ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…

Ο Πλούταρχος, κάνει μία αναφορά στο έργο του «Θησεύς» (από τους «Βίους παραλλήλους»), όπου λέγει ότι κατά την εορτή των Παναθηναίων, τα οποία γιορτάζονται απ ’τα πανάρχαια χρόνια του Θησέως, μεταφερόταν ο κυανόλευκος πέπλος της Θεάς Αθηνάς στην Αθήνα. Αυτό γινόταν προς ανάμνηση του γεγονότος, κατά το οποίο η Θεά Αθηνά κατανίκησε τους Άτλαντες (Ατλαντίδα). Η Θεά Αθηνά εκφράζει την Γνώση και την Σοφία, με την ιδιότητα της απονομής της δικαιοσύνης σε αντίθεση με τους Άτλαντες που τιμωρήθηκαν για την ασέβειά τους και την αλαζονεία τους. Η υπέροχη εκείνη πολιτεία της Ατλαντίδος έφτασε στο σημείο να καταστραφεί λόγω πτώσης των κατοίκων της απ ’τους νόμους, που θέσπισε ο Θεός Ποσειδών. Από την λατρεία της Θεάς Αθηνάς, γεννήθηκαν πλήθος έργα τέχνης, εξαιρετικής ομορφιάς. Στη μακροχρόνια πορεία της η λατρεία της Θεάς πέρασε από ποικίλες φάσεις, με διάφορες ταυτίσεις… (όπως άλλωστε συνέβη με όλους τους Έλληνες Θεούς). Πολλοί Aρχαίοι Ναοί και πολλά Αρχαία χειρόγραφα καταστράφηκαν από τους μετέπειτα χριστιανούς, όπως ο Πατριάρχης Θεόφιλος, το +391 να παραδίδει στις φλόγες το Σαραπείο, τον μεγάλο ναό της Αλεξανδρείας, δίνοντας το παράδειγμα και για πολλές άλλες τέτοιες «σκοτεινές» πράξεις, με συνέπεια την καταστροφή ανεκτίμητων μνημείων του Αρχαίου πολιτισμού!
Η περίφημη επιγραφή των Τυρρηνών – Ετρούσκων στην «Χρυσή σαλαμάνδρα», όπου στη βάση της υπάρχει μια επιγραφή στα Ελληνικά που λέγει: «Τω Ζηνί Απολλόδωρος. Φεύγων μεν το κακόν ουκ αν τις νικώη, απαντών δε», δηλαδή, «Προς τον Δία, ο Απολλόδωρος. Δεν μπορεί κάποιος να νικήσει το κακό αποφεύγοντάς το, αλλά μόνον αντιμετωπίζοντάς το». Χαρακτηριστικά δε, τα λόγια του Δία όταν νίκησε τον Τυφώνα, κατά την Γιγαντομαχία, όπως μας τα μεταφέρει ο Νόννος στο έργο του (Διονυσιακά – Γιγαντομαχία): «Ωραίο μιμητή βρήκε ο γέροντας Κρόνος, Τυφώνα! Η Γη με δυσκολία εγκυμόνησε, το μεγάλο απόγονο του Ιαπετού. Όπως και να’ χει, αν και είχες ακόλαστο νού, αν και με ελπίδες απατηλές επιτέθηκες στον Όλυμπο, θα σου φτιάξω, άτυχε, κενοτάφιο και σαν ύστατο λόγο πάνω στον τύμβο του τάφου σου, ακόλαστε, θα χαράξω αυτό : ¨Αυτός εδώ είναι ο τάφος του Τυφώνα, του γιού της Γης, τον οποίο κάποτε, επειδή με πέτρες τον ουρανό χτυπούσε, κατέκαψε η ουράνια φωτιά¨».
Ύπαρξη Γιγάντων αναφέρει ο Όμηρος (Οδύσσεια, η53), όταν η Αθηνά πληροφορεί τον Οδυσσέα περί της ιστορίας των Φαιάκων στην Σχερία, λέγοντας μάλιστα πως οι γίγαντες απωλέσθησαν δύο γενεές πριν από τον Αλκίνοο. Αυτό συνδυαζόμενο με την υψηλή τεχνολογία των Φαιάκων στην Σχερία (πλοία που ταξίδευαν με αυτόματο πιλότο – αφού με την  σκέψη σου σε πήγαιναν όπου ήθελες – όπως αναφέρεται στο Αρχαίο κείμενο), δείχνει ότι πρόκειται για παράδοση του προκατακλυσμιαίου πολιτισμού. Sirius5