Μαθαίνουμε - και για κάποιους αποτελεί και ιδεολόγημα - ότι «Η Ορθοδοξία είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ταυτότητας των Ελλήνων»... «Χριστιανική Εκκλησία και Ελληνικό Έθνος είναι έννοιες αλληλοσυμπληρούμενες»... Πατρίδα θρησκεία οικογένεια και κάτι παρόμοια. Αξίζει, λοιπόν, να δούμε πόσο αληθεύουν αυτά τα σλόγκαν. Και, για τούτο, ας γυρίσουμε πίσω, στην εποχή όπου ο Χριστιανισμός καθιερώθηκε ως επίσημη θρησκεία του Βυζαντινού κράτους, και θεμελιώθηκε η συνύπαρξη κοσμικής και θρησκευτικής εξουσίας.
Πλοηγός σ' αυτό το ταξίδι θα είναι ο γνωστός Έλληνας λογοτέχνης και αρθρογράφος Μάριος Πλωρίτης. Και επειδή οι αλήθειες πρέπει να λέγονται, ας ακούσουμε τι έχει να μας πει, έτσι για να προβληματιστούμε λιγάκι:
Πλοηγός σ' αυτό το ταξίδι θα είναι ο γνωστός Έλληνας λογοτέχνης και αρθρογράφος Μάριος Πλωρίτης. Και επειδή οι αλήθειες πρέπει να λέγονται, ας ακούσουμε τι έχει να μας πει, έτσι για να προβληματιστούμε λιγάκι:
Η Ιστορία (γράφει στο Bήμα των Αθηνών), αρχίζει με μια γοερή αντίφαση: Οι Βυζαντινοί ένιωθαν συνεχιστές των αρχαίων Ελλήνων, διατηρούσαν πάμπολλα έθιμά τους, μιλούσαν τη γλώσσα τους, οι λόγιοί τους μελετούσαν την αρχαία Γραμματεία, τη «συντηρούσαν» αντιγράφοντας τα κείμενά της. Απ' την άλλη, όμως, αποστρέφονταν την Ελλάδα και τους Έλληνες, επειδή τους ταύτιζαν με την επάρατη ειδωλολατρία, τον εχθρό και αλλοτινό διώκτη της χριστιανικής θρησκείας. Έτσι, έγιναν αυτοί διώκτες ανελέητοι των παλιών διωκτών τους. Και, φυσικά, πρωταρχικό ρόλο στο μίσος κατά «παντός του ελληνικού» και στον λυσσαλέο κατατρεγμό του, έπαιξε η Εκκλησία, που ήταν ο φορέας και λειτουργός της νέας θρησκείας και ο μοναδικός σχεδόν πνευματικός οδηγητής των Βυζαντινών.
Η πρώτη τους κίνηση ήταν να καταστρέψουν τους ναούς και τα αγάλματα των Ελλήνων στερώντας, έτσι, τον κόσμο από ανεπανάληπτα δημιουργήματα της αρχαίας τέχνης, για να μη μείνει ίχνος από τη «βδελυρή θρησκεία των ειδώλων».
Ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος, πρωτοστάτησε στην πυρπόληση της βιβλιοθήκης του Σεραπείου, με τους 42.000 τόμους της μοναδικής κιβωτού της αρχαίας γνώσης και λογοτεχνίας...
Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α' κατάργησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ο πολύς Ιουστινιανός έκλεισε τις φιλοσοφικές σχολές της Αθήνας...
Και να ήταν μόνο τα άψυχα; Οι πρόδρομοι των σημερινών ζηλωτών επιδόθηκαν σε φοβερούς διωγμούς και σφαγές των «εθνικών», που τις ομολογούν και οι χριστιανοί χρονικογράφοι...
Ο ελληνολάτρης αυτοκράτορας Ιουλιανός όχι μόνο συκοφαντήθηκε και αναθεματίσθηκε σαν «αποστάτης» και «παραβάτης» αλλά και δολοφονήθηκε από χριστιανό, ενώ πολεμούσε εναντίον των Περσών... (Πληροφορίες για την δολοφονία του Ιουλιανού εδώ)
Η πρώτη τους κίνηση ήταν να καταστρέψουν τους ναούς και τα αγάλματα των Ελλήνων στερώντας, έτσι, τον κόσμο από ανεπανάληπτα δημιουργήματα της αρχαίας τέχνης, για να μη μείνει ίχνος από τη «βδελυρή θρησκεία των ειδώλων».
Ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος, πρωτοστάτησε στην πυρπόληση της βιβλιοθήκης του Σεραπείου, με τους 42.000 τόμους της μοναδικής κιβωτού της αρχαίας γνώσης και λογοτεχνίας...
Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α' κατάργησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ο πολύς Ιουστινιανός έκλεισε τις φιλοσοφικές σχολές της Αθήνας...
Και να ήταν μόνο τα άψυχα; Οι πρόδρομοι των σημερινών ζηλωτών επιδόθηκαν σε φοβερούς διωγμούς και σφαγές των «εθνικών», που τις ομολογούν και οι χριστιανοί χρονικογράφοι...
Ο ελληνολάτρης αυτοκράτορας Ιουλιανός όχι μόνο συκοφαντήθηκε και αναθεματίσθηκε σαν «αποστάτης» και «παραβάτης» αλλά και δολοφονήθηκε από χριστιανό, ενώ πολεμούσε εναντίον των Περσών... (Πληροφορίες για την δολοφονία του Ιουλιανού εδώ)
Ο ανεψιός και διάδοχος του πατριάρχη Θεόφιλου, ο Κύριλλος, θεωρείται ηθικός αυτουργός της δολοφονίας της σπουδαίας νεοπλατωνικής φιλοσόφου Υπατίας...
Και η Σύνοδος της Νικαίας αναθεμάτιζε όσους «μελετούσαν διεξοδικώς τα ελληνικά μαθήματα»...
Ακόμα και το όνομα «Έλλην» πήρε νόημα υβριστικό και αποκρουστικό. Το Βυζάντιο «πολέμιον υπελάμβανε (θεωρούσε εχθρικό) το των Ελλήνων όνομα, καθ' όσον ανέκαθεν το όνομα τούτο εταυτίσθη μετά της εννοίας του ειδωλολάτρου», γράφει ο κάθε άλλο παρά «αντίχριστος», βέβαια ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος. «Ανόσιους, μυσαρούς, παμμίαρους» αποκαλούσαν τους Έλληνες οι αυτοκρατορικοί νόμοι και οι εκκλησιαστικοί πατέρες.
Ο Αθανάσιος κατακεραύνωνε τους «μιαρούς» Έλληνες... ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός στηλίτευσε την «κίβδηλον ποίησιν» των αρχαίων... και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος θεωρούσε πως Χριστιανισμός και Ελληνισμός είναι ασυμβίβαστοι, διαφωνώντας με τους νυν ελληνοχριστιανικούς κήρυκες...
«Το όνομα Έλλην κατήντησε θρησκευτικόν και ελέγετο περί μη χριστιανών και αν ακόμη ούτοι ήσαν Σαρακηνοί», λέει στην εκδοθείσα το 1933 «Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους» ο ιστορικός Αμαντος. Ακόμα και κορυφαίοι διανοητές, όπως ο πατριάρχης Φώτιος (9ος αιώνας) έγραφε πως οι Ρώσοι, προτού εκχριστιανισθούν, είχαν «ελληνικήν και άθεον δόξαν», ενώ ο «πλατωνιστής» Μιχαήλ Ψελλός (11ος αιώνας) έλεγε πως οι Κινέζοι ήταν «Έλληνες το δόγμα»!
Και όταν, το 968, απεσταλμένοι του Πάπα εγχείρισαν στον αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά γράμματα του Ποντίφικα με την προσφώνηση «αυτοκράτωρ των Ελλήνων», ο Φωκάς τους έριξε στη φυλακή!
Είναι αλήθεια πως, από τον 10ο, και περισσότερο από τον 13ο αιώνα, οι βυζαντινοί ανθρωπιστές προσπάθησαν να ξαναδώσουν στα ονόματα «Ελλάς» και «Έλληνες» την παλιά τους αίγλη, και διεκδίκησαν την πνευματική «κληρονομιά» της Αθήνας. Ωστόσο, αυτή η «αποκατάσταση» δεν εξάλειψε τον (κληρικό προπάντων) ανθελληνισμό ως το τέλος της αυτοκρατορίας.
Ο μέγας λογοθέτης (πρωθυπουργός) του Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου, Θεόδωρος Μετοχίτης (αρχές 14ου αιώνα), θεωρούσε τους Έλληνες «εχθρούς του κράτους» και ευχόταν να «εξολοθρευθούν με την βοήθειαν του Θεού», ενώ ο προοδευτικός θεολόγος Βαρλαάμ (14ος αιώνας) θα κατηγορηθεί, ανάμεσα στ' άλλα, και σαν «ελληνομανής».
Και ο Γεννάδιος Σχολάριος (ο κατοπινός πρώτος πατριάρχης της Οθωμανοκρατίας), όταν ρωτήθηκε, τρία χρόνια πριν απ' την Άλωση, αν είναι Έλλην, απάντησε με αποστροφή: «... αν με ρωτήσει κανείς τι είμαι απαντώ, Χριστιανός είμαι...»
Και ο ιστορικός Παύλος Καλλιγάς στο βιβλίο του «Μεσαιωνικός βίος του Ελληνικού Έθνους» λέγει: «Αυτούς τους διώκοντας τον Χριστιανισμόν Τούρκους, αποκαλεί η Εκκλησία "νέους Έλληνας", διότι το όνομα Έλλην ήτο τότε συνώνυμον τω αντιχρίστω... Οι περισωθέντες επίσημοι αναθεματισμοί του ελληνικού ονόματος, αποδεικνύουν ότι οι ακαταλόγιστοι εκείνοι άνθρωποι ενόσουν (έπασχαν από) αληθή ελληνοφοβίαν»....
Ο βυζαντινός ιερός πόλεμος κατά των Ελλήνων, που κράτησε έντεκα αιώνες, απόδειξε πόσο τυφλώνει ο δογματικός φανατισμός, αλλά και πόσο ανέσπερη αλκή έχει ο ελληνικός πολιτισμός, αφού κατόρθωσε να επιβιώσει ακόμα κι όταν τον μαχόταν ανένδοτα η πιο κραταιή (μαζί με τον αυτοκράτορα) δύναμη του Βυζαντίου, η ιεραρχία... Αυτά από τον Μάριο Πλωρίτη.
Και η Σύνοδος της Νικαίας αναθεμάτιζε όσους «μελετούσαν διεξοδικώς τα ελληνικά μαθήματα»...
Ακόμα και το όνομα «Έλλην» πήρε νόημα υβριστικό και αποκρουστικό. Το Βυζάντιο «πολέμιον υπελάμβανε (θεωρούσε εχθρικό) το των Ελλήνων όνομα, καθ' όσον ανέκαθεν το όνομα τούτο εταυτίσθη μετά της εννοίας του ειδωλολάτρου», γράφει ο κάθε άλλο παρά «αντίχριστος», βέβαια ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος. «Ανόσιους, μυσαρούς, παμμίαρους» αποκαλούσαν τους Έλληνες οι αυτοκρατορικοί νόμοι και οι εκκλησιαστικοί πατέρες.
Ο Αθανάσιος κατακεραύνωνε τους «μιαρούς» Έλληνες... ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός στηλίτευσε την «κίβδηλον ποίησιν» των αρχαίων... και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος θεωρούσε πως Χριστιανισμός και Ελληνισμός είναι ασυμβίβαστοι, διαφωνώντας με τους νυν ελληνοχριστιανικούς κήρυκες...
«Το όνομα Έλλην κατήντησε θρησκευτικόν και ελέγετο περί μη χριστιανών και αν ακόμη ούτοι ήσαν Σαρακηνοί», λέει στην εκδοθείσα το 1933 «Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους» ο ιστορικός Αμαντος. Ακόμα και κορυφαίοι διανοητές, όπως ο πατριάρχης Φώτιος (9ος αιώνας) έγραφε πως οι Ρώσοι, προτού εκχριστιανισθούν, είχαν «ελληνικήν και άθεον δόξαν», ενώ ο «πλατωνιστής» Μιχαήλ Ψελλός (11ος αιώνας) έλεγε πως οι Κινέζοι ήταν «Έλληνες το δόγμα»!
Και όταν, το 968, απεσταλμένοι του Πάπα εγχείρισαν στον αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά γράμματα του Ποντίφικα με την προσφώνηση «αυτοκράτωρ των Ελλήνων», ο Φωκάς τους έριξε στη φυλακή!
Είναι αλήθεια πως, από τον 10ο, και περισσότερο από τον 13ο αιώνα, οι βυζαντινοί ανθρωπιστές προσπάθησαν να ξαναδώσουν στα ονόματα «Ελλάς» και «Έλληνες» την παλιά τους αίγλη, και διεκδίκησαν την πνευματική «κληρονομιά» της Αθήνας. Ωστόσο, αυτή η «αποκατάσταση» δεν εξάλειψε τον (κληρικό προπάντων) ανθελληνισμό ως το τέλος της αυτοκρατορίας.
Ο μέγας λογοθέτης (πρωθυπουργός) του Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου, Θεόδωρος Μετοχίτης (αρχές 14ου αιώνα), θεωρούσε τους Έλληνες «εχθρούς του κράτους» και ευχόταν να «εξολοθρευθούν με την βοήθειαν του Θεού», ενώ ο προοδευτικός θεολόγος Βαρλαάμ (14ος αιώνας) θα κατηγορηθεί, ανάμεσα στ' άλλα, και σαν «ελληνομανής».
Και ο Γεννάδιος Σχολάριος (ο κατοπινός πρώτος πατριάρχης της Οθωμανοκρατίας), όταν ρωτήθηκε, τρία χρόνια πριν απ' την Άλωση, αν είναι Έλλην, απάντησε με αποστροφή: «... αν με ρωτήσει κανείς τι είμαι απαντώ, Χριστιανός είμαι...»
Και ο ιστορικός Παύλος Καλλιγάς στο βιβλίο του «Μεσαιωνικός βίος του Ελληνικού Έθνους» λέγει: «Αυτούς τους διώκοντας τον Χριστιανισμόν Τούρκους, αποκαλεί η Εκκλησία "νέους Έλληνας", διότι το όνομα Έλλην ήτο τότε συνώνυμον τω αντιχρίστω... Οι περισωθέντες επίσημοι αναθεματισμοί του ελληνικού ονόματος, αποδεικνύουν ότι οι ακαταλόγιστοι εκείνοι άνθρωποι ενόσουν (έπασχαν από) αληθή ελληνοφοβίαν»....
Ο βυζαντινός ιερός πόλεμος κατά των Ελλήνων, που κράτησε έντεκα αιώνες, απόδειξε πόσο τυφλώνει ο δογματικός φανατισμός, αλλά και πόσο ανέσπερη αλκή έχει ο ελληνικός πολιτισμός, αφού κατόρθωσε να επιβιώσει ακόμα κι όταν τον μαχόταν ανένδοτα η πιο κραταιή (μαζί με τον αυτοκράτορα) δύναμη του Βυζαντίου, η ιεραρχία... Αυτά από τον Μάριο Πλωρίτη.
Στο κείμενο αναφέρεται το παρακάτω:
ΑπάντησηΔιαγραφή«…αποστρέφονταν την Ελλάδα και τους Έλληνες, …τον εχθρό και αλλοτινό διώκτη της χριστιανικής θρησκείας. Έτσι, έγιναν αυτοί διώκτες ανελέητοι των παλιών διωκτών τους.»
Με όλον τον σεβασμό στο κείμενο και στον αρθρογράφο, αυτό δεν ευσταθεί.
Οι Έλληνες βρισκόταν υπό ρωμαϊκή κατοχή. Ουδέποτε υπήρξαν διώκτες της χριστιανικής θρησκείας.
Οι χριστιανοί υπέστησαν διώξεις από τους ρωμαίους.
Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν οι αλλοτινοί διώκτες τους.
Όταν όμως οι χριστιανοί έγιναν κρατική εξουσία προτίμησαν να εξαφανίσουν κάθε τι ελληνικό διότι απλούστατα, το σκότος δεν μπορεί να σταθεί όπου υπάρχει φως…
H ορθοδοξία δεν είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο της ταυτότητας των ελλήνων αλλά μία καταδυνάστευση των πού ασκεί με τον φανατικό δογματισμό της από τη νηπιακή ηλικία μία συνεχή πλύση τού εγκεφάλου τού ατόμου. Παρουσιάζεται ανάλογα με την περίπτωση είτε ως καθοδηγήτρια και παρηγορούσα είτε ώς τιμωρός απειλώντας και ελάχιστοι καταφέρνουν να βγούν από τα γρανάζια της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣάς ευχαριστώ πού διευκρινίσατε το γεγονός ότι οι έλληνες δεν είχαν καμμία σχέση με τούς διωγμούς. Ουδέποτε οι προγόνοι μας επέβαλαν τη λατρεία τους στούς γύρω λαούς γιατί είχαν ανώτερες ψυχές και γι΄αυτό και φθονήθησαν σε τέτοιο σημείο.
Ανδρειανή
Καλή μου φίλη Ανδρειανή έτσι είναι. Οι προγονοί μας όχι μόνο δεν επέβαλαν την λατρεία τους αλλά έδειχναν και τον σεβασμό τους στους άλλους λαούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο Δίον και στην Θεσσαλονίκη υπήρχαν ναοί της Αιγυπτιακής θεότητας Ίσιδας.
Δεν είχαν κανένα πρόβλημα να συνυπάρχουν διότι απλούστατα δεν ήταν δόγματα που δημιουργούν εχθρότητες, χαρακτηριστικό τον μονοθεϊστικών θρησκειών.
Όσο για τις διώξεις, ναι. Έγιναν διώξεις από την Ρώμη προς τους πρώτους χριστιανούς διότι ηρνούντο να υπηρετήσουν στον ρωμαϊκό στρατό.
Αυτός ήταν ο λόγος των διώξεων οι οποίες φυσικά έχουν διογκωθεί αφού η ιστορία γράφεται από τους νικητές.
Όταν όμως οι χριστιανοί έγιναν κράτος δεν ισοπέδωσαν την Ρώμη δηλαδή τους πρώην διώκτες τους και γενικά τα μνημεία της Ιταλικής χερσονήσου (τα οποία βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση), αλλά προτίμησαν να ισοπεδώσουν την Ελλάδα για τον λόγο που αναφέρω στο παραπάνω σχόλιο.
Σε ευχαριστώ για τα σχόλια.
οι διώξεις δεν εγενοντο διότι δεν υπηρετούσαν. Πόσοι άγιοι δεν ητο στρατιωτικοί; Αλλά διότι δεν θυσίαζαν στον αυτοκράτορα, δεν τον τιμούσαν ως θεό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ένα δεν αναιρεί το άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφή