ΤΟ ΙΕΡΟ ΣΟΥΝΙΟ

Την όγδοη μέρα της δημιουργίας οι Έλληνες έπλασαν τους θεούς. Τον Απόλλωνα, την Αθηνά, την Αφροδίτη, την Αρμονία, τη Γνώση, τον Έρωτα, συμπληρώνοντας έτσι την ομορφιά του κόσμου.

Ήταν μια ευτυχισμένη στιγμή για την ανθρωπότητα που κράτησε αιώνες. Η λάμψη της ακόμα δεν λέει να σβήσει στους Δελφούς, την Ολυμπία, την Αττική, όπου η Ελλάδα συναντήθηκε με την ψυχή της.

Σ' αυτήν την ευτυχισμένη στιγμή ανήκει και ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Φως και μάρμαρο, η δίπτυχη αφίσα του ελληνικού τοπίου, σε μια αποθεωτική έκφραση που το ηλιόγερμα παίρνει διαστάσεις εκρηκτικού μεγαλείου.

Η επίσκεψη εδώ μοιάζει σαν βάφτιση. Έρχεσαι ανώνυμος προσκυνητής και φεύγεις έχοντας κατακτήσει το όνομα της τελειότητας.

Όμως, το Σούνιο δεν ήταν μόνο τόπος θεϊκής λατρείας. Το ακρωτήριο είχε για τους Αθηναίους στρατηγική σημασία. Αποτελούσε γέφυρα προς την Ασία και τόπο ανεφοδιασμού των πλοίων που ταξίδευαν προς τα Στενά και τον Εύξεινο.

Ο ναός του Ποσειδώνα είναι χτισμένος στο ψηλότερο σημείο του περιβόλου, έτσι ώστε να φαίνεται πέρα μακριά στη θάλασσα. Παρηγοριά για τους ναυτικούς που τον αντίκριζαν ύστερα από πολύμηνο ταξίδι στα ξένα πέλαγα.

Ένα λάθος του Παυσανία παραλίγο να στοιχίσει στον Ποσειδώνα την ιδιοκτησία του ναού και να τον φέρει για μία ακόμα φορά αντιμέτωπο με την ανιψιά του την Αθηνά.

Η αλήθεια είναι πως το Σούνιο λάτρευε ιδιαίτερα τη θεά της σοφίας. Προς τιμήν της μάλιστα ο δήμος Σουνίων είχε καθιερώσει τα Μικρά Παναθήναια που περιλάμβαναν ανάμεσα στα άλλα και ναυτικούς αγώνες.

Οι αρχαιολόγοι ανέλαβαν να αποκαταστήσουν τα πράγματα και ο Ποσειδώνας κράτησε τη θέση που διατηρεί ακόμα και σήμερα στο Σούνιο.

Τελικά, υπήρξε ένας τυχερός θεός. Λατρεύτηκε από την ανθρωπότητα.

Είναι φυσικό το δειλινό να χάνουν το μυαλό τους οι ποιητές στο Σούνιο...

http://www.egriechen.info/2014/08/eiliniki-thisavri-to-iero-sounio.html#sthash.8saBySjq.dpuf