ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: «ΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΙΤΕ ΟΧΙ, OΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΤΩΝ ΜΝΗΜΗΣ»

«Η Ελληνική Παιδεία βάλλεται ηθελημένα αλλά και από άγνοια εδώ και 1.700 χρόνια λυσσωδώς».

Με αφορμή το έργο «Rosetta» που κυκλοφόρησε σε όλον τον κόσμο την Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου ο έλληνας δημιουργός μιλάει στο BHmagazino για τα μυστικά της δημιουργικότητας, για τον τρόπο που εργάζεται, για τη σχέση του με την Ελλάδα καθώς και για τη βαθύτερη ουσία, το νόημα και τη νόηση της μουσικής.

«…το ενδιαφέρον σας για μελλοντικά θέματα που αφορούν το Διάστημα παρόλο που είναι άκρως σημαντικά φαίνεται ότι δεν αφορούν το ευρύ κοινό όσο θα έπρεπε».

«Ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά μέρος του Σύμπαντος. Αλλά και μέλος του Σύμπαντος. Κι εδώ θα ήθελα να σας αναφέρω ένα συνήθειο που είχα όταν ήμουν μικρός: όταν συναντούσα για πρώτη φορά ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας, τους έλεγα "Ξέρεις κάτι; Ξέρω τη μελωδία σου",  και όταν τους το έλεγα αυτό, οι περισσότεροι, χωρίς να καταλαβαίνουν, γελώντας μού χάιδευαν τα μαλλιά. Είναι εντυπωσιακό πως όταν προσεκτικά παρατηρείς και ακούς τη φύση, εκείνη σου τα λέει όλα. Άρα, για να μη μακρηγορώ, αυτό που έχω αποκομίσει για αυτό που με ρωτάτε είναι πως μουσική και Σύμπαν είναι ταυτόσημα και αν θέλετε η μουσική είναι ο συμπαντικός κώδικας που διέπει τα πάντα. Με τον όρο μουσική δεν εννοώ ένα μουσικό ρεπερτόριο διαφόρων μουσικών κομματιών αλλά τις προπατορικές παλμώσεις του Σύμπαντος». 

«Οι πληροφορίες που παίρνουμε από το περιβάλλον είναι δύο ειδών, αυτές που είναι απτές μέσω των αισθήσεών μας και αυτές που είναι νοητές. Απτή πληροφορία είναι βλέπω, μυρίζω, αγγίζω κ.τ.λ., ενώ οι νοητές πληροφορίες είναι η έννοια της ελευθερίας, η έννοια του δικαίου κ.τ.λ. Οι απτές πληροφορίες που πηγάζουν από τις αισθήσεις μας μάς ωθούν να βλέπουμε τον κόσμο σε τρεις διαστάσεις. Με τη νόησή μας, όμως, τον βλέπουμε σε πολλές διαστάσεις. Σήμερα η επιστήμη κάνει λόγο για 11 διαστάσεις και ποιος ξέρει στο μέλλον».

«Όντως, όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω εκφραστεί για αυτό το ζήτημα (της Μυθωδίας). Μπορώ να σας πω ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Στους "στίχους" της "Μυθωδίας" υπάρχει ποσοστό κωδικοποίησης, άλλες φορές κατά το 1/3 της λέξης και σε άλλα σημεία κατά το 1/2. Αλλά, κύριε Παπαδόπουλε, το υποτιθέμενο μυστικό δεν βρισκόταν ποτέ εκεί. Είναι κάπου που ποτέ κανείς δεν ανέφερε έως σήμερα. Βρίσκεται στο μουσικό μέρος της "Μυθωδίας" και όχι στο λυρικό. Είναι το περισσότερο που μπορώ να πω. Άλλωστε, υπάρχουν και άλλα συμφωνικά έργα που έχω συνθέσει, χωρίς στίχους αυτά, βασισμένα στους κώδικες της Δημιουργίας».

«Στα μέσα της δεκαετίας του '70 είχα αναφέρει ότι "κάθε ανθρώπινη και ζωική και φυτική ύπαρξη, ή και αυτή ακόμη η ανόργανη ύλη, εμπεριέχει τη σφραγίδα του κύκλου της Δημιουργίας. Ο ήχος ακολουθεί πάντοτε τη συχνότητα των μεταβολών αυτού του κύκλου ως λειτουργικός κώδικας των συμπαντικών διαστάσεων και ταυτόχρονα ως γεννήτωρ. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να αναδιφήσουμε στη μνήμη μας και ας θυμηθούμε. Τότε θα κατορθώσουμε να αποκωδικοποιήσουμε τον κώδικα της Δημιουργίας του Σύμπαντος και κατά συνέπεια τον δικό μας. Τι υπέροχο και θείο κλειδί είναι η μουσική!. Και όσο με ρωτάτε ύστερα από αυτό,  τόσο θα σας απαντώ: "Μέτρον, ρυθμός, αρμονία ίσον μουσική, η οποία μετατρέπει την ακοσμία σε κόσμο, την αταξία σε τάξη και τη δυσαρμονία σε συμφωνία"».

«Αν η μουσική προέρχεται από τα ονομαζόμενα παραδοσιακά φυσικά όργανα ή από σύγχρονες ηλεκτρονικές πηγές, δεν έχει καμία σημασία και καμιά διαφορά. Όλα εξαρτώνται από τον χρήστη. Γιατί πολλή κουβέντα γίνεται για ένα θέμα άνευ σημασίας. Διότι, από όπου και αν προέρχονται οι παλμικές δονήσεις, τείνουν στο τέλος να είναι όμοιες. Και για να επανέλθω στο προηγούμενο ζήτημα, θα σας φέρω ως παράδειγμα κάτι από τον Ηράκλειτο: Λέει ότι η φωτιά εξατμίζει το νερό αλλά και το νερό σβήνει τη φωτιά. Ο άνθρωπος, όμως, παρόλο που αποτελείται κυρίως από νερό, έχει πάντα σταθερή θερμοκρασία. Αυτό σημαίνει αρμονία. Διότι ο ορισμός της αρμονίας, αν και δεν συνηθίζω να χρησιμοποιώ ρητά, κατά τον Φιλόλαο είναι "πολυμιγέων ένωσις και δίχα φρονεόντων συμφρόνησις"».

«Κάποτε η Ελλάδα, αυτός ο τόπος που λέγεται Ελλάδα, ήταν το γίγνεσθαι. Τώρα αυτή η λέξη έχει σβηστεί από την ελληνική μας συνείδηση και τώρα που όλοι ζητούν, δήθεν με τεράστιο ενδιαφέρον, το φάρμακο για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση, μόνο μία λύση υπάρχει αντικειμενικά. Ελληνική Παιδεία. Η οποία βάλλεται ηθελημένα αλλά και από άγνοια εδώ και 1.700 χρόνια λυσσωδώς. Η Παιδεία, που αποτελεί τον κορμό της μόρφωσης σε σχεδόν όλον τον κόσμο, δεν διδάσκεται στην Ελλάδα. Νομίζω ότι η καταστροφή της χώρας μπορεί να έχει παγκόσμιες συνέπειες».

«Δεν έπρεπε η Ελλάδα να φτάσει σε αυτό το σημείο, η Ελλάδα ήταν πηγή θετικών πραγμάτων και βρίσκεται σήμερα σε μια δεινή θέση».

«Δεν ξέρω, όμως, πότε η Ελλάδα θα γίνει το γίγνεσθαι που πάντα ήταν. Που ο Έλληνας δημιουργούσε και έβγαινε και έξω από τη χώρα. Δεν ξέρω πότε θα γίνει αυτό. Τα πνευματικά αγαθά που κατέθεσε η Ελλάδα στην ανθρωπότητα δεν έχουν ξεπεραστεί. Γιατί ο Έλληνας έθετε ως μέτρο τη φύση. Δεν έκανε τον σπουδαίο. Έτσι ανακάλυψε τις αναλλοίωτες αντικειμενικές αλήθειες».

«…υπάρχει μια αντιστοιχία σήμερα, θα έλεγε κανείς ότι τα σημερινά ερείπια του αρχαίου κάλλους αντιστοιχούν στην πνευματική ερείπωση της σύγχρονης Ελλάδας».

«Είτε το θέλουμε είτε όχι, όλοι είμαστε συνάθροιση δισεκατομμυρίων ετών μνήμης. Τέτοιες βουτιές αξίζει τον κόπο να τις κάνουμε. Το Σύμπαν είναι απλό αλλά ατελείωτο».

«Έχουμε ξεχωριστούς ανθρώπους. Απαιτείται, όμως, το πρότυπο οργάνωσης που στηρίζεται στο ορθό και αντικειμενικό. Με άλλα λόγια, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ».

Το άλμπουμ «Rosetta» του Βαγγέλη Παπαθανασίου κυκλοφόρησε στις 23 Σεπτεμβρίου από την Decca Records.

Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016 (απόσπασμα)

Ολόκληρη η συνέντευξη: http://www.tovima.gr

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ – ΣΥΜΠΑΝΤΑ - ΚΟΣΜΟΙ

Η ιστορία του κόσμου είναι ένα ποτάμι που δημιούργησε ο χρόνος. Αλλού κυλάει ήσυχα τα νερά του και αλλού ορμητικά· αλλού είναι θολό και αλλού πεντακάθαρο. Εμείς καλούμαστε να ακολουθήσουμε τη δύσκολη διαδρομή και να το διασχίσουμε αντίθετα προς το ρεύμα του, για να φθάσουμε στις πηγές του. Θα χρειαστεί να πάμε πέρα από τον ορίζοντα των γεγονότων, έξω από την πραγματικότητα των αισθήσεων και θα αναγκαστούμε να περπατήσουμε στις παρυφές του μυστηρίου για να φθάσουμε στην ουτοπία, όπου όλα, υπάρχουν και δεν υπάρχουν.

Ο άνθρωπος είναι ανίκανος να διακρίνει το ψέμα από την αλήθεια.
Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε ό,τι θεωρείται αυταπόδεικτο, όπως απαιτούν η θρησκεία, η πίστη και το δόγμα.
Δόγμα είναι ένα καθορισμένο πλαίσιο σκέψης, θρησκευτικού, πολιτικού ή επιστημονικού περιεχομένου, έξω από το οποίο κάθε αντίθετη άποψη χαρακτηρίζεται αίρεση και ανοησία. Έτσι ο δογματισμός επικράτησε σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής μας και πρέπει να πειθαρχούμε υποχρεωτικά σε αυτόν για να είμαστε αποδεκτοί από το σύστημα.

Η φύση όμως δεν έβαλε φραγμούς στο έργο της αναζήτησης της αλήθειας· φραγμούς έβαλαν τα δόγματα και το κατεστημένο.
Η ελληνική σκέψη μεγαλούργησε γιατί παρέμεινε αδογμάτιστη και αγωνίστηκε για την ελευθερία του πνεύματος.

Η θέα των ουρανών την ημέρα και το φως των άστρων τη νύχτα, είναι για μας το κλειδί για την κατανόηση του μεγάλου πνεύματος της δημιουργίας και όλων των κοσμικών δυνάμεων. Μέσα στο φως των αστεριών και το ουράνιο άπειρο, υπάρχουν και κινούνται όλες οι στρατιές των Ελλήνων θεών και ηρώων.

…

[[Υπάρχουν συνολικά τριάντα δύο σύμπαντα τα περισσότερα των οποίων είναι κατά πολλά δισεκατομμύρια χρόνια αρχαιότερα του δικού σας και έχουν αναπτύξει υπερπολιτισμούς αδιανόητους για τη γήινη επιστήμη. Οι υπερπολιτισμοί αυτοί των "Πανσόφων Δημιουργών" μπορούν να δημιουργήσουν σύμπαντα εκ του μηδενός, είτε δημιουργώντας αυτοί τις μαύρες οπές, είτε χρησιμοποιώντας τις υπάρχουσες. Προκαλούν την έκρηξη αυτών και κατόπιν δημιουργούν όλες τις κατάλληλες οικολογικές συνθήκες και εμφυτεύουν τη ζωή, όλα τα είδη του ζωικού όσο και φυτικού Βασιλείου με δική σας ορολογία, σε όλα τα ουράνια σώματα που δημιούργησαν.
Το δικό σας σύμπαν είναι τεχνητό δημιούργημα προηγμένου υπερπολιτισμού των "Πανσόφων Δημιουργών". Κοσμικών όντων, όχι μόνο εξωγήινων, αλλά εξωσυμπαντικών και εξωδιαστατικών. Αυτοί ζούν σε κάποιο από τα πολλά παράλληλα προς το δικό σας σύμπαντα. Στα αρχικά στάδια της δημιουργίας του, το επέβλεπαν συνεχώς και κατόπιν το άφησαν να εξελιχθεί αυτόνομα, χωρίς να παρεμβαίνουν στη λειτουργία του.
Παρεμβαίνουν μόνο όταν υπάρχει ανάγκη για τη διόρθωση κοσμικών εκτροπών αστέρων και πλανητών και άλλων ουρανίων φαινομένων, ή όταν η ύβρη των λογικών όντων υπερβεί όλα τα ανεκτά θεσμοθετημένα όρια.
Ο εποικισμός συμπάντων, γαλαξιών και αστρικών συστημάτων με νοήμονα όντα, γίνεται με ειδικές αποστολές, που έχουν την τελική ευθύνη προώθησης της νοημοσύνης των όντων αυτών.
Η μεγάλη έκρηξη που δημιούργησε το δικό σας σύμπαν, δεν προκλήθηκε από μόνη της τυχαία, ούτε και από τον Θεό, αλλά ήταν μια έκρηξη που προκάλεσαν οι "Πάνσοφοι Δημιουργοί" των συμπάντων, είτε κατόπιν εντολής κάποιων άλλων υπέρτερων από αυτούς σοφών, είτε εξ ιδίας πρωτοβουλίας.
Μπορούν να το δημιουργήσουν και το δημιουργούν είτε από αυταρέσκεια όπως ένας άνθρωπος της Γαίας μπορεί να χτίσει ένα νέο σπίτι, είτε για να γεμίσουν τον κενό χώρο του σύμπαντος, όπως κάνουν οι κάτοικοι της Γαίας χτίζοντας νέες πόλεις, με νέες κατοικίες]].

Γεράσιμος Καλογεράκης - Η Υπέρτατη Μύηση & Ο Κρυστάλλινος Ήλιος & Η Σιωπηλή Σελήνη σελ. 59, εκδ. Δίον 

...

Το Ολοκληρωμένο Σύμπαν (δηλαδή όλα τα σύμπαντα -παράλληλα και μη- που ενυπάρχουν μέσα του), ενδεχομένως «κολυμπάει» σε έναν αιθέρα ή μία κοσμική ψυχή, όπου και αποτελεί τον «ολοκληρωμένο χωροχρόνο», μέσω του οποίου, εμείς και άλλα όντα, αντιλαμβανόμαστε συμβάντα –έστω και συγκεχυμένα– ως θαύματα ή μεταφυσικά φαινόμενα.

Όλα αυτά περιγράφονται θαυμάσια μέσα από τα διάφορα αποσπάσματα και σπαράγματα που (ευτυχώς διασώθηκαν) αποτελούν τον αρχαιότατο και Ελληνικό μύθο της Ευρυνόμης και της δημιουργίας του Σύμπαντος κόσμου:
Η Ευρυνόμη ξεπηδάει από το Χάος (ενδεχομένως την μήτρα κάποιου σύμπαντος). Η ίδια «γεννάει» τον Οφίωνα (ένα άλλο σύμπαν) και μαζί του «εγγυμονεί» το δικό μας σύμπαν όπως το ξέρουμε.
Αργότερα, η Ευρυνόμη και ο Οφίωνας φεύγουν από το Σύμπαν μας, ίσως, για να «γεννήσουν» κάποιο άλλο.

Σύμφωνα με τον Robert Charroux στο βιβλίο του Παράλληλοι Κόσμοι: Το Ολοκληρωμένο Σύμπαν «δεν είναι κενό, αλλά αντίθετα υπερπλήρες, εφόσον περιέχει τον κόσμο μας και αναρίθμητους άλλους.

Διαθέτει την αυθυπαρξία του και κατοικείται από άγνωστες σ’ εμάς μορφές ζωής. Η αντίληψη της αντικειμενικότητας των φαινομένων μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως οι κάτοικοι του ολοκληρωμένου σύμπαντος – ιδέες, δυνάμεις, πραγματικά όντα – δεν αποτελούνται από συγκεντρώσεις συμπεπυκνωμένης ύλης, όπως εμείς, κι αυτό γιατί η επιστήμη μας διδάσκει, ότι η εξέλιξη προχωράει πάντα από τις πιο χοντροκομμένες στις πιο εκλεπτυσμένες μορφές.

Έτσι μπορούμε να φανταστούμε όντα που αποτελούνται αποκλειστικά από ενέργεια. Μ’ αυτό τον τρόπο, είναι λογικό να υποθέσουμε πως όντα άυλα και ενεργειακά, διαθέτουν την ικανότητα να προσαρμόζονται σε κάθε είδος παράλληλου κόσμου, εφόσον από την φύση τους ανήκουν στο Ολοκληρωμένο Σύμπαν».

Η υπόθεση που προτείνει ο Charroux ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΕΩΝ.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΕΙΡΟΙ ΚΟΣΜΟΙ

ΟΙ ΑΠΕΙΡΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΑ "ΜΕΓΑΛΑ ΚΕΝΑ"

Η ΕΥΡΥΝΟΜΗ Η ΘΕΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

ΤΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ της ΕΥΡΥΝΟΜΗΣ

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Η δονητική ενέργεια κάθε λέξης ενισχύει τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα του εγκεφάλου ο οποίος τα ακούει και πολλαπλασιάζει την έντασή τους, και έτσι φθάνουν ακαριαία στη βάση της δημιουργίας.

Αν στέλνουμε στο σύμπαν χαρά, αγάπη και ευτυχία θα μας την επιστρέψει πίσω όπως θα μας επιστρέψει το φόβο το θυμό τη δυστυχία και όλες τις αρνητικές σκέψεις που εκπέμπουμε.

Ο φόβος και οι αρνητικές σκέψεις μετατρέπονται σε ένα ισχυρό ηλεκτρικό ρεύμα που βραχυκυκλώνει τον εγκέφαλο ο οποίος δίνει λάθος εντολές στα κύτταρα, και αυτά με τη σειρά τους υπολειτουργούν και επιτρέπουν στις αρρώστιες να εκδηλωθούν.

Πίσω από κάθε συναισθηματική εκδήλωση αγάπης θυμού δυστυχίας χαράς μελαγχολίας ευτυχίας, υπάρχει και η πηγή δημιουργίας, που είναι η ανθρώπινη σκέψη.

Ο ίδιος ο άνθρωπος μπορεί κάθε στιγμή της ζωής του να διαμορφώσει το μέλλον του με τα ενεργειακά κύματα που στέλνει στα αντίστοιχα ενεργειακά πεδία στη βάση της δημιουργίας.

Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι να διώχνουμε κάθε αρνητική σκέψη και να σκεφτόμαστε θετικά γιατί ο κόσμος είναι γεμάτος από άπειρες ευκαιρίες. Η αισιοδοξία παράγει θετική ενέργεια που μας βοηθά να συνδεθούμε με το συμπαντικό νου και με τον εαυτό μας σε αντίθεση με την απαισιοδοξία που εκπέμπει αρνητική ενέργεια που βραχυκυκλώνει όλα τα κανάλια επικοινωνίας με το συμπαντικό νου και τις υπερβατικές ενέργειες.

Αρνητική είναι η ενέργεια που παράγει το ανθρώπινο πνεύμα κάνοντας κακές και ρυπαρές σκέψεις οι οποίες στη συνέχεια μετατρέπονται σε αρνητικές σκεπτομορφές.

Οι αρνητικές σκεπτομορφές είναι βαριές και δεν μπορούν να εκτοξευτούν αλλά περιβάλλουν το σώμα αυτού που τις παράγει σαν βαρύ μαύρο σύννεφα περιφέρονται γύρω του και τελικά επικάθονται πάνω του. Όταν καθίσουν πάνω του τον αποσυντονίζουν τελείως κυριεύουν την ψυχή και το πνεύμα του, αρρωσταίνει ψυχικά, γίνεται παράλογος καταστροφικός μια εγκληματική οντότητα.

Σαν γενεσιουργός αιτία των αρνητικών σκεπτομορφών θεωρούνται ο υπέρμετρος υλισμός και η παραγκώνιση του πνεύματος και της ψυχής.

Οι κακές πράξεις προκαλούν αρνητικό συναισθήματα τρόμο δυστυχία πόνο, δάκρυα αγωνία άγχος και αβεβαιότητα όχι μόνο σε αυτόν που τις υφίσταται αλλά πολλές φορές και σε αυτόν που τις κάνει. Ο άνθρωπος κάτω από αυτό τα συναισθήματα εκπέμπει πανίσχυρες συναισθηματικές δονήσεις αρνητικής ενέργειας οι οποίες επηρεάζουν αρνητικά όλον τον πλανητικό οργανισμό και το συμπαντικό κόσμο. Όλη αυτή η αρνητικότητα εκτοξεύεται στην ατμόσφαιρα και πυκνώνει τους βιομηχανικούς ρύπους οι οποίοι μετατρέπουν τον πλανήτη σε «σκοτεινό αστέρι» που δεν φαίνεται από τους κοσμικούς επισκέπτες.

Τα ψεύτικα παιχνίδια της οικονομικής κρίσης άγγιξαν την ψυχή ολόκληρης της ανθρωπότητας η οποία περιήλθε σε αγχωτική κατάσταση· δεν ζητά τίποτε· αρκείται στο τίποτε επειδή μειώθηκαν τα κέρδη των πλουσίων! Η σημερινή αβεβαιότητα για το μέλλον εκτόξευσε τεράστιες ποσότητες αρνητικής ενεργείας, που επιδείνωσαν όχι μόνο τη ρύπανση του πλανήτη, αλλά και τον ανθρώπινο ψυχισμό. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να χαρεί και να γελάσει· έγινε μελαγχολικός εριστικός και αδιάφορος για τα πάντα εκπέμποντας συνεχώς αρνητική ενέργεια πέφτοντας έτσι στην παγίδα των εξουσιαστών.

Στην εποχή μας, κυριάρχησαν στον πλανήτη ηγέτες υλιστές πνευματικά σκοτεινοί τύποι. Οι αρνητικές σκεπτομορφές που παράγουν τους αποσυντονίζουν τελείως.

Οι επεμβάσεις των λεγομένων μεγάλων δυνάμεων πάνω σε κυρίαρχα έθνη με το πρόσχημα της αποκατάστασης της δημοκρατίας, είναι οι μεγαλύτερες πηγές αρνητικής ενεργείας. Έτσι δημιούργησαν πολύ αρνητικά συναισθήματα όχι μόνο στους δοκιμαζομένους λαούς, αλλά και σε όσους λαούς έχουν απομείνει ίχνη ανθρωπιάς.

Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ούτε μπορούν να φανταστούν τι τεράστια δύναμη έχουν οι θετικές σκέψεις τους, με τις οποίες μπορούν να ανατρέψουν όλα τα σχέδια των εξουσιαστών.

Πρέπει, λοιπόν, να αντιδράσουμε κάνοντας θετικές σκέψεις, περιμένοντας πάντα το καλλίτερο για τον εαυτό μας, και αυτό θα έρθει. Ό,τι δίνουμε, αυτό και παίρνουμε. Οι σκέψεις, οι πεποιθήσεις και τα συναισθήματα μας εκπέμπουν πολύ συγκεκριμένα σήματα, τα οποία εκφράζουν τη ζωή μας. Πρέπει πάντα να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Η επιτυχία δεν έρχεται ποτέ, αν δεν πιστεύουμε σε αυτήν και αν δεν υπάρχει αυτοσεβασμός και αν αμφιβάλλουμε για τον εαυτό μας.

Συγχωρήστε τον εαυτό σας για τα λάθη του, αποδεσμευτείτε από το παρελθόν των κακών αναμνήσεων και τις αρνητικές σκέψεις, ξεκινήστε αισιόδοξα για το μέλλον.

Από το βιβλίο «ΦΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ» Του Γερ. Καλογεράκη, εκδ. Δίον

ΜΙΑ ΑΙΩΝΟΒΙΑ ΕΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Η ελιά μεταφέρθηκε από την Χαλικιδική και τοποθετήθηκε στο παρκάκι δίπλα στο Βασιλικό θέατρο με τη βοήθεια κηπουρών και γερανού με δαπάνη της Μασούτης Α.Ε.

Τα αποκαλυπτήρια της αιωνόβιας ελιάς, δωρεά της οικογένειας Διαμαντή Μασούτη στην πόλη της Θεσσαλονίκης, πραγματοποιηθήκαν στην πλατεία Λευκού Πύργου, με αφορμή τον εορτασμό των 40 χρόνων λειτουργίας της εταιρείας ”Δ. Μασούτης Α.Ε.”.

Περισσότερα: http://parallaximag.gr

ΔΕΙΝΟΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΔΙΩΓΜΟΣ - ΤΙΝΕΣ ΔΕ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΕΙΣΤΟΙ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΣΥΝΕΤΕΛΟΥΝ ΠΡΟΘΥΜΟΤΑΤΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΛΕΘΡΟΝ ΤΟΥΤΟΝ

Ο Ευνάπιος ιστορεί, ότι οι μοναχοί διηυκόλυναν πολύ την επιδρομήν του Αλαρίχου, βεβαιών επί λέξεως ότι "τοιαύτας αυτώ τας πύλας απέδειξε της Ελλάδος, η των τα φαιά ιμάτια εχόντων ακωλύτως προσπαρεισελθούσα ασέβεια."

Εκ τούτων πιθανόν υπελήφθη ότι ο Ρουφίνος, περί την εκτέλεσιν των προδοτικών αυτού βουλευμάτων, ωφελήθη προ πάντων από την κατά της ειδωλολατρείας αντιπάθειαν των χριστιανών, οίτινες, ευάριθμοι όντες εις την ενταύθα Ελλάδα και μέχρι των χρόνων τούτων βλέποντες τους εθνικούς ακωλύτως εκπληρούντας τα της λατρείας αυτών, ήσαν διατεθειμένοι να συμμαχήσωσι μετά των Γότθων ίνα καταφέρωσιν επί τέλους καιρίαν κατά των αντιπάλων πληγήν. Ήσαν δε οι Γότθοι αρειανοί μεν αλλ' ουδέν ήττον χριστιανοί και επιτήδειοι να συντελέσωσιν εις τον θρίαμβον των συμμάχων αυτών, ιδίως δια της των ιερών καταστροφής....

Οι δε, καθοδηγούμενοι υπό πολυαρίθμων μοναχών, κατεπλημμύρησαν πάντα τα μεταξύ Θερμοπυλών και Αττικής, Λοκρίδα, Φωκίδα, Βοιωτίαν, λεηλατούντες και καταστρέφοντες χώρας και πόλεις, και τους μεν άνδρας ηβηδόν αποσφάττοντες, παίδας δε και γυναίκας αγεληδόν συνεπαγόμενοι. Η συμφορά υπήρξε τοσαύτη ώστε ο πεντηκονταετίαν βραδύτερον ακμάσας Ζώσιμος βεβαιοί, ότι μέχρι των χρόνων αυτού εφαίνοντο έτι τα στίγματα αυτής.

Συγχρόνως εξέδωκε νόμους αυστηρούς, δι' ών αφηρείτο εκ μέσου νυν μεν τούτο, νυν δ' εκείνο του αρχαίου ελληνικού βίου και ιδίως του αρχαίου ελληνικού θρησκεύματος. Ο Θεοδόσιος κατήργησεν εν έτει 394, δια νόμου, τον μέγαν ολυμπιακόν αγώνα, κατά την 293 Ολυμπιάδα αφ' ής ενίκησεν ο Κόροιβος' και εξέλιπεν ούτω τότε δια παντός η επιφανεστάτη εκείνη των αρχαίων ελληνικών πανηγύρεων. Ωσαύτως,επί βαρυτάταις χρηματικαίς ζημίαις και ύστερον επί ποινή θανάτου, απηγορεύθησαν αλληλοδιαδόχως αι εν ημέρα και εν νυκτί θυσίαι, αι ιεροσκοπίαι, η των ειδώλων λατρεία, η εις τους ναούς είσοδος και εν γένει πάσα δημοσία και απόρρητος τελετή του αρχαίου θρησκεύματος.

Τινές δε των επισκόπων και οι πλείστοι των μοναχών συνετέλουν προθυμότατα εις τον όλεθρον τούτον.

Εις μάτην διεμαρτύροντο οι εθνικοί' εις μάτην ο περιώνυμος σοφιστής Λιβάνιος, επ' ελπίδι του να συγκινήση την ψυχήν του Θεοδοσίου, περιέγραφεν υπερβολικώτερον ίσως της αληθείας τα παθήματα του αρχαίου θρησκεύματος, λέγων προς τοις άλλοις' "οι δε μελανειμονούντες ούτοι... θέουσιν εφ' ιερά, ξύλα φέροντες και λίθους και σίδηρον, οι δε, και άνευ τούτων, χείρας και πόδας... των πρώτων δε κειμένων, δρόμος επί τα δεύτερα και τρίτα' τολμάται μεν ούν καν ταις πόλεσι' το πολύ δε εν τοις αγροίς... χωρούσι τοίνυν δια των αγρών ώσπερ χείμαρροι κατασύροντες δια των ιερών τους αγρούς". Η φωνή αυτού δεν εισηκούσθη και το έργον της καταστροφής εκηκολούθησε.

Τοιουτοτρόπως επί Θεοδοσίου εθριάμβευσεν ο χριστιανισμός.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ,  Βιβλίον όγδοον, εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑ.

http://manamoyellas.blogspot.gr/2013/04/blog-post_2007.html

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΡΩΤΙΚΗ ΜΑΝΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΦΕΡΕΙ ΕΥΤΥΧΙΑ Σ' ΟΣΟΥΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΓΑΠΙΟΥΝΤΑΙ

"...οἱ μὲν δὴ οὖν Διὸς δῖόν τινα εἶναι ζητοῦσι τὴν ψυχὴν τὸν ὑφ᾽ αὑτῶν ἐρώμενον· σκοποῦσιν οὖν εἰ φιλόσοφός τε καὶ ἡγεμονικὸς τὴν φύσιν, καὶ ὅταν αὐτὸν εὑρόντες ἐρασθῶσι, πᾶν ποιοῦσιν ὅπως τοιοῦτος ἔσται".

Πλάτωνος Φαῖδρος, 252e - 253a

Απόδοση: Οι οπαδοί του ΔΙΟΣ επιδιώκουν την ψυχή εκείνη  που οι ίδιοι αγαπούν να είναι κατά τρόπον συγγενής του ΔΙΟΣ, με τον τρόπο αυτό ψάχνουν να βρουν ένα πρόσωπο να ερωτευτούν που να είναι από την φύση του  φιλόσοφος και ηγεμονικός. Κι όταν την ερωτευτούν κάνουν τα πάντα για να συνεχίσει το άτομο αυτό να είναι τέτοιο.

Έτσι κατ' ανάγκη λόγω ότι οι ίδιοι μιμούνται τον θεό τους προβαίνουν συντονισμένα  προς τον έρωτα τους για να ανακτήσουν τα χαμένα φτερά τους. Αυτή είναι η πραγματική ερωτική μανία που αποφέρει ευτυχία σ' όσους ουσιαστικά αγαπιούνται και, σαν έρθει η στιγμή να πετάξουν μαζί στον ΟΥΡΑΝΙΟ ΟΛΥΜΠΟ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ....

ΜΥΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΡΩΤΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΝ ΑΡΡΩΣΤΟ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΟΥ, ΑΜΑ ΑΥΤΟΣ ΘΑΡΡΕΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ;

Ο Πλάτων στο έργο του «Τίμαιος», βάζει τον Αιγύπτιο ιερέα να λέει στον Σόλωνα, ότι οι «Έλληνες αεί παίδες εισίν». Δηλ. ότι οι Έλληνες παραμένουν πάντα παιδιά. Εμείς κρατήσαμε τη ρήση αυτή σαν έναν χαρακτηρισμό, πως εμείς οι Έλληνες, είμαστε πάντα παιδιά ανέμελα, πως δεν εμβαθύνουμε στα πράγματα, λίγο παράτολμοι, αλλά και εγωιστικοί.

Όμως ο Αιγύπτιος ιερέας το λέει ξεκάθαρα, πως οι Έλληνες σαν παιδιά, ποτέ δεν διδάσκονται από την Ιστορία και το παρελθόν τους. Δεν διδάσκονται από τη σοφία των προγόνων τους. Δεν αξιοποιούν την Ιστορία και τη διδαχή των προγενέστερων γενεών, που είναι τόσο πλούσια πηγή σε διδάγματα και μάθηση. Δεν αξιοποιούν αυτό που λέει σήμερα ο λαός μας: «Ο παθιός και μαθιός». Χάνουν ένα βάθρο ισχυρό. Έναν τηλαυγή φάρο για την ομαλή μας ιστορική πορεία. Εμείς θα το λέγαμε σήμερα, ότι στερούμεθα μιας δημοκρατικής, ηθικοπλαστικής παιδείας.

Ο καθένας μας σκέπτεται και ενεργεί, σα ν` ανακαλύπτει τα πάντα για πρώτη φορά.

Αδιαφορούμε για την Ιστορία μας.

Πολλοί μάλιστα Έλληνες, όχι μόνον ανιστόρητοι, αλλά και εσκεμμένοι παραχαράκτες την παραποιούν.

Θυμόμαστε και τιμούμε το παρελθόν μας με φαμφάρες και λογύδρια. Όμως δεν μαθαίνουμε απ` αυτό. Τόσα χρόνια υπό το κράτος της αβελτηρίας, του ωχαδερφισμού και του εγωισμού, πνιγόμαστε σε μια έλλειψη πολιτικής αυτοσυνειδησίας.

Αλλά όποιος αγνοεί την Ιστορία του και πιο πολύ την παραποιεί, δεν έχει μέλλον. Σαν Έλληνες ποτέ δεν διδαχθήκαμε από τις έριδες, τις εμμονές ή τις ιδεοληψίες μερικών κακών στιγμών της Ιστορίας μας. Μα ούτε και από τα έπη των δικών μας.

Αλλά ποιος να πείσει τον άρρωστο να πάρει το φάρμακό του, άμα αυτός θαρρεί πως είναι καλά;

Ο Αλκιβιάδης κατηγορήθηκε για τον αποκεφαλισμό των Ερμών, που ξεσήκωσε τους Αθηναίους και τον κατεδίκασαν. Εμείς όμως τρέφουμε μια εγχώρια τρομοκρατία, σε μια Πατρίδα, που τρώει τις σάρκες της. Πολλοί βραδύνοες την αποκαλούν αντίδραση των αδικημένων.

Ποτέ. Δε ρωτήσαμε να μάθουμε, πώς οι Ίωνες της Μικράς Ασίας με τόσες αντιξοότητες, είχαν υποδειγματικά Σχολεία;

Τα «καινά δαιμόνια» του Σωκράτη τύφλωσαν τους Αθηναίους και του έδωσαν το κώνειο. Τα σημερινά μας καινά δαιμόνια, τα αντεθνικά, τα αλλοπρόσαλλα, τα βέβηλα, γιατί δρουν ατιμώρητα;

Του Κων/νου Ι. Παπακωνσταντίνου (Απόσπασμα)

http://www.eleftheria.gr/

ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΑ - ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ – ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ - ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι κανείς δεν  μπορεί να αποδείξει πως πριν από τον τελευταίον προχριστιανικό αιώνα δεν υπήρξαν πολλοί πολιτισμοί, που δημιούργησαν οι Έλληνες του απώτατου παρελθόντος.

Μάλιστα, ο Ορφεύς δίδασκε πως η Γη είναι ΣΦΑΙΡΙΚΗ, πως ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΞΟΝΑ ΤΗΣ!

Εις τον Ύμνο της Φύσεως, ο Ορφεύς λέγει: «Δεινοκαθεκτε, άψοφον αοτρογάλοισιν ποδών ίχνος ειλίσουσα».

Δηλαδή, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΣΕ ΚΑΘΗΣΥΧΑΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΥ ΣΤΡΟΒΙΛΙΖΕΣΑΙ (ΚΙΝΕΙΣΑΙ) ΑΘΟΡΥΒΩΣ, ΩΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΤΟΥΜΕ ΕΠΑΝΩ ΣΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΟΡΥΒΟ ΣΟΥ!

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι στο απώτατο παρελθόν οι Πυρφόροι Έλληνες είχαν έναν ανώτερο πολιτισμό, απ, ό,τι είχαν στην κλασσική εποχή. Όλα αυτό είχαν ως φυσικό επακόλουθο να μην τα γνωρίζουν οι Έλληνες της τελευταίας προχριστιανικής χιλιετίας, για τούτο και ο Σόγχις, δηλ. ο ιερεύς της Σαίδος είπε στον Σοφό Αθηναίο: «Σόλων, Σόλων, σεις οι Έλληνες είσθε αιωνίως παιδιά- κανείς Έλλην δεν είναι γέρων.... διότι πολλαί καταστροφαί ανθρώπων έχουν γίνει και θα γίνουν…».

Ο Έλλην γνώριζε -ενστικτωδώς- ότι είναι υποχρεωμένος να ερευνήσει για το παρελθόν του. Πρόκειται για ένα γεγονός το οποίο το αποδέχονται όλοι οι ανεξάρτητοι ερευνητές. Ο Χρήστος Αυλωνίτης στο εξαίρετο έργο του «ΟΔΥΣΣΕΩΣ ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ» ταυτίζει σε ένα σημείο τον Οδυσσέα με τον κάθε Έλληνα, γράφοντας ότι «η τόση νοσταλγία, αλλά και φιλομάθεια του Οδυσσέα, μοιάζει να είναι ο απόηχος της άσβεστης επιθυμίας κάθε Έλληνα ταξιδευτή, για προσπέλαση συνόρων, εξερεύνηση του αγνώστου κι επιστροφή πίσω στην Πατρίδα. Μοιάζει με αναφορά στη Μητρόπολη του ξενιτεμένου ελληνισμού». (Χ. Αυλωνίτης: «Οδυσσέα Περίπολος, η Γιγάντια Εξάπλωση των Ελλήνων», σελίς 246, εκδόσεις “ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ”, Αθήναι). Συμφωνούμε απόλυτα με τον εν λόγω συγγραφέα!

Από το βιβλίο του Ανέστη Κεραμυδά, Ατλαντίς το Μυστικό των Μυστικών, σελ. 82-83, εκδ. Ιστοριογνωσία.

30.000 ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΣ, ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Τρις γαρ μύριοι εισίν επί χθονί πουλυβοτείρη Αθάνατοι Ζηνὁς φύλακες θνητών ανθρώπων.

Υπάρχουν πάνω στη γόνιμη γη τρεις φορές από δέκα χιλιάδες (30.000) Αθάνατοι του Διός Φύλακες των θνητών ανθρώπων.

(Ησίοδος «Έργα και Ημέρες» Στίχοι 248 - 255)

Οι τριάντα χιλιάδες Αθάνατοι του Διός ζουν και υπάρχουν δίπλα μας. Αποτελούν πραγματικότητες ενός άλλου κόσμου που συμβιώνει μαζί μας.

Ελάτε μαζί μου στην αναζήτηση των Αθανάτων του Διός, εσείς που τολμάτε να ονειρεύεστε, εσείς που ψάχνετε την ελπίδα, όσοι έχετε το θάρρος να διώξετε τον φόβο από τις τρομαγμένες ψυχές σας, όσοι μπορείτε να δείτε τις ανοιχτές πύλες των ουρανών που περιμένουν να τις διαβείτε, όσοι πιστεύετε ότι ξημερώνει μια νέα εποχή για την ανθρωπότητα, η οποία δεν έφθασε στο τέλος της, όπως θέλουν να πιστεύουν κάποιοι. Είναι η κατάλληλη στιγμή.

Όλα γίνονται στην ώρα τους, όλα έχουν τη σειρά τους, όλα μπορούν να συμβούν. Είμαστε ένα μόλις βήμα πριν το κοσμικό άλμα της ανθρωπότητας, οι ουράνιες κοινωνίες περιμένουν την άφιξή μας, όσο και αν ακούγεται παράξενο και απίστευτα τρελό.

Ψάξτε να βρείτε τη δική σας, την προσωπική σας αλήθεια. Είναι τόσο συναρπαστικό το γεγονός, που αξίζει τον κόπο ακόμη και να γελαστείτε.

Ήρθε η ώρα.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου Αναζητώντας τους 30.000 Αθανάτους του Διός Γεράσιμος Καλογεράκης Δίον, 2015

«ΤΑ ΠΕΡΙΞ ΔΕΝ ΤΑ ΣΩΣΑΜΕ Μ’ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ – Ο,ΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ ΜΑ ΠΑΛΙ ΘΑ ΧΡΩΣΤΑΜΕ…»

Θα φτιάξω έναν κήπο μαγικό για να πουλάω ηλιαχτίδες και γιογιό και πεφταστέρια.
Θα φτιάξω ένα κιόσκι εξωτικό για να πουλάω φεγγαράδες και λωτό τα καλοκαίρια.
Αν θες μαζί μου έλα κι εσύ δυο πειρατές σ' ένα νησί σ' ένα νησί των θησαυρών και Κρούσος μα και Ροβινσών.
Θα φτιάξω ένα κήπο εξωτικό για να χαρίζω έναν ήλιο τροπικό και μια βεντάλια.
Θα φτιάξω ένα κιόσκι εξωτικό για να χαρίζω της αγάπης το χυμό και ματογυάλια...

Στίχοι: Νανά Νικολάου, Μουσική: Νότης Μαυρουδής, Πρώτη εκτέλεση: Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου

Το «Χάρτινο καράβι» του Νότη Μαυρουδή! ,  Θάλασσα μαυροθάλασσα

«ΚΡΕΙΤΤΟΝ ΣΙΓΑΝ»

Η θρησκεία των Αρχαίων Ελλήνων προγόνων μας ουδέποτε υπήρξε ειδωλολατρική. Πρόκειται για θρησκεία καταγεγραμμένη σε κείμενα υψηλού κύρους, ήθους και διανοίας («Θεογονία» Ησιόδου, Ομηρικά Έπη, Ορφικοί Ύμνοι, κείμενα Ερμή Τρισμέγιστου κ.λπ.), με υψηλής ποιότητος (εξωτερική) κοσμοθέαση και (εσωτερική) ενδελέχεια και, επιπλέον, είναι πλήρως απαλλαγμένη από μισαλλοδοξίες, φανατισμούς, αιρέσεις και «κολάσεις»...

Γι' αυτό, άλλωστε, οι μετέχοντες αυτής, ανεδείχθησαν στους κατ' εξοχήν σκεπτομένους και φιλοσοφημένους ανθρώπους όλων των εποχών και δεν υπήρξαν ποτέ «ποίμνιο» και «πτωχοί τω πνεύματι»...

Στα τελετουργικά στοιχεία της θρησκείας των Αρχαίων Ελλήνων υπήρχε σειρά εορτών προς τιμήν της άνοιξης και της αναγέννησης της φύσης, προσωποποιουμένων στον Διόνυσο και τον Ορφέα, οι οποίες ήταν πάνδημες και περιελάμβαναν εντυπωσιακές τελετουργίες.

Η ηγεσία της χριστιανικής Εκκλησίας, αφ' ότου αυτή αναγορεύθηκε, «εκ των άνω», σε επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής (και μετέπειτα «Βυζαντινής») αυτοκρατορίας, στην μισαλλόδοξη προσπάθειά της να εξουθενώσει την Αρχαία Ελληνική θρησκεία, δεν δίστασε να «εντάξει» στις χριστιανικές τελετουργίες τις περισσότερες από τις σημαντικές εορτές της (με την ίδια «λογική» που έκτιζε τις εκκλησίες της -όπου μπόρεσε- επάνω ή μέσα στα θεμέλια των αρχαίων ναών, αφού προηγουμένως «φρόντιζε» να τους καταστρέψει συστηματικά και αμείλικτα... -[Διάταγμα αυτοκράτορος Θεοδοσίου (το περίφημο «Ες έδαφος φέρειν»...), Απαγόρευση Ολυμπιακών Αγώνων, κλείσιμο φιλοσοφικών σχολών από τον Ιουστινιανό κ.λπ.].

Επειδή λοιπόν ο ελληνικός λαός δεν ήταν διατεθειμένος να απεμπολήσει την πάτρια θρησκεία του, τα ήθη και τα έθιμά του «αυτόματα», πέρα από τους απάνθρωπους νόμους που επεβλήθησαν, τις άπειρες βιαιότητες, αυθαιρεσίες και εγκλήματα που συνέβησαν προκειμένου να... «πεισθούν» οι Έλληνες και να αλλαξοπιστήσουν (η αντίσταση του Ελληνικού λαού υπήρξε ηρωική, πεισματική και μακραίωνη, αλλά άνιση και «επιμελώς αποσιωπούμενη»...), η χριστιανική εκκλησιαστική εξουσία αντελήφθη ότι έπρεπε να προσαρμόσει τις αρχαίες εορτές στις δικές της, οικειοποιούμενη τα τελετουργικά τους στοιχεία, ώστε ο απλός πολίτης της αυτοκρατορίας να αισθάνεται ότι υπήρξε «ομαλή συνέχεια» στην εναλλαγή των θρησκειών.

Επομένως, όταν ομιλούμε για τελετουργίες που είναι «συνυφασμένες με τις παραδόσεις του τόπου μας», ας μην υποκρινόμαστε ότι αυτές είναι αποκλειστικά χριστιανικές, γιατί είναι συνυφασμένες με τον ελληνικό λαό και τις παραδόσεις του, εκατοντάδες έως και χιλιάδες χρόνια πριν από την επικράτηση του χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας και, απλώς, «προσαρμόστηκαν» κατ' ανάγκην...

Αυτή η, εκ προθέσεως, «σύζευξη» παραδοσιακών εορτών αλλά και εθνικών επετείων με θρησκευτικές χριστιανικές εορτές (για φανερούς και ευνόητους λόγους...) είναι χαρακτηριστική στην περίπτωση της Εθνικής Επαναστάσεως του 1821, η οποία, ενώ είναι γνωστό ότι είχε εκραγεί πολύ πριν από την 25η Μαρτίου 1821, εν τούτοις επιβλήθηκε ο (συν) εορτασμός της κατά την ημερομηνία αυτή, προκειμένου να «συμπίπτει» με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.

Αλήθεια, γιατί η ηγεσία της χριστιανικής Εκκλησίας της Ελλάδος δεν έχει εντάξει ακόμη στο πάνθεον των αγίων της (έστω των οσίων της...) τον κληρικό-μάρτυρα και ήρωα της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821 Αθανάσιο Διάκο (αλλά και τον Παπαφλέσσα και τον Σαλώνων Ησαΐα κ.ά.), όταν έχει «αγιοποιηθεί» ακόμη και ο Νεκτάριος της Αίγινας... Μήπως ήταν περισσότερο του «δέοντος» Έλληνες απ' ό,τι χριστιανοί και εκείνο το ηρωικό: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε' να πεθάνω» παραπέμπει πολύ μακριά;

«Κρείττον σιγάν», λοιπόν, όπως έλεγαν και οι Αρχαίοι Έλληνες πρόγονοί μας.

Απόσπασμα - Πηγή: http://sfrang.blogspot.gr/2015/12/blog-post_25.html

ΚΑΛΗ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ

Nefeli Kalinikou

ΑΓΑΠΗ – ΦΙΛΙΑ

Πριν τις ανακαλύψουν οι χριστιανοί και τις κάνουν επάγγελμα.

«Η Αγάπη προς τον άνθρωπο μας προστάζει να βοηθάμε τους ξένους.» (Επίκουρος)

«Φιλοφρονήσασθαι αλλήλους» (Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, Πλάτων, Νομ. 738 D, επίσης, Ξενοφών, Κυρ. Αναβ.4.5,34).

«Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν.» (Γεννήθηκα για ν’ αγαπώ, όχι για να μισώ, Σοφοκλής, Αντιγόνη)

«Να αγαπάτε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τη φυλή η την θρησκεία στην οποία ανήκουν.» (Επίκτητος)

«Αγάπησις απόδεξις παντελής.» (Η Αγάπη είναι η παντελής αποδοχή, Πλάτων, Ορισμοί)

«Όλους αγάπα.» (Φωκυλίδης)

«Ο ανώτερος άνθρωπος, περισσότερο από κάθε τι, αφιερώνεται στη Σοφία και την Αγάπη. Το πρώτο είναι θνητό αγαθό ενώ το δεύτερο είναι αθάνατο.» (Επίκουρος,  Επικ. Προσφ. 78)

«Φιλοφρόνει πάσιν.» (φιλοφρονώ=φρονώ φίλα=σκέφτομαι με Αγάπη για κάποιον/κάτι, Δελφικό Παράγγελμα)

«Αφετηρία των αρετών είναι η ευσέβεια, και κορυφαίο όριό τους η Αγάπη.» (Πυθαγόρας ο Σάμιος)

«Η Αγάπη προς τους ανθρώπους είναι καθήκον, αφού είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου θεού.» (Επίκτητος)

«Φιλότητα αντί διαφοράς εθέλειν.» (Να θέλετε Αγάπη αντί της έχθρας, Ανδοκίδης)

«Αγαπάσθαι και οικείν ευδαιμόνως.» (Να αγαπιέσθε και να κατοικείτε με ευδαιμονία μεταξύ σας, Πλάτων, Πολιτεία)

«Ν’ ανταποδίδης την Αγάπη με Αγάπη.» (Ησίοδος, Έργ. και. Ημ.)

«Φιλία Αγάπα.» (Να αγαπάς, Δελφικό Παράγγελμα)

«Χρω φιλανθρώπως και δικαίως τοις εντυγχάνουσι.» (Να αγαπάς τους ανθρώπους και να τους συμπεριφέρεσαι με δικαιοσύνη, όσους τυχαίνει να έχεις σχέσεις, Πλούταρχος, Ηθιλά, 88c)

«Αγάπα τον πλησίον μικρά ελαττούμενος.» (Να αγαπάς τον πλησίον σου λίγο περισσότερο από ότι αγαπάς τον εαυτό σου, Θαλής ο Μιλήσιος)

«Φιλίαν αγάπα.» (Ξενοκράτης, Βλέπε Δελ.Π.)

«Του φρονίμου τοίνυν εστί μόνου το φιλείν» (Λοιπόν, η Αγάπη είναι χαρακτηριστικό μόνο του φρόνιμου ανθρώπου, Επίκτητος, Περι φιλίας, D.a.A.d,2,22,3,5-6)

«Αγάπης δε ουδέν μείζον ούτε ίσον εστί» (Τίποτε δεν είναι σπουδαιότερο ούτε ίσο με την Αγάπη, Μένανδρος)

«Από όλα τα δώρα που η θεία πρόνοια μας χαρίζει για να κάνει τη ζωή μας πλήρη και χαρούμενη, η aγάπη/φιλία είναι το ομορφότερο.» (Επίκουρος)

«Καλλιέργησε την Αγάπη και τη φιλία με έναν εχθρό.» (Πιττακός ο Μυτιληναίος)

«Καταφέρετε να βλέπετε τον χειρότερο εχθρό σας σαν αγαπητό φίλο σας, με την ίδια λαχτάρα.» (Σωκράτης)

«Τον δε εχθρόν ευεργετείν.» (Κλεόβουλος ο Λίνδιος, Διογ. Λαέρτ. Βίοι Φιλ. Α,91)

«Τον εχθρόν φίλον ποιείν και ευεργετείν.» (Κλεόβουλος)

«της φιλίας αντέχεσθαι δει, τουτ έστι της φιλανθρωπίας προς άπαντας.» (Ιεροκλής, In Au. Ca. 7,10,5-6)

«Ούτω και έθνει κοινή και πόλεσι ταις προεστώσαις και καθ εαυτήν εκάστη πόλει μεγάλων αγαθών η προς αλλήλους φιλία και ομόνοια.» (μεγάλα αγαθά είναι η Αγάπη μεταξύ των ανθρώπων και η ομόνοια, Αριστείδης, Περι ομονοίας ταις πόλεσιν,531,1-3)

https://el.wikibooks.org/ , http://sfrang.blogspot.gr/

Ο Ελληνικός κόσμος,  είναι ένας κόσμος στον οποίον το κύριο στοιχείο είναι η Αγάπη. Αυτός είναι ο βιότοπος του Ελληνισμού και ο καθολικός προσδιοριστικός όρος του Ελληνικού Πολιτισμού, που τον καθιστά μοναδικό.

Η ΑΓΑΠΗ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΓΩΓΗ

ΕΡΩΣ - ΦΙΛΟΤΗΣ - ΑΓΑΠΗ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ

…υποσχόμενος να τους δώσει 2000 πουγκιά…, δεκαετή ασυδοσία και οποιαδήποτε άλλη τοποθεσία εκλέξουν εις την Ελλάδα για κατοικία.

Και σε αυτές τις προτάσεις αποκρίθηκαν τα εξής:

ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΚΝΩΣΟΥ - ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ

tlt on Vimeo

ΚΡΑΤΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΣΟΥ ΑΦΟΥ ΤΟΝ ΔΩΣΕΙΣ

Όταν δίνει κανείς μια διαβεβαίωση ή υπόσχεση ή ορκίζεται πως θα κάνει κάτι, πρέπει να φροντίσει να πραγματοποιηθεί. Αν κάποιος λέει πως πρόκειται να κάνει κάτι, θα πρέπει να το κάνει. Αν λέει πως δεν πρόκειται να κάνει κάτι, θα πρέπει να μην το κάνει.

Η εκτίμηση προς κάποιο άτομο βασίζεται, σε μεγάλο βαθμό, στο αν το άτομο αυτό κρατάει το λόγο του ή όχι. Για παράδειγμα, ακόμα κι οι γονείς, θα εκπλήσσονταν με το πόσο πέφτουν στην εκτίμηση των παιδιών τους όταν δεν κρατούν μια υπόσχεση.

Τους ανθρώπους που κρατούν το λόγο τους, τους εμπιστεύονται και τους θαυμάζουν. Οι άνθρωποι που δεν τον κρατούν είναι αναξιόπιστοι. Δεν είναι άξιοι να γίνουν πιστευτοί, είναι ανάξιοι εμπιστοσύνης.

Σ’ εκείνους που αθετούν το λόγο τους συχνά ποτέ δεν τους δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία.

Ένα άτομο που δεν κρατά το λόγο του μπορεί σύντομα να βρει τον εαυτό του μπερδεμένο και παγιδευμένο σε κάθε είδους «εγγυήσεις» και «περιορισμούς» και μπορεί ακόμα να βρει τον εαυτό του αποκλεισμένο από τις κανονικές σχέσεις με τους άλλους. Δεν υπάρχει πιο σίγουρη απομόνωση από τους συνανθρώπους του, από το να παραλείψει κανείς να κρατήσει τις υποσχέσεις που έδωσε.

Ποτέ δε θα πρέπει να επιτρέπει κανείς σ’ έναν άλλο να δίνει το λόγο του επιπόλαια. Θα πρέπει να επιμένει πως, όταν δίνεται μια υπόσχεση, πρέπει να τηρείται. Η ίδια η ζωή του μπορεί να διαταραχτεί πολύ αν προσπαθήσει να συνδεθεί με ανθρώπους που δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους. Δεν είναι μια απλή υπόθεση.

Είναι κατά πολύ ευκολότερο να διαβεί κανείς το δρόμο προς την ευτυχία μαζί με ανθρώπους που μπορεί να εμπιστεύεται.

https://sciencearchives.wordpress.com/

H ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ

Κατά τους Αρχαίους Έλληνες η ηθική δεν περιοριζόταν στη θεωρητική μόνο ενασχόληση με το ζήτημα της αρετής αλλά κατ’ εξοχήν ενδιαφερόταν για την άσκησή της ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ: όχι μόνο να στοχάζεται και να διερευνά κανείς το αγαθό, αλλά κυρίως ΝΑ ΤΟ ΠΡΑΤΤΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ.

«H αρετή από μόνη της δεν εξαρκεί», δίδασκε ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του (1. 325 b, 12-13), «πρέπει επίσης να υπάρχει η δύναμη να μετατραπεί σε πράξη». Πράγμα που σημαίνει ότι εφόσον έχει ληφθεί μια απόφαση με ηθικά κριτήρια πρέπει κατόπιν να εφαρμοσθεί με συνέπεια. Βέβαια, ο μετασχηματισμός της αξίας σε πράξη και η σύμπτωση των απώτερων σκοπών και επιδιώξεων με τα συγκεκριμένα ενεργήματα συνιστά μείζον πρόβλημα που θέτει σε δοκιμασία την ηθική αντοχή και την ακεραιότητα του δρώντος υποκειμένου. «Φυσικά, η πράξη σε πολύ μικρότερο βαθμό προσεγγίζει την αλήθεια από ό,τι η σκέψη», επεσήμαινε ο Πλάτων στην Πολιτεία του (473 a, 1-2).

Εν τούτοις ο Σωκράτης έδειξε ο ίδιος με το παράδειγμά του, τη δύναμη και την ετοιμότητα του ανθρώπου με ήθος, να ζήσει σύμφωνα με τα κριτήρια και τις αξίες του.

«Σφάλλεις αν νομίζεις πως κάποιος που έχει την παραμικρή αξία», υποστήριζε στην Απολογία του (28b, 5-9), «θα υπολόγιζε τον κίνδυνο της ζωής ή του θανάτου ή οτιδήποτε άλλο αντί να εξετάζει τούτο μόνο: Εάν η πράξη του είναι δίκαιη ή άδικη, και εάν αρμόζει στα έργα ενός καλού ή κακού ανθρώπου».

Η διδασκαλία του Σωκράτη και η στροφή στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου

https://sciencearchives.wordpress.com/