ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ - ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

Τόπο σου κάνουν οι θεοί, δειλά παραμερίζουν.

Όμοια την ώρα που ψηλά κι' αργά 'ς τα ουράνια πλάτια
Μακρύνονται μ' ευλάβεια και χάνονται ταστέρια.
Τόπο σου κάνουν οι θεοί, σκιαχτά παραμερίζουν,
Γιατί ξανοίγουν πως κρυφά, σφιχτά μια λάμψι δένει
Την εμορφιά της γης αυτής με τη δική σου χάρι.
Απάνου 'ς την Ακρόπολι το ξαγναντεύουν όλοι
Έξαφν' απάντεχα τρανό και φωτερό περίσσια
Το μυστικό το σύννεφο που κρύβει και δεν κρύβει
'Σ' το διαμαντένιο δίχτυ του τη θεϊκή θωριά σου.
Κι' απ' τον μεγάλο βασιλιά κι' ως το στερνό το δούλο
Αθέλητα μαζώνονται και κατά 'κείνο τρέχουν.
Μια δύναμις ανίκητη τα πόδια τους φτερώνει.

poseidonios o rodios

_________________________________

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑΝ ΥΠΟ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ ΕΒΡΑΒΕΥΘΗ ΕΝ ΤΩ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΩ ΠΟΙΗΤΙΚΩ ΑΓΩΝΙ ΤΩ ΤΕΛΕΣΘΕΝΤΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ Δ' ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ

Ω μεγίστης Παλλάδος καλούμεναι
Πασών Αθήναι τιμιωτάτη πόλις!
ΣΟΦΟΚΛΗΣ

ΑΘΗΝΗΣΙ
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ
1889
ΑΦΙΕΡΩΣΙΣ
Μαρία Κ. Παλαμά

ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Ο ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ, ΕΔΩ: http://www.gutenberg.org/files/42516/42516-h/42516-h.htm