«Ότι παλαιός ο λόγος, Ορφικός τε γαρ και Πυθαγόρειος, ο πάλιν άγων τας ψυχάς εις το σώμα και πάλιν από του σώματος ανάγων και τούτο κύκλω πολλάκις». (Ορφικόν Απόσπασμα 29).
Η αέναος κυκλική εναλλαγή ζωής / θανάτου των επανενσαρκώσεων της ψυχής είναι «ο παλαιός λόγος» των Ορφικών, τον οποίον ενεστερνίσθησαν οι Πυθαγόρειοι και διεξοδικώς ανέλυσεν ο Πλάτων εις τους Διαλόγους του «Μένων», «Φαίδρος», «Φαίδων», «Πολιτεία» κ.ά. Εξ αυτού («του παλαιού λόγου») απορρέει η Θεωρία της Αναμνήσεως. Αύτη υπάρχει καταγεγραμμένη εις πινακίδας, που ευρέθησαν εις τάφους, προφανώς μεμυημένων, εις την Πετηλίαν της Κάτω Ιταλίας, εξ τον αριθμόν, και μία εις τας Ελευθέρνας της Κρήτης.
Το κείμενον της πινακίδας της Πετηλίας είναι το εξής:
«Θα βρης μία κρήνη στα αριστερά του οίκου του Άδη δίπλα σ’ αυτήν λευκό βρίσκεται κυπαρίσσι. Σ’ αυτήν την κρήνη μην πλησίασης κοντά. Αλλά θα βρης μιάν άλλη κοντά στης Μνημοσύνης την λίμνη, πού κρύο νερό αναβρύζει και φύλακες την φυλάνε.
Πες: Της γης παιδί είμαι και του έναστρου ουρανού αλλά το γένος μου είναι βεβαίως (μόνον) ουράνιο. Αυτό το γνωρίζετε και σεις οι ίδιοι. Φλέγομαι από την δίψα μου και χάνομαι δώστε μου γρήγορα κρύο νερό που αναβρύζει από της Μνημοσύνης την λίμνη.
Και αυτοί θα σου δώσουν να πιής από την ιερή κρήνη. Και τότε μαζύ με τους άλλους ήρωες θα βασιλεύης...».
(ΟΡΦΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, Jane Helen Harrison,, aπόδ. Eλ. Παπαδοπούλου, σελ. 142). http://www.altani.gr/greek/index.html
Η αέναος κυκλική εναλλαγή ζωής / θανάτου των επανενσαρκώσεων της ψυχής είναι «ο παλαιός λόγος» των Ορφικών, τον οποίον ενεστερνίσθησαν οι Πυθαγόρειοι και διεξοδικώς ανέλυσεν ο Πλάτων εις τους Διαλόγους του «Μένων», «Φαίδρος», «Φαίδων», «Πολιτεία» κ.ά. Εξ αυτού («του παλαιού λόγου») απορρέει η Θεωρία της Αναμνήσεως. Αύτη υπάρχει καταγεγραμμένη εις πινακίδας, που ευρέθησαν εις τάφους, προφανώς μεμυημένων, εις την Πετηλίαν της Κάτω Ιταλίας, εξ τον αριθμόν, και μία εις τας Ελευθέρνας της Κρήτης.
Το κείμενον της πινακίδας της Πετηλίας είναι το εξής:
«Θα βρης μία κρήνη στα αριστερά του οίκου του Άδη δίπλα σ’ αυτήν λευκό βρίσκεται κυπαρίσσι. Σ’ αυτήν την κρήνη μην πλησίασης κοντά. Αλλά θα βρης μιάν άλλη κοντά στης Μνημοσύνης την λίμνη, πού κρύο νερό αναβρύζει και φύλακες την φυλάνε.
Πες: Της γης παιδί είμαι και του έναστρου ουρανού αλλά το γένος μου είναι βεβαίως (μόνον) ουράνιο. Αυτό το γνωρίζετε και σεις οι ίδιοι. Φλέγομαι από την δίψα μου και χάνομαι δώστε μου γρήγορα κρύο νερό που αναβρύζει από της Μνημοσύνης την λίμνη.
Και αυτοί θα σου δώσουν να πιής από την ιερή κρήνη. Και τότε μαζύ με τους άλλους ήρωες θα βασιλεύης...».
(ΟΡΦΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, Jane Helen Harrison,, aπόδ. Eλ. Παπαδοπούλου, σελ. 142). http://www.altani.gr/greek/index.html
Πλούταρχος, «Προς Κολώτην» 1111f: «Άλλο πάλι θα σου πω: απ’ όλα τα θνητά κανένα δεν γεννιέται (σ.σ. δεν έχει φυσική αρχή) ούτε τελειώνει με τον επάρατο θάνατο. Υπάρχει μόνον ανάμειξη και ανταλλαγή των αναμεμειγμένων, και γέννηση είναι το όνομα που έδωσαν σε αυτό οι άνθρωποι.»
Αριστοτέλης, Μ.Ξ.Γ., 2, 975b1: «Γιατί είναι αδύνατον να γεννηθεί κάτι από αυτό που δεν υπάρχει, κι είναι ακατόρθωτο κι ανήκουστο να εκμηδενίζεται αυτό που υπάρχει, γιατί, όπου κι αν το βάλεις, εκεί θα είναι για πάντα.
Πλούταρχος, «Προς Κολώτην» 1113c: «Ανόητοι· γιατί οι σκέψεις τους μακριά δεν φτάνουν, αφού νομίζουν, ότι γεννιέται κάτι που πριν δεν υπήρχε και πως κάτι που πεθαίνει ολότελα αφανίζεται.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με χαρακτηρισμούς, με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο, με γλωσσοδιαστροφικά «γκρίκλις» και με ειρωνικό και αλαζονικό ύφος,
ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.