Πέμπτη 27 Ιουνίου 2019

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΩΜΑ

Στην Ελλάδα, το μπλε δεν είναι απλώς ένα χρώμα. 
Είναι ο κόσμος μας. 
Είναι το συναίσθημα της απόλυτης ζωντάνιας, της ελευθερίας και της ζεστασιάς των ανθρώπων.
Είναι ο Ελληνικός ουρανός με το μοναδικό του φως.
Εδώ το μπλε δεν είναι απλώς ένα χρώμα.
Είναι το απόλυτο Ελληνικό χρώμα. 
Το χρώμα της θάλασσας, το χρώμα που επικρατεί στα νησιά μας.
Είναι το χρώμα που χαρακτηρίζει το Ελληνικό Καλοκαίρι.
Είναι το χρώμα που συμβολίζει την ηρεμία, την καθαρή σκέψη και την εσωτερική αρμονία.
Είναι το χρώμα των Θεών μας!!!


Τετάρτη 26 Ιουνίου 2019

Η επιθανάτια εξωσωματική εμπειρία του Κλεώνυμου του Αθηναίου

Ας δούμε μια περίπτωση επιθανάτιας εξωσωματικής εμπειρίας, της οποίας η σημασία έγκειται στο γεγονός ότι αφορά έναν μορφωμένο Έλληνα και στο ότι προέρχεται από την καρδιά του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, την Αθήνα. Καταγράφηκε από τον ιστορικό Κλέαρχο, μαθητή του Αριστοτέλη και «έναν από τους πρώτους σε αξία μεταξύ των φιλοσόφων της Περιπατητικής Σχολής». 
Επειδή το έργο του Κλεάρχου χάθηκε, η ιστορία σώζεται σε χωρίο του Πρόκλου (Υπόμνημα στην Πολιτεία του Πλάτωνος ΙΙ, 113, 19 Kroll):
«…πολλοί φάνηκε ότι πέθαναν και θάφτηκαν μέσα σε μνήματα, αλλά αναβίωσαν και παρουσιάστηκαν άλλοι να κάθονται μέσα στους τάφους και άλλοι να στέκονται όρθιοι στο πλάι. Αυτό ακριβώς ιστορείται και για κάποιους αρχαίους, όπως ο Αριστέας ο Προκοννήσιος, ο Ερμότιμος ο Κλαζομένιος, ο Επιμενίδης ο Κρης, δηλαδή ότι μετά θάνατον εμφανίστηκαν στους ζωντανούς.
Και γιατί να λέει κανείς πολλά; Όταν ακόμη και ό ίδιος ο Κλέαρχος, ο μαθητής του Αριστοτέλη, μας έχει παραδώσει, πρώτος αυτός, μια παρόμοια θαυμαστή ιστορία.
Ο Κλεώνυμος ο Αθηναίος, άνθρωπος που είχε μεγάλη κλίση προς τους λόγους της φιλοσοφίας, όταν πέθανε κάποιος φίλος του, πόνεσε πολύ και έχασε τη διάθεσή του. Λιποθύμησε και, επειδή φάνηκε ότι πέθανε, την τρίτη μέρα η σωρός του εκτέθηκε σε προσκύνημα σύμφωνα με το έθιμο. Η μητέρα του, όμως, καθώς αγκάλιασε το νεκρό, για να τον φιλήσει για τελευταία φορά, και τραβώντας του το ιμάτιο από το πρόσωπο τον καταφιλούσε, αισθάνθηκε ότι μέσα του υπήρχε μια ελαφριά ανάσα.
Η μητέρα χάρηκε πολύ και σταμάτησε την ταφή, ενώ ο Κλεώνυμος ανασηκώθηκε λίγο και αφηγήθηκε όσα είδε και άκουσε, όταν ήταν χωριστά από το σώμα του.
Είπε ότι του φάνηκε πως η ψυχή του, ελευθερωμένη σαν από δεσμά από το θάνατο, άφησε το σώμα του και σηκώθηκε ψηλά. Πετώντας πάνω από τη γη είδε ένα σωρό τόπους κάθε σχήματος και χρώματος και ρεύματα ποταμών που δεν τα βλέπουν οι άνθρωποι.
Στο τέλος έφτασε σε κάποιον ιερό χώρο της Εστίας, όπου κυκλοφορούσαν δαιμονικές δυνάμεις με μορφές γυναικών απερίγραπτες. Σ’ εκείνον τον ίδιο τόπο έφτασε και ένας άλλος άνθρωπος και άκουσαν και οι δύο την ίδια φωνή, που τους έλεγε να παραμείνουν ήσυχοι και να βλέπουν όλα όσα γίνονταν εκεί. Και είδαν και οι δυο τους τιμωρίες και κρίσεις και διαρκείς καθαρισμούς ψυχών καθώς και τις (θεές) Ευμενίδες που τις εποπτεύουν.
Κατόπιν διατάχτηκαν να αναχωρήσουν και, καθώς αναχωρούσαν, ρώτησαν ο ένας τον άλλο ποιοι ήταν και είπαν μεταξύ τους τα ονόματα και τις πατρίδες τους. Ο ένας λεγόταν Κλεώνυμος και ήταν από την Αθήνα και ο άλλος Λυσίας και ήταν από τις Συρακούσες. Και συμφώνησαν να αναζητήσει ο καθένας τους τον άλλο με κάθε τρόπο, εάν έρθει στην πόλη του άλλου. Μετά από λίγο καιρό ο Λυσίας ήρθε στην Αθήνα και, καθώς τον είδε από μακριά ο Κλεώνυμος, φώναξε δυνατά: «αυτός είναι ο Λυσίας!». Ομοίως και ο Λυσίας τον κατάλαβε, πριν τον πλησιάσει, και είπε στους παρόντες: «αυτός είναι ο Κλεώνυμος!».
Το ενδιαφέρον της παραπάνω ιστορίας έγκειται καταρχήν στο ότι προέρχεται από την κλασική εποχή του Ελληνισμού. Επιπλέον είναι καταγραμμένη από αξιόπιστη πηγή και φανερώνει συνάμα το εξαιρετικό ενδιαφέρον της σχολής του Αριστοτέλη για την καταγραφή παρόμοιων φαινομένων. Ο Κλεώνυμος είναι μορφωμένος άνθρωπος, γεγονός που δείχνει ότι οι εμπειρίες αυτού του είδους δεν απασχολούσαν μόνο τα κατώτερα στρώματα και δεν θεωρούνταν αποτέλεσμα δεισιδαιμονίας. Ο έτερος πρωταγωνιστής της, ο Λυσίας, προέρχεται από την Ελληνική Δύση, γεγονός που μας κάνει να υποψιαζόμαστε ότι μπορεί να είναι και Πυθαγόρειος.
[Σταύρος Γκιργκένης]

Τα "πονηρά" γλυκά της Νιγρίτας

Στην περιοχή της Νιγρίτας Σερρών, χρόνια τώρα, παρασκευάζεται το ξακουστό γλυκό «πονηρό» με τραγανό φύλλο και ξεχωριστή γεύση, που γλυκαίνει ντόπιους και επισκέπτες από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό που έρχονται για να το γευτούν. Μόνο στην περιοχή της Νιγρίτας κρατιούνται από γενιά σε γενιά καλά κρυμμένα τα γευστικά μυστικά που το κάνουν μοναδικό.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΟΥ 

ERT3Social

Η ιστορία της μπουγάτσας: Από το Βυζάντιο στις Σέρρες και σε όλη την Ελλάδα

H ιστορία της μπουγάτσας μάς πηγαίνει πίσω στο χρόνο, στο Βυζάντιο. Ανάμεσα στις περίφημες πίτες του Βυζαντίου υπήρχε και η συνταγή της μπουγάτσας.
Αργότερα, στην Κωνσταντινούπολη υπήρχαν δύο ξακουστοί φούρνοι που έφτιαχναν κουρού, κιγμαλί με κιμά, πεϊνιρλί με τυρί και σαντέ μπουγάτσα με άχνη ζάχαρη. Οι Τούρκοι την έλεγαν poğaça (πο(γ)άτσα), ενώ οι Έλληνες μπογάτσα.
Σήμερα όμως στην Τουρκία poğaça ονομάζουν ένα πλήθος από διαφορετικές πίτες, αλλά και πολλά φαγητά, τελείως διαφορετικά και ανόμοια μεταξύ τους.
Η μπουγάτσα κυριάρχησε στον ελλαδικό χώρο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, από τη Βόρεια Ελλάδα ως την Ήπειρο και από την Πελοπόννησο ως την Κρήτη.
Γιατί πολιτογραφήθηκε ως Θεσσαλονικιά ή Σερραία; Γιατί στη Β. Ελλάδα έμεναν πολλοί πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Το 1917 ιδρύθηκε η συντεχνία των μπουγατσοποιών Θεσσαλονίκης και μετά από 2 χρόνια είχε ήδη 52 μέλη.
Ειδικά οι παλαιότεροι στις προσφυγικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης και του Πειραιά θα θυμούνται τους πλανόδιους με τα καροτσάκια τους με το κάρβουνο από κάτω, να διαλαλούν την πραμάτεια τους, «πολίτικη μπογάτσα». 
Η μπουγάτσα τότε όμως δεν είχε γέμιση, αλλά μόνο φύλλο. 
Οι Σερραίοι ήταν αυτοί που πρωτοέβαλαν μέσα κρέμα!
Στην αρχή οι άντρες δεν πήγαιναν να φάνε μπουγάτσα, για να μην προσβάλουν τη σύζυγό τους, που έφτιαχνε πίτες και γλυκά στο σπίτι. Γιατί, αν κάποιος έτρωγε ξένη πίτα, αμέσως θεωρούνταν πως η γυναίκα του δεν ήταν καλή νοικοκυρά και μαγείρισσα
Οι Σερραίοι ανακάλυψαν πως μια μπουγάτσα είναι ιδανική για όλες τις ώρες, αφού μπορούσε να είναι και γλυκιά και αλμυρή.
Αργότερα, καθώς περνούσαν τα χρόνια, οι άνθρωποι άρχισαν να συνηθίζουν την ιδέα του να αγοράζεις πίτες από κατάστημα. Και τότε η κατανάλωση αυξήθηκε και στις Σέρρες έγιναν και άλλα μαγαζάκια.
Μετά το 1922 η διάδοση της γεύσης της επιταχύνθηκε και αγαπήθηκε από όλη την Ελλάδα. Σήμερα είναι αγαπημένο έδεσμα για όλους!

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2019

ΤΟ ΠΗΔΗΜΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ - Η γιορτή αυτή συμπίπτοντας με το θερινό ηλιοστάσιο είναι λείψανο της λατρείας του ηλίου. Σε πολλά μέρη τη λένε "Τ' Αγιαννιού του λιοτροπιού".

Ο Αισχύλος στον "Προμηθέα Δεσμώτη", αναφέρει τον κλήδονα με όσα λέγει στο χορό των ωκεανίδων νυμφών.

'' Η σούστα πήγαινε μπροστά '' Στίχοι : Μάνος Ελευθερίου Μουσική : Δήμος Μούτσης Πρώτη εκτέλεση : Δημήτρης Μητροπάνος & Πετρή Σαλπέα LP - Δήμος Μούτσης '' Άγιος Φεβρουάριος '' (1971)


ΙΤΑΛΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΠΩΣ Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΗΠΕΙΡΟΣ ΗΤΑΝ ΓΝΩΣΤΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Το 1492 είναι μια από τις πιο σημαντικές χρονιές στην ιστορία. Ο κόσμος ξαφνικά “μεγάλωσε” μετά την ανακάλυψη της Αμερικανικής Ηπείρου και η Ευρώπη έπαψε να είναι το κέντρο της γης. Ωστόσο, ένας Ιταλός φυσικός, φιλόλογος και ιστορικός των επιστημών ο οποίος διδάσκει σε πανεπιστήμιο της Ρώμης, ο Lucio Russo, επιμένει πως αυτός ο “Νέος Κόσμος” ήταν ήδη γνωστός κατά την Αρχαιότητα.
Αυτό φαίνεται να υποστηρίζει και στο βιβλίο του, “Η ξεχασμένη Αμερική: Η σχέση μεταξύ των πολιτισμών και το λάθος του Πτολεμαίου” τον οποίο και “κατηγορεί” όπως επίσης και τους “δύσπιστους” Ρωμαίους για την απώλεια της γνώσης.
Μεταξύ των πολλών στοιχείων, όπως υποστηρίζει ο Russo, που ενισχύουν την άποψη πως υπήρχε επαφή μεταξύ των αρχαίων Ευρωπαίων και των ιθαγενών Αμερικανών, είναι μερικά προ-Κολομβιανά κείμενα που κατάφεραν να “επιβιώσουν” της καταστροφής που επέφερε η ισπανική κατάκτηση.
Η λάθος μετάφραση για εκείνους που “ήρθαν από την Ανατολή”
Σε ένα βιβλίο, σχετικά με την προέλευση των Μάγια – όπως αναφέρει μιλώντας στο Epoch Times -υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία. Οι “πατέρες” του συγκεκριμένου πολιτισμού, σύμφωνα πάντα με το κείμενα αυτά, ήταν “μαύροι και λευκοί, με διάφορα πρόσωπα και μιλούσαν διάφορες γλώσσες” και ήρθαν από την Ανατολή. “Και δεν είναι ξεκάθαρο πως διέσχισαν την θάλασσα”. Ωστόσο, οι ερευνητές αποφάσισαν να μεταφράσουν τη λέξη που χρησιμοποιούσαν οι Μάγια για τη “θάλασσα” ως “λίμνη”.
Επίσης, υπάρχουν αρκετές απεικονίσεις Μάγια αλλά και κείμενα στα οποία γίνονται αναφορές σε άνδρες με μούσια. Μόνο που οι ιθαγενείς της Αμερικανικής Ηπείρου δεν άφηναν γένια.
Υπάρχουν όμως και αρκετά έργα Ρωμαίων στα οποία εμφανίζεται το φρούτο ανανάς, το οποίο “εισήχθη” όμως στην Ευρώπη, μόνο μετά την κατάκτηση του Νέου Κόσμου, δηλ. το 1492, αφού ευδοκιμούσε στη Ν. Αμερική.
Ο δογματισμός της επιστήμης
Ο Russo, ο οποίος διδάσκει στο πανεπιστήμιο Tor Vergata της Ρώμης, υποστηρίζει πως ο λόγος για τον οποίο οι ερευνητές πιστεύουν πως η Αμερικανική Ήπειρος δεν ήταν γνωστή κατά την Αρχαιότητα, έχει να κάνει με τον δογματισμό και όχι με την έλλειψη αποδείξεων.
Για χρόνια, κυριαρχεί η θεωρία πως ο πολιτισμός εξελίσσεται σε προκαθορισμένα στάδια. Για παράδειγμα: ένας πολιτισμός ανακάλυψε τη φωτιά, μετά ανακάλυψε τον τροχό, την γραφή κοκ φτάνοντας μέχρι τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας και την Δημοκρατία. Όλοι οι πολιτισμοί, εκτιμάται πως “πέρασαν” από αυτά τα στάδια και μπορούν να ιεραρχηθούν βάσει των επιτευγμάτων τους.
Όμως ο Russo, παρουσιάζει ένας εντελώς διαφορετικό σενάριο: οι ανακαλύψεις, όπως πχ η γραφή δεν αναπτύχθηκαν αυτόνομα και ανεξάρτητα σε κάθε πολιτισμό αλλά πέρασαν από τον ένα στον άλλο. Υποστηρίζει δε, πως είναι λανθασμένη η αντίληψη πως η επιστήμη εξελίσσεται χρόνο με το χρόνο. Εξάλλου υπάρχουν πολλά παραδείγματα επιστημονικής και πολιτισμικής παρακμής όπως η καταστροφή του πολιτισμού των Καρχηδονίων και των Ελλήνων, από τους οποίους οι Ρωμαίοι κληρονόμησαν μόνο ένα μικρό μέρος των επιστημονικών τους γνώσεων.
Ένα από τα σχετικά παραδείγματα που αναφέρει ο Rosso, αφορά τα επιτεύγματα στον τομέα της ναυσιπλοϊας. “Το μέγεθος των πλοίων κατά την Ελληνιστική περίοδο ξεπεράστηκε μόνο την περίοδο του Ναπολέοντα ενώ ο Κολόμβος, όπως αναφέρεται, σχεδίασε το ταξίδι βασιζόμενος σε μέρος των μαθηματικών γνώσεων της Ελληνιστικής περιόδου που είχαν καταφέρει να διασωθούν. Όπως τονίζεται, οι Έλληνες ήταν εξάλλου ο μόνος πολιτισμός της εποχής του που είχε κατανοήσει πως η Γη είναι στρογγυλή. Η γνώση αυτή όμως στη συνέχεια “χάθηκε”.
Ακόμη και σήμερα όπως τονίζει στο Epoch Times ο Russo, βρισκόμαστε σε μια περίοδο “επιστημονικής κρίσης” η οποία όμως είναι διαφορετική από αυτή των ρωμαϊκών χρόνων καθώς η σημερινή παρακμή, σύμφωνα με τον καθηγητή, “κρύβεται” πίσω από τα τεχνολογικά επιτεύγματα.
Το λάθος του Πτολεμαίου και πως οι άνθρωποι “ξέχασαν” την Αμερική
Παρά ταύτα, το ερώτημα παραμένει. Πως μπορεί οι άνθρωποι να “έχασαν” τη γνώση μιας ολόκληρης ηπείρου; Το λάθος, σύμφωνα με τον καθηγητή, εντοπίζεται στον Πτολεμαίο ο οποίος έφτιαξε έναν “παγκόσμιο” χάρτη συνδυάζοντας τους επικρατέστερους ισχυρισμούς από τις διαθέσιμες Αρχαίες πηγές.
Το βασικό πρόβλημα κατά τον καθηγητή είναι η “τοποθέτηση” των Τυχερών Νησιών, τα οποία οι Αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν Κανάριες Νήσους. Στην πραγματικότητα όμως οι Έλληνες αναφέρονταν στις Αντίλλες, σύμφωνα τουλάχιστον με τον Russo. Η “παρεξήγηση” οφείλεται κατά τον ίδιο, στους Ρωμαίους και όχι μόνο, και στη δυσπιστία όσο και αδυναμία τους να “ανοιχτούν” στους ωκεανούς.
Ακολουθώντας τους κανόνες τη φιλολογικής όσο και μαθηματικής λογικής, ο Russo εξηγεί στον αναγνώστη, ένα ένα τα λάθη του Πτολεμαίου – τα οποία θεωρούνται πολύ μεγάλα- και παράλληλα αποδεικνύει πως οι γνώσεις των Αρχαίων Ελλήνων για τον πλανήτη μας ήταν πολύ ακριβείς. Ο Πτολεμαίος, όπως τονίζει ο καθηγητής, υπολόγισε λάθος το γεωγραφικό πλάτος των Κανάριων Νήσων, κατά 15 μοίρες με αποτέλεσμα στο δικό του χάρτη να εμφανίζονται εκεί που θα ανέμενε κανείς να είναι οι Αντίλλες. Φυσικά η Αμερική δεν εμφανίζεται στο χάρτη του.
Σύμφωνα με τον Russo, το βιβλίο προκάλεσε δύο ειδών αντιδράσεις. Οι επιστήμονες και οι φιλόλογοι έδειξαν ενθουσιασμό, σε αντίθεση με τους ιστορικούς και τους γεωγράφους, που όπως τονίζει ο συγγραφέας, αδυνατούν να κατανοήσουν κάποιες λογικές πτυχές του έργου του.
Έχουμε πολλά να μάθουμε από τους Αρχαίους Έλληνες. Για παράδειγμα θα πρέπει να προσπαθήσουμε να περιορίσουμε την τάση που υπάρχει για υπερβολική εξειδίκευση” γιατί τα ποιο ενδιαφέρονται πράγματα μπορούν να γίνουν κατανοητά μόνο από αυτούς που εστιάζουν σε περισσότερες από μια πτυχές της ανθρώπινης γνώσης”.

Lucio Russo - L'America dimenticata
 (Ξεχασμένη Αμερική)
Στην πραγματικότητα, ο Lucio Russo διατηρεί την εκπληκτική υπόθεση ότι ο λόγος για το λάθος του Πτολεμαίου έγκειται στην κατάρρευση της γνώσης που ακολούθησε τις ρωμαϊκές κατακτήσεις. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η διεύρυνση των εδαφών που κατακτήθηκαν από τη Ρώμη πήγε χέρι-χέρι με μια συστηματική καταστροφή του πολιτισμού όλων των λαών που κατακτήθηκαν. Ένα παράδειγμα είναι αρκετό: η καταστροφή της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και η ανεκτίμητη κληρονομιά κωδικοποιήσεων και όγκων που περιέχουν το σύνολο της ανθρώπινης γνώσης. 
Τα λόγια του Ρούσσο: Αυτή ήταν όχι μόνο η μεγαλύτερη συλλογή βιβλίων που υπήρχαν στον κόσμο, αλλά και το σημαντικότερο κέντρο εκδοτικής παραγωγής, στενά συνδεδεμένο με το Μουσείο της Αλεξάνδρειας, δηλαδή με τον κύριο δημόσιο ερευνητικό οργανισμό του Αρχαίου κόσμου (σελ. 90).
Οι αναμνήσεις των μετακινήσεων του παρελθόντος εξαφανίστηκαν σταδιακά, αφήνοντας πίσω τους ιστορίες που ήταν θρυλικές και απίστευτες.
Όλα αυτά εξετάζονται στο βιβλίο, ξεκινώντας με ένα μαθηματικό κλειδί, ένα πρόβλημα που συνδέεται με τη μαθηματική γεωγραφία: το σφάλμα του Πτολεμαίου. Με άριστη ακρίβεια, ο Lucio Russo εξετάζει τις διαδρομές και τις ασυνέπειες των αποτελεσμάτων που επιτεύχθηκαν από διάφορους μελετητές από τον Ερατοσθένη μέχρι τον Ιπάρχαρχο μέχρι τον Πτολεμαίο.
Οι μετρήσεις των επιστημόνων έγιναν βάσει των πινάκων που είχαν προηγουμένως καταρτιστεί. Ο Ερατοσθένης, διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, χρησιμοποίησε μια διαδικασία βασισμένη σε υπολογισμούς μέσα στο πλαίσιο ενός μαθηματικού μοντέλου. 
Από όλα αυτά μπορεί να συναχθεί ότι τον δεύτερο αιώνα π.Χ. (και ίσως και νωρίτερα) τα πλοία της Μεσογείου, και μάλλον πρώτα απ 'όλα αυτά των Καρχηδονίων, όχι μόνο έφτασαν στην Καραϊβική αλλά άνοιξαν μια διαδρομή που στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε συνεχώς. Αυτό θα εξηγούσε διάφορα από αυτά που φαίνονται να είναι ιστορικές ασυνέπειες, όπως οι αναπαραστάσεις φρούτων που αναμφισβήτητα είναι ο ανανάς (καρπός των Αντίλλων) στα έργα καλλιτεχνών και ζωγράφων και, προς την αντίθετη κατεύθυνση, η παρουσία της Αμερικής κοτόπουλων, πουλερικών από την Ευρασιατική προέλευση, που βρέθηκε από τον Χριστόφορο Κολόμβο όταν έφτασε εκεί.
Η υπόθεση του Lucio Russo είναι συναρπαστική, που οδηγεί σε βαθύ προβληματισμό και ίσως ακόμη και σε αναθεώρηση των βιβλίων της ιστορίας. Μας οδηγεί επίσης να εξετάσουμε το ενδεχόμενο οι ανθρώπινες κοινωνίες να φτάνουν στα ίδια αποτελέσματα ταυτόχρονα σε πολύ απομακρυσμένα πλαίσια, όχι από ένα είδος «συγκλίνουσας εξέλιξης», αλλά επειδή συνδέονται αμοιβαία σε ένα δίκτυο πολιτιστικών ανταλλαγών και γνώσεων.

Άντζι Χόμπς: «Διδάξτε Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία στα Δημοτικά σχολεία»

Βίντεο:
https://www.youtube.com/watch?v=ZiBg3YxeaNw
Η καθηγήτρια Angie Hobbs θεωρεί ότι μόνο ένα μάθημα Φιλοσοφίας την εβδομάδα θα μπορούσε να ωφελήσει την πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών.
«Αν αφήσουμε τα παιδιά να αμφισβητήσουν τα μοντέλα τα οποία τους διδάσκουμε, αργότερα στη ζωή τους, ίσως να είναι πολύ αργά» προειδοποιεί η Angie Hobbs. «Για αυτό τον λόγο χρειάζεται να ξεκινήσουμε να διδάσκουμε Φιλοσοφία στο Δημοτικό σχολείο.»
Με τη συγκεκριμένη δήλωση της η Καθηγήτρια μας καθιστά σαφές πως τα παιδιά θα έπρεπε να διδάσκονται από νεαρή ηλικία, ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι να αντικρύσει κανείς τον κόσμο, εκτός από αυτούς τους τρόπους στους οποίους εκτίθενται από την οικογένεια τους και τον στενό κοινωνικό τους κύκλο.
Η Hobbs είναι η μόνη Καθηγήτρια η οποία ασχολείται σήμερα με τη δημόσια κατανόηση της Φιλοσοφίας στον κόσμο.
Το τμήμα της στο Πανεπιστήμιο του Sheffield- μαζί με οργανώσεις, όπως το Ίδρυμα Φιλοσοφίας- τελευταία προάγουν την διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας στα Δημοτικά Σχολεία του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η Hobbs έχει διδάξει Πλάτωνα και Ηράκλειτο σε τάξεις 7χρονων παιδιών και διαπιστώνει ότι τα παιδιά αποκρίνονται πολύ καλά σε θεμελιώδη ερωτήματα, όπως: «Τι είναι αυτό που κάνει εμένα;», «Τι είναι ο Χρόνος;», «Υπάρχει το τίποτα;». Μας λέει ότι τα παιδιά αγαπούν το παράδοξο του Ζήνωνα: «Το κινούμενο βέλος, είναι ακίνητο» ή το παράδοξο του Ψεύτη Κρητικού: «Εγώ λέω πάντα ψέματα -τους λέω-, τώρα ψεύδομαι;».
Μαθαίνοντας την Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία στα μικρά παιδιά διεισδύει μέσα στην «φυσική τους περιέργεια, την φαντασία και την πνευματική ουσία τους». Η Hobbs αναφέρει πως τα παιδιά έχουν την φυσική ικανότητα να φαντάζονται άλλους κόσμους και να κάνουν άλματα μέσα στο χρόνο – ο λόγος για τον οποίον αγαπούν βιβλία, όπως ο Χάρι Πότερ και ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών – είναι η ίδια δεξιότητα η οποία απαιτείται για να συλλάβουν και να αγαπήσουν τον Πλάτωνα.
«Η μελέτη της Ελληνικής Φιλοσοφίας θα τους δείξει από πολύ μικρή ηλικία ότι είναι καλό να κάνουν ερωτήσεις. Αυτό βοηθά στην προστασία τους από κάθε είδους κατήχηση – από θρησκευτικούς και πολιτικούς εξτρεμιστές, από τις συμμορίες, ακόμα και από τους ίδιους τους δασκάλους τους», τονίζει.
Μελετώντας τις εν λόγω φιλοσοφικές έννοιες μπορεί επίσης τα παιδιά να βοηθηθούν στην αντιμετώπιση των επιλογών και των προκλήσεων που θα τους εμφανίσει η ζωή, ισχυρίζεται η Hobbs.
«Μελετώντας τη φιλοσοφία μπορεί τα παιδιά να καταλάβουν ότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι σκέψης, ύπαρξης, ζωής και προσέγγισης του κόσμου», αναφέρει.
Για την Hobbs είναι σίγουρο ότι μπορεί να υπάρχουν ακόμα και διακριτά θεραπευτικά οφέλη στη μελέτη της Φιλοσοφίας. Για παράδειγμα, εξετάζοντας τις θεωρίες των Αρχαίων Ελλήνων Στωικών, σχετικά με την αποδοχή της απώλειας του ελέγχου και της αλλαγής μπορεί τα μικρά παιδιά να αποκτήσουν «μία ανθεκτικότητα» και μια αίσθηση ότι είναι φυσιολογικό να μην είναι ευτυχισμένα όλη την ώρα.

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2019

ΠΟΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ;

Σήμερα η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου.
Ποιο μυστικό κρύβεται στις Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια και πως συνδέεται με τους Αρχαίους ναούς αλλά και το ανθρώπινο πεπρωμένο;
Υπάρχουν 4 ημέρες μέσα στον χρόνο εντελώς ιδιαίτερες. 4 μέρες που σηματοδοτούν τις εποχές και την πάλη του φωτός ενάντια στο σκοτάδι γι αυτό και όλοι οι λαοί τους απέδωσαν ιδιαίτερη μυστικιστική σημασία.
Οι περισσότεροι τις γνωρίζουμε ως Ισημερίες και Ηλιοστάσια και στην ουσία σηματοδοτούν την πορεία τις κινήσεις του πλανήτη μας μέσα στο ηλιακό σύστημα. Η ημέρα του Θερινού Ηλιοστασίου είναι η μεγαλύτερη του χρόνου. Από αυτήν και μετά το φως σταδιακά αρχίζει να μειώνεται και η νύχτα να κερδίζει «χρόνο» σε βάρος της ημέρας. 
Έτσι, λιγοστεύοντας μέρα τη μέρα και μήνα το μήνα το φως, έρχεται η Φθινοπωρινή Ισημερία όταν ημέρα και νύχτα είναι ίσα μοιρασμένες μέσα στο 24ωρο. Όμως, το φως συνεχίζει να μειώνεται έτσι που στις 21 Δεκεμβρίου έρχεται το Χειμερινό Ηλιοστάσιο όταν εκδηλώνεται το ακριβώς αντίθετο φαινόμενο από εκείνο του καλοκαιριού. Αυτή είναι η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου ενώ η μέρα η μικρότερη.
Όμως, από την ακριβώς επόμενη μέρα το φως αρχίζει να αυξάνεται, η μέρα μεγαλώνει και σταδιακά φθάνουμε στην άνοιξη και στην Εαρινή Ισημερία όταν ημέρα και νύχτα είναι ισομοιρασμένες. Κάθε μια από αυτές τις σημαδιακές ημέρες είχε σε όλους τους λαούς τη δική της ξεχωριστή σημασία. Στο παρελθόν, τότε που οι άνθρωποι ζούσαν πιο κοντά στη φύση και μπορούσαν να αντιλαμβάνονται τις μεταβολές της οι 4 αυτές ημέρες είχαν εξέχουσα μαγικοθρηκευτική σημασία καθώς σήμαιναν άλλοτε τη νίκη του φωτός και του πνεύματος άλλοτε την νίκη του σκότους και της ύλης κι άλλοτε την ισορροπία ανάμεσα στις δυο αυτές αντίρροπες δυνάμεις. 
Οι δραματικές μεταβολές φωτός-σκότους δεν διέφυγαν της προσοχής των Αρχαίων Ελλήνων. Τις μετέτρεψαν σε μια κωδικοποιημένη γλώσσα η οποία είναι εγγεγραμμένη στην αρχιτεκτονική των ναών και στους προσεκτικά επιλεγμένους τόπους όπου κτίζονταν.
Από τους Δελφούς στον Όλυμπο
Αυτή η κωδικοποιημένη γλώσσα ονομάστηκε «Ιερή Γεωμετρία» και αποκαλύπτεται από τις θέσεις των ιερών που συνδέονται μεταξύ τους με τρίγωνα και κύκλους όπως αποδεικνύεται αν κοιτάξει κανείς σ’ ένα χάρτη και σημειώσει την ακριβή θέση των Αρχαίων ναών. Πρόκειται για μια μυστική διασύνδεση που όταν μια μέρα αποκωδικοποιηθεί πλήρως ίσως αποκαλύψει αναπάντεχα πράγματα. Θα μπορούσε να πει κανείς πως κάθε ναός είναι μια λέξη. Όμως, εφ όσον συνδέεται με άλλους ναούς σε ομάδες τριγώνων, κύκλων κλπ όλες αυτές οι «λέξεις» σχηματίζουν μια πρόταση. Ποιο μυστικό άραγε να αποκαλύπτει αυτή η πρόταση; Τι θα έχει να διηγηθεί για το φως και το σκοτάδι, για τη γη και τον έναστρο ουρανό, για τον Θεό και τον άνθρωπο;
Πάντως, σύμφωνα με σχετικές μελέτες, η ύπαρξη ευθυγραμμίσεων των ιερών ήταν παρούσα πριν από την εποχή των Πυθαγορείων. Προφανώς υπήρξαν μεγάλοι δάσκαλοι, ή απώτατη γνώση που είχε διασωθεί από τους κατακλυσμούς, βάσει της οποίας επιλέχθηκαν οι τόποι όπου κατασκευάστηκαν οι Αρχαίοι ναοί. Όμως, με το πέρασμα του χρόνου οι αληθινοί λόγοι ξεχάστηκαν. Παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι ναοί και τα ιερά σχετίζονταν με κάτι αστρονομικό. Η μυστική τους διασύνδεση ήταν ο ουρανός. 
Σημαντικό ρόλο σ’ αυτό έπαιζαν οι Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια που στην Αρχαιότητα συνέπιπταν με διαφορετικές αστρονομικές θέσεις από τις σημερινές.
Η εαρινή Ισημερία καθοριζόταν από τον Ταύρο και η φθινοπωρινή από τον Αετό ή Σκορπιό ενώ το θερινό ηλιοστάσιο ήταν στον Λέοντα και το χειμερινό στον Υδροχόο. Όμως, από τότε υπήρξε μια μετατόπιση της εκλειπτικής κι έτσι σήμερα η εαρινή ισημερία καθορίζεται από τον Κριό, η φθινοπωρινή από τον Ζυγό ενώ το θερινό και το χειμερινό ηλιοστάσιο σχετίζονται αντίστοιχα με τον Καρκίνο και τον Αιγόκερω. 
Όλα αυτά αποτελούν στίγματα για τη χαρτογράφηση των Αρχαίων ιερών. Μας δείχνουν για άλλη μια φορά πως τίποτα δεν είναι ξεκομμένο και μοναχικό και ότι όλα είναι αλληλοσυνδεδεμένα πάνω σε ένα παγκόσμιο γεωδαιτικό δίχτυ. Σαν αυτό που απεικονίζεται στον ομφάλιο λίθο των Δελφών.
Οι Δελφοί είχαν άμεση σχέση με τον κοσμικό άξονα που συνδέει την γη με τον ήλιο. Ο Απόλλων θεωρείτο φύλακας των Πυλών και των Δρόμων των Ηλιοστασίων. Πού βρίσκονταν αυτές οι πύλες για άλλες διαστάσεις; 
Σύμφωνα με Αρχαίες παραδόσεις η πύλη απ΄όπου ανέβαιναν οι ψυχές στον ουρανό ήταν η κορυφή του Ολύμπου. Είναι η πόρτα των θεών. Όσοι έχουν μελετήσει την Οδύσσεια θα βρουν δυο αντίστοιχες πύλες στη σπηλιά της Ιθάκης, εκεί όπου πρωτοφτάνει ο Οδυσσέας ύστερα από τις περιπλανήσεις του. Από τη μια είσοδο έμπαιναν οι θνητοί και από την άλλη οι θεοί.
Η Επιστροφή του Φωτός
Όσο για τις Αρχαίες πύλες της ισημερίας τοποθετούνται: η νότια στο Ταίναρο, αντιπροσωπεύοντας την είσοδο για τον Άδη ενώ η βόρεια τοποθετείτο στον Όλυμπο. Οι Δελφοί βρίσκονταν στην διασταύρωση των αξόνων του ζωδιακού ανάμεσα στις ισημερίες και τα ηλιοστάσια. Αυτό που συμβαίνει όμως με τα αρχιτεκτονήματα έχει την αντιστοιχία του και στο ανθρώπινο σώμα. 
Αντίστοιχα, ο κάθετος άξονας βορά – νότου συμβολίζει τον κορμό και το όρθιο σώμα ενώ ο οριζόντιος Ανατολής- Δύσης αντιστοιχεί στο διάφραγμα. Το χειμερινό ηλιοστάσιο ταυτίζεται με το βορά, το θερινό με το νότο, η εαρινή ισημερία με την ανατολή και τη φθινοπωρινή με τη δύση. Έτσι, ο κάθετος άξονας, είναι τα ηλιοστάσια και ο οριζόντιος οι ισημερίες.
Η κάθοδος των ψυχών στο πεδίο της ύλης συμβολίζεται από το θερινό ηλιοστάσιο στον Καρκίνο επειδή από εκείνη τη μέρα και μετά αρχίζει το φως να λιγοστεύει και το σκοτάδι να κατακτά όλο και μεγαλύτερο μέρος του 24ωρου. 
Έτσι, αντίστοιχα, οι ψυχές φεύγουν από το μέγιστο φως και εισέρχονται στο σώμα και στην υλική ζωή που σιγά-σιγά τις κάνει να ξεχνούν τη θεία καταγωγή τους. Αυτή η λησμονιά αντιπροσωπεύεται από το σκοτάδι που αυξάνεται σε βάρος του φωτός. Η αντίστροφη διαδικασία συμβαίνει στο Χειμερινό ηλιοστάσιο όταν από τη μέγιστη νύχτα περνάμε σταδιακά στο ολοένα αυξανόμενο φως. Αυτή η επιστροφή ή έλευση του φωτός στην Αρχαιότητα είχε ταυτιστεί με τα Μιθραικά Μυστήρια.
Όμως, όχι μόνο ισημερίες και ηλιοστάσια αλλά και ολόκληροι αστερισμοί είναι «απεικονισμένοι» στις θέσεις και στην αρχιτεκτονική των Αρχαίων ναών επιβεβαιώνοντας πως η Ιερή Γεωμετρία δεν είναι ένα ανθρώπινο εφεύρημα αλλά μια ανακάλυψη. Υπάρχει παντού γύρω, έξω και μέσα μας.
Εμείς απλώς την ανακαλύπτουμε ενώ οι Αρχαίοι Έλληνες προσπάθησαν να την σεβαστούν, αντίθετα από το σημερινό πολιτισμό που χτίζει τα κτίριά του ως έτυχε δίχως σοφία και γνώση και δίχως αναφορά στο συμπαντικό.
Αργά ή γρήγορα , όμως, η χαμένη σοφία θα ανακτηθεί. Τότε, η ανθρωπότητα θα βρει τον αληθινό προορισμό της.
Αναδημοσίευση από εδώ 
Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΥΞΑΝΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΝΑΨΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΕΥΦΥΙΑ!

ΕΑΝ ΟΙ ΘΕΟΙ ΣΥΝΟΜΙΛΟΥΝ, ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ”
ΚΙΚΕΡΩΝ
Σε επιστολή του στην εφημερίδα «Καθημερινή» των Αθηνών (στην έκδοση της 17ης Οκτωβρίου 2010) και υπό τον τίτλο «Τα Αρχαία Ελληνικά και ο εγκέφαλος», ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών και μέλος του Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας κ. Σταύρος Παπαμαρινόπουλος αναφέρεται στη θεωρία του καθηγητή Eric Havelock, σύμφωνα με την οποία το Αρχαίο Ελληνικό αλφάβητο προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον Αρχαίο Ελληνικό κόσμο, λόγω ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του.
Πλήθος κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων κατέληξαν σε επιστημονικά αποτελέσματα, τα οποία είναι δημοσιευμένα σε έκδοση που επιμελήθηκαν ο καθηγητής Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Τορόντο Charles Lumsden και ο Διευθυντής του Κέντρου Θεωρίας της Επικοινωνίας Derrick de Kerckhove.
Τα αποτελέσματα που υποστηρίζουν τη θεωρία του Havelock είναι τα εξής: Η περιοχή Broka, που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο λόγω του Ελληνικού αλφαβήτου, διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε ριζικώς. Η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στην λειτουργία του εγκεφάλου προκάλεσε μια ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου, από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών διά της λειτουργίας του θεάτρου.
Στη συνέχεια ο κ. Παπαμαρινόπουλος αναφέρεται σε πειράματα που απέδειξαν ότι με τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών επιταχύνονται οι μετρήσιμοι δείκτες της Λεκτικής Νοημοσύνης και της Αφαιρετικής Σκέψης. Τονίζει επίσης την περίπτωση, κατά την οποία η Αυστραλή πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate Chanock περιγράφει σε βιβλίο της, που εκδόθηκε το 2006, πώς κατόρθωσε να μετατρέψει έναν αγγλομαθή δυσλεξικό σε μη δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά!
Τέλος, ο κ. Παπαμαρινόπουλος τονίζει ότι τα παιδιά του Δημοτικού στην περιοχή της Οξφόρδης στην Αγγλία, με επιστημονική πρόταση, επιπροσθέτως των μαθημάτων τους θα μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά, τα δε αντίστοιχης ηλικίας Ελληνόπουλα, με πολιτική απόφαση δεν θα διδάσκονται την Αρχαία Ελληνική γλώσσα, αλλά …; Αγγλικά.

Τρίτη 18 Ιουνίου 2019

ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΜΕΤΑΛΛΙΚΗ ΜΑΖΑ ΕΝΤΟΠΙΣΘΗΚΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

Κάτι πολύ παράξενο και πολύ πυκνό κρύβεται στα έγκατα της Σελήνης. Μια μυστηριώδης -πιθανότατα μεταλλική- ανώμαλη μάζα τεραστίων διαστάσεων εντοπίσθηκε κάτω από την επιφάνεια της «σκοτεινής» (μόνιμα αόρατης από τη Γη) πλευράς του φεγγαριού. Βρίσκεται κάτω από τον μεγαλύτερο κρατήρα πρόσκρουσης του ηλιακού μας συστήματος, τη σεληνιακή λεκάνη Νοτίου Πόλου-'Αιτκεν, διαμέτρου περίπου 2.000 χιλιομέτρων.
Οι επιστήμονες που έκαναν την ανακάλυψη δεν ξέρουν ακόμη ούτε για τι υλικό ακριβώς πρόκειται, ούτε από πού προέρχεται. Μια εναλλακτική εξήγηση είναι ότι η μάζα δημιουργήθηκε μέσα στην ίδια τη Σελήνη, από τη συσσώρευση και συμπύκνωση πυκνών αερίων.
«Φανταστείτε ένα όγκο μετάλλου πέντε φορές μεγαλύτερο από το μεγάλο νησί της Χαβάης και θαμμένο κάτω από το έδαφος. Αυτή χονδρικά είναι η τελείως απρόσμενη μάζα που ανιχνεύσαμε», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Πίτερ Τζέιμς, επίκουρος καθηγητής πλανητικής γεωφυσικής του Κολλεγίου Μπέιλορ του Τέξας, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωφυσικής «Geophysical Research Letters», σύμφωνα με την βρετανική «Ιντιπέντεντ» και το Space.com.
Η υπόγεια μάζα, που φθάνει σε βάθος 300 χιλιομέτρων, έγινε αντιληπτή από την ανάλυση των στοιχείων της αποστολής GRAIL και του σεληνιακού δορυφόρου LRO της NASA.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ   Περισσότερα: https://www.news247.gr
=========================================
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ
Μια πλειάδα διακεκριμένων επιστημόνων διατύπωσαν απόψεις που έρχονται σε αντίθεση με τις επίσημες εκδοχές.
Ο Αυστριακός καθηγητής Χόμπιργκερ και οι Ρώσοι συνάδελφοι του Μιχαήλ Μπαζίν και Αλεξάντερ Σερμπάκωφ της Ακαδημίας Επιστημών της Μόσχας μας είπαν: “Η Σελήνη στο εσωτερικό της είναι κούφια και δεν αποκλείεται να αποτελεί στην πραγματικότητα ένα διαστημόπλοιο, κατασκευασμένο από λογικά όντα κάποιου μακρινού ηλιακού συστήματος Ένα τεχνητό διαστημόπλοιο που κατασκευάστηκε να ταξιδεύει στο διάστημα για εκατομμύρια χρόνια”.
Από περιγραφές του Νόνου και σανσκριτικά κείμενα, προκύπτει ότι η Σελήνη έγινε δορυφόρος της Γης το -26.174.
Στα ινδικά χειρόγραφα διαβάζουμε αξιοπερίεργα κείμενα: «Οι Έλληνες θεοί πολέμησαν εναντίον των κατοίκων της Σελήνης και των συμμάχων της». Είναι ο πόλεμος την εποχή της μεγάλης σύγκρουσης του -25.000.
Τον πόλεμο αυτόν διηγείται ο Λουκιανός στην αληθινή ιστορία και ο Ησίοδος στη Θεογονία του όπως προκύπτει από προκατακλυσμιαίες πηγές.
Ο Ορφέας το -12.000 αναφέρει ότι «Η Σελήνη κατοικείται από θεϊκούς κατοίκους»,
Είναι τα ίδια θεϊκά όντα που αναφέρει ο μέγας μύστης Πυθαγόρας: «Πιο ψηλά από τους κατοίκους της Γης και πολύ ωραίοι».

Ο Ζάλευκος

https://picryl.com/media/zaleukos-von-lokroi  
Ο Ζάλευκος καταγόταν από τους Λοκρούς της Ιταλίας, ήταν καλής καταγωγής, θαυμαζόταν για την παιδεία του και ήταν μαθητής του φιλοσόφου Πυθαγόρα.
Αυτός λοιπόν, επειδή απολάμβανε μεγάλης αποδοχής στην πατρίδα του, εκλέχτηκε νομοθέτης και βάζοντας από την αρχή τα θεμέλια μιας καινούριας νομοθεσίας, άρχισε πρώτα από τους νόμους περί των επουράνιων θεών.
Διότι ευθύς εξ αρχής, στον πρόλογο της όλης νομοθεσίας, είπε ότι όλοι οι κάτοικοι της πόλης πρέπει πρώτα πρώτα να θεωρούν και να πιστεύουν ότι οι θεοί υπάρχουν, εξετάζοντας δε με τη σκέψη τους τον ουρανό και την αρμονική του τακτοποίηση και τάξη πρέπει να κρίνουν ότι αυτά δεν είναι κατασκευάσματα τύχης ή ανθρώπων και πρέπει να σέβονται τους θεούς ως υπεύθυνους για κάθε τι καλό και αγαθό στη ζωή των ανθρώπων επίσης, ότι πρέπει να έχουν την ψυχή τους καθαρή από κάθε κακία, αφού οι θεοί δεν χαίρονται με τις θυσίες των φαύλων και με τα ακριβά τους δώρα αλλά με τις δίκαιες και ωραίες ασχολίες των καλών ανθρώπων.
Καλώντας εξ αρχής, λοιπόν, με αυτόν τον πρόλογο τους πολίτες να είναι, ευσεβείς και δίκαιοι, πρόσθεσε την εντολή να μη θεωρούν κανέναν από τους συμπολίτες τους ως αδιάλλακτο εχθρό, αλλά να αντιλαμβάνονται την έχθρα με τέτοιο τρόπο σαν να επρόκειτο να καταλήξει ξανά σε επίλυση των δυσκολιών και σε φιλία, και εκείνος που ενεργεί ενάντια σ' αυτά, να θεωρείται από τους συμπολίτες του ως ανήμερος και άγριος στην ψυχή.
Τους άρχοντες τους παρακινούσε να μην είναι ανάλγητοι ή υπερόπτες, ούτε να κρίνουν ανάλογα με τις έχθρες ή τις φιλίες τους. Μεταξύ των επιμέρους νομοθετημάτων του, πολλά από αυτά είναι δικής του σύλληψης με εξαιρετικά σοφό και θαυμαστό τρόπο.
ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - ΒΙΒΛΟΣ ΔΩΔΕΚΑΤΗ
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ” Εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2019

ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΟΡΚΟΥ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ ΣΤΟ ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟ ΤΗΣ ΚΩ, ΑΠΟ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΔΥΣΗΣ!

Γιατροί από την μακρινή περιφέρεια Ανόι της Κίνας, και εκπρόσωποι των ιατρικών συλλόγων και των πανεπιστημίων της Κίνας από το Ανόι και την Σαγκάη, καθώς και Ιταλοί γιατροί της Αναπαραγωγικής Ιατρικής, βρέθηκαν στο Ασκληπιείο της Κω και ορκίστηκαν στον Όρκο του Ιπποκράτη κατά τη διάρκεια ειδικής τελετής που διοργάνωσε το Διεθνές Κέντρο Τουρισμού Υγείας.
Η επίσημη τελετή στο Ασκληπιείο της Κω ενθουσίασε τους Κινέζους και Ιταλούς γιατρούς επισκέπτες.
«Μετά από αυτό που ζήσαμε, μετά από αυτό που νιώσαμε εγώ θα γυρίσω στο Πανεπιστήμιο μας, στο Ανούι και θα πω σε όλους τους φοιτητές μας ότι στο εξής θα ορκίζονται με τον αυθεντικό όρκο του Ιπποκράτη στην Κω. Είμαι σίγουρος πως γρήγορα θα το υιοθετήσουν όλα τα Πανεπιστήμια της Κίνας» δήλωσε ο κ. Πεγκ Νταγίν, Πρόεδρος του Κινεζικού Πανεπιστημίου Κινεζικής Ιατρικής του Ανόι, και Πρόεδρος της Ένωσης Εκπαίδευσης και Έρευνας Κινεζικής Ιατρικής Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Ο κ. Φιλίπο Μαρία Ουμπάλντι, Γενικός Διευθυντής του Γενικού Κέντρου Αναπαραγωγικής Ιατρικής της Ιταλίας πρόσθεσε ότι «Κάθε γιατρός πρέπει έστω και μια φορά στη ζωή του να έρθει σε αυτόν το χώρο ώστε να νιώσει την ενέργεια, να συνδεθεί με το παρελθόν και να καταλάβει από που πραγματικά ξεκίνησαν όλα».

Περισσότερα: http://www.markos.tv

Η ΑΡΕΤΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ. Η ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΚΤΑΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕ ΤΟ ΕΘΟΣ - ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Ο Αγαμέμνων είναι ύποπτος ότι εξαιτίας δωροδοκίας απάλλαξε από την στράτευση εκείνον τον πλούσιο που του χάρισε την φοράδα Αίθη, δώρο για να μην ακολουθήσει στο ανεμόδαρτο Ίλιο, αλλά στον τόπο του να μείνει και ν' απολαμβάνει μεγάλο πλούτο.
Έπραξε όμως σωστά, όπως λέει ο Αριστοτέλης, που προτίμησε μια γερή φοράδα από τέτοιον άντρα. Δεν αξίζει, άλλωστε, ούτε όσο ένας σκύλος ούτε όσο ένας γάιδαρος, μα τον Δία, ο δειλός και αδύναμος άντρας, ο αποχαυνωμένος από τα πλούτη και τη μαλθακότητα.
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ – ΗΘΙΚΑ (ΠΩΣ ΑΕΙ ΤΟΝ ΝΕΟΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΑΚΟΥΕΙΝ)
Κατά την Αριστοτελική διάκριση, η αρετή είναι αφ' ενός διανοητική και αφ' ετέρου ηθική. Η πρώτη αποκτάται με την διδασκαλία και η δεύτερη με το έθος, που με την μακρόχρονη και σταθερή επανάληψη γίνεται ήθος, από το οποίο μάλιστα λαμβάνει την ονομασία της η αρετή (πρβλ. Ηθικά Νικομάχεια 1103α 14 κ.εξ.) (Σχόλια) Εκδ. Κάκτος.

Κυριακή 16 Ιουνίου 2019

Δημήτρης Γκίκας: Πώς να εμφανιστεί ξανά ένας Μέγας Αλέξανδρος, όταν δεν υπάρχει Αριστοτέλης;

Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου είναι κοινό μυστικό πως η ανθρωπότητα πάσχει από ηγετικές μορφές ικανές να την καθοδηγήσουν. Παράλληλα, πρόσφατα είναι τα παραδείγματα των Ευρωπαίων ηγετών που κατά την διάρκεια της οικονομικής κρίσης υπέκυψαν στις αγορές αφήνοντας την πολιτική έρμαιο της οικονομίας.
Γιατί πιστεύετε ότι παρουσιάζεται αυτή η απουσία ηγετικών προσωπικοτήτων;
Ακριβώς λόγω της απουσίας σπουδαίων δασκάλων. Απ’ όσους δασκάλους είχε ένας άνθρωπος στη ζωή του, αν το ψάξει κανείς, θα διαπιστώσει ότι πολλοί λίγοι από αυτούς τον επηρέασαν σε επίπεδο ανάπτυξης ηγετικής φυσιογνωμίας και πνευματικής καλλιέργειας.
Αν κανείς δεν σου έχει μάθει ότι η ανθρώπινη ζωή δεν είναι οικονομικά μετρήσιμο αγαθό κι ότι η αξία του ανθρώπου λογίζεται όχι από το πάχος του πορτοφολιού του, αλλά από την ψυχική, πνευματική και ηθική του δύναμη, πώς θα μπορούσες να γίνεις ένας ηγέτης που θα αντιλαμβανόταν τη σημασία αυτών των στοιχείων;
Οι άνθρωποι κυνηγούν τις θέσεις για τα χρήματα και την κοινωνική αναγνώριση, όχι για να προσφέρουν στο σύνολο. Δεν τους ενδιαφέρει να καθοδηγούν, αλλά να εξασφαλίσουν ιδιοτελή κέρδη. 
Πώς να εμφανιστεί ξανά ένας Μέγας Αλέξανδρος, όταν δεν υπάρχει Αριστοτέλης;
Δημήτρης Γκίκας

Σημείωση: Ο Δημήτρης Γκίκας είναι Φιλόλογος, Μ.Α.,
Διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας & Φιλοσοφίας της Τέχνης
Ακαδημαϊκός Διευθυντής στο «Ελληνικό Ίδρυμα Γνώσης και Πολιτισμού»
Ειδικός Σύμβουλος σε θέματα Πολιτισμού & Παιδείας Δήμου Καλλιθέας

Ολόκληρη η συνέντευξη  στο https://geopolitics.iisca.eu

Σάββατο 15 Ιουνίου 2019

ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ

Το ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ο ΣΑΦΕΜ, η ΕΝΩΣΗ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΟΥ και το ΙΔΡΥΜΑ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ παρουσιάζουν την εκδήλωση ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ!!!
ΚΑΜΕΡΑ-ΗΧΟΣ-ΜΟΝΤΑΖ: Παναγ. Μπανταλάκης. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γ. Λεκάκης Μουσαίος, Μυκο. ΜΟΥΣΙΚΗ: GCh και PT c+p ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 2019 

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2019

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - ΠΩΣ ΔΕΙ ΤΟΝ ΝΕΟΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΑΚΟΥΕΙΝ

Όπως ακριβώς, ο μανδραγόρας, όταν φυτρώνει κοντά στα αμπέλια και μεταδίδει την δύναμη του στο κρασί, κάνει πιο ελαφρύ το βάρος αυτό σε όσους το πίνουν, έτσι και η ποίηση, όταν αντλεί τις υποθέσεις της από τη φιλοσοφία και τις αναμειγνύει με μυθολογικό στοιχείο, κάνει τη μάθηση πιο ελαφριά και αγαπητή στους νέους.
Γι' αυτό δεν πρέπει ν' αποφεύγουν την ποίηση όσοι σκοπεύουν να γίνουν φιλόσοφοι, αλλά πρέπει να προετοιμάζονται με τα ποιήματα για την φιλοσοφία, συνηθίζοντας ν' αγαπούν και να ζητάνε στην απόλαυση την ωφέλεια.
Αν δεν υπάρχει τίποτα ωφέλιμο, ν' αποκρούουν την ποίηση του είδους αυτού και να δυσανασχετούν.
Αυτή δηλαδή είναι η αρχή της παίδευσης, αν κάποιος σωστά αρχίζει κάθε έργο έτσι, είναι φυσικό, να έχει και το τέλος, σύμφωνα με τον Σοφοκλή.
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ – ΗΘΙΚΑ - ΠΩΣ ΔΕΙ ΤΟΝ ΝΕΟΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΑΚΟΥΕΙΝ

(Προσέγγιση της ποίησης με κριτήριο την παιδαγωγική σημασία που έχει η επαφή του νέου με τα έργα των ποιητών.)
Εκδ. Κάκτος

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2019

ΣΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΓΚΕΙΤΑΙ Η ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΑΓΑΘΑ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΥΧΗ

Έτσι και ο Αρίστιππος, όχι αδέξια, ίσα ίσα πολύ χαριτωμένα, έδωσε σκωπτική απάντηση σε κάποιον ανόητο και άφρονα πατέρα. Όταν, δηλαδή, τον ρώτησε ένας πόσα χρήματα θα ζητούσε για την εκπαίδευση του παιδιού του, απάντησε: «Χίλιες δραχμές». Ο άλλος τότε είπε: «Μα τον Ηρακλή, σαν υπέρογκη η απαίτηση σου - με χίλιες δραχμές αγοράζω δούλο». Και ο Αρίστιππος του απάντησε: «Τότε, λοιπόν, θα έχει δύο δούλους - και τον γιο σου και κείνον που θ' αγοράσεις».
Θα σας πω, λοιπόν, τι συμβαίνει με τους αξιοθαύμαστους αυτούς πατέρες, από την ώρα που κακώς αναθρέψουν και κακώς εκπαιδεύσουν τα παιδιά τους. Όταν (τα παιδιά), αφού καταταχτούν στην τάξη των ανδρών, αδιαφορήσουν για τη σωστή και εύτακτη ζωή και καταβαραθρωθούν στις άτακτες και δουλικές απολαύσεις, τότε, λοιπόν — όταν δεν μπορεί να υπάρξει όφελος—, μετανοούν οι πατέρες τους, που υπήρξαν πλημμελείς ως προς την παιδεία των παιδιών τους, αγωνιώντας για τη λανθασμένη διαγωγή τους. Κάποιοι από αυτούς παίρνουν μαζί τους τούς κόλακες και τους παρασίτους, τιποτένιους ανθρώπους και καταραμένους, διασαλευτές και εκμεταλλευτές της νεότητας, άλλοι εξαγοράζουν την ελευθερία για εταίρες και πόρνες, αυθάδεις και πολυδάπανες, άλλοι ρίχνονται στις γαστρονομικές απολαύσεις, άλλοι εξοκείλουν στους κύβους και στα γλεντοκοπήματα, ενώ κάποιοι καταπιάνονται με ακόμα πιο αλαζονικά κακά, μοιχεύοντας και καταστρέφοντας οικογένειες, έτοιμοι να πληρώσουν με την ίδια τη ζωή τους για μια και μόνη απόλαυση.
Αν, όμως, αυτοί είχαν επιδοθεί στη φιλοσοφία, δεν θ' αφήνονταν ίσως να υποταχθούν σε τέτοια πράγματα, και θα κατανοούσαν ίσως την προτροπή του Διογένη, ο οποίος με σκληρές λέξεις αλλά με αληθινά πράγματα συμβουλεύει και λέει: «Μπες στο πορνείο, νεαρέ, για να καταλάβεις πως αυτό που έχει χρηματικό κόστος δεν διαφέρει από αυτό που δεν κοστίζει τίποτα».
Δηλώνω, λοιπόν, συγκεφαλαιώνοντας (και εύλογα θα έδινα την εντύπωση ότι χρησμοδοτώ περισσότερο παρά συμβουλεύω), ότι στα ζητήματα τούτα το ένα και μόνο αρχικό, μεσαίο και τελικό κεφάλαιο είναι η εξαίρετη αγωγή και η σωστή παιδεία, και λέω πως τούτα είναι που κατευθύνουν και συνεργούν προς την αρετή και την ευδαιμονία. Τα υπόλοιπα αγαθά είναι ανθρώπινα (θνητά) και ταπεινά και όχι άξια να διατρίψει κάποιος. Η καλή καταγωγή, βέβαια, είναι ωραίο πράγμα, αλλά αγαθό των προγόνων. Ο πλούτος επίσης είναι πολύτιμο, αλλά απόκτημα της τύχης, γιατί αυτή πολλές φορές τον αφαιρεί απ' όσους τον έχουν και τον δίνει σε όσους δεν το ελπίζουν. Ο μεγάλος πλούτος, εξ άλλου, είναι στόχος για κείνους που εννοούν να σημαδεύουν τα βαλάντια, για κακούργους υπηρέτες και συκοφάντες, και —το σπουδαιότερο— πλούτο μπορούν να έχουν και οι πιο φαύλοι. Η δόξα, επίσης, είναι πράγμα αξιοσέβαστο αλλά αβέβαιο. Η ομορφιά περιζήτητο αλλά ολιγόχρονο. Η υγεία πολύτιμο αλλά ευμετάβολο. Η δύναμη, πάλι, είναι πράγμα επίζηλο αλλά ευάλωτο στην αρρώστια και στα γηρατειά. Συνολικά, αν κάποιος επαίρεται για τη σωματική ισχύ του, ας γνωρίζει ότι έχει λανθασμένη γνώμη. Η ανθρώπινη δύναμη, άλλωστε, τι μέρος της δύναμης των άλλων ζώων μπορεί να είναι; Εννοώ, λόγου χάρη, των ελεφάντων, των ταύρων και, των λιονταριών.
Από τα δικά μας αγαθά, όμως, η παιδεία είναι το μόνο αθάνατο και θεϊκό. Τα κυριότερα όλων στοιχεία της ανθρώπινης φύσης είναι δύο, ο νους και ο λόγος.
Ο νους, αφ' ενός, κυβερνάει τον λόγο, ενώ ο λόγος υπηρετεί τον νου, που δεν αλίσκεται από την τύχη, δεν αφαιρείται από τη συκοφαντία, δεν φθείρεται από την αρρώστια, δεν καταστρέφεται από τα γηρατειά. Μόνος ο νους, δηλαδή, γηράσκοντας μπορεί ν' ανανεώνεται, και ο χρόνος, που αφαιρεί όλα τα άλλα με τα γηρατειά, προσθέτει τη γνώση. Ο πόλεμος, εξ άλλου, που σαν χείμαρρος παρασέρνει και σαρώνει τα πάντα, μόνο την παιδεία δεν μπορεί ν' αρπάξει.
Κατά τη γνώμη μου, αξιομνημόνευτη είναι η απάντηση που έδωσε ο Στίλπων, ο Μεγαρεύς φιλόσοφος, όταν ο Δημήτριος, αφού εξανδραπόδισε τους κατοίκους των Μεγάρων και κατέστρεψε την πόλη, τον ρώτησε αν έχει χάσει κάτι. Ο Στίλπων τότε απάντησε: «Όχι, βέβαια' ο πόλεμος δεν μπορεί να πάρει λάφυρο την αρετή». 
Σύμφωνη και αρμονική με τα παραπάνω λόγια φαίνεται και η απάντηση του Σωκράτη. Αυτός, λοιπόν, όταν τον ρώτησε ο Γοργίας, νομίζω, τι πιστεύει για τον μεγάλο βασιλιά και αν τον θεωρεί ευδαίμονα, απάντησε: «Δεν ξέρω την κατάσταση του όσο αφορά την αρετή και την παιδεία», με τη σκέψη πως σε τούτα έγκειται η ευδαιμονία και όχι στα αγαθά που προέρχονται από την τύχη.
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΗΘΙΚΑ – ΤΟΜΟΣ 1 - ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΩΓΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΚΤΟΣ

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου