ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΙΣ

Η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη, γιατί είναι τμήμα του συμπαντικού νου, και γι’ αυτό μετενσαρκώνεται πολλές φορές για δοκιμασία και βελτίωση.
Η χριστιανική θρησκεία διδάσκει την αιωνιότητα της κόλασης και του παραδείσου και οι ιερωμένοι διδάσκουν ότι μπορούν να στείλουν τμήμα του θεού, που είναι η ανθρώπινη ψυχή, στην κόλαση και δεν γνωρίζουν ότι: «Συ απόσπασμα ει του Θεού. Έχεις τι σεαυτώ μέρος εκείνου. Τι αγνοείς σου την ευγένειαν; Τι ουκ οίδας οπόθεν ελήλυθας; Ουκ οίδας τάλας, ότι τον θεόν γυμνάζεις; Θεόν περιφέρεις;» (Διατριβές Επικτήτου). Νεοελληνική απόδοση: Εσύ είσαι μέρος του θεού. Έχεις στον εαυτό σου ένα μέρος εκείνου. Γιατί αγνοείς την ευγένεια; Γιατί δεν ξέρεις από πού ήρθες; Δεν είδες, δυστυχισμένε, ότι γυμνάζεις τον θεό; Τον θεό κουβαλάς;
«Υπάρχουν όντα φωτός, όπως οι ψυχές, οι αιθερικές και οι ενεργειακές οντότητες, που ανέπτυξαν τους τρόπους της συνείδησης τους μέσω των πυκνότερων μορφών έκφρασης. Οι πυκνότερες μορφές είναι τα υλικά σώματα που επιτρέπουν σε αυτές να δοκιμάσουν μέσω των αισθήσεων τους τις ομορφιές των εξελισσόμενων πλανητών, τους οποίους επέλεξαν για την ενσάρκωσή τους.
Κατά την διάρκεια της ζωής, η μετενσαρκωμένη ψυχή συμμετέχει σε πολλές διαφορετικές εμπειρίες της ανθρώπινης ύπαρξης.
Όλες οι ψυχές είναι πνευματικά όντα του φωτός που παραμένουν δραστήρια συνδεμένες με τον δημιουργό και τον κόσμο του δημιουργού, μέσω μιας ολογραφικής συνδετικότητας.
Έχουν εξελιχθεί σαν μοναδικές αλλά διαφορετικές εκδηλώσεις του ενιαίου συμπαντικού νου. Πάρα την ενότητα των ψυχών με τον δημιουργό και τον κόσμο, προσωρινά οι ψυχές χάνουν την μνήμη της πνευματικής προέλευσής τους μέσα στους πυκνούς φυσικούς οργανισμούς που είναι ο σώμα.
Στην πραγματικότητα, οι υψηλότεροι πνευματικοί οργανισμοί των ψυχών  διατηρούν μια κοσμική συνειδητοποίηση και μια σύνδεση με την θεϊκή υπόσταση.
Κατά την διάρκεια του κύκλου των μετενσαρκώσεων του ανθρώπου, τα ενσαρκωμένα πνευματικά όντα έρχονται για φοίτηση στο «γήινο σχολείο», για να μάθουν για τις υψηλότερες ιδιότητες της ζωής και κυρίως για να βοηθήσουν τους συνταξιδιώτες συνανθρώπους τους στην πνευματική τους εξέλιξη. Κατά την διάρκεια του χρόνου αυτού παρουσιάζονται εμπόδια στην πορεία τους, που είναι, αρκετά συχνά, προϊόντα της συμπεριφοράς και των τρόπων τους. Έτσι άθελά τους σκοντάφτουν πάνω στα εμπόδια αυτά κατά την διάρκεια της ενσάρκωσής τους, και αντιλαμβάνονται τη λάθος αντίληψη που είχαν για την υλική πραγματικότητα. Αυτά τα λάθη αντίληψης στο πνευματικό μας επίπεδο μας εμποδίζουν στο να συνυπάρξουμε αρμονικά με τους συνανθρώπους μας και αυτή η λάθος αντίληψη προκαλεί συχνά ασθένειες μέσα στο φυσικό σώμα.
Οι ασθένειες αυτές μπορούν να μεταφέρονται από προηγούμενες ζωές, και δημιουργούν τις φυσικές και διανοητικές διαταραχές.
Η αναδρομή με ύπνωση βοηθά στο ξεκλείδωμα αναμνήσεων προηγούμενων ενσαρκώσεων και θεραπεύονται έτσι οι ασθένειες που προκάλεσαν οι φοβίες από προηγούμενες ενσαρκώσεις.
Κατά την παραμονή της στην Γή και τις εμπειρίες της, η ψυχή προσπαθεί να κατανοήσει τις υψηλότερες πνευματικές ιδιότητές της μέσω των ανιδιοτελών πράξεων της αγάπης, της υπηρεσίας και της φροντίδας.
Οι εξελιγμένες ψυχές μπορούν και έχουν πρόσβαση στο αρχείο προηγουμένων ενσαρκώσεων των ανθρώπων, όπως μπορούν επίσης να επισκέπτονται  και τα κοσμικά αρχεία. Η δυνατότητα αυτή τους επιτρέπει να θεραπεύουν κάθε ανθρώπινη ασθένεια» (Ρίτσαρντ Γκέρμερ «Δονητική Ιατρική»).

Πηγή: «Φώς από την Μεγάλη Πυραμίδα», του κ. Γ. Καλογεράκη, εκδόσεις Δίον.