ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ, Η ΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΛΟΝΤΟΣ

Τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας σε άλλες συ­χνότητες, δεν τα αντιλαμβανόμαστε. Αυτό οφείλεται στην ελλιπή λειτουργία των αισθήσεων και την άγνοια μας. Οι πύλες επικοινωνίας με όντα άλλων διαστάσεων ευρίσκονται μπροστά μας, αλλά αγνοούμε την ύπαρξή τους και το πως θα τις ανοίξουμε. Η Γήινη επιστήμη έχει κάνει τεράστια άλματα προόδου, αλλά μπροστά σε εκείνα που περιμένουν να ανακαλυφθούν, βρίσκετε σε βρεφική ηλικία. Δεν υπάρχει μεταφυσική. Τα πάντα είναι φυσική. Αυτό που οι άνθρωποι αποκαλούν μεταφυσική, είναι οι φυσικοί νόμοι που ακόμη δεν έχουν ανακαλυφθεί. Η Γαία εδώ και 12000 χρόνια βρίσκεται σε πλήρη απομόνωση. Μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος οι άνθρωποι έπαψαν να έχουν επαφή με την υπόλοιπη γαλαξιακή κοινωνία. Αυτή η απομόνωση προκάλεσε την λήθη και την ψευδή αλλά και αλαζονική αίσθηση των ανθρώπων ότι είναι μόνοι στο σύμπαν και πως είναι η κορωνίδα της δημιουργίας. Στην πραγματικότητα, στην κλίμακα που υπάρχει από των άνθρωπο των τριών διαστάσεων έως την βάση της δημιουργίας, υπάρχουν χιλιάδες βαθμίδες οντοτήτων που η ανθρωπότητα αγνοεί. Και φαντάζεται έναν «στρατό» που αποτελείται μόνο από απλούς στρατιώτες και τον αρχηγό, αγνοώντας την ενδιάμεση ιεραρχία των βαθμοφόρων που είναι απαραίτητη. Έτσι σκέπτεται ο άνθρωπος. Όχι μόνο δεν είναι η κορωνίδα της δημιουργίας, αλλά βρίσκεται στο πιο χαμηλό σκαλί. Εκτός κι αν ο άνθρωπος όταν μιλεί για δημιουργία, εννοεί μόνο την Γη. Η Γη όμως δεν είναι πάρα ένας ελάχιστος κόκκος άμμου στην απέραντη «έρημο» του σύμπαντος που σφύζει από ζωή, γεμάτη με υλικές και άυλες οντότητες. Και το δικό μας σύμπαν δεν είναι πάρα ένα από τα πολλά εφαπτόμενα ή παράλληλα σύμπαντα της δημιουργίας που συνεχίζεται αενάως.

(…η δημιουργία δεν έγινε και τελείωσε σε έξι μέρες και την έβδομη, αργία, ούτε γεννήθηκε το φως την πρώτη μέρα και την τρίτη η πηγή του…)

Η ΨΥΧΗ

Η ψυχή κατά τη στιγμή της σύλληψής της, είναι άυλη και αόρατη. Μοιάζει με συμπυκνωμένο ενεργειακό νέφος. Συνοδεύεται σε όλο το διάστημα της κύησης και σε όλη τη διάρκεια της ζωής, από το αντικαθρέφτισμα του δημιουρ­γού. [''Η ψυχή σαν γενεσιουργός ουσία, είναι λεπτοφυής σαν αναθυμίαση'' . Πυθαγόρας, Πλάτωνας ]

Η διάρκεια της ζωής μοιάζει με ημερήσια εκδρομή που ο καθένας ενεργεί όπως θέλει, είτε για ευχαρίστηση, είτε για διασκέδαση, και άλλοι για καταστροφή και για ρύπανση.

Ελάχιστοι γνωρίζουν τον σκοπό τους. "

Η ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΜΕΝΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΕΝ ΜΕΣΩ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΦΑΣΙΑΣ

Ακούσατε πουθενά σε Ευρώπη ή σε Αμερική, σε Σαχαλίνη, Ταγκανίκα ή Εσκιμώους, η παιδεία ενός έθνους, η μεγάλη ελπίδα και το μυστήριο των μυστηρίων του, να μπερδεύεται με το αντερί και το ράσο; Οι Ελληνοεβραίοι πολλοί θωρούν ακίνητοι τον πατριάρχη μπροστά στο πανεπιστήμιο, και φουσκώνουν σά διάνοι. Οι Ελληνοέλληνες λίγοι μιλούν για την εθνική σχιζοφρένεια, και ψιθυρίζουν σαν το μεγάλο Σολωμό:«Αλλίμονον, η δάφνη κατεμαράνθη!». Και κλαίνε.

Αλλά πέστε να πάψουν επάνω οι φωνές των γυναικών. Και σταματήστε τα δάκρυα για τον Ορέστη. Γιατί κάπου βαθιά στον καθένα μας υπάρχουν κρυμμένοι οι Έλληνες. Και περιμένουν. Τό ‘δειξε ο Θοδωράκης και ο Σολωμός. Τό ‘δειξε ο Καποδίστριας και η Λιογέννητη. Τό ‘δειξε το ‘12-’13 και ο Τρικούπης. Τό ‘δειξε ο Γοργοπόταμος, ο Καβάφης, και το ύψωμα 731 κοντά στο Βεράτι.

Έλληνες θα ειπεί δύο και δύο τέσσερα στη γη. Όχι δύο και δύο είκοσι δύο στον ουρανό.Έλληνες θα ειπεί να τελείς στους νεκρούς τις χοές της Ηλέκτρας. Όχι κεριά στους νεκρόλακκους, και δηνάρια στο σακούλι του τουρκόπαπα.
Έλληνες θα ειπεί να προσκυνάς τακτικά στους Δελφούς το γνώθι σαυτόν. Όχι να κάνεις την εξομολόγηση στους αγράμματους πνευματικούς και στους μαύρους ψυχοσώστες.
Έλληνες θα ειπεί να σταθείς μπροστά στη στήλη του Κεραμεικού και να διαβάσεις το επιτύμβιο: ΣΤΑΘΙ ΚΑΙ ΟΙΚΤΙΡΟΝ. Σταμάτα, και δάκρυσε· γιατί δε ζω πιά. Κι όχι να σκαλίζεις πάνω σε σταυρούς κορακίστικα λόγια και νοήματα: προσδοκώ ανάσταση νεκρών.
Έλληνες θα ειπεί το πρωί να γελάς σαν παιδί. Το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα. Και το δείλι να δακρύζεις περήφανα. Κι όχι το πρωί να κάνεις μετάνοιες στα τούβλα. Το μεσημέρι να γίνεσαι φοροφυγάς στο κράτος και επίτροπος στην ενορία σου. Και το βράδυ να κρύβεσαι στην κώχη του φόβου σου, και να ολολύζεις σα βερέμης. Ακόμη κι ο Ελύτης, καθώς εγέρασε, τό ‘ριξε στους αγγέλους και στα σουδάρια. Τι απογοήτεψη…
Έλληνες θα ειπεί όσο ζεις, να δοξάζεις με τους γείτονες τον ήλιο και τον άνθρωπο. Και να παλεύεις με τους συντρόφους τη γη και τη θάλασσα. Και σαν πεθάνεις, να μαζεύουνται οι φίλοι γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί, και να σε τραγουδάνε:

«Τρεις αντρειωμένοι εβούλησαν να βγουν από τον Άδη.
Ένας το Μάη θέλει να βγει κι άλλος τον Αλωνάρη.
Κι ο Δήμος τ’ αγια-Δημητριού ν’ ανοίξει γιοματάρι.
Μια λυγερή τους άκουσε, γυρεύει να την πάρουν.
Κόρη, βροντούν τ’ ασήμια σου, το φελλοκάλιγό σου,
και τα χρυσά γιορντάνια σου, θα μας ακούσει ο Χάρος».

Πηγή: http://www.pare-dose.net/?p=3018

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Γκέμμα» του Δημήτρη Λιαντίνη (κεφάλαιο «Ο Ελληνοέλληνας»)

ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΚΑΙ ΘΕΟΙ, ΚΑΙ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΕΝΑ

Θέλεις νά ‘χεις πιστή την εικόνα του Νεοέλληνα; Λάβε το ράσο του γύπα και του κόρακα. Λάβε τις ασπιδωτές κοιλιές των ιερέων, το καλυμμαύκι του Μακαρίου Β’ της Κύπρου. Και τα γένεια τα καλογερικά, που κρύβουν το πρόσωπο, καθώς άκοσμοι αγκαθεροί φράχτες τους αγρούς. Και τις κουκουλωμένες καλόγριες, την άλλη έκδοση του φερετζέ της Τούρκισσας, και έχεις το Νεοέλληνα φωτογραφία στον τοίχο.

Απέναντι σε τούτη τη μελανή και γανιασμένη φοβέρα, φέρε την εικόνα του αρχαίου Έλληνα, για να μετρήσεις τη διαφορά. Φέρε τις μορφές των νέων σωμάτων, τις ευσταλείς και τις διακριτές. Να ανεβαίνουν από την Ολυμπία και τους Δελφούς, καθώς λευκοί αργυρόηχοι κρότοι κυμβάλων. Τους ωραίους χιτώνες τους χειριδωτούς, και τα λευκά ιμάτια τα πτυχωτά και τα ποδήρη. Τα πέδιλα από δέρματα μαροκινά, αρμοσμένα στις δυνατές φτέρνες. Φέρε την εικόνα που μας αφήσανε οι γυναίκες της αρχαίας Ελλάδας. Οι κοντυλογραμμένες, με τις λεπτές ζώνες, τον κυανό κεφαλόδεσμο, και το ζαρκαδένιο τόνο του κορμιού. Οι Ελληνίδες του Άργους και της Ιωνίας, οι λινές και οι φαινομηρίδες. Τρέχουνε στα όρη μαζί με την Αταλάντη. Και κοιμούνται στα κοιμητήρια σαν την Κόρη του Ευθυδίκου. Όλες και όλοι στηριγμένοι χαρούμενα σε κάποια μαρμάρινη στήλη, σ’ ένα λιτό κιονόκρανο, σε μια κρήνη λευκή της Αγοράς. Με περίγυρα τους ωραίους γεωμετρημένους ναούς, αναπαμένους στο φως και στην αιθρία. Άνθρωποι, και θεοί, και αγάλματα ένα.

Ανθρωποι, και θεοί, και αγάλματα Ενα

Πηγή: Αποσπάσματα από το βιβλίο «Γκέμμα» του Δημήτρη Λιαντίνη (κεφάλαιο «Ο Ελληνοέλληνας») Και το υπόλοιπο εδώ. http://www.pare-dose.net/?p=3018

Η ΞΕΝΟΜΑΝΙΑ

Είναι αδύνατον να αρχίση δημιουργία ελληνικής ζωής ενόσω όλα τα πράγματα της ζωής από το πρώτο κουρέλι του λίκνου – και όλων των ιδεών – μέχρι του τελευταίου κουρελίου του τάφου, είναι ξένα. Το κτύπημα της ξενομανίας είναι το πρώτο κίνημα, ο πρώτος αγών των ποθούντων να αγωνισθούν δια μίαν αρχήν Ελλάδος.

Η ξενομανία είναι χωριατιά. Είναι προστυχιά. Είναι κουταμάρα. Είναι αφιλοτιμία. Και είναι ξυπασιά. Και είναι αμάθεια.

(Περικλῆς Γιαννόπουλος, «Ἡ ξενομανία», «Ὁ Νουμᾶς», ἀρ. 5,

(16-1-1903)

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

Σε παγκόσμια έρευνα που πραγματοποιήθηκε από τον ΟΗΕ πριν έξι χρόνια, η μόνη ερώτηση που υποβλήθηκε, ήταν:
"Παρακαλώ να εκφέρετε την τίμια και ειλικρινή γνώμη σας για τη λύση στο πρόβλημα της έλλειψης τροφίμων στον υπόλοιπο κόσμο".

Στην Αφρική δεν ήξεραν τι σημαίνει "τρόφιμα".
Στην Ανατολική Ευρώπη δεν ήξεραν τι σημαίνει "τίμια".
Στην Αγγλία δεν ήξεραν τι σημαίνει "ειλικρινή".
Στη Δυτική Ευρώπη δεν ήξεραν τι σημαίνει "έλλειψη".
Στην Ελβετία δεν ήξεραν τι σημαίνει "πρόβλημα".
Στην Κίνα δεν ήξεραν τι σημαίνει "γνώμη".
Στη Μέση Ανατολή δεν ήξεραν τι σημαίνει "λύση".
Στη Νότια Αμερική δεν ήξεραν τι σημαίνει "παρακαλώ".
Και στις ΗΠΑ δεν ήξεραν τι σημαίνει "υπόλοιπος κόσμος".

Αυτός είναι ο κόσμος της Γαίας στην άκρη αυτού του γαλαξία.

Τώρα με την οικονομική κρίση, ίσως μάθει και η δυτική Ευρώπη τι σημαίνει «έλλειψη».

2012

Στο τέλος του βίντεο ο αφηγητής λέει … «αλλά ο χρόνος, όπως ήξεραν πολύ καλά οι Μάγια… τελειώνει». Όπως επεσήμανα σε παλαιότερη ανάρτηση, ο χρόνος τελειώνει. Όχι ο κόσμος. Και όταν τελειώνει ένας χρόνος, αρχίζει ένας άλλος. Και εδώ μιλάμε για χρόνο γαλαξιακό.

ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ: ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΩΔΕΚΑ

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ

Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στην κατάμεστη αίθουσα συνεδρίων της μεγάλης δικηγορικής εταιρείας της Ουάσιγκτον Steptoe & Johnson η αναπαράσταση της δίκης και καταδίκης του αρχαίου Αθηναίου φιλοσόφου Σωκράτη το 399 π.Χ.

Το ρόλο της κατηγορούσας αρχής ανέλαβαν τα στελέχη της συγκεκριμένης δικηγορικής εταιρείας, Μπέττυ Τζο Κρίστιαν και Παντελής Μιχαλόπουλος, και των συνηγόρων υπεράσπισης του Σωκράτη o Έιμπ Κρας, στέλεχος της δικηγορικής εταιρείας Arnold &Porter, και ο πρώην αναπληρωτής βοηθός υπ. Εξωτερικών για θέματα ενέργειας και περιβάλλοντος, Γουίλιαμ Νίτσε.

Το ρόλο των δικαστών ανέλαβαν ο πρόεδρος Εφετών της περιοχής της Ουάσιγκτον, Ντάγκλας Γκίνζμπουργκ, ο πρέσβης της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον, Αλέξανδρος Μαλλιάς, και ο γνωστός δικηγόρος της αμερικανικής πρωτεύουσας, Πλάτων Κατσέρης, στέλεχος της δικηγορικής εταιρείας Trout, Cacheris. Τη διαδικασία συντόνιζε ο δημοσιογράφος της εφημερίδας "Washington Post", Φίλιπ Κένικοτ.

Η κατηγορία που διατυπώθηκε εναντίον του Σωκράτη ήταν για ασέβεια προς τους θεούς και για διαφθορά των νέων, αλλά η αληθινή σκοπιμότητα του κατηγορητηρίου ήταν ότι η διδασκαλία του επιδρούσε στους νέους που έδειχναν ανατρεπτικές τάσεις.

Η διαδικασία της αναπαράστασης, άνοιξε με αγορεύσεις των συνηγόρων υπεράσπισης που ακολούθησαν τη βασική υπερασπιστική γραμμή ότι δεν μπορεί να αποδειχθεί πως οι ιδέες του Σωκράτη προκάλεσαν τους νέους να καταφύγουν στη βία ή να αμφισβητήσουν έμπρακτα τους θεούς και τους θεσμούς της Πολιτείας, αλλ' αντιθέτως η πρόθεση του Σωκράτη ήταν ο διαφωτισμός των νέων στη βάση μιας εποικοδομητικής αμφισβήτησης.

Στη συνέχεια, ανέπτυξε τα επιχειρήματά της η κατηγορούσα αρχή που, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, υποστήριξε ότι οι ιδέες του Σωκράτη διαφθείρουν τους νέους και αποσταθεροποιούν τους θεσμούς της Πολιτείας. Μετά τη λήξη της συνεδρίασης, ο καθηγητής του πανεπιστημίου Georgetown, Πάτρικ Ντένιν, αναφέρθηκε στο νομικό σύστημα κατά την εποχή της δίκης του Σωκράτη, ενώ παράλληλα οι παρευρισκόμενοι σε ρόλο ενόρκων ψήφιζαν για την αθώωση ή καταδίκη του Σωκράτη.

Η ετυμηγορία του δικαστηρίου, με ψηφοφορία των παρευρισκομένων, αθώωσε το Σωκράτη με ποσοστό 56% έναντι 44%, ποσοστά περίπου αντίστροφα με εκείνα που καταδίκασαν το Σωκράτη στην αρχαιότητα. Τους προσκεκλημένους καλωσόρισε εκ μέρους της ελληνικής πρεσβείας η Γαρυφαλλιά Μουρτουπάλα, ενώ την εκδήλωση έκλεισε ο πρέσβης της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον, Αλέξανδρος Μαλλιάς, ο οποίος αναφέρθηκε στη σημασία των κλασικών στη σύγχρονη εποχή, παραλληλίζοντας τη στάση του Σωκράτη έναντι των νόμων και της εξουσίας με εκείνες της Αντιγόνης και του Μάρτιν Λούθερ Κιγκ.

Πηγή… www.xrysalogia.gr

ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ

Στο Μαντείο του Πυθίου Απόλλωνος στους Δελφούς, απ' τον Πρωταγόρα του Πλάτωνος, προκύπτει ότι στην αρχή είχαν αναγραφεί δύο μόνο αποφθέγματα, γνώθι σαυτόν και μηδέν άγαν, εκατέρωθεν του ιερού γράμματος *Ε*. Ο αριθμός όμως μεγάλωνε με τη προσθήκη κι άλλων αποφθεγμάτων, τα οποία αποδίδονται στους επτά σοφούς της αρχαιότητας. Λέγεται κατά την παράδοση, ότι τα πρώτα χάραξε ο Χίλων ο Λακεδαιμόνιος και τα αφιέρωσε στο Μαντείο των Δελφών ως απαρχή της σοφίας του. Το παράδειγμα του Χίλωνα, μιμήθηκαν και οι άλλοι έξι σοφοί. Έτσι, τα παραγγέλματα αυτά πολλαπλασιάσθηκαν και αποτέλεσαν κατά την αρχαιότητα τον κώδικα της ηθικής όλων των Ελλήνων, που όφειλαν να τα γνωρίζουν και να τα εφαρμόζουν, αν ήθελαν να καταλάβουν κάποιο δημόσιο αξίωμα. Ακόμη, απαντούσαν στην διαδικασία εκλογής αν είχαν εκπληρώσει τα προς τους θεούς, τα προς τους γονείς και τα προς την πατρίδα καθήκοντά τους.

ΤΑ ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΑΘΗΚΗ των προγόνων μας *ΩΦΕΛΗΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΕΙΣ ΒΙΟΝ*, πολύτιμη κληρονομιά για τις επερχόμενες γενεές . Για όλες τις γενεές!

Αποτελούνται από 2 εως 5 λέξεις εμποτισμένες με σοφία (ΤΟ ΛΑΚΩΝΙΖΕΙΝ ΕΣΤΙ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ) . Οι σοφοί που τα παρέδωσαν είναι οι Θαλής ο Μιλήσιος, Πιττακός ο Μυτιληναίος, Βίας ο Πρηνεύς, Σόλων ο Αθηναίος, Κλεόβουλος ο Ρόδιος, Περίανδρος ο Κορίνθιος, Χίλων ο Λακεδαιμόνιος και ήσαν χαραγμένα στους Δελφούς , στον πρόσθιο τοίχο του Πρόναου ή επί των παραστάδων της πύλης του μεγάλου ναού ή επί του υπέρθυρου ή επί των πολλών στηλών, που είχαν τοποθετηθεί στις πλευρές του ναού περιμετρικά

Έπου θεώ. Ακολούθα τον θεό.
Νόμω πείθου. Να πειθαρχείς στο Νόμο.
Θεούς σέβου. Να σέβεσαι τους θεούς.
Γονείς αίδου. Να σέβεσαι τους γονείς σου.
Ηττώ υπέρ δικαίου. Να καταβάλεσαι για το δίκαιο.
Γνώθι μαθών. Γνώρισε αφού μάθεις.
Ακούσας νόει. Κατανόησε αφού ακούσεις.
Σαυτόν ίσθι. Γνώρισε τον εαυτό σου.
Εστίαν τίμα. Να τιμάς την εστία σου.
Άρχε σεαυτού. Να κυριαρχείς τον εαυτό σου.
Φίλους βοήθει. Να βοηθάς τους φίλους.
Θυμού κράτε. Να συγκρατείς το θυμό σου.
Όρκω μη χρω. Να μην ορκίζεσαι.
Φιλίαν αγάπα. Να αγαπάς τη φιλία.
Παιδείας αντέχου. Να προσηλώνεσαι στην εκπαίδευσή σου.
Σοφίαν ζήτει. Να αναζητάς τη σοφία.
Ψέγε μηδένα. Να μην κατηγορείς κανένα.
Επαίνει αρετήν. Να επαινείς την αρετή.
Πράττε δίκαια. Να πράττεις δίκαια.
Φίλοις ευνόει. Να ευνοείς τους φίλους.
Εχθρούς αμύνου. Να προφυλάσσεσαι από τους εχθρούς.
Ευγένειαν άσκει. Να είσαι ευγενής.
Κακίας απέχου. Να απέχεις από την κακία.
Εύφημος ίσθι. Να έχεις καλή φήμη.
Άκουε πάντα. Να ακούς τα πάντα.
Μηδέν άγαν. Να μην υπερβάλλεις.
Χρόνου φείδου. Να μη σπαταλάς το χρόνο.
Ύβριν μίσει. Να μισείς την ύβρη.
Ικέτας αίδου. Να σέβεσαι τους ικέτες.
Υιούς παίδευε. Να εκπαιδεύεις τους γιους σου.
Έχων χαρίζου. Όταν έχεις, να χαρίζεις.
Δόλον φοβού. Να φοβάσαι το δόλο.
Ευλόγει πάντας. Να λες καλά λόγια για όλους.
Φιλόσοφος γίνου. Να γίνεις φιλόσοφος.
Όσια κρίνε. Να κρίνεις τα όσια.
Γνους πράττε. Να πράττεις με επίγνωση.
Φόνου απέχου. Να μη φονεύεις.
Σοφοίς χρω. Να συναναστρέφεσαι με σοφούς.
Ήθος δοκίμαζε. Να επιδοκιμάζεις το ήθος.
Υφορώ μηδένα. Να μην είσαι καχύποπτος.
Τέχνη χρω. Να ασκείς την Τέχνη.
Ευεργεσίας τίμα. Να τιμάς τις ευεργεσίες.
Φθόνει μηδενί. Να μη φθονείς κανένα.
Ελπίδα αίνει. Να δοξάζεις την ελπίδα.
Διαβολήν μίσει. Να μισείς τη διαβολή.
Δικαίως κτω. Να αποκτάς δίκαια.
Αγαθούς τίμα. Να τιμάς τους αγαθούς.
Αισχύνην σέβου. Να σέβεσαι την εντροπή.
Ευτυχίαν εύχου. Να εύχεσαι ευτυχία.
Εργάσου κτητά. Να κοπιάζεις για πράγματα άξια κτήσης.
Έριν μίσει. Να μισείς την έριδα.
Όνειδος έχθαιρε. Να εχθρεύεσαι τον χλευασμό.
Γλώσσαν ίσχε. Να συγκρατείς τη γλώσσα σου.
Ύβριν αμύνου. Να προφυλάσσεσαι από την ύβρη.
Κρίνε δίκαια. Να κρίνεις δίκαια.
Λέγε ειδώς. Να λες γνωρίζοντας.
Βίας μη έχου. Να μην έχεις βία.
Ομίλει πράως. Να ομιλείς με πραότητα.
Φιλοφρόνει πάσιν. Να είσαι φιλικός με όλους.
Γλώττης άρχε. Να κυριαρχείς τη γλώσσα σου.
Σεαυτόν ευ ποίει. Να ευεργετείς τον εαυτό σου.
Ευπροσήγορος γίνου. Να είσαι ευπροσήγορος.
Αποκρίνου εν καιρώ. Να αποκρίνεσαι στον κατάλληλο καιρό.
Πόνει μετά δικαίου. Να κοπιάζεις δίκαια.
Πράττε αμετανοήτως. Να πράττεις με σιγουριά.
Αμαρτάνων μετανόει. Όταν σφάλλεις, να μετανοείς.
Οφθαλμού κράτει. Να κυριαρχείς των οφθαλμών σου.
Βουλεύου χρήσιμα. Να σκέπτεσαι τα χρήσιμα.
Φιλίαν φύλασσε. Να φυλάττεις τη φιλία.
Ευγνώμων γίνου. Να είσαι ευγνώμων.
Ομόνοιαν δίωκε. Να επιδιώκεις την ομόνοια.
Άρρητα μη λέγε. Να μην λες τα άρρητα.
Έχθρας διάλυε. Να διαλύεις τις έχθρες.
Γήρας προσδέχου. Να αποδέχεσαι το γήρας.
Επί ρώμη μη καυχώ. Να μην καυχιέσαι για τη δύναμή σου.
Ευφημίαν άσκει. Να επιδιώκεις καλή φήμη.
Απέχθειαν φεύγε. Να αποφεύγεις την απέχθεια.
Πλούτει δικαίως. Να πλουτίζεις δίκαια.
Κακίαν μίσει. Να μισείς την κακία.
Μανθάνων μη κάμνε. Να μην κουράζεσαι να μαθαίνεις.
Ους τρέφεις αγάπα. Να αγαπάς αυτούς που τρέφεις.
Απόντι μη μάχου. Να μην μάχεσαι αυτόν που είναι απών.
Πρεσβύτερον αιδού. Να σέβεσαι τους μεγαλύτερους.
Νεώτερον δίδασκε. Να διδάσκεις τους νεότερους.
Πλούτω απόστει. Να αποστασιοποιείσαι από τον πλούτο.
Σεαυτόν αιδού. Να σέβεσαι τον εαυτό σου.
Μη άρχε υβρίζων. Να μην κυριαρχείς με αλαζονεία.
Προγόνους στεφάνου. Να στεφανώνεις τους προγόνους σου.
Θνήσκε υπέρ πατρίδος. Να πεθάνεις για την πατρίδα σου.
Επί νεκρώ μη γέλα. Να μην περιγελάς τους νεκρούς.
Ατυχούντι συνάχθου. Να συμπάσχεις με το δυστυχή.
Τύχη μη πίστευε. Να μην πιστεύεις την τύχη.
Τελεύτα άλυπος. Να πεθαίνεις χωρίς λύπη.

Από τότε και για δυόμιση χιλιάδες έτη και πλέων, δεν ειπώθηκε κάτι νεότερο χρησιμότερο και αξιολογότερο, από κανένα δόγμα η μεμονωμένη προσωπικότητα. Όλοι, τις τελευταίες δυο χιλιετίες αντιγράφουν την πηγή του ανθρωπίνου πολιτισμού και καλά κάνουν. Κάποιοι όμως συκοφαντούν λασπολογούν και υβρίζουν αυτήν την πηγή προσπαθώντας να πείσουν, ότι αυτοί είναι οι εφευρέτες της αρετής και της αγάπης… και ο νοών νοήτω.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ Ο ΕΛΛΗΝ

Ο Περικλής Γιαννόπουλος υπήρξε Έλλην! Ελάτρευσε τήν έννοια "Ελλάς" σέ όλη τήν πληρότητά της, τραγούδησε σέ μιά κοινωνία Κουφών αυτήν τήν Ελλάδα. Εζησε μιά ζωή γεμάτη από Ελλάδα καί πέθανε μ' έναν Ελληνοπρεπή, θυσιαστικό θάνατο - σάν Ηθοποιός Αρχαίας Τραγωδίας - φωταυγάζοντας στούς τυφλούς καί κραυγάζοντας στούς κουφούς τήν έννοια "Ελλάς". Γι' αυτά του τά εγκλήματα, καταδικάστηκε απ' αυτή τή μικρόψυχη κοινωνία τών τυφλών καί κουφών καί το Ρωμαίικο κράτος, στή μεγίστη ποινή τής Λήθης, τήν οποία εκτίει ακόμη.

Ακριβώς πριν εκατο χρόνια αγωνιούσε και κραύγαζε..

«Πεθαίνετε, διότι εσκοτώσατε το Πνεύμα.
Ενόσω δεν αναστηθή και αναστηλωθή το Πνεύμα,
αδύνατον να αρχίση η υπάρχουσα Ζωντανή Ελλάς».
Περικλής Γιαννόπουλος
(1870-1910)

Μετά από έναν αιώνα η κατάστασις είναι τρεις χειρότερη και τα λόγια του επίκαιρα όσο ποτέ. Λόγια που, και πάλι απευθύνονται σε κουφούς και τυφλούς. Πριν εκατό χρόνια ο Περικλής Γιαννόπουλος εξέφρασε την εξής διαπίστωση.

«Διά να είναι η Φυλή εις το χάλι που είναι, φανερόν οτι οι τωρινοί Έλληνες είσθε οι χειρότεροι που υπήρξαν ποτέ».
Περικλής Γιαννόπουλος
1870-1910

Άραγε αν ζούσε σήμερα ποιους και ποιας εποχής θα θεωρούσε χειρότερους; Το δόγμα του νεοέλληνα είναι ότι φάμε κι ότι πιούμε…….. η φράση, «για το κοινό καλό», είναι έννοια άγνωστη. Πέρασε στις συνειδήσεις ότι πολιτισμός είναι η υπερσύγχρονη τεχνολογία. Η λέξη φιλοπατρία δεν ακούγετε πια. Η λέξη έθνος αποφεύγεται γιατί είναι λέξη …ακραία!!! Αυτό είναι η μεγαλύτερη ανοησία της εποχής μας. Διότι αν όποιος αγαπά το έθνος του και αγωνίζεται για αυτό, χαρακτηρίζεται ακραίος, τότε το ίδιο ακραίος είναι και αυτός που αγαπά πονάει και πασχίζει για την οικογένεια του. Αφού τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα έθνος είναι τα ίδια που χαρακτηρίζουν και την οικογένεια. (Όμαιμο, ομότροπο, ομόγλωσσο, ομόθρησκο).

Ο Θουκυδίδης αναφέρει σχετικά με την τότε προπαγάνδα: «Ακόμη και την καθιερωμένη σημασία των λέξεων άλλαξαν για να δικαιολογούν τις πράξεις των». Πόσο διαχρονικοί είναι σοφοί πρόγονοι μας. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Και οι μάζες επιπλέουν στα πελάγη της αγνοίας, της αλαζονείας και της ύβρεως. Βυθίζονται στην άβυσσο της ύλης και είναι εραστές του τίποτα στον νόμο της αδράνειας. Όλοι εγκλωβισμένοι σε ανάγκες που μόνοι τους δημιούργησαν. Καθένας κρίνεται από της πράξεις του και είναι άξιος της μοίρας του. Μια μοίρα που είναι προδιαγεγραμμένη εξ αιτίας των ιδίων των πράξεων. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τα άτομα, αλλά και για τα έθνη. Την ευθύνη όμως φέρουν και πάλι τα άτομα. Όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά…

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Η υποσυνείδητη αναζήτηση κάποιων άστρων στον ουρανό, ή, η γοητεία που ασκούν πάνω σας κάποια από αυτά, δηλώνουν την αφετηρία εκκίνησης πριν την ενσάρ­κωσή σας. Αποτελεί προσπάθεια της ψυχής να θυμηθεί τον δρόμο του ερχομού της στη Γαία.

Όσοι μένουν ασυγκίνητοι στη θέα του νυχτερινού ουρα­νού έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους, όχι μόνο των ουρανών αλλά και της γης. Βρίσκονται στον δρόμο της απώλειας και της λήθης."

'Ή ύλη για τον τρισδιάστατο χώρο είναι μια πραγματι­κότητα απτή και μετρίσιμη και ταυτόχρονα πολύπλοκης σύνθεσης και τρόπου δημιουργίας, η οποία συνίσταται από ένα πλέγμα αγνώστων ενεργειακών πραγματικοτήτων.

Η αλληλουχία και η πολλαπλότητα των μορφών ύλης και ενέργειας, αποτελούν την αφετηρία του αέναου κύκλου της αναδημιουργίας. Είναι οι μορφές εκείνες της δημιουργίας που συντηρούν έναν τεράστιο αριθμό υλικών και ενεργειακών [υπερβατικών] οντοτήτων.

Στο υλιστικό πεδίο που βρίσκεται ο άνθρωπος, μόνο με τη φαντασία του και τα ονειροπολήματά του μπορεί να αποκαταστήσει επαφή με τον χώρο της ουράνιας πραγμα­τικότητας και τις οντότητες που τον κατοικούν'',

"Η γήινη επιστήμη προσπαθεί να ερμηνεύσει τη σκέψη του δημιουργού με λάθος θεωρίες και παραδοχές. Ενώ δεν διαθέτουν αποδείξεις, θέλουν να πιστεύουν ότι μάντεψαν σωστά τι έγινε μέσα στο άπειρο του χώρου και του χρόνου και απορρίπτουν φαινόμενα που θα βοηθούσαν να δώ­σουν εξηγήσεις, επειδή αδυνατούν να τα ερμηνεύσουν και τα θεωρούν απίθανα.

Προσπαθούν να φανταστούν κάτι που κανένας δεν είδε και δεν άκουσε ποτέ. ΄Ελλάνιον Φώς Μηνύματα φωτός.

(…ο πολύς ορθολογισμός και η επιστημονική αλαζονεία, μπορεί να αποκλείσουν εκδοχές που, ενώ δείχνουν απίστευτες, είναι ίσως, οι πραγματικές.)