Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ

at

8 σχόλια:

  1. Σείριος18 Μαρτίου 2013 στις 12:17 π.μ.

    Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ

    Θυμήσου το χαρταετό
    Που ρίχναμε στον ουρανό
    Κι’ανέβαινε κι’ανέβαινε
    Στα σύννεφα στ’αστέρια
    Και τρέμαν με συγκίνηση
    Τα παιδικά μας χέρια

    Όμως περάσαν οι καιροί
    Και σβήσανε τα γέλια
    Κι’αγάπες και χαρταετοί
    Εγίνανε κουρέλια

    Με το μικρό χαρταετό
    Πηγαίναμε στον ουρανό
    Κι’ανέβαινες κι’ανέβαινα
    Με την πνοή τ’αγέρα
    Απ’ τ’όνειρο ψηλότερα
    Κι’απ’τη ζωή πιο πέρα

    Στίχοι: Πυθαγόρας
    Μουσική: Γιώργος Κατσαρός
    Ερμηνεία: Θοδωρής Κατσαρής


    http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=46249

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ18 Μαρτίου 2013 στις 9:41 π.μ.

    Καλημέρα αγαπητέ Σείριε και Χρόνια Πολλά!
    Να είμαστε πάντα καλά να γιορτάζουμε τις παραδόσεις μας!
    Τα όνειρα σου να ξεπερνούν τα ύψη που φθάνει ο δικός σου Χαρταετός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλλιστώ18 Μαρτίου 2013 στις 12:29 μ.μ.

    Να είσαι καλά Σείριε,που μας θυμίζεις
    όλα τα ωραία που ζήσαμε...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος18 Μαρτίου 2013 στις 1:53 μ.μ.

    Ωραιότατο και τόσον αληθινό.
    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σείριος18 Μαρτίου 2013 στις 2:18 μ.μ.

    Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτήν την αμφίδρομη επαφή μας.

    Σε αυτούς τους καιρούς η ψυχή μας ψάχνει πάντα καταφύγιο εκεί στα μέρη και στις εποχές που πετούσαν ανέμελα οι χαρταετοί.

    Τον έφτιαχνα με μεράκι και αγάπη, με αλευρόκολλα. Όλοι ήξεραν που θα με βρουν όταν έβλεπαν τον αετό να τους χαιρετάει από τον ουρανό

    …και όταν μου κοβόταν το σχοινί έψαχνα τον χαρταετό περπατώντας στην φύση με την αγωνία μήπως έπαθε κάτι πέφτοντας.

    Και πάλι τον έστελνα ψηλά εκεί που φαινόταν μια σταλιά …σαν να ήμουν κι εγώ εκεί πάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. megistias o akarnan18 Μαρτίου 2013 στις 3:33 μ.μ.

    Χρόνια Πολλά Σείριε, να είσα καλά και να κρατάς πάντα ζωηρές αυτές τις αναμνήσεις!!...

    Διότι στο τέλος η ζωή μας μία αλυσίδα αναμνήσεων είναι και όποιος αυτήν την αλυσίδα πιό πλούσια και πολύκρικη την βίωσε, αυτός και έγινε κοινωνός της μυστηριακής ομορφιάς της!!...

    Ο χαρταετός σου, όπως και οι χαρταετοί όλων μας, ήταν μία από τις πιό όμορφες εμπειρίες,μία ιεροτελεστία, από την εκλογή του καλαμιού μέχρι την κατασκευή του, το ζύγισμά του με τον πρακτικό τριγωνισμό των αναρτήσεών του και την προσθήκη της πολύχρωμης ουράς!!..

    Και το πέταγμά του, απογείωνε την ψυχή σου, όπως και την ψυχή όλων μας, σε έναν κόσμο υψηλό και απρόσιτο, πάνω από την γήϊνη καθημερινότητα, διότι ο αετός αυτός γινόταν η ίδια μας η ψυχή, η οποία, όμορφη ακόμη και ακηλίδωτη, ποθούσε και ονειρευόταν να πετάξει στους αιθέρες, μέχρις εκεί όπου το νήμα του κουβαριού μας της επέτρεπε!!..

    Είθε οι όμορφες αυτές αναμνήσεις να μην σβήσουν ποτέ το νού σου!!

    Έρρωσο!
    ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ηπιόνη18 Μαρτίου 2013 στις 5:53 μ.μ.

    Ό,τι κρατάει η ανάμνηση μέσα στην καρδιά μας είναι το ποιο όμορφο και το ποιο αληθινό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Παντελής Βλαχάκης 1 Σεπτεμβρίου 2016 στις 7:03 π.μ.

    Έρρωσο?


    Γιατί άρρωστος είνε?


    Έρρωσο = Περαστικά σου όπως λέμε, να γίνεις καλά, να ΑΝΆΡΡΩΣΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλια με χαρακτηρισμούς, με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο, με γλωσσοδιαστροφικά «γκρίκλις» και με ειρωνικό και αλαζονικό ύφος,
ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.