Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΠΟ ΜΑΘΗΤΕΣ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Το βίντεο αυτό το αλίευσα από τον ΑΛΦΕΙΟ ΠΟΤΑΜΟ. Ας δούμε και ας ακούσουμε και ως κληρονόμοι αυτής της ουράνιας γλώσσας, εμείς, ας κάνουμε την περισυλλογή μας.
Τώρα δείτε και αυτό.

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΑΣ ΤΩΝ ΜΑΡΑΣΙΩΝ

Στην Ορεστιάδα, στο μνημόσυνο της Κυράς των Μαρασίων (http://enneaetifotos.blogspot.gr/2011/06/blog-post_9221.html) βρέθηκε ο πρώην Α/ΓΕΣ και πρώην υπηρεσιακός υπουργός Φραγκούλης Φράγκος.
Στην ομιλία του μίλησε για την εθνική αποστολή των ΕΔ. Περισσότερα εδώ: http://www.defencenet.gr/

thrakinea

Αίνεια

Ήδη στην Αρχαιότητα το όνομα της πόλης Αίνεια (σημερινή Ν. Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης  http://media.yen.gr/atlas/thesi.asp?idthesis=28) είχε συνδεθεί με τον Αινεία.
Αίνεια […] από Ανείου. […] Ανείας δ μετ τν λίου πόρθησιν ες Θρκην παρεγένετο κα κτισε πόλιν Ανειάδας͵ που τν πατέρα θαψε. (Στέφανος Βυζάντιος)
Σύμφωνα με την παράδοση ο τρώας ήρωας είχε περάσει από την Παλλήνη, οι κάτοικοι μάλιστα πίστευαν πως είχε θαφτεί εκεί και μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια του πρόσφεραν θυσίες. Παραδιδόταν, ακόμη, ότι ο Αινείας ίδρυσε πάνω σε φυσικό τραπεζόσχημο λόφο, δίπλα στη θάλασσα, στη νότια παραλία της χερσονήσου Μεγάλο Έμβολο ή Καραμπουρνού, ναό της Αφροδίτης, της μητέρας του, και πόλη κατά τη διασπορά των Τρώων μετά τον Τρωικό πόλεμο, όπου έθαψε και τον πατέρα του. Νομίσματα της περιοχής παριστάνουν τον Αινεία να κουβαλά τον πατέρα του Αγχίση.
Ωστόσο, γνωρίζουμε από τον Όμηρο έναν Αίνιο, παίονα ευγενή, που πολέμησε στο πλευρό των Τρώων και σκοτώθηκε από τον Αχιλλέα (Φ 205-210). Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να αποδώσουμε το όνομα Αίνεια σε παράγοντες της τοπικής ιστορίας, που όμως επικαλύφθηκαν από άλλα στοιχεία –όπως η ανάμνηση της πορείας του Αινεία προς τη Δύση–, τα οποία και τελικώς επικράτησαν. Ερευνητές σήμερα συνδέουν την  ονομασία της πόλης Αίνεια και τον μύθο της ίδρυσής της με τον ήχο της θρακικής ρίζας Αιν-, που έμοιαζε με τον ήχο του ονόματος του ήρωα. Η Αίνεια, όπως και η Μυγδονία, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μυθολογικού «συγκρητισμού» παλαιότερων και νεότερων στοιχείων της τοπικής ιστορίας και της διάχυσης πληθυσμών στα δυτικά.
Το -315, ο Κάσσανδρος με τον συνοικισμό είκοσι πέντε πολισμάτων μεταξύ Αξιού και Αίνειας, ίδρυσε την πόλη της Θεσσαλονίκης.

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Η ΧΑΡΑΥΓΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Στην Αρχαιότητα οι Έλληνες, αποφάσισαν να υποτάξουν το κοσμικό θαύμα με την νόηση. Από αυτούς για πρώτη φορά στην Ιστορία πρόβαλε η απαίτηση να εξηγήσει ο άνθρωπος τον κόσμο και να συσχετίσει τη ζωή του με το λογικό. Στον θριαμβευτικό δρόμο που ακολούθησε η Ελληνική Φιλοσοφία πέρασε πολλούς σταθμούς, διήλθε από πολλές φάσεις και για περισσότερο από μία χιλιετία αυτός ο θαυμάσιος λαός, αντλώντας από την πλούσια φύση του, παρουσίασε πλήθος συστημάτων, επιτευγμάτων και λύσεων σε πλείστα όσα ζητήματα και προβλήματα αντίστοιχα.
Οι Αρχαίοι Έλληνες έφεραν την χαραυγή στην φιλοσοφία, διότι παρόλο που και άλλοι λαοί είχαν ωφέλιμες γνώσεις – αντιλήψεις, αυτές παρέμειναν διάσπαρτες και προσκολλημένες στην τέχνη που εξυπηρετούσε τις ανάγκες της καθημερινής ζωής. Οι έμποροι ήξεραν να λογαριάζουν και οι χτίστες και οι ξυλουργοί να χαράζουν τετράγωνα και κύκλους. Όμως δεν κατάφεραν να «διαχωρίσουν» τους αριθμούς – σχήματα από τα αντικείμενα και να τα μελετήσουν ξεχωριστά. Η κοσμοθεωρία τους δούλευε μέσα από την φαντασία και τον πόθο παραμένοντας ως το τέλος μυθική – θρησκευτική και μέσα από την ποίησή τους φανταστική και συμβολική.
Στην Ελλάδα πρώτη φορά «ξαστέρωσε» ο νους του ανθρώπου. Περί τον -6ο ή -7ο αιώνα στις πόλεις της Ιωνίας, με την πλούσια και τολμηρή αστική τάξη, ο άνθρωπος απεγκλωβίζεται από τις μυθικές κοσμοθεωρίες και προσπαθεί για πρώτη φορά να εξηγήσει τα φαινόμενα λογικά και βάσει των φυσικών αιτίων. Θέλει να εξηγήσει το “είναι” και το “γίγνεσθαι”. Να βρει μια “αρχή” την πρώτη ουσία, που με την αλλαγή της έκανε να γεννηθούν όσα βλέπουμε στον κόσμο.
Την αρχή έκαναν οι Ιωνικές πόλεις της Μ. Ασίας, αρχής γενομένης από τη Μίλητο, τη μητρόπολη με τις πολυάριθμες αποικίες και με την πλατιά επικοινωνία στην οποία έζησαν οι πρώτοι φιλόσοφοι, ο Θαλής, ο Αναξίμανδρος, ο Αναξιμένης και ακολουθεί η Έφεσος με τον Ηράκλειτο και πολλές άλλες. Γρήγορα όμως εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο των Ελληνικών αποικιών, στις Θρακικές πόλεις, στα Άβδηρα με τον Πρωταγόρα και τον Δημόκριτο και στην Μεγάλη Ελλάδα με πολλές φιλοσοφικές Σχολές (Πυθαγόρειοι, Ελεάτες, Εμπεδοκλής).
Ενώ λαμβάνουν χώρα αυτές οι διεργασίες, στην Ιωνία γεννιέται η έννοια και η λέξη φιλοσοφία για να φανερώσει την ορμή του Ίωνα ανθρώπου να ψάξει για να μάθει, να υψωθεί ως προσωπικότητα και να κυριαρχήσει στη φύση.
Στον Όμηρο και στον Ησίοδο βρίσκουμε τον σοφό και την σοφία, στοιχεία που καθορίζουν την ικανότητα στο επάγγελμα. Ο καλός τεχνίτης και ο ικανός ναυτικός είναι σοφοί. Το ίδιο και αυτός που καταλαβαίνει τους νόμους και ξέρει να κυβερνά, δηλαδή ο σοφός και σοφιστής (οι επτά σοφοί).
Την λέξη φιλοσοφία την συναντούμε πρώτη φορά σε απόσπασμα του Ηράκλειτου. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι πρέπει να γνωρίζουν πολλά οι φιλόσοφοι – “χρή γάρ εύ μάλα πολλών ίστορας φιλόσοφους άνδρας είναι”.
Στον Ηρόδοτο και στο Θουκυδίδη σημαίνει την αγάπη για σοφία που χαρακτηρίζει τον Έλληνα
, με συμπληρωματική έννοια να ζητάει κανείς την γνώση για την γνώση χωρίς κάποια πρακτική ωφέλεια. Στον Ηρόδοτο ο Κροίσος λέει στον Σόλωνα “ως φιλοσοφέων γήν πολλήν θεωρίης είνεκεν επελήλυθας”: Ξένε, άκουσα πως από αγάπη για την επιστήμη (φιλοσοφέων) έκανες πολλά ταξίδια για να παρατηρήσεις και να μελετήσεις (θεωρίης είνεκεν).
Ο Αρχαίος Έλληνας αγαπούσε τη ζωή και διαμέσου της ανάδειξης του δήμου και της αισιόδοξης αντίληψης, στρέφεται προς στα εγκόσμια αγαθά όπως η ευδαιμονία που βρίσκεται στη γαλήνη και την ευχάριστη διάθεση, την “ευθυμία”. Χαρακτηριστικά όπως η ουσιαστική δημοκρατία,
ο ορθολογισμός και η αγάπη για την ουσιώδη επίγεια ζωή αποτελούν βασικά στοιχεία του γνήσιου ελληνικού πνεύματος που ανέδειξε τη φιλοσοφία, καθώς και αρετές όπως η ανδρεία, η γενναιότητα, η αυτοθυσία, η ευθυκρισία, η τόλμη, η δημιουργία και υπεράνω όλων η ΣΟΦΙΑ.
Η μικρή αυτή ιστορική αναδρομή στη χαραυγή της φιλοσοφίας, μας υπενθυμίζει ότι μπορούμε να οδηγηθούμε, μέσω της σκέψης, στην βαθύτερη κατανόηση των σημερινών προβλημάτων μας. Η επιστήμη της φιλοσοφίας δεν μας δίνει οριστικές και αποκλειστικές λύσεις, αλλά παρέχει τις κατευθύνσεις για να τις αναζητήσουμε  με την διεύρυνση του τρόπου σκέψης και αντίληψης του σύγχρονου κόσμου.
Έτσι μπορούμε να αντιπαραταχθούμε στην ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση, αναδεικνύοντας το άτομο  ως πρόσωπο και παράλληλα ως μονάδα του συνόλου, βασική αρχή της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας.
Πηγή: Χ. Θεοδωρίδη, Εισαγωγή στη Φιλοσοφία, Αθήνα 1955.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!!!

Του Απόστολου Λυμπερίδη – Απόσπασμα
Μπροστά σ’ αυτήν την κακομοιριά της οικονομικής μας κατάστασης έχουμε κάτι που οι ξένοι τροϊκανοί δεν μπορούν να μας το πάρουν!
Ακόμα και τώρα, για να γευτούν τον ήλιο και τη θάλασσα, πρέπει να έρθουν εδώ και να τα αγοράσουν, παρά την αμετάκλητη και άνευ όρων παραχώρηση της εθνικής μας ασυλίας!
Εμείς όμως αυτά τα έχουμε δωρεάν όλο τον χρόνο. Έτσι λοιπόν, λουστείτε στο Φως και στην ζεστασιά της Φωτεινής μας Πέτρας (Ελ-λας). Είναι το μόνο που μας απέμεινε αν και θρησκευτικά κάποιοι, εδώ και αιώνες, προσπαθούν να μας το στερήσουν, διακηρύσσοντας ότι σαν χριστιανοί πρέπει να ζούμε την κακομοιριά μας, υποχρεωμένοι να μιμούμαστε το πάθος και τη σταύρωση του Ιησού κάθε μέρα.
Πρέπει, λέει, αυτό να μας γίνει βίωμα, γιατί ο πιστός πρέπει σε ολόκληρη τη ζωή του να πενθεί, γιατί η ζωή είναι «μια απέραντη κοιλάδα δακρύων»!
Ω τι ταπεινωτικός κανόνας!  Θα μου πείτε, αυτό σπάνια το κάνει ο χριστιανός, για να μην πω στις μέρες μας κανένας. Ε, τότε μπορώ να δεχτώ ότι ανάμεσα στη πράξη και τη θεωρία (δόγμα) βρίσκεται ένα απέραντο χάσμα που το χαρακτηρίζω «υποκρισία».
Ή για να το πούμε ανοιχτά.: Άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε. Η θρησκεία είναι κοινωνικό φαινόμενο κι όσο να οδύρεται ότι θα μείνει στατική κι απόλυτη, μην το πιστεύετε. Στην πράξη όλα αλλάζουν. Ακόμα και το ότι η μαντίλα έπαψε να καλύπτει την κεφαλή των γυναικών και η γάμπα αποκαλύφτηκε ή μαζί με την μαντίλα το στριγκάκι πάει ασορτί είναι κι αυτό αποτέλεσμα κοινωνικής εξέλιξης που βρίσκεται σε αντίθεση με το στατικό δόγμα της θρησκείας.
Όπως ο ουμανισμός σταμάτησε τον κατήφορο της κατήφειας της ζωής, έτσι και οι θρησκείες μια μέρα θα πάψουν. Γιατί δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτό το χάσμα ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα.
Τι ειρωνεία… να θάβεις την πραγματική ζωή για να κερδίσεις μια ουτοπία που οι χριστιανοί φιλόσοφοι μετρίασαν σε «αιώνια» ζωή … Στην προηγούμενη φράση η ειρωνεία βρίσκεται στα εισαγωγικά της λέξης «αιώνια»! Λέξεις όπως «Αιώνιος», «Τέλειος» και «Άπειρος» για μας δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα, αφού στερούνται πάσης λογικής!
Ο Ιωάννης λοιπόν, εκείνος που κάποιοι τον είπαν και «Χρυσόστομο» τόσο ξεδιάντροπα έλεγε ότι μια ζωή πρέπει να πενθούμε! Η γνώση, η ομορφιά, η χαρά, το τραγούδι και το γέλιο ό,τι δηλαδή κάνει τη ζωή όμορφη από τα αβάσταχτα πολλές φορές βάσανα της ζωής, θεωρούνται αμαρτήματα.
Αυτά κυρίως μολύνουν τους ειδωλολάτρες, τους Έλληνες δηλαδή, και γι’ αυτό οι χριστιανοί πρέπει να τα αποφεύγουν.
Τα αμαρτήματα αυτά, όπως έλεγε ο Εφραίμ ο Σύρος είναι σπορά του διαβόλου, προτρέποντας τους χριστιανούς να τιμήσουν τις γιορτές του Κυρίου, «όχι με αυλούς και κιθάρες, ως χριστιανοί και όχι ως Έλληνες με δάφνες και άνθη ή με κάτι άλλο που θα προδίδει ελληνικό»! Εδώ τι λέτε χριστιανοί που ταυτίζεστε με τους Έλληνες και σαν ελληναράδες πια γυροφέρνετε στα σκυλάδικα μέχρι τα χαράματα; 
Ο «Χρυσόστομος» καταδικάζει τις χαρές και τις διασκεδάσεις γιατί σ’ αυτές, ο πιστός, δε βρίσκει την τέρψη αλλά τον θάνατο. Γι αυτό προτρέπει όχι μόνο στην κατάργηση των καρναβαλικών εκδηλώσεων αλλά και στην απαγόρευση κάθε γιορτής!
Τέλος ο Ιωάννης Δαμασκηνός τον 8ο αιώνα έγραφε «Τις Κυριακές και τις γιορτές ούτε να παίζεις, ούτε να χορεύεις, γιατί τα παιχνίδια και οι χοροί έργα διαβόλου είναι. Οι άθεοι Έλληνες και οι πεπλανημένοι χόρευαν και έπιναν…. Εμείς οι χριστιανοί όμως δεν είναι σωστό να γιορτάζουμε… σαν χριστιανός πρέπει να θυμάσαι σε τι έφταιξες του θεού, να θυμάσαι το θάνατο και ότι πρόκειται να τιμωρηθείς».
Κατάλαβες χριστιανέ πως πρέπει να φέρεσαι; Πρέπει να είσαι πάντα με σκυμμένο κεφάλι και να αναρωτιέσαι σε τι έφταιξες! Ναι, εσύ τα φταις όλα, κι όχι όπως μετριόφρονα λέει ο Πάγκαλος «μαζί τα φάγαμε»! Εσύ φταις που η Εύα έφαγε το μήλο και ο θεός αναγκάστηκε να σταυρωθεί για να σε λυτρώσει!
Θα μου πείτε αυτοί που έστησαν το ψέμα αυτό ακολούθησαν ποτέ τις προτροπές αυτές; Όχι φυσικά! Ούτε τότε, ούτε τώρα.
Φίλοι μου αντιληφθείτε το, στη θρησκεία αυτή προσωποποιούνται οι ιδέες ενός νευρωτικού και ανέραστου Παύλου, που αν υποθέσουμε ότι ήταν πραγματικό πρόσωπο, μάλλον ένα σωματικό πρόβλημα τον ταλαιπωρούσε και αναγκαστικά απείχε από κάθε σεξουαλική δραστηριότητα κι έτσι σαν αλεπού όσα δεν έφτανε τα έκανε… φιλοσοφία!
Στο χριστιανισμό η ζωή γίνεται πτωματοφιλική επινοώντας μια άνευ προηγουμένου πτωματολαγνική θεολογία, όπου αντιστρέφοντας τις αξίες της ζωής, η ζωή βαφτίζεται θάνατος και ο θάνατος ζωή!  (Αλλοτρίωση, αποξένωση από την πραγματικότητα).
«Το γέλιο σας ας μεταβληθεί σε πένθος και η χαρά σας σε κατήφεια»! λέει στην Καινή Διαθήκη ο Ιάκωβος (4.9) και τα δύο, σύμφωνα με τους χριστιανούς, υποκινούνται από το διάβολο! Καλέ τι μας λες; …και τα πιστεύετε αυτά;
Έτσι οι «Αποκαλυπτικές» θρησκείες και περισσότερο ο Χριστιανισμός μηδένισαν κάθε αξία της ζωής, αποξενώνοντας τους πιστούς από την πραγματική ζωή, την οποία απολάμβαναν οι ποιμένες και καταδίκαζαν στο ποίμνιο! Κάντε μια σύγκριση:
Η Εκκλησία, το Πατριαρχείο και κάθε θρησκευτική ηγεσία πλέει στη χλιδή κι ο κόσμος δυστυχεί. Κι όταν στις μέρες μας προτείνεται η Εκκλησία να συμβάλει με την φορολογία που της αναλογεί, μας απειλεί με το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης!
Η Εκκλησία δεν είναι αρωγός του λαού, αλλά πρόθυμη να μας διασύρει διεθνώς αν διακυβευτούν τα κέρδη της που απέκτησε από τον λαό! Κι ο υπουργός εθνικής οικονομίας καθησυχάζει το παπαδαριό ότι δεν θα μειωθούν οι μισθοί των παπάδων και η τρόϊκα δεν θα αγγίξει την εκκλησιαστική περιουσία.
Πώς να γράψεις τόσα λίγα, όταν έχεις να πεις τόσα πολλά;
Αγαπούμε τη ζωή, την ομορφιά και ακόμα πιο πολύ το όμορφο και ζωντανό ανθρώπινο σώμα μας.
Εξυμνούμε την Χαρά, τον Έρωτα και τη Ζωή γιατί δημιουργεί με τη φύση μια γέφυρα επικοινωνίας!
Είναι ψέμα ότι ακόμα και το σεξ, πέρα από την απόλαυση της στιγμής σε τίποτα άλλο δεν ωφελεί. Η ισορροπία του ορμονικού συστήματος εκεί βασίζεται και μια υγιή ζωή απαιτεί οι ισορροπίες αυτές να μην διαταράσσονται. Όμως σίγουρο είναι ότι δεν βλάπτει κανέναν, όταν γίνεται προσωπική υπόθεση!
Για τον Επίκουρο, ηδονή είναι η αποφυγή του πόνου κι όχι η απόλαυση που νομίζουν μερικοί, πολύ περισσότερο δεν είναι οργασμός, που νομίζουν μόνο οι αφελείς. «Όποιος καταλάβει ποια είναι τα όρια που θέτει η ζωή» έλεγε ο Επίκουρος, «γνωρίζει πόσο εύκολο είναι να αποκτηθεί ό,τι διώχνει τον πόνο της στέρησης και κάνει τη ζωή τέλεια στο σύνολό της».
Του Απόστολου Λυμπερίδη – Απόσπασμα
Ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.greatlie.com/

ΠΡΑΣΣΕΙΝ ΑΛΟΓΑ

Όταν κάποιος σε μία συζήτηση μας λέει πράγματα με τα οποία διαφωνούμε ή μας ακούγονται παράλογα, συνηθίζουμε να λέμε: "Μα τί είναι αυτά που μου λες; Αυτά είναι αηδίες και πράσσειν άλογα!".
Το "πράσσειν άλογα" λοιπόν, δεν είνα πράσινα άλογα όπως πιστεύει πολύς κόσμος, όπως τα μικρά μου πόνυ, αλλά Αρχαία Ελληνική έκφραση. Προέρχεται εκ του ενεργητικού απαρέμφατου του ρήματος "πράττω" ή/και "πράσσω" (τα δύο τ, αντικαθίστανται στα αρχαία και από δύο σ), που είναι το "πράττειν" ή/και "πράσσειν" και του "άλογο" που είναι ουσιαστικά το ουσιαστικό "λόγος"=λογική (σε μία από τις έννοιες του) με το α στερητικό μπροστά. Α-λογο=παράλογο =>Πράσσειν άλογα, το να κάνει κανείς παράλογα πράγματα.
Πηγή e-mail

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ''Ν'' ΚΑΙ Η ΚΑΤΆΡΓΗΣΗ ΤΟΥ

Ν = Νούς - Νόμος καί τά Νερά στήν φύσιν.
Συμβολίζει το δημιούργημα, την ατομική ύπαρξη, τη Θεία αρχή που ενώνει τον ανταγωνισμό των δύο πόλων και τους ενώνει σε έναν. Ζώδιο ο Ζυγός.
Στο πνευματικό, η αιώνια δράση της ζωής. Στο νοητικό, η συνένωση των συγκινήσεων, η αμοιβαιότητα της στοργής. Στο φυσικό, η ισορροπία στη σχέση των φύλων.
Είναι η μετενσάρκωση, η δικαιοσύνη στον υλικό κόσμο. Η παρουσία του στις μαγικές βοές προετοιμάζει τον άνθρωπο για ένα καλλίτερο μέλλον, απομακρύνει τις αντιξοότητες, βοηθά στην αναδρομή στις προηγούμενες ζωές.
-Κάθε γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου εκπέμπει ήχο και εικόνα. Κάθε λέξη τέθηκε από τους «Ονοματοθέτες», νομοθέτες θα τους λέγαμε σήμερα, με ακρίβεια και όχι τυχαία και έχει άμεση σχέση Αιτίας και Αιτιατού, μεταξύ Σημαίνοντος και Σημαινομένου.
Εάν πάμε δε  στις Επιστήμες, τα παραδείγματα είναι  ατελείωτα και άκρως διαφωτιστικά, αλλά και διδακτικά για τις επόμενες γενεές.
Σχετικά πρόσφατα (1996) στο Ιατρικό Περιοδικό MEDIZIN-JURNAL στην Γερμανία, δημοσιεύτηκε μία επιστημονική εργασία, σύμφωνα με την οποίαν: «Η εκφορά του γράμματος  «Ν»  μεταφέρει οξυγόνο στον εγκέφαλο και ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός της τοποθέτησης του «Ν» στο μέσον ακριβώς του Αλφαβήτου–   στο πρώτο Ελληνικό Αλφάβητο με τα 27 γράμματα ». (Εκτός αυτού  στο Χάρβαρτ, από ιατρικές έρευνες διαπιστώθηκε ότι η απαγγελία των Ομηρικών Επών στο πρωτότυπο, εκτός των άλλων, κάνει καλό στην καρδιά,  ως αναπνευστική άσκηση…).
Με αφορμή τις έρευνες αυτές των ξένων επιστημόνων θα αναρωτηθούμε και εμείς: Είναι τυχαίο πάλι το γεγονός  ότι το «ους» (το αυτί) που ακούει και μαθαίνει-όπως μας διδάσκει  και η Σύγχρονη Ψυχολογία- γίνεται με το «Ν»  ο « Νούς» που σκέφτεται, ενεργεί και αποφασίζει;
Και δικαιούμαι να ερωτήσω: Γιατί εμείς γίναμε διώκτες του «Ν»;
Γιατί θέλομε να φτωχύνομε τον εγκέφαλο των επομένων γενεών στην χώρα μας;
Ως μάχιμος  Εκπαιδευτικός και συγγραφέας επιστημονικού συγγράμματος (ΔΥΣΛΕΞΙΑ, Αθήνα 1994, Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, 6η Έκδοση σήμερα), νομιμοποιούμαι  να ερωτήσω, αλλά και να προτείνω στο τέλος: Η Ελληνική Γλώσσα έχει πάρει πλέον μία μορφή τέτοια που δεν έχει ανάγκη από άλλες ακρότητες.
Άλλωστε και τις ακρότητες του Ψυχάρη τις απέρριψε (τοπωσιά ή ντοπιολαλιά κλπ.).
Δεν λέω να επιστρέψομε-και δεν μπορούμε άλλωστε- στην «Καθαρεύουσα», η οποία επίσης είναι μία μεγάλη παρεξήγηση.
Μερικοί ξένοι Ειδικοί έχουν γράψει  για το σημαντικό έργο της Καθαρεύουσας στην Γλώσσα μας, μετά το 1821. Ίσως ακόμα σήμερα να λέγαμε «ο Μινίστρος= Υπουργός ή το Χοσπιτάλι=το Νοσοκομείο κλπ», αλλά  αυτό πέρασε απαρατήρητο στον τόπο μας και το Γλωσσικό Ζήτημα δεν έπρεπε να είχε υπάρξει…
Όμως σήμερα αναρωτιέμαι: Είναι τυχαίο άραγε που καταργήσαμε το γράμμα  «Ν» στο τέλος των λέξεων και τα σχολικά μας βιβλία γράφουν το «εμβαδό » (!), αντί το  εμβαδόν !!
(Στα σχολικά βοηθήματα όμως διαβάζομε « το εμβαδόΝ », δηλ. εκεί διατηρείται το Ν, ενώ το επίσημο Κράτος στα βιβλία (ΥΠΕΠΘ, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) το έχουν καταργήσει !!
Για ποιον λόγο αυτή η ακρότητα: Για ποιον  λόγο επίσημα διδάσκομε στα σχολεία μας   κανόνες που κατασκευάστηκαν αυθαίρετα, π.χ. χθες συνάντησα το Δήμαρχο (το φίλο, το Σύμβουλο κλπ. κλπ…).
Το γράμμα Ν είναι οργανικό και όταν το κόβομε πονάει. Είναι σαν να κόβομε το δακτυλάκι μας….
Εάν κάποιος αντιτείνει ότι αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια, θα πρέπει να του πούμε ότι «η λεπτομέρεια κρατάει τον Παρθενώνα»!
Να θυμίσω όμως εδώ και το  ωραίο, ειρωνικό κείμενο του Οδ. Ελύτη τότε : «ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ», όπου καταλήγει :
«Κανένας Ηρώδης δεν θα τολμούσε να διατάξει τέτοια γενοκτονία, όπως αυτή του τελικού –Ν-, εκτός κι αν του’ λειπε  η οπτική του ήχου…»
Ο Γ. Ρίτσος έγραψε επίσης: «Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει…».
Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνομε σήμερα ότι μετά το Νι, έρχεται και η σειρά του τελικού  Σίγμα (Σ).
Κάποιοι  δημοσιογράφοι στα κανάλια λένε κιόλας: «η μέθοδο», η «οδό», «η πλήρη! ένταξη» (!) κ.τ.ο.
Καλλιεργούν έτσι αυθαίρετα ένα αρνητικό γλωσσικό  πρότυπο στους νέους μας με την τεράστια δύναμη των ΜΜΕ και το σχολείο  ανήμπορο να αντιδράσει, αλλά και την κοινωνία παθητικά να δέχεται ως περίπου μοιραία την εξέλιξη αυτή.
Μετά από όλα αυτά διατυπώνω την εξής άποψη και καταθέτω στο Συνέδριό σας την δική μου «Θεωρία» για το εν λόγω ζήτημα: Διεθνώς μελετάται η μοναδική μουσικότητα της Ελληνικής Γλώσσας  και ο αντίκτυπός της στην πνευματική διαύγεια του ανθρώπου. Το γράμμα «Ν» διεγείρει τον εγκέφαλο θετικά και  ενεργοποιεί  τον άνθρωπο να σκέφτεται σωστά.
Το  τελικό Σίγμα ηρεμεί τον άνθρωπο. Αυτό το δέχεται και η σύγχρονη Ψυχιατρική.
Οι Αρχαίοι Έλληνες τα εγνώριζαν όλα αυτά και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μόνον εμείς  οι Έλληνες λέμε  «Τα είπα με το Νι και με το Σίγμα» και δεν λέμε  με άλλα γράμματα, (παρ΄όλο που έχομε στις καταλήξεις των λέξεων και άλλα γράμματα), διότι το Νι  ενεργοποιεί το μυαλό μας  να σκεφθούμε σωστά και το Σίγμα ηρεμεί την ψυχή μας, αφού  μιλήσουμε δημόσια ή ιδιωτικά.
Η σύγχρονη Ψυχογλωσσολογία δέχεται ότι η Γλώσσα και η Σκέψη γεννιούνται ταυτόχρονα και εξελίσσονται παράλληλα και συνιστούν ανά πάσα στιγμή μία αξεχώριστη ενότητα.
Η Γλώσσα  ενσαρκώνει την Σκέψη και η Σκέψη ουσιώνεται σε Γλώσσα. Είναι ένα νόμισμα με τις δύο όψεις του.
Δεν μπορεί να υπάρχει η μία πλευρά, χωρίς την άλλη.
Δεν μπορούσε να υπάρξει Ελληνική Σκέψη χωρίς την Ελληνική Γλώσσα.
Είναι γεγονός ότι η ποιότητα και ποσότητα «καταγραφών» στην Σκέψη προσδιορίζει και το νοητικό επίπεδο κάθε λαού.
Επομένως και το νοητικό επίπεδο   καθορίζει και την ικανότητα της δημιουργίας Πολιτισμού.
Το Ελληνικόν Αλφάβητον, στην πορεία των χιλιάδων ετών του ήταν αρχικά.
Ιδεογραφικό, στη συνέχεια επινοήθηκε το Εικονογραφικό, έπειτα φθάσαμε στο
Γραμμογραφικό, κατόπιν στο Συλλαβογραφικό (Γραμμική Α και Β) και τέλος καθιερώθηκε το ισχύον σήμερα Φθογγογραφικό, που είναι αξεπέραστο και στο οποίο οφείλεται η δημιουργία της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Οικουμενικού Πολιτισμού.
Έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε, ως κόρη οφθαλμού, την Ελληνική Γλώσσα και να αντισταθούμε στην κακοποίησή της.
Σπύρος Μάρκου Διευθυντής 3ου Δημ. Σχολείου Λαρίσης
Καταρχήν είναι πολύ σημαντικό να αναφέρουμε ότι στο Αρχαίο Ελληνικό αλφάβητο των 27 γραμμάτων, υπάρχει ένα ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ το οποίο θα πρέπει να βρίσκεται στην 14η θέση.
Πρόκειται βεβαίως για το γράμμα Ν που εισαπέχει 13 γράμματα από το πρώτο γράμμα και 13 γράμματα από το τελευταίο.
Το γράμμα Ν όμως είναι ακριβώς το αρχικό γράμμα της λέξης ΝΟΥΣ.
Όπως γνωρίζουμε, στην εποχή της Αρχαίας Ελλάδας, ο ΝΟΥΣ εκφράζεται πίσω από το πρόσωπο του πατρός «ανδρών τε θεών τε» του Δία, βασικό σύμβολο του οποίου είναι ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ, ο οποίος θα μπορούσε να αναπαρασταθεί θαυμάσια σχηματικά με το σχήμα που προκύπτει από το γράμμα Ν.
Ο ΝΟΥΣ λοιπόν και το θέμα της εξέλιξης της νόησής μας αποτελεί το ζητούμενο που βρίσκεται ΚΡΥΜΜΕΝΟ πίσω από την πρόθεση της δημιουργίας του Ελληνικού Αλφαβήτου!
Μία μεγάλη έκπληξη μας περιμένει αν ΜΕΓΕΘΥΝΟΥΜΕ αυτό το γράμμα Ν, έτσι ώστε να ΚΑΛΥΨΕΙ ολόκληρο τον πίνακα του Αλφαβήτου. 

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΡΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ - I AM GREEK AND I WANNA GO HOME

I AM GREEK AND I WANNA GO HOME. Αυτή είναι η φράση και το κεντρικό μήνυμα που αποστέλλεται παντού μέσω διαδικτύου, από την Ανεξάρτητη εθελοντική κίνηση με σκοπό την επιστροφή των Ελληνικών αρχαιοτήτων που παράνομα κρατούνται εκτός Ελλάδας.
Εμπνευστής και δημιουργός είναι ο Μουσικοσυνθέτης και φωτογράφος ΑΡΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ο  οποίος διαμένει και δραστηριοποιείται στο Oldenburg της Βόρειας Γερμανίας.
Η Ανεξάρτητη αυτή κίνηση, απέκτησε χιλιάδες υποστηρικτές στο διαδίκτυο, μιας και ξεκίνησε μέσω Facebook, από το προσωπικό Προφίλ του Ares Kalogeropoulos
Το μήνυμα " I AM GREEK AND I WANNA GO HOME " καθώς και η αισθητική ματιά που συνοδεύει τις εικόνες, είναι δημιουργημένες ώστε να προκαλέσουν συναισθηματικά θεατές ανά τον κόσμο. Όχι να απαιτήσουν, αλλά να μιλήσουν από τη μεριά της Ιστορίας που ζητά αποκατάσταση. Για αυτό το λόγο άλλωστε επικοινωνείται στην Αγγλική γλώσσα.
-Το δεύτερο μήνυμα που συνοδεύει αυτήν την κίνηση είναι " Our Budget is our Love" που δηλώνει ξεκάθαρα πως απλώς και μόνο με την αγάπη μας για την Ελλάδα και τον κοινό στόχο, μπορεί αυτή η κίνηση να επικοινωνηθεί, έξω από χρηματοδοτήσεις και κονδύλια στήριξης.
Η αγάπη μας και η εθελοντική μας εργασία για τον κοινό αυτόν Εθνικό στόχο είναι αρκετή και μάλιστα πιο ισχυρή από κάθε χρηματική υποστήριξη!
Υποστηρίξτε και εσείς αυτήν την μεγάλη και αγνή κίνηση που μας επιτρέπει να στεκόμαστε απέναντι στην ιστορία μας περήφανοι ως Έλληνες και ως πολίτες αυτού του κόσμου!
Απλώς κοινοποιήστε παντού αυτές τις εικόνες. Σε Ελλάδα και εξωτερικό. Να ακουστεί η φωνή μας!
Ας κάνουμε κάτι για το οποίο η Ιστορία θα μας κοίτα με το ποιο τρυφερό της βλέμμα.
Ευχαριστώ προσωπικά όλους σας μέσα από την καρδιά μου!
Άρης Καλογερόπουλος     http://www.inhousemusic.de/ , 
http://pmglp.org
Στα πλαίσια της επικοινωνίας και διάδοσης της κίνησης I Am Greek and I Want to Go Home με σκοπό, την επιστροφή των Ελληνικών έργων τέχνης στη γενέτειρα τους, ο εμπνευστής και ιδρυτής της ιδέας, Άρης Καλογερόπουλος, παρουσιάζει προσωπικό φωτογραφικό υλικό ενημερώνοντας σχολεία και συλλόγους.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΝΤΙΣΕΛΝΤΟΡΦ     GR4UGR

ΕΝΑΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ

ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ ΕΛΛΗΝΕΣ...!!! Ο ΘΥΜΟΣ ΑΔΗΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΑΝΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙΤΑΙ...!!! Η ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΕΙ ΤΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΤΟΥ ΑΕΝΑΩΣ ΥΠΑΡΧΟΝΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΑΣΒΕΣΤΗ ΦΛΟΓΑ...!!! 
«Κλύτε Θεοί Πατρώοι,
Εθνικοί των Ελλήνων Θεοί,
Υμέας κικλήσκομεν
αγαθαίς γνώμαις ημίν προσελθείν
κλύτε Μάκαρες και μόλοιτε ημίν
από Πυρός, από Χθονός
αφ' Ύδατος, από Αέρος 

και από Ολύμπου.» 
Έτσι ξεκίνησε η τελετή...
Ένα δρώμενο που διακαώς θέλησαν ο γαμπρός και η νύφη.
Θέλησαν να ενώσουν τις ζωές τους με το δικό τους τρόπο, όπως είχαν φανταστεί… Ρομαντικά, με λίγους φίλους, ξυπόλυτοι, δίπλα στη θάλασσα. Έδωσαν όρκους αγάπης με βάση τα έθιμα που τηρούνταν στην Αρχαία Ελλάδα, πριν από λίγες μέρες στην παραλία της Σάνταβας, ενώ ακολούθησε και η συμβατική τελετή στο Δημαρχείο Δυτικής Μάνης στην Καρδαμύλη. Τα στέφανά τους ήταν από ελιά και δάφνη, ενώ οι όρκοι που διάβασαν, ήταν αυτοί που έλεγαν και οι Αρχαίοι Ελληνες στην τελετή του γάμου. 
[Παιδιά του Ήλιου από Ιχώρ και Αστρόσκονη οι θεοί να σας δίδουν ευτυχία.  Από καρδιάς Βίον Ανθόσπαρτον!!!]

Η ΦΥΛΗ ΤΩΝ ΚΑΛΑΣ

Ο Πακιστανικός Οργανισμός Τουρισμού τους προβάλλει ως απογόνους των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Από τον ελληνικό χώρο ενδιαφέρθηκαν κάποιοι ιδιώτες γι’ αυτούς και τους έκαναν κατά κάποιον τρόπο γνωστούς, όπως ο σκηνοθέτης Δημήτριος Μανωλεσάκης, ο Δημήτρης Αλεξάνδρου, ιδρυτής της Πολιτιστικής Εταιρείας Πανελλήνων «ΜΑΚΕΔΝΟΣ», ο εκπαιδευτικός Αθανάσιος Λερούνης κ.ά.
Η χώρα του Πακιστάν καθίσταται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για τους Έλληνες, όχι μόνο για το ιστορικό παρελθόν της αλλά και για το παρόν της. Ο σημερινός επισκέπτης ακούει έκπληκτος τους φιλόξενους πολίτες αυτής της χώρας να φέρουν με πολλή υπερηφάνεια το όνομα «Σικαντέρ Αζάμ» (Αλέξανδρος ο Μέγας). Να μιλούν για τις 6 Αλεξάνδρειες που υπάρχουν στη χώρα τους, μεταξύ των οποίων είναι η Νίκαια-Αλεξάνδρεια και η Βουκεφάλεια-Αλεξάνδρεια. Να εμπιστεύονται την «Younani Medicine», δηλαδή την ελληνική Ιατρική, παιδί της Ιπποκράτειας, που έφερε μαζί του ο Αλέξανδρος.
Το στοιχείο που διαφοροποιεί τους Καλάς από τις υπόλοιπες φυλές, είναι το γεγονός ότι είναι οι μόνοι που δεν έχουν εξισλαμισθεί. Απεναντίας, διατηρούν μια θρησκευτική παράδοση που παραπέμπει στο αρχαιοελληνικό Δωδεκάθεο.
Η θρησκεία τους είναι πολυθεϊστική. Πατέρας των θεών και των ανθρώπων είναι ο DI ZAU (Δίας-Ζευς). Το όνομά του σημαίνει «αυτός που δίνει ζωή» μιας και οι λέξεις «DI» και «ZAU» σημαίνουν «Δίδω» και «Ζωή» αντίστοιχα. Οι Καλάς απευθύνουν τα μηνύματα και τις προσευχές τους στον DI ΖΑU με τον θεό-αγγελιοφόρο τους που ονομάζεται ΒΑLUΜΑΙΝ, ο οποίος σύμφωνα με μελετητές είναι ο θεός Απόλλωνας. Τον πατέρα των θεών τον αποκαλούν και «Raintagarau» (Παντοκράτωρ) που σημαίνει αυτόν που «τα πάντα ελέγχει και κυβερνά». Η θεότητα του σπιτιού, της οικογένειας και της κοινότητας είναι η «Tsestak» (Εστία). Κάθε σπίτι έχει μια γωνιά αφιερωμένη σ’ αυτήν και κάθε οικισμός ένα ναό, όπου συγκεντρώνονται για τις τελετές τους. Στα δάση, στα ποτάμια, στις κορυφές των βουνών κατοικούν διάφορα Πνεύματα (Νύμφες), που πολλές φορές βοηθούν τους Καλάς μέσω «διαμέσων» ανθρώπων οι οποίοι μπορούν και επικοινωνούν μαζί τους. Το τελετουργικό της θυσίας ακολουθεί την αρχαία ελληνική παράδοση, αφού και εδώ ο κέδρος και η βελανιδιά είναι τα ιερά δένδρα του DI ZAU. Ο καπνός των κλαδιών που καίγονται ευχαριστεί τους θεούς. Αυτοί που συμμετέχουν στη θυσία πρέπει να κάνουν καθαρτήριο λουτρό με νερό πηγής ή με μούστο από σταφύλια που έκοψαν πρόσφατα. Με το αίμα του ζώου ραντίζουν το βωμό και τη φωτιά που έχουν ανάψει. Κατά τη διάρκεια της τελετής όλοι οι άνδρες προσεύχονται μεγαλόφωνα στους θεούς.
Τα κέρατα του θυσιαζόμενου ζώου κοσμούν τις προσόψεις των σπιτιών, αφού το δικέρατο σύμβολο παραμένει ακόμα ιερό στον τόπο τους από τότε που ο μεγάλος στρατηλάτης το υιοθέτησε, όταν επισκέφθηκε το Ιερό του Άμμωνα Δία στην όαση Σίβα.
Οι Καλάς ακολουθούν σήμερα τα ίδια αρχαία έθιμα, δηλαδή καθαρτήρια λουτρά, ψήσιμο ειδικών άρτων, πυρσοφορίες, σεξουαλικά πειράγματα, προσφορά τροφών στους προγόνους τους κ.α.
Οι Καλάς, παρόλο που ζουν σ’ ένα καθόλου φιλικό αλλόφυλο περίγυρο (Ισλαμιστές, Βουδιστές, Ινδουιστές) όπου ιδιαίτερα οι Μουσουλμάνοι τους θεωρούν απίστους (Καφίρ) και προσπαθούν με απειλές, εκβιασμούς ή με δελεαστικές παροχές να τους εξισλαμίσουν, διατηρούν, στο ακέραιο, τη φυλετική τους ιδιαιτερότητα και σέβονται απόλυτα την καθαρότητα της φυλής τους, αφού η επιμειξία, με άλλες φυλές, είναι αδιανόητη. Η κάθε μία από τις κοινότητες των Καλάς, διοικείται από εκλεγμένο αρχηγό, ο οποίος μαζί με τους ιερείς και 12 συμβούλους συναποφασίζουν για τα κοινά. Οι ιερείς τους είναι κληρονομικοί. Ναοί αφιερωμένοι στην θεά της οικογένειας βρίσκονται σε κάθε χωριό και είναι οι μοναδικοί λατρευτικοί χώροι που έχουν πρόσβαση οι γυναίκες. Οι άνδρες θυσιάζουν τράγους στις ανδρικές θεότητες έξω από το χωριό και κατά κανόνα σε μεγάλο υψόμετρο. Οι Καλάς έχουν πιο ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα σε σχέση με τη σκουρόχρωμη των Πακιστανών. Τα μαλλιά τους είναι συχνά ανοιχτόχρωμα, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν γαλανοπράσινα ή και καταγάλανα μάτια. Το ανάστημά τους είναι από κανονικό μέχρι ψηλό. Είναι όλοι τους ευθυτενείς και ευκίνητοι.
Η ενδυμασία των ανδρών περιλαμβάνει ένα μακρύ μάλλινο ή λινό χιτώνα (Καμίς) και φοριέται πάνω από μακριά παντελόνια. Το καπέλο τους είναι η μακεδονική «Καυσία». Οι γυναίκες ξεχωρίζουν για την ομορφιά τους, είναι περήφανες, ελεύθερες με έκδηλη κοινωνικότητα και ενεργό συμμετοχή στις δημοκρατικές διαδικασίες της Κοινότητας. Ντύνονται με έναν ποδήρη μαύρο χιτώνα (Sangachs) κεντημένο με πολύχρωμα γεωμετρικά σχήματα στον ποδόγυρο, στις άκρες των μανικιών και το μπούστο. Στολίζονται με περιδέραια από χρωματιστές χάντρες, το πλήθος των οποίων υποδηλώνει το βαθμό της οικονομικής επιφάνειάς τους. Τα μαλλιά τους είναι χτενισμένα σε πέντε κοτσίδες όπου η βασική, στο κέντρο της κεφαλής, έχει πλεχτεί από νεαρής ηλικίας και δεν έχει κοπεί ποτέ. Στο κεφάλι φοράνε ένα ολοκέντητο καπέλο (Σουσούτ), που θυμίζει ελληνική περικεφαλαία. Λέγεται, πως ο Μ. Αλέξανδρος, την παραμονή κάποιας μάχης, εξέφρασε στους επιτελείς του, τις επιφυλάξεις τους, για την επιτυχή έκβασή της. Τελικά η μάχη κερδήθηκε, χάρη σε απρόβλεπτη πολεμική επέμβαση των γυναικών. Ικανοποιημένος ο Αλέξανδρος, αποφάσισε, να τιμήσει τις γυναίκες, για την αποτελεσματική βοήθειά τους. Κάλεσε γενική σύναξη των ανδρών του και μετά από εξιστόρηση της σημασίας της επέμβασης των γυναικών, τους ζήτησε να δώσουν τις περικεφαλαίες τους στις γυναίκες, που αποδείχτηκαν αξιότερες. Τότε, ένας στρατηγός, έβγαλε την περικεφαλαία του και την φόρεσε στο κεφάλι της αρχηγού των γυναικών. Σε ανάμνηση του γεγονότος αυτού καθιερώθηκε το «Σουσούτ», οι οποίες Νολησιανές δεν το αποχωρίζονται ούτε μια στιγμή της ημέρας, τιμώντας έτσι την τιμή που τους έκανε ο Μεγάλος Βασιλιάς (Ισκαντέρ).
Γενικά οι τρόποι των Καλάς (ανδρών και γυναικών) έχουν μία ελληνοπρέπεια. Με πολλή ευχαρίστηση εξυπηρετούν τον επισκέπτη, είναι ευγενείς και πρόθυμοι. Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος καλωσορίσματος από τους Καλάς. Σε παίρνουν στην αγκαλιά τους, ακουμπώντας ελαφρά το στέρνο σου και φέρνοντας το χέρι στο μέρος της καρδιάς, με το συμβολισμό, να νιώσουν το καρδιοχτύπι σου και να το πάρουν να ακουμπιστεί με το δικό τους, προφέροντας συνάμα τον χαιρετισμό «Ισπάτα μπάιαρ» (σε φιλώ αδερφέ). Χαιρετώντας τη γυναίκα, που σε υποδέχεται, της φιλάς το χέρι και εκείνη το δικό σου, λέγοντάς της «Ισπάτα μπάμπα» (σε φιλώ αδερφή), αντιχαιρετώντας λέγοντάς σου «Ισπάτα μπάιαρ» (σε φιλώ αδερφέ).
Δείχνουν ιδιαίτερη φροντίδα για τους νέους και ηλικιωμένους. Φροντίζουν με αγάπη τους αρρώστους και είναι φιλόξενοι. Διακρίνονται για την ευστροφία του μυαλού τους, τη γρήγορη αντίληψη και παίρνουν σύντομα αποφάσεις. Οι δε οικογενειακοί τους δεσμοί είναι πολύ ισχυροί.
Οι Καλάς παντρεύονται μόνον από έρωτα και μάλιστα σε μικρή ηλικία.
Πρέπει να σημειωθεί, ότι οι Καλάς είναι οι μόνοι στην περιοχή που χρησιμοποιούν καθίσματα, σε αντίθεση με τους Μουσουλμάνους που κάθονται οκλαδόν (σταυροπόδι). Μάλιστα, τα διακοσμούν με σκαλιστά ελληνικά σχέδια, όπως το αστέρι της Βεργίνας, τον Μέανδρο κ.α. Είναι δε όμοια με τα σκαμνιά που βρέθηκαν στις ανασκαφές της Βεργίνας και εκτίθενται στο Μουσείο της Θεσσαλονίκης.
Σήμερα, μετά από προσπάθειες μερικών Ελλήνων και την συνδρομή φορέων της ελληνικής πολιτείας, οι Καλάς έχουν πλέον και το δικό τους σχολείο, ενώ γίνονται προσπάθειες εκσυγχρονισμού διαφόρων επιπέδων της ζωής τους (διάνοιξη δρόμων, αγροτικά μηχανήματα κλπ.).

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

MAGNA GRECIA - ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ

«Είσαι Γκρίκο; Εμπα στο σπίτι μον να μπει ο ήλιος».
Μ' αυτόν τον τρόπο οι κάτοικοι των ελληνόφωνων χωριών της Κάτω Ιταλίας, υποδέχονται σήμερα τους Έλληνες. Ταυτόχρονα απευθύνουν μια δραματική έκκληση προς κάθε αρμόδια Αρχή της μητέρας Ελλάδας, η οποία φαίνεται συχνά να αγνοεί ακόμη και την ύπαρξη τους. Όμως, οι Γκρεκάνοι φωνάζουν γεμάτοι υπερηφάνεια με όλη τους την ψυχή: «Είμαστε Γκρέτσοι, γιατί έχομε το ίντιο αίμα τσε την ίδια γκλώσσα». Ποιος έχει δικαίωμα να μείνει αδιάφορος αντιμετωπίζοντας αυτό το αγωνιώδες μήνυμα;


«ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…»

ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΠΟΝΤΙΚΙΑ (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ)

«Η παιδεία των νέων, είναι το δυνατό αίμα και ο αέρας ιωδίου για το μέλλον των λαών… Όμως, της δικής μας παιδείας το αίμα, έχει αιματοκρίτη λευχαιμίας».
Δημήτρης Λιαντίνης
Τα αρχαία ελληνικά τα αντιπαθούν όλοι οι Έλληνες. Αν κάνει κανείς μια δημοσκόπηση σήμερα, το αποτέλεσμα που θα του δοθεί θα το βρει πελώριο. Στους εκατό θα ανακαλύψει πως οι ενενήντα τόσοι, τα αρχαία ελληνικά δεν θέλουν ούτε να τ’ ακούσουν. Και το χειρότερο είναι, πως την ίδια αποστροφή την αισθάνεται και η πλειονότητα των φιλολόγων που διδάσκει το μάθημα στα σχολεία.
Σήμερα όταν μιλήσεις σε κάποιονε για τα αρχαία ελληνικά, αμέσως θα τον χτυπήσει ναυτία. Ένα πνευματικό ανακάτωμα παραγουλιάζει ολόκληρη την υπόστασή του. Μονόπτωτα ρήματα, ετερόπτωτοι διορισμοί, τρίπτωτες προθέσεις, βαρείες, οξείες, ερωτηματικές, εγκλιτικά και εγκλίσεις, παραγωγή και έτυμα, προληπτικό κατηγορούμενο. Είναι μια στοίβα τσάνταλα που ξεχειλίζουν το ψυχοσωματικό μας και χύνουνται σαν ερευγμοί, κρυάδες, νυστάλα, χασμήματα, και όλα τα ουά του ιουδαϊκού όχλου. Οι σχετικές μνήμες από τη σχολική εμπειρία ανακαλούν στους ενήλικους πλήξη νεότητας, ψυχικά τραύματα, κατακάθια νευρωτικά, έλλειψη αέρα, δυσχέρεια ύπαρξης.
«Κύρος ανεβαίνει, Κύρος κατεβαίνει, και γαμώ τους Έλληνες και όλους τους δασκάλους». Έτσι άκουσα να καταριέται κάποτε κάποιος τα εφηβικά του χρόνια. Την αθωότητα, δηλαδή, και την πιο τρυφερή ώρα της ηλικίας του.
Βέβαια, για τα φορτία όλου αυτού του κακού, ο τελευταίος που ευθύνεται είναι οι Έλληνες και τα κείμενά τους. Στο θρυλικό «τις πταίει» του Τρικούπη η απόκριση είναι: Οι δάσκαλοι φταίνε· οι δάσκαλοι και οι διδακτικοί. Ο βασιλιάς τα φταίει, που φώναξε ο Λαέρτης στον Άμλετ. Και κύρια φταίνε οι δάσκαλοι των δασκάλων. Εννοώ τους πανεπιστημιακούς που τόσο μοχθήσανε για να μάθουν τους δασκάλους να δασκαλίζουν. Να πιθηκίζουν δηλαδή στις έδρες και στις τάξεις. Να ψιττακίζουν το «Καλημέρα» του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Να γρυλλίζουν και να σουσουνίζουν, πάντα τους σχολαστικοί και ομπρελοφόροι. Από πού, και γιατί τόση δυστυχία στη χώρα!
Η ακολουθία πράξης όλου αυτού του κακού μεταφράζεται στην εικόνα μιας πραγματικότητας πολύ μίζερης. Η δυστυχία από το σχολείο απλώθηκε στην κοινωνία μας, όπως είναι φυσικό. Η τελευταία συνέπεια του πράγματος δηλαδή, η πιο επώδυνη και η πιο κολαστική, είναι πως η σύγχρονη Ελλάδα λογαριάζεται ο ουραγός και το μπαίγνιο των εθνών σε όλες τις σφαίρες και σε όλες τις συμπεριφορές. Το αποτέλεσμα το καταμετράς από την κατάσταση της εθνικής οικονομίας ως τα ποδόσφαιρα, και από την επιστημονική έρευνα ως τις σκουπιδοφόρες ακτές της πανάρχαιας ελληνικής θάλασσας. Εκεί που ο ποιητής Ρίλκε έλεγε κάποτε «das uralte griechische Meer» (η αρχαία ελληνική θάλασσα), και έσκυβε την κεφαλή με κατάνυξη.
Γιατί τάχα. Και οι Ιταλοί στη γειτονική μας χερσόνησο κατοικούν το Λάτιο και την αρχαία Καμπανία, όπως κι εμείς κατοικούμε την αρχαία Ήλιδα και το Ληλάντιο πεδίο. Γιατί οι Ιταλοί σήμερα μετριούνται στους εφτά ανεπτυγμένους λαούς του κόσμου, κι εμείς καταντήσαμε να γίνουμε οι κατσίβελοι της Ευρώπης;
Βέβαια το φαινόμενο είναι σύνθετο και έχει πολλές αιτίες. Ωστόσο ο θεμελιώδης λόγος εντοπίζεται στον εγκληματικό τρόπο, που μέσα από την παιδεία μεταβιβάζεται στις νέες γενεές η κλασική παράδοση.
Να μη μας το ειπούν, γιατί το γνωρίζουμε, πως εμείς δεν έχουμε Μ.Α.Ν. και A.E.G και Bosch. Δεν έχουμε Ι.Β.Μ. και Gross, και FIAT και General Motors Corporation και Scotch Whisky. Έχουμε όμως μια παράδοση μεγάλη σαν τον Ειρηνικό και σαν τη Σιβηρία. Έχουμε τέτοιο τον ήλιο και τη θάλασσα, που αν γνωρίζαμε να τα βοσκήσουμε και να τα αρμέγουμε, η μικρή μας χώρα, τούτο το πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που έλεγε ο Σεφέρης, θα ήταν εφτά φορές Ελβετία. Και μάλιστα μια Ελβετία χωρίς τα οικονομικά λύματα και όλα τα κλοπιμαία του αιώνα που συσσωρεύουνται εκεί από κλέφτες τύπου Σάχη, και Μάρκος, και Τσαουσέσκου. Όμως άλλα…
Η προειδοποίηση του παλαιού Οδυσσέα να μη σφάξουν οι ναύτες τα γελάδια του Ήλιου, ούτε από τους συντρόφους του καιρού του, ούτε από μας σήμερα λογαριάζεται. Όχι μόνο τον ήλιο μας σφάζουμε, αλλά και τη θάλασσα μαστιγώνουμε, και τον αέρα τον φτύνουμε στο πρόσωπο. Έγινε καυσαέριο πια.
Θέλω να ειπώ πως ο ταξιτζής που κλέβει με το δεκαπλάσιο τον τουρίστα από το Ελληνικό ως το Σύνταγμα, διαφημίζει την ελληνική παιδεία του. Και πως οι χώροι καθαριότητας στα εστιατόρια που ζωντανεύουν τους σταύλους του παλιού Αυγεία, ζωγραφίζουν την παιδεία των Ελλήνων.
Το κακό με τους κλασικούς φιλολόγους, δεν είναι ότι στα αρχαία ελληνικά έβλεπαν λέξεις μόνο. Το μεγάλο κρίμα ήταν πως απόκοψαν εντελώς το αντικείμενο που δίδασκαν, από τη ζωή. Δεν μπορείς να σπέρνεις ρήματα και να ζητάς να θερίσεις στάχυα. Δεν μπορείς να πας στον κρεοπώλη και να του ειπείς: «Δώσ’ μου ένα κιλό κρέας από “μήλο”». Γιατί, πού να το ξέρει ο άνθρωπος ότι το αρνί, στ’ αρχαία το λέγανε «μήλο». Πώς του ζητάς, λοιπόν, ν’ ανακατέψει στο χάλκινο λεβέτι, τα κρέατα του λαγού και της χελώνας, όπως έκαμε κάποτε το χρηστήριο του Απόλλωνα;
Θέλω να ειπώ, πως η προσήλωση των φιλολόγων στον αρχαίο κόσμο ήταν τόσο αλλοίθωρη, ώστε να παραβλέπεται εντελώς η άμεση ζωή με τα προβλήματα και τις ανάγκες της. Οι κλασικοί φιλόλογοι έμοιαζαν να ζούνε με τις σκιές και τα φαντάσματα. Σαν έπαιρνε να βραδυάζει, κατέβαιναν ακροποδητί σε κάποια σαρκοφάγο και ξάπλωναν αγκαλιά με τα κόκαλα και με τον ανάγλυφο διάκοσμο των επιφανειών.
Στο σημείο αυτό η ευθύνη των φιλολόγων, και εννοώ πρώτα τους πανεπιστημιακούς, πέρα από το που τους έλειπε το σθένος, έχει την αιτία της σε έδαφος και σε αφορμήσεις κοινωνικές και πολιτικές. Το κοινωνικό κατεστημένο, έτσι καθώς ερχόταν από τον καιρό της δημογεροντίας και της γιανιτσαριάς, μερίμνησε να περιλάβει στην κλειστή του κάστα, τους δάσκαλους των δασκάλων των παιδιών μας. Έτσι μέσω της παιδείας, δρομολογημένης κατάλληλα, θα πετύχαινε να στερεώνει και να συντηρεί τα προνόμια του.
(Και με την ευκαιρία, λέω πως ποτέ μου δεν κατάλαβα, γιατί τις προσφωνήσεις «Λογιότατε», «Εντιμότατε», «Γενναιότατε», «Σεβασμιότατε», «Εξοχότατε» -αφήνω εκείνο το δύσοσμο «Μεγαλειότατε»-, δεν τις απηύθυνε ποτέ του κάποιος στον γεωργό, στον βοσκό, στον θαλασσινό, στον χτίστη. Και η απορία αυτή, έγινε βαθύ σκοτάδι για μένα, όταν διάβασα γραμμένο στον «Αιμίλιο» του Ρουσσώ, πως η ευγενικότερη απ’ όλες τις ανθρώπινες ασχολίες, είναι η γεωργική τέχνη.
Πηγή: «Τα Ελληνικά» (Δημήτρης Λιαντίνης)  http://www.pare-dose.net/?p=4664

ΕΣΤΙ ΔΕ ΦΥΛΟΝ ΕΝ ΑΘΡΩΠΟΙΣΙ ΜΑΤΑΙΟΤΑΤΟΝ

Προς όλους εκείνους τους Έλληνες, οι οποίοι αναζητώντας μια «καλύτερη τύχη» αναχωρούν για διάφορες χώρες του εξωτερικού, θα ήθελα να αφιερώσω λίγους στίχους του αρχαίου ποιητού των Θηβών, Πινδάρου:
Έστι δε φύλον εν ανθρώποισι ματαιότατον
όστις αισχύνων επιχώρια παπταίνει τα πόρσω μεταμώνια θηρεύων ακράντοις ελπίσιν

Πίνδαρος
Το οποίο σε απόδοση στη νεοελληνική από τον Ιωάννη Γρυπάρη σημαίνει:
Κι είναι η πιο κούφια φύτρα ανθρώπινη
εκείνοι που τα ντόπια τους καταφρονώντας
στρέφουν τα μάτια τους στα μακρινά
τον άνεμο με ελπίδες μάταιες κυνηγώντας

Γρυπάρης
Έτσι σκέφτονταν και έτσι έπρατταν οι Έλληνες που έκαναν την Ελλάδα μεγάλη κάποτε. Εμπνεόμενοι από τις ιδέες πραγματικών ποιητών, φιλοσόφων και επιφανών ανδρών της εποχής, έμεναν και έδιναν τη μάχη τους για την πατρίδα και τους δικούς τους. «Εφύλασσαν Θερμοπύλες».
Σήμερα, αρκετοί συμπατριώτες μας δυστυχώς, εγκαταλείπουν την πατρίδα για κάποιες ανέσεις και κάποια χρήματα που τους παρέχουν, εκείνες οι χώρες, οι οποίες σε συνεργασία με το πολιτικό κατεστημένο της χώρας μας, έφεραν την Ελλάδα στο σημερινό χάλι.
Το πρόβλημα γίνεται ακόμη οξύτερο, από το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς είναι «καλά μυαλά» και πάνε να «πουλήσουν» τον εαυτό τους έναντι υλικών ανταλλαγμάτων. Ξεχνώντας ( αν είναι αλήθεια ότι το ξεχνούν) ότι οι υπηρεσίες τους, το ταλέντο τους, η ευφυϊα τους θα μετατραπούν σε ισχύ στα χέρια εκείνων που με την «αβάντα» των εδώ (στην Ελλάδα) πολιτικών τους εκπροσώπων, απεργάζονται την καταστροφή μας.
Δε βρίσκουν λένε πανεπιστήμια και θέσεις ανάλογα με τα υψηλά τους προσόντα. Ποτέ να μη βρούνε θα έλεγε κάποιος. Αυτό είναι το πρόβλημά τους όταν η πατρίδα χάνεται; Το να κάνουν καριέρα; Ας δούμε στο κάτω-κάτω τι μπορούν να πετύχουν αυτά τα μεγάλα πανεπιστήμια χωρίς τα ελληνικά μυαλά.
Βαυκαλίζονται ότι από τις σπουδαίες θέσεις που θα καταλάβουν, θα φανούν χρήσιμοι στην πατρίδα. Τρίχες. Πέρασαν οι εποχές που στη «Δύση», ο καλός επιστήμονας και ο άξιος επιχειρηματίας μπορούσε να διακριθεί και να χρησιμοποιήσει την επιρροή του για το καλό της πατρίδας.
Σήμερα, στο δυτικό κόσμο, αλλά και σε πολλές χώρες άλλων ηπείρων (πλην εξαιρέσεων) όλα υπακούουν στο διεθνοποιημένο και εθνοκτόνο Σιωνισμό. Επιστημονική έρευνα, εμπόριο, τέχνη, πολιτικά συστήματα, όλα στην υπηρεσία του «Θηρίου», που θέλει να καταπιεί τον κόσμο ολόκληρο.
 Όλα τα επιστημονικά και ερευνητικά προγράμματα δεν αποσκοπούν στο να ανακαλύψουν την αλήθεια της ζωής, του κόσμου και του σύμπαντος, αλλά εντάσσονται σε μια προσπάθεια «κατασκευής» της αλήθειας. Ανατίθενται οι έρευνες στους επιστήμονες (παραγγελιοδόχους στην ουσία) και στις επιστημονικές ομάδες με σκοπό να καταλήξουν σε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Αυτό που επιθυμούν εκείνοι που χρηματοδοτούν τις «έρευνες» και «επιβεβαιώνει επιστημονικά» τις απόψεις τους. Όταν οι έρευνες οδηγούνται σε μη επιθυμητά συμπεράσματα, συμπεράσματα που επιβεβαιώνουν την ελληνική κοσμοθεωρία και τρόπο ζωής, που από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα νοηματοδοτούν τον κόσμο, αυτά εννοείται ότι καταπνίγονται και δεν βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας.
Ποιοι είναι αυτοί που έχουν τα χρήματα και χρηματοδοτούν τις έρευνες; Ποιοι ελέγχουν τα μεγάλα πανεπιστήμια στις ΗΠΑ, την Αγγλία και γενικά στο δυτικό κόσμο; Ποιοι ελέγχουν το παγκόσμιο εμπόριο και έχουν χειραγωγήσει πλήρως μέσω της οικονομικής εξάρτησης την πνευματική και καλλιτεχνική παραγωγή; Η απάντηση δική σας.
Άρα λοιπόν, όλοι αυτοί οι «υψηλής ευφυίας έλληνες μετανάστες», ας αφήσουν τις αφελείς δικαιολογίες που υποτιμούν τη νοημοσύνη τους και τη νοημοσύνη μας κι ας παραδεχτούν ανοικτά ότι παραδόθηκαν αμαχητί στο κυνήγι μιας τρυφηλής ζωής, με πληρωμένα ταξίδια, συνέδρια, δείπνα, χλιδάτα ξενοδοχεία, παχυλές αμοιβές, πολυτελή σπίτια και αυτοκίνητα, καθώς και στην οικονομική εξασφάλιση των συγγενικών τους προσώπων.
Κλείνουν τα μάτια και αποποιούνται κάθε ευθύνη και υποχρέωση προς την πατρίδα που ψυχορραγεί. Αφήνουν τους άλλους να βγάλουν «τα κάστανα από τη φωτιά». Κάνουν πως δε βλέπουν ότι το δικό τους κενό, η «Νέα Τάξη» που προσπαθεί να επιβάλλει το Σιωνιστικό κτήνος στον κόσμο, το αναπληρώνει με τις στρατιές των λαθρομεταναστών (η πλειοψηφία τους εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου που διώκονται στις χώρες προέλευσης για ειδεχθή εγκλήματα), με την εφαρμογή εντατικών προγραμμάτων μεταφοράς πληθυσμών (κρυφά χρηματοδοτούμενα από «ανθρωπιστικές ΜΚΟ»).
Ας πάνε λοιπόν να «απολαύσουν» τις ηδονές που τους υπόσχονται οι βιαστές της πατρίδας τους. Να ξέρουν όμως ότι μεσ’ την ψυχή τους θα κουβαλούν για πάντα το ΑΓΟΣ της εγκατάλειψης του καθήκοντος προς την Πατρίδα.
Ο μεγαλύτερος ποιητής όλων των εποχών, ο Όμηρος, τους δίνει την απάντηση μέσα απ’ τα λόγια του Οδυσσέα:
“Κίρκη, ποιός άνθρωπος με καρδιά μπορεί να βάλλει μπουκιά ή γουλιά στο στόμα, προτού γλυτώσει τους συντρόφους του και τους ιδεί ζωντανούς στα μάτια του;”
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ