ΠΤΗΣΙΣ ΥΠΕΡΑΝΩ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

Ιλιάδα ραψ. Ν΄ Στιχ. 25

…αὐτίκα δ᾽ ἐξ ὄρεος κατεβήσετο παιπαλόεντος κραιπνὰ ποσὶπροβιβάς· τρέμε δ᾽οὔρεα μακρὰ καὶ ὕλη ποσσὶν ὑπ᾽ἀθανάτοισι Ποσειδάωνος ἰόντος. τρὶς μὲν ὀρέξατ᾽ ἰών, τὸ δὲ τέτρατον ἵκετο τέκμωρ Αἰγάς, ἔνθα δέ οἱ κλυτὰ δώματα βένθεσι λίμνης

χρύσεα μαρμαίροντα τετεύχαται ἄφθιτα αἰεί. ἔνθ᾽ ἐλθὼν ὑπ᾽ ὄχεσφι τιτύσκετο χαλκόποδ᾽ ἵππω ὠκυπέτα χρυσέῃσιν ἐθείρῃσιν κομόωντε, χρυσὸν δ᾽ αὐτὸς ἔδυνε περὶ χροΐ, γέντο δ᾽ ἱμάσθλην χρυσείην εὔτυκτον, ἑοῦ δ ἐπεβήσετο δίφρο υ,

βῆ δ᾽ ἐλάαν ἐπὶ κύματ᾽· ἄταλλε δὲ κήτε᾽ ὑπ᾽ αὐτοῦ πάντοθεν ἐκ κευθμῶν, οὐδ᾽ ἠγνοίησεν ἄνακτα· γηθοσύνῃ δὲ θάλασσα διίστατο· τοὶ δὲ πέτοντο ῥίμφα μάλ᾽, οὐδ᾽ ὑπένερθε διαίνετο χάλκεος ἄξων· τὸν δ᾽ ἐς Ἀχαιῶν νῆας ἐΰσκαρθμοι φέρον ἵπποι.

Νεοελληνική απόδοσις

Απ’ τ’ άγριον όρος με γοργά πατήματα εκατέβη, και κάτω απ’ τα αθάνατα πόδια του Ποσειδώνος όλα τα όρη απέραντα και όλα τα δάση ετρέμαν. Έκαμε τρία διάσκελα, στο τέταρτο είχε φθάσει εις τες Αιγές, που ολόλαμπρα, στα βάθη εκεί του κόλπου, άφθαρτα δώματα χρυσά του ευρίσκονται κτισμένα. Κι έζεψε εκεί στην άμαξαν τα ορμητικά πουλάρια χαλκόποδα, χρυσότριχα, και αυτός χρυσάφι εζώσθη, έπιασε μάστιγα χρυσήν, ανέβηκε στον θρόνον, και οδήγησε στην θάλασσαν τους ίππους. Και αποκάτω άμα τον βασιλέα τους ενόησαν, σκιρτούσαν τα κήτη απ’ όλους τους βυθούς, και από χαράν εμπρός του η θάλασσα εχωρίζετο και τ’ άλογα επετούσαν ψηλά, χωρίς να νοτισθεί το χάλκινον αξόνι. Και ως αστραπή τον έφεραν στων Αχαιών τα πλοία.