ΟΥΚ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΕΙΝ

Oι Έλληνες, δεν «έκυπτον», ούτε και όταν προσευχόταν. Είναι γνωστό ότι επικαλούντε τους επουράνιους θεούς δι’ απλής ανατάσεως των χεριών, «άρσεως», εξ ου αρα = προσευχή, αράομαι = προσεύχομαι.
«Η προσκύνησις ανθρώπου από άνθρωπο αντιμετωπίζετο και ώς μεγάλη βλακεία και αφέλεια». Γράφει ο Φιλόστρατος, στον βίο Απολλωνίου του Τυανέως Κέφ. XXVII Και φυσικά οι Έλληνες ήταν φίλοι και όχι δούλοι των Θεών τους. «Ω φίλε ΠΑΝ, και σεις άλλοι θεοί…» έλεγε ο Σωκράτης…