ΟΝΕΙΡΟ…

«Τα όνειρα κοστίζουν ακριβά, τα πιο πολλά πάνε χαμένα…», λέει ένα παλιό τραγούδι… και ένα άλλο λέει, «μ’ ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό… μα στου δρόμου τα μισά σβήσαν τ’ άστρα τα χρυσά ξαφνικά από τον ουρανό μας…»
Ας ονειρευτούμε λίγο, αλλά προ πάντων ας απολαύσουμε αυτήν την πολύ όμορφη δημιουργία από το  κανάλι του χρήστη aristikopoulos

Και μετά το βίντεο, ας προσγειωθούμε στην γήινη, θλιβερή πραγματικότητα.

ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ, ΑΝ ΠΡΩΤΑ ΔΕΝ  ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΤΑΞΙΟΙ ΤΟΥΣ…;;;
Η βοήθεια θα έρθει στην πραγματικότητα από εμάς τους ίδιους, ΑΝ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ξαναγίνουμε αντάξια παιδιά Ολυμπίων, εφαρμόζοντας τα δικά τους υπερήφανα προστάγματα!
Οι Ολύμπιοι Έλληνες ήταν υπερήφανοι και ελεύθεροι. Δεν ήταν δούλοι κανενός, ούτε θεού ούτε ανθρώπου… Ήταν φίλοι με τους θεούς τους. Φίλε Πάνα, έλεγε ο Σωκράτης. Ο θείος Όμηρος μέχρι που έβαζε να πολεμούν οι θνητοί με τους Θεούς στα πεδία των μαχών, στα Ιερά του έπη και μάλιστα να τραυματίζουν οι πρώτοι τους δεύτερους και να ρέει ο Ιχώρ. Ο ΙΧΩΡ!!! Τέτοιους Έλληνες θέλουν οι Θεοί! Να μάχονται και να αγωνίζονται. Όχι να περιμένουν άπραγοι το «μάνα» εξ’ ουρανού (…).

«Ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε, ότι εμείς είμαστε η πραγματικότητά μας και κανείς έξω από εμάς δεν ευθύνεται ουσιαστικά για τα όσα εμείς επιτρέπουμε να διαμορφώνουν αυτή την πραγματικότητα. «Οι Θεοί θέλουν Θεούς» έγραψε κάποτε, όλος ρομαντισμό, ο Novalis, αλλά και έτσι εν τέλει ισχύει. Το να στεκόμαστε όρθιοι, «όρθιοι και όχι ορθούμενοι από τους άλλους» μάλιστα, «ίσοι και όχι ισιωμένοι», όπως θα το έλεγε και ο Μάρκος Αυρήλιος, είναι μία μεγάλη Τέχνη, στην υπηρεσία της οποίας μπορούμε να περάσουμε, δίχως νεκρό χρόνο και δίχως ίχνος θλίψεως ή πλήξεως, μία ολόκληρη ζωή. http://www.rassias.gr/1050.html»