ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΘΑΝΑΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΑΠΛΩΣ ΠΛΑΝΩΜΕΝΟΙ ΛΟΓΩ ΑΓΝΟΙΑΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΝ ΘΕΩΡΟΥΝ

Ο Ερμής και η Αφροδίτη.

Αναθηματικός Πίνακας από τερακότα.

Επιζεφύριοι Λοκροί, πρώτο μισό του -5ου αιώνα.

ΕΡΜΗΣ στον Τάτ: 

Εδάφ. 1. Τώρα παιδί μου θα σου πω κάτι για την ψυχή και το σώμα, και με ποιο τρόπο δρα η αθάνατη ψυχή στη σύσταση του σώματος και στη διάλυσή του, που τη μεταβολή αυτή ο άνθρωπος τη λέει θάνατο. Ο θάνατος δεν είναι καταστροφή · είναι ένα νόημα αθάνατης προσηγορίας. Κάτω από το προσωπείο του θανάτου, κρύπτεται ο αθάνατος άνθρωπος· η αθανασία ... τίποτε παιδί μου δε χάνεται στον κόσμο· για­τί ο κόσμος είναι ο δεύτερος θεός που γέννησε ο πατέρας· είναι ζώο αθάνατο. Είναι αδύνατο να πεθάνει ένα μέρος από το αθάνατο ζώο. Όλα τα πράγματα στον κόσμο είναι μέρη του αθάνατου ζώου και φυσικά και ο άνθρωπος που είναι το μόνο λογικό ζώο στον κόσμο, ως μέρος του αθάνατου ζώου · κόσμου είναι αθάνατος.

Εδάφ. 2. Πρώτος των πάντων είναι ο θεός. Είναι αιώνιος, αγέννητος, και δημιουργός όλων.

Δεύτερος θεός είναι ο γεννηθείς από τον αιώ­νιο θεό των πάντων κατ' εικόνα αυτού. Απ' αυ­τόν γεννήθηκε και μ' αυτόν συνέχεται, και τρέ­φεται και αθανατίζεται αιώνιος όντας κι αυτός ως αθάνατος, όμως το αιώνιο αυτό δεύτερο ζώο διαφέρει από τον αιώνιο θεό του συμπάντος. Γιατί αυτός δε γεννήθηκε από άλλη δύναμη. Ο πατέρας είναι αιώνιος, και είναι το παν. Ο Δεύτερος Θεός - Κόσμος από τον πατέρα γεννήθηκε και είναι αθάνατος κι αυτός.

Εδάφ. 3. Τα πάντα στον κόσμο ο πατέρας θεός τα σωμα­τοποίησε σε ογκώδη υλικά σφαιροειδή σώματα που είναι κι αυτά αθάνατα, γιατί προέρχονται α­πό αιώνια ύλη. Έχουν δε τα σώματα αυτά κι ι­δέες (ψυχές) τις οποίες ο πατέρας εγκατέσπει­ρε στις σφαίρες και τις έκλεισε εκεί σαν σε ανά­κτορο, θέλοντας να τις κοσμήσει γιατί είναι δη­μιουργήματά του, και περιέβαλλε με αθανασία τα σώματά τους για να μη διαλυθούν στην ύλη ... Γιατί η ύλη είναι μεν αθάνατη, υπόκειται όμως στις μεταβολές, στην αύξηση και στη μείωση, που ο άνθρωπος θάνατο τις θεωρεί.

Εδάφ. 4. Αυτή η αταξία μόνο στα επίγεια ζώα γίνεται. Γιατί τα ουράνια σώματα μία και μόνον τάξη έ­χουν, όπως την όρισε την τάξη αυτή η αρχή του πατέρα. Κρατείτε δε η τάξη αυτή σε κάθε περί­πτωσή αδιάλυτη, η δε διάλυση αυτή αποκαθί­σταται στα αδιάλυτα σώματα, δηλαδή στα αθά­νατα. Έτσι γίνεται στέρηση της αίσθησης και ό­χι απώλεια του σώματος.

Εδάφ. 5. Το δε τρίτο ζώο ο άνθρωπος που έχει δημιουρ­γηθεί κατ' εικόνα του κόσμου, έχοντας νουν κα­τά βούληση του πατέρα, παρά πάντα τα επίγεια ζώα έχει όχι μόνο συμπάθεια προς το δεύτερο θεό, αλλά και την έννοια του πρώτου θεού. Και τον μεν δεύτερο θεό τον αισθάνεται το σώμα, τον δε θεό πατέρα τον νιώθει ως aσώματο, ως νου.

ΤΑΤ στον Ερμή: - Αυτό το ζώο δεν χάνεται, πατέρα;

-ΕΡΜΗΣ στον Τατ: - Έχε πίστη παιδί μου και νόησε τι θα πει θεός, τι κόσμος, τι ζώο αθάνατο και τι διαλυτό, και νόησε ότι ο μεν κόσμος έγινε από τον θεό και σ' αυτόν μένει, ο δε άνθρωπος από τον κόσμο έγινεν και σ' αυτόν μένει. Αρχή, περιοχή και σύσταση όλων αυτών είναι ο θεός.

Από το βιβλίο του ιστορικού συγγραφέα, Παντελή Ιωαννίδη, “Ερμής Ο Τρισμέγιστος” ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1997 εκδ. Δίον

ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ - ΙΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ – ΠΕΡΙ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΣ

ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ: ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΚΟΣΜΙΚΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ