«…ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά» - Kαβάφης

Τελειωμένα

Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,
με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,
λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε
για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο
τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.
Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο·
ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα
(ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).
Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,
εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,
κι ανέτοιμους — πού πια καιρός — μας συνεπαίρνει.

Kαβάφης. (Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Μη φοβάσαι, μην κλαις πού θα πάει, να λες και θα μας χαμογελάσει.
Μη φοβάσαι, μην κλαις κι από πίκρες πολλές όλοι έχουμε χορτάσει,
μα το παλεύουμε γιατί πιστεύουμε πως είναι μπόρα και θα περάσει.

Mpouzouksis19-88 ♪♫♪Έ♫♫♪Κ♪♪♫Ι♫

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ – ΕΝ ΑΝΘΟΣ (ποίημα)

Και στην Ακρόπολη, στο βράχο τον Ιερό εν άνθος φύτρωσε μονάχο χλωρό χλωρό.

– Εγώ είμαι τάνθος το παρθένο και το κρυφό από τον κόσμο μακρυσμένο το φως ρουφώ.
Κι ανθώ και χαίρομαι τα κάλλη που έχ’ η ζωή μακριά απ’ τα πλήθη κι απ’ τη ζάλη κι απ’ τη βοή.
Και κοίτα! καθεμιά Καρυάτις γλυκά γλυκά θαρρώ με βλέπει στα όνειρά της τα μυστικά.
Εδώ στη δόξα των αιώνων, στο φως του νου, που στέκεις η Ομορφιά σε θρόνον, άστρο ουρανού, εδώ στην έρμη αθανασία, είμαι η καρδιά, η νιοτ’ η αγάπη κ’ η θυσία, και η μυρουδιά κάποιας παράδεισος, μαζί σου με δένει τι; τι άλλο ακόμα;

– Είμαι η ψυχή σου, Ποιητή!

ΕΝΑ_ΑΝΘΟΣ Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ (απόσπασμα)