπως ακριβώς θα σου απαντούσε ένας αδαής.
Ίσως γι’ αυτό σε αυτή την κοινωνία που ζούμε θεωρούμε αδαείς κάποιους σοφούς και κάποιους αδαείς τους θεωρούμε σοφούς.

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΞΕΧΑΣΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

Είμαστε υπνοβάτες που ακολουθούμε πινακίδες όπως τα ρομπότ.
Αποδυναμώθηκε το πνεύμα μας και φτώχυνε η ψυχή μας.
Όσο περισσότερο αναλογίζομαι την ζωή του ανθρώπου σήμερα, τόσο περισσότερο φτάνω σε ένα ακλόνητο συμπέρασμα: Η μεγαλύτερη κατάρα και η αιτία της δύσκολης κατάστασης του σύγχρονου ανθρώπου είναι η λήθη. Όπως μια υφέρπουσα κακουχία, η απώλεια μνήμης έχει εισέλθει ολοκληρωτικά μέσα στην ύπαρξη του ανθρώπου. Ατομικά, συλλογικά, ιστορικά ή πολιτισμικά, είμαστε μαγεμένοι να ξεχάσουμε.
Έχουμε ξεχάσει όχι μόνο το παρελθόν μας, αλλά και την θέση μας στο παρόν και την ευθύνη μας για το μέλλον. Σε προσωπικό επίπεδο, η εγωκεντρική κατάσταση της συνείδησης μας βρίσκεται σε αποστολή. Η αποστολή δεν είναι άλλη, από το να μας κρατήσει σε αυτή την κατάσταση της λήθης - να διαχωρίσει την ύπαρξή μας από το ΟΛΟΝ. Σε συλλογικό επίπεδο, η αμνησία διαιωνίζεται και ενισχύεται από κοινωνικά και πολιτιστικά μέσα - κυρίως με το να καθοδηγούμαστε σε μια πραγματικότητα ασυνείδητου καταναλωτισμού, συμμορφωμένου τρόπου ζωής και υλιστικής νοοτροπίας.
Η φωτεινή πλευρά όλου αυτού είναι ότι έχουμε την ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε την σύνδεση με τον εαυτό μας και το σύμπαν γενικότερα. Η δύναμη της ανάμνησης βρίσκεται στο κέντρο του πνευματικού μονοπατιού, της αυτο-ανακάλυψης και της αυτοπραγμάτωσης.
Παρακάτω είναι μια λίστα με αυτά που νομίζω ότι έχουμε ξεχάσει, ή καλύτερα μια λίστα για να μας βοηθήσει να ξαναθυμηθούμε.
1. Ξεχάσαμε τη θέση μας στον φυσικό κόσμο:
Τα τελευταία εκατό χρόνια έχουμε αποσπάσει τους εαυτούς μας από την φύση. Για να κατευνάσουμε την απληστία μας έχουμε εκμεταλλευτεί και λεηλατήσει την φύση. Προσπαθήσαμε να αποστασιοποιηθούμε από τον φυσικό κύκλο της ζωής. Έχουμε ξεχάσει πώς να ακούμε και να κατανοούμε τους φυσικούς ρυθμούς και κύκλους της γης – τα σημάδια που μας δείχνει και την γλώσσα που μας μιλάει. Ξεχάσαμε να ακολουθούμε τον δρόμο της φύσης και να ζούμε σε ισορροπία με αυτήν.
2. Ξεχάσαμε τη σύνδεσή μας με τη ζωή και το σύμπαν:
Αποσπώντας τον εαυτό μας από τη φύση, ξεχάσαμε ότι είμαστε βαθιά συνδεμένοι με αυτήν και με τους κύκλους του σύμπαντος. Μερικές φυλές στις παρυφές του «πολιτισμού», οι οποίες εξακολουθούν να ακολουθούν προγονικούς τρόπους, έχουν διατηρήσει αυτή τη σύνδεση με σεβασμό και ευλάβεια. Εμείς, από την άλλη πλευρά έχουν εμφυσήσει την αίσθηση της χωριστικότητας που μας οδήγησε έξω από την ισορροπία και στην ασθένεια. Έχουμε ξεχάσει πώς όλων η συνείδηση ​​είναι διασυνδεδεμένη και συνυφασμένη σε έναν όμορφο χορό.
3. Έχουμε ξεχάσει την αρχαία σοφία μας:
Έχουμε ξεχάσει την προγονική σοφία μας. Στην αναζήτηση απόκτησης επιστημονικής γνώσης μέσω του εξορθολογισμού του μυαλού μας, έχουμε ξεχάσει την σοφία μέσα από το άνοιγμα της καρδιάς μας. Ξεχάσαμε τις αρχαίες ιστορίες και την λαϊκή σοφία που παραδόθηκε από μάντεις και σοφούς της αρχαιότητας που ζούσαν σε αρμονία με το σύμπαν.
4. Έχουμε ξεχάσει την πορεία μας και τα όνειρά μας:
Ξεστρατίζοντας μακριά από την εσωτερική πορεία μας ξεχάσαμε να ονειρευόμαστε το όνειρο της ζωής. Το πιο σημαντικό που ξεχάσαμε είναι πώς να ξυπνήσουμε μέσα στο όνειρο και να δούμε την πραγματική μας φύση ως συν-δημιουργοί της ζωής - όπως οι ονειροπόλοι. Έχουμε ξεχάσει ότι έχουμε τη δύναμη να υφάνουμε τα όνειρα μας και να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμή της πρόθεσης για να κατευθύνουμε αυτά τα όνειρα σε εκδήλωση.
5. Έχουμε ξεχάσει το σκοπό μας:
Με τόσο πολύ θόρυβο, φλυαρία και απόσπαση προσοχής που έχει αυτή η πυκνή πραγματικότητα έχουμε ξεχάσει τι ήρθαμε να κάνουμε εδώ. Έχουμε ξεχάσει τον σκοπό μας. Είμαστε παγιδευμένοι στη μαζική κατασκευασμένη συναινετική πραγματικότητα. Έχουμε χάσει επαφή με την αυθεντικότητα μας, την εσωτερική σπίθα που μας οδηγεί προς την ευτυχία μας και την αυτοπραγμάτωση. Έχουμε ξεχάσει ότι είμαστε εδώ για να υλοποιήσουμε ως πνευματικά όντα που ενσωματώνονται σε μια φυσική μορφή για λίγο και εντάσσονται σε ένα αγαπητό σύμπαν.
6. Έχουμε ξεχάσει ότι τα πάντα είναι αγάπη:
Αυτό είναι ίσως το βαθύτερο μυστήριο όλων που πολλοί λίγοι έχουν κατανοήσει. Αυτή η αλήθεια όμως είναι κρυμμένη κάπου βαθιά μέσα μας. Το ξέραμε κάποια στιγμή, αλλά έχουμε χάσει την επαφή. Έχουμε ξεχάσει ότι τα πάντα είναι τελικά ενέργεια και συνειδητότητα και ότι η αγάπη είναι ο βασικός ιστός της ύπαρξης που διατρέχει όλη την ενέργεια και όλη την συνειδητότητα.
7. Ξεχάσαμε να συγχωρούμε:
Με το να πιστέψουμε ότι είμαστε χωριστοί και αποσυνδεμένοι από τους άλλους ανθρώπους και την φύση, ξεχάσαμε να συγχωρούμε. Η βαθύτερη έννοια της συγχώρεσης είναι η πράξη της ενθύμησης ότι είμαστε ένα με όλους και με όλα και ότι δεν υπάρχει κανένα θύμα ή θύτης. Είμαστε όλοι μαζί και κινούμαστε όλοι μαζί πάνω σε ένα δυναμικό δίκτυο που αποκαλούμε ζωή.
8. Ξεχάσαμε να είμαστε ελεύθεροι:
Υπενθυμίστε στον εαυτό σας κάθε μέρα αυτό: Έχουμε δημιουργηθεί για να είμαστε ελεύθεροι.
Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σε μια «πραγματικότητα», όπου η ελευθερία είναι μόνο μια έννοια. Ήμαστε περικυκλωμένοι με τα δεσμά του φόβου, παρανοήσεων, λανθασμένων ιδεολογιών και του υλικού οφέλους. Υπακούμε στους κανόνες και στους νόμους που θεσπίστηκαν προκειμένου να διαφυλαχθούν τα συμφέροντα των λίγων. Μας έκαναν να ξεχάσουμε ότι είμαστε ελεύθεροι να αλλάξουμε τα πράγματα. Είμαστε ελεύθεροι να είμαστε αυτό που είμαστε, χωρίς φόβο ή ενοχή.
9. Έχουμε ξεχάσει την αληθινή μας δύναμη:
Ζώντας μέσα στο φόβο, ξεχάσαμε πόσο ισχυροί είμαστε. Έχουμε ξεχάσει την τεράστια δύναμη της θέλησης και της πρόθεσής μας να αλλάξουμε την πραγματικότητά μας. Είμαστε υπνοβάτες που ακολουθούμε πινακίδες όπως τα ρομπότ.
10. Έχουμε ξεχάσει τα μαθήματά μας από την ιστορία:
Αν υπάρχει κάτι που η ιστορία μπορεί να μας διδάξει είναι το πόσο γρήγορα μπορούμε να ξεχάσουμε τα μαθήματα που πήραμε. Ξανά και ξανά επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη, κολλημένοι στα ίδια μοτίβα της απληστίας και της αυτοκαταστροφής. Δεν μπορούμε να κατηγορηθούμε ατομικά για τα λάθη που έκανε η ανθρωπότητα στο παρελθόν, αλλά είμαστε υπεύθυνοι ως άτομα να θυμηθούμε τα λάθη του παρελθόντος και να μην τα επαναλάβουμε.
11. Ξεχάσαμε να είμαστε απλοί:
Η ανθρώπινη ζωή έγινε πιο σύνθετη και περίπλοκη. Έχουμε παρασυρθεί από την λάμψη του “πολύ” και όχι από την δύναμη του “λίγο”. Ξεχάσαμε πώς να είμαστε απλοί και ξεχάσαμε επίσης το νόημα της απλότητας. Η ζωή είναι πραγματικά απλή. Απλότητα σημαίνει την απόρριψη όλων των πραγμάτων και ιδεών που εμποδίζουν την θέα προς τον σκοπό της ζωής μας.
12. Έχουμε ξεχάσει να εμπιστευόμαστε, να πιστεύουμε και να αναρωτιόμαστε:
Χάσαμε την γοητεία μας για τον κόσμο. Ξεχάσαμε να θαυμάζουμε το θαύμα της ζωής. Δεν στεκόμαστε με δέος στο μεγαλείο της πια. Ο σκεπτικισμός μας και η κυνική μας άποψη για τον κόσμο μας έκανε να χάσουμε την εμπιστοσύνη μας στον εαυτό μας και στην μαγεία του σύμπαντος. Έχουμε ξεχάσει πώς να πιστεύουμε. Αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη τραγωδία από όλα. Αποδυναμώθηκε το πνεύμα μας και φτώχυνε η ψυχή μας.

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

ΠΑΡΑΚΜΗ…

Σήμερα η κρατούσα καθολική αρνητικότητα των κατοίκων της Γαίας είναι η χειρότερη από κάθε άλλη φορά. Έχει φθάσει σε μέγιστο σημείο παρακμής.
Όταν ο άνθρωπος καταγίνεται με αρνητικές πράξεις, κατέχεται από αρνητικές σκέψεις και υποτάσσεται εύκολα στις υλικές επιθυμίες, τις οποίες ταυτίζει με την ευτυχία, τότε η αύρα εξασθενίζει, χάνει την έντασή της και γίνεται ο οργανισμός ευάλωτος στους εξωτερικούς ψυχοπνευματικούς επηρεασμούς. Ανοίγονται οι πύλες μολύνσεως του σώματος, γιατί η αύρα δεν μπορεί να απωθήσει και να εξουδετερώσει τους ιούς, τα μικρόβια και τα βακτηρίδια.
Η δυστυχία στον άνθρωπο είναι αποτέλεσμα των σκιερών νεφών που παράγονται από την αρνητικότητα των πράξεων και των σκέψεων του. Τα σκιερά αυτά νέφη επικάθονται στην αύρα του ανθρώπινου σώματος και τη μολύνουν.
Η Γαία είναι ένας πολύ δύσκολος πλανήτης και χρησιμοποιείτε σαν σχολείο και δοκιμαστήριο των ψυχών. Όταν η ψυχή βγει νικήτρια από τις υλιστικές δοκιμασίες της Γαίας, αναλαμβάνει υψηλότερα καθήκοντα. Τουλάχιστον μία φορά στα 2.000 χρόνια (Διάρκεια ζωδίου), η κάθε ψυχή ενσαρκώνεται στη Γαία για να βοηθήσει στην κοσμική άνοδό του πλανήτη.
Ο πλανήτης οπισθοδρόμησε τελείως και έχει απομονωθεί αφού δεν μπορεί να παρακολουθήσει την κοσμική εξέλιξη.
Μην νομίζετε ότι οι πολλοί έχουν δίκιο επειδή είναι πολλοί. Όταν διαφωνείτε με κάποιον δεν χρειάζεται να τον πείσετε επιμένοντας στις απόψεις σας. Με τη βία δεν μαθαίνει κανένας. Αφήστε τους ήσυχους και συνεχίστε την προσπάθεια της πνευματικής αναζήτησης. Ακολουθείστε τον δρόμο που ανοίγεται μπροστά σας και ας είστε μόνοι σας -  συνεχίστε να περπατάτε, κάπου θα σας βγάλει -  αυτό το κάπου οι άλλοι δεν το γνωρίζουν.
Μπορείτε να αποφύγετε την πνευματική φθορά αν το θελήσετε.
Γεράσιµος Καλογεράκης -  Η Υπέρτατη Μύηση - Εκδόσεις Δίον

Τρίτη 22 Μαρτίου 2016

Λείπω, Λείπεις, Λύπη

Λείπω
Λείπεις
Λύπη
Οικόσιτο ρήμα.
Το είχε δέσει η μάνα μ’ ένα λουρί από το πόδι μου
για να μου κάνει συντροφιά όταν εκείνη λύπη.
Ξέρω καλά τους χρόνους του και τις συνήθειές του.
Καμιά φορά, στο τρίτο πρόσωπο βγάζει τη μάσκα
και απλώνεται με ήττα.
(Εκτός κι αν κάτι
δεν έμαθα καλά.
Από παιδί.)
..που κράτησες μονάχη σου όλη
την τραγική κλεψύδρα
βουβή, σα νά ειχε δει την Ύδρα
στο ουράνιο περιβόλι.
Γιώργος Σεφέρης

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου