ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΒΕΒΑΙΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΝΙΓΜΕΝΟ ΣΤΟ ΨΕΜΑ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Είναι τραγικό, αλλά αιώνες πλέον μετά την περίφημη «Ελληνική Νομαρχία» (1806), τα λόγια του ανωνύμου συγγραφέως της παραμένουν επίκαιρα, περισσότερο ίσως παρά ποτέ: «δύο είναι τα αίτια, ώ ακριβοί μου Έλληνες, οπού μέχρι σήμερον μας φυλάττουσιν δεδεμένους εις τας αλύσους της τυραννίας: είναι το αμαθές ιερατείον και η απουσία των αρίστων συμπολιτών».

Οι Ρωμιοί, καλούνται λοιπόν να βγουν από τον λήθαργο και αυτισμό στον οποίο τους έχει καταδικάσει η γνωστή τυραννική πνευματική Αρχή και να αντιμετωπίσουν την αμείλικτη πραγματικότητα που απειλεί να τους εξαφανίσει σαν κονιορτό κάτω από άγριο άνεμο.

Για όσους έχουμε την απαιτούμενη διαύγεια πνεύματος, είναι πασιφανές, ότι δεν θα μπορεί για πολύ ακόμη να ακροβατεί ο Νεοέλληνας, με το ένα πόδι στη λέμβο της Βυζαντινορθοδοξίας και με το άλλο σε εκείνη της Ελληνικής Εθνικής Παραδόσεως και πολύ σύντομα θα κληθεί να επιλέξει με ποιόν θα πάει και ποιόν θα αφήσει. Θα κληθεί να διαλέξει ανάμεσα στον ανατολίτη Ρωμιό και τον ευρωπαίο (με την Αρχαία έννοια) Έλληνα. Με όποιο κόστος συναισθήματος και όποιο πολιτισμικό σοκ απαιτηθεί. Διαφορετικώς θα σβήσει μαζί με αυτό που τώρα εκπροσωπεί.

Όχι βεβαίως μαζί με τον Εθνικό Ελληνισμό, που ούτως ή άλλως έγινε αθάνατος μέσα από τις πυρές των χριστιανών και θα είναι διαθέσιμος στους αιώνες των αιώνων σε όσους αυτοβούλως στρέφονται προς αυτόν, αλλά μαζί με την μίζερη, ζηλόφθονα, εσωστρεφή και “ησυχαστική” Ρωμιοσύνη, η οποία μπορεί να επιζεί μόνον μέσα από ψέματα, ταυτολογίες και σαθρά ιδεολογήματα.

Ως Έλληνες εξ Ελλήνων, εμείς έχουμε το ανάστημα, έχουμε επίσης τις θέσεις και τις συνταγές. Μόνο που δεν είμαστε ιεραπόστολοι και μισούμε την αντίληψη, ότι πρέπει να τρέχεις συνεχώς και πιεστικώς προς τους άλλους για να σε ακούσουν. Είμαστε αυτό που είμαστε και αφήνουμε στους άλλους την αποκλειστική ευθύνη για το αν θα πεισθούν ή όχι από την βάση των προτεινομένων μας.

Ομοίως έπρατταν άλλωστε και οι Εθνικοί Θεοί μας. Η Θεά Αθηνά, απευθυνόμενη στον Αχιλλέα απλώς λέει: «έρχομαι από τον Όλυμπο, ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ άκουσέ με…»

Βλάσης Γ. Ρασσιάς

Απόσπασμα. Ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://rassias.gr/1023.html