ΕΝΑ ΣΤΕΦΑΝΙ ΑΓΡΙΛΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

Απ’ τα ποταμίσια χείλη του Αλφειού απ’ τον ασπρογάλανο κόρφο της Αρέθουσας κι απ’ του Δία το πέτρινο μάτι, μέσ’ απ’ τα πληγωμένα μάρμαρα που φέγγει του Ίωνα και του Δωριέα η ψυχή, κι απ’ τα κιονόκρανα που δένει ο ήλιος τα κουρασμένα του άλογα, απ’ τα πλεγμένα δάχτυλα του πεύκου και της δάφνης εδώ, σε τούτη την παρθενική μήτρα της Ολυμπίας που δεν άλλαξε, δε μολεύτηκε, δε θα πεθάνει ποτέ, εδώ θα ξαναγεννηθεί το Φως.
Θα τη θεριέψει με την ανάσα της η Καλλιπάτειρα η Ελληνίδα Μάνα.
Έξω απ’ το ιερό στήθος της Άλτης έξω απ’ την Ολυμπία και την Ελλάδα σ’ όλη τη γη σ’ όλη τη θάλασσα παντού όπου υπάρχει αγάπη παντού όπου υπάρχει πόνος παντού όπου υπάρχει υποκρισία παντού όπου υπάρχει μίσος παντού όπου υπάρχει φωτιά στο χρυσάφι στη φτώχια στα μέτωπα στη ζωή στα νεκροταφεία για να φέρει το μεγάλο μήνυμα…
Ερμή, μη σε τρομάξουν οι θύελλες οι σαρκασμοί οι σκληρές μνήμες οι απειλές με τα βούκινα οι πόλεμοι που ήρθαν ή που κονταροδείχνουν, Ερμή μη σε τρομάξουν οι άνθρωποι!
Μάζεψε κάτου απ’ τη σάλπιγγά σου τους λαούς και τάισέ τους με το σταφύλι σου ρόγα τη ρόγα μέθυσέ τους με την αγάπη κι όπως θα γίνουν ξέγνοιαστοι κι ονειροπαρμένοι, όπως θα γυρίσουν πρώτη φορά όλοι μαζί να κοιτάξουν κατάματα τον ουρανό σκύψε στην καρδιά τους και πες τους. Πες τους να ξεκινήσουν όλοι για την Ολυμπία. Για την Αρετή, δίπλα στον Κάστορα ή τον Αντίπατρο τον Διαγόρα ή τον Αλκιβιάδη που θα σμίξει τον Αρχαίο κόσμο με τον τωρινό με τον αυριανό με τον αιώνιο και θα νικήσει τον Άρη άλλη μια φορά την τελευταία.
Πέρα στο ξέφωτο η Ολυμπία ξάγρυπνη μερόνυχτα πλέκει για τον καθένα τους κι από ‘να στεφάνι αγριλιά Ελληνικής ειρήνης Ειρήνης όλου του κόσμου.

vivl-pyrgou.ilei.sch.gr