Το θέμα της δουλείας στην αρχαία Ελλάδα και η επισήμανση αυτού με σκοπό την υποβάθμιση του αρχαίου κόσμου, έχει καταντήσει καραμέλα που κάποτε πρέπει να αποφασίσουν, αυτοί που την χρησιμοποιούν, να την αποβάλουν, διότι έγινε άνοστη και χωρίς ουσία, λόγω της πρόσβασης στην γνώση, μιας και δεν ζούμε πια στο βυζάντιο. Ας δούμε το καθεστώς της δουλείας στον αρχαίο κόσμο, αρχίζοντας από την ανατολή. Στην περσική αυτοκρατορία το καθεστώς ήταν καθαρά δεσποτικό, και όλοι, ΑΠΑΝΤΕΣ, ήταν δούλοι του μεγάλου βασιλιά. Ακόμη και οι ανώτατοι αξιωματικοί. Οι τύχες και οι ζωές όλων μα όλων ήταν στα χέρια ενός. Του βασιλιά, και δεν χρειάζεται περεταίρω ανάλυση. Πάμε τώρα στην Ρώμη. Εάν κάποια Ρωμαία δέσποινα πλάγιαζε με τον δούλο της, βιαίως ή όχι, δεν παρεπέμπετο «επί μοιχεία», ούτε παραπέμπετο ο δούλος σε δική για βιασμό επειδή ο δούλος δεν εθεωρείτο άνθρωπος, αλλά «RES», δηλαδή ΠΡΑΓΜΑ. Στην Ρώμη, «Οι δούλοι εθεωρούντο πράγματα. Και τους χρησιμοποιούσαν όπως ακριβώς τα ζώα.greatlie.com
Ας δούμε τώρα τι ίσχυε στη Ελλάδα και βέβαια στην Αθήνα. Ο δούλος ήταν υπό την προστασία και απολάμβανε την στοργή του εργοδότη του, ως ισότιμο μέλος της οικογενείας. Αν κάποιος δούλος είχε διαφορές με τον εργοδότη του, η πολιτεία είχε την υποχρέωση να τον μεταθέσει σε άλλον, μακριά, από τον προηγούμενο για λόγους προστασίας και ασφάλειας βεβαίως του δούλου. Οι δούλοι όπως τους παρουσιάζουν οι αδαείς, αφήνεται να εννοηθεί ότι τους εκμεταλλευόταν χωρίς να τους υπολογίζουν. Αν ήταν έτσι τότε θα τους ονόμαζαν σκλάβους, κάτι εντελώς διαφορετικό και θα είχαν την αντιμετώπιση αυτή της Ρώμης. Αμειβόταν για την εργασία τους, και ο μισθός τους ήταν ελάχιστα χαμηλότερος από αυτόν του βουλευτή. Για συγκρίνετε τον μισθό του σημερινού βουλευτή με τον μισθό του σημερινού δούλου, (χωρίς εισαγωγικά), της εργατικής τάξης… Οι εργασίες των δούλων στην αρχαιότητα ήταν: Εργάτες, σε σπίτια, σε αγρούς, υπάλληλοι σε δημόσιες υπηρεσίες, δεσμοφύλακες, λογιστές, αστυνόμοι, καθώς και παιδαγωγοί. Αυτά μπορεί να τα βρει κανείς στο βιβλίο της ιστορίας, της πρώτης Γυμνασίου. Λοιπόν; Για ποιους δούλους μιλάμε; Σύμφωνα με αυτά, οι δούλοι της αρχαίας Ελλάδος, είναι οι αντίστοιχοι σημερινοί άνθρωποι της εργατικής τάξης, οι μπειμπυ σιτερ, ακόμη και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Μόνο που οι σημερινοί ζουν μια πραγματικότητα με αβέβαιο μέλλον, και μια ζωή που οδεύει όλο και πιο κοντά στην πραγματική δουλεία. (Η συνέχεια στην παρακάτω ανάρτηση)
Ας δούμε τώρα τι ίσχυε στη Ελλάδα και βέβαια στην Αθήνα. Ο δούλος ήταν υπό την προστασία και απολάμβανε την στοργή του εργοδότη του, ως ισότιμο μέλος της οικογενείας. Αν κάποιος δούλος είχε διαφορές με τον εργοδότη του, η πολιτεία είχε την υποχρέωση να τον μεταθέσει σε άλλον, μακριά, από τον προηγούμενο για λόγους προστασίας και ασφάλειας βεβαίως του δούλου. Οι δούλοι όπως τους παρουσιάζουν οι αδαείς, αφήνεται να εννοηθεί ότι τους εκμεταλλευόταν χωρίς να τους υπολογίζουν. Αν ήταν έτσι τότε θα τους ονόμαζαν σκλάβους, κάτι εντελώς διαφορετικό και θα είχαν την αντιμετώπιση αυτή της Ρώμης. Αμειβόταν για την εργασία τους, και ο μισθός τους ήταν ελάχιστα χαμηλότερος από αυτόν του βουλευτή. Για συγκρίνετε τον μισθό του σημερινού βουλευτή με τον μισθό του σημερινού δούλου, (χωρίς εισαγωγικά), της εργατικής τάξης… Οι εργασίες των δούλων στην αρχαιότητα ήταν: Εργάτες, σε σπίτια, σε αγρούς, υπάλληλοι σε δημόσιες υπηρεσίες, δεσμοφύλακες, λογιστές, αστυνόμοι, καθώς και παιδαγωγοί. Αυτά μπορεί να τα βρει κανείς στο βιβλίο της ιστορίας, της πρώτης Γυμνασίου. Λοιπόν; Για ποιους δούλους μιλάμε; Σύμφωνα με αυτά, οι δούλοι της αρχαίας Ελλάδος, είναι οι αντίστοιχοι σημερινοί άνθρωποι της εργατικής τάξης, οι μπειμπυ σιτερ, ακόμη και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Μόνο που οι σημερινοί ζουν μια πραγματικότητα με αβέβαιο μέλλον, και μια ζωή που οδεύει όλο και πιο κοντά στην πραγματική δουλεία. (Η συνέχεια στην παρακάτω ανάρτηση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με χαρακτηρισμούς, με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο, με γλωσσοδιαστροφικά «γκρίκλις» και με ειρωνικό και αλαζονικό ύφος,
ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.