Καθώς προχωρούσε και έβλεπε ότι κανείς δεν έδειχνε προθυμία να τον ακολουθήσει, έκανε μια πράξη που τον τιμά ιδιαίτερα. Έγραψε δηλαδή στον Κουντουριώτη να ελευθερώσει τον Κολοκοτρώνη και ταυτόχρονα ο ίδιος έτρεξε με τα λίγα παλικάρια του να πολεμήσει τον Ιμπραήμ.
Ήταν τέλη Απριλίου του 1825. Όταν περνούσε από την Τρίπολη, βαδίζοντας για την Μεσσηνία, είδε ότι συγκεντρωνόταν γύρω του πολύς λαός. Κάποια στιγμή δεν άντεξε, σταμάτησε και τους φώναξε: «Πάω να πολεμήσω πατριώτες, και ή θα νικήσω τον Μπραίµι ή θα σκοτωθώ. Και θα μάθετε σκατόβλαχοι (βλάχους αποκαλούσαν τους Μανιάτες και άλλους βουνίσιους Μοραΐτες), πως ξέρει και άλλος να πολεμά τους Τούρκους και όχι μονάχα ο Γέρος».
Όταν ο Παπαφλέσσας έφτασε στο Μανιάκι με 3-4000 άντρες, ο ανιψιός του Ηλίας και ο φίλος του Κεφάλας, βλέποντας ότι ο τόπος ήταν πεδινός και ως εκ τούτου κατάλληλος για το ισχυρό εχθρικό ιππικό, τον συμβούλεψαν να πιάσουνε το βουνό και να κρατήσουν 2-3 μέρες μέχρι να φτάσει βοήθεια. Αυτός ήταν ανυποχώρητος.
«Εγώ δεν ήρθα εδώ για να μετρήσω από τα ψιλώµατα τον στρατό του Ιμπραήμ πόσος είναι. Ήρθα για να πολεμήσω. Ούτε ήρθα να αφήσω τον Ιμπραήμ να τραβήξει προς την Τριπολιτσά και εγώ να μείνω να μαζεύω τα καρφοπέταλά του. Αν τον κρατήσω εδώ, γλιτώνω τον Μοριά. Καθίστε εδώ να πεθάνουνε σαν Αρχαίοι Έλληνες»
.jpg)
.jpg)
.jpg)
3 σχόλια:
Ο Ιμπραήμ και σε ξένους και σε Έλληνες και στον Θεόδωρο Γρίβα, στα 1844, που είχε πάει στην Αίγυπτο, είπε πως δέκα ακόμη σαν τον Παπαφλέσσα να εύρισκε να του αντισταθούν στον Μωριά, θα εγύριζε στον τόπο του.
Η δρασις του σαν υπουργος εσωτερικων της τριανδριας,δεν του επιτρεπει να χαρακτηρισθει ηρωας σαν τον Λεωνιδα.ΔΙΟΜΗΔΗΣ.
Τον εξιλεώνει η θυσία του. Το τέλος του, το οποίο είναι ηρωικό.
Εκείνοι ότι έκαναν έκαναν. Και έκαναν το ακατόρθωτο δίνοντας πραγματικά την ζωή τους.
Ας αναλογιστούμε τι κάνουμε εμείς γι αυτήν την πατρίδα και τι θα λένε οι αγέννητοι για την δική μας γενιά.
Δημοσίευση σχολίου