«Το μακάριον και άφθαρτον ούτε αυτό πράγματα έχει ούτε άλλω παρέχει, ώστε ούτε οργαίς ούτε χάρισι συνέχεται· εν ασθενει γαρ παν το τοιούτον» ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ

«Το μακάριο και άφθαρτο Ον (ο θεός) ούτε το ίδιο γνωρίζει έγνοιες (προβλήματα ενοχλήσεις) ούτε σε άλλους προξενεί. Ώστε δεν επηρεάζεται ούτε από θυμούς ούτε από ευχαριστίες. Γιατί όλα αυτά είναι γνωρίσματα ενός αδύναμου όντος» (ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ)

______________

Του Αθ. Μερτζανίδη (Απόσπασμα)

Ο τρόμος της κόλασης που σκορπά σόκ και δέος, δηλητηριάζει όσους πιστεύουν στην ύπαρξη της, την ηρεμία τους με άγχος.  Το άγχος που είναι ο καταλύτης της ευτυχίας. Στον Επίκουρο έμαθα ότι δεν μπορείς να ευτυχίσεις σε τούτη τη ζωή άν ανησυχείς για την επόμενη ζωή. Δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος όταν πιστεύεις ότι θα σε κατατρέξει και θα σε τιμωρήσει κάποια θεϊκή οντότητα και η ψυχή σου θα υποφέρει αιώνια.

Η λέξη δυνάστης ψυχή είναι αυτή που εδώ και χιλιάδες χρόνια καταδυναστεύει την ανθρώπινη ύπαρξη και αποτελεί την αιχμή του δόρατος και το σπουδαιότερο εργαλείο και μέσο που χρησιμοποιούν οι δύο εξουσίες, πολιτική και θρησκευτική, για να εξουσιάζουν και να χειραγωγούν τον εκάστοτε πολίτη.

Η έννοια της άϋλης και αθάνατης ψυχής τρομοκρατεί σε τέτοιο βαθμό την ανθρώπινη ύπαρξη που του έχει εξαλείψει κάθε διάθεση και προσπάθεια να απαλλαγεί από τους πρωτόγονους παράλογους και ανυπόστατους φόβους του, και τις υπέρμετρες ελπίδες του. Μας έχουν υποβάλλει μέσω της εκπαίδευσης να δεχθούμε ότι το σπουδαιότερο πράγμα στην ζωή μας είναι να σώσουμε την ψυχή μας. Αυτό αποτελεί το ονομαζόμενο σωτηριακό μήνυμα που η απόρριψη του, ισχυρίζονται ότι θα σημαίνει μεταθανάτια αιώνια μαρτύρια.

Ο υπέρτατος λοιπόν αυτός τρόμος θολώνει τον νού και αφαιρεί κάθε σκέψη αμφισβήτησης της άυλης και αθάνατης ψυχής, καταστρέφοντας τα κριτήρια της αλήθειας.

Για αυτόν τον λόγο η θέση των εξουσιών απέναντι στην Επικούρεια φιλοσοφία από τον τέταρτο περίπου αιώνα μέχρι σήμερα είναι ότι: Με κανένα τρόπο δεν πρέπει να γίνει γνωστή η Επικούρεια φιλοσοφία στους πολίτες γιατί τότε θα δημιουργηθεί μια τρομακτική αποστροφή των ανθρώπων από την θρησκεία.

Απέναντι λοιπόν στον εξουσιαστικό κανόνα, έτσι τα βρήκαμε έτσι θα τα αφήσουμε, η Επικούρεια απόκλιση απαντά Σπαρτιάτικα : Άμες δε εσόμεθα πολώ κάρονες. Εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροι.

Τα λάθη του παρελθόντος που ταλαιπωρούν τη ζωή μας, τα απορρίπτουμε με ριζική αλλαγή της φιλοσοφίας της ζωής μας και ο άνθρωπος θα απαλλαγεί από τα δεινά του μόνο με την αντικατάσταση του φόβου, με μια φιλοσοφία ζωής που πηγάζει από τις ρίζες μας και στηρίζεται στις δυνατότητες της φύσης. Και τέτοια φιλοσοφία υπάρχει.

Αθανάσιος Μερτζανίδης- Επικούρειος – Απόσπασμα. Ολόκληρο το άρθρο στο http://greatlie.com/