Η ΠΟΝΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Όπως λέγει ο Πρόκλος, στο «Εις τον Πλάτωνος πρώτον Αλκιβιάδη, βιβλίο Β’, 210.  4 – 19», η πονηριά της ψυχής είναι διττή, σύμφωνα και με την διάκριση που έκανε ο Πλάτων στον «Σοφιστή», ως προκύπτουσα αφενός από την άγνοια του λόγου και αφετέρου από την στάση του άλογου προς το έλλογο, η τέτοιου είδους στάση είναι νόσος της ψυχής ενώ η άγνοια είναι αίσχος.

Επειδή δηλ. ο λόγος εν τη σύμπαση ψυχή (στο σύνολό της) επέχει βαθμίδα είδους, για αυτό και η κακία του λόγου είναι αίσχος της ψυχής, όπως ακριβώς η αρετή είναι κάλλος!

Πράγματι, η άγνοια δημιουργείται από την επικράτηση της αλογίας (του άλλου μέρους της ψυχής), ενώ η γνώση δια την του λόγου ηγεμονία (επικράτηση). Και το κάλλος γίνετε ορατό όταν επικρατεί ο λόγος, ενώ το αίσχος όταν ο λόγος νικιέται, όταν εκδηλώνει τις οικείες του δυσανάλογες και παράφορες, τέτοιες που να μην τείνουν στην κατάσταση του τελικού σκοπού.

Κάθε άγνοια, λοιπόν, της ψυχής, κάθε ανεπιστημοσύνη αισχρή την κάνει.

http://eleysis69.wordpress.com/