ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ, ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Όλοι μας έχουμε βρεθεί σε ένα χρονικό σημείο της ζωής μας, που χρειάζεται να επιλέξουμε ή να πάρουμε κάποια απόφαση για ένα θέμα που μας απασχολεί. Συνήθως ψάχνουμε την απάντηση έξω από εμάς…
Η απάντηση όμως βρίσκεται μέσα στην καρδιά μας. Εκεί υπάρχει μια εσωτερική φωνή που μας λέει τι να κάνουμε και ποιο είναι το καλύτερο για εμάς, γιατί κανείς άλλος δεν ξέρει κάτι παραπάνω από τον ίδιο μας τον εαυτό.

Το ζητούμενο όμως είναι ο λόγος που αυτή η φωνή δεν ακούγεται, ενώ υπάρχει σε όλους και δίνει τις κατάλληλες λύσεις. Σε αυτή τη φωνή δεν βρίσκεται πάντα η λογική του νου, ούτε βασίζεται σε πεποιθήσεις άλλων ή της κοινωνίας γενικότερα που κατά τη διάρκεια της ζωής, εμφυτεύει πρότυπα και καταγραφές οι οποίες όμως στηρίζονται στη χειραγώγηση της προσωπικής δύναμης του καθενός, αλλά και στη στέρηση της ελευθερίας των σκέψεων και των πράξεών του.
Βέβαια κανείς δεν μπορεί να πάρει τη δύναμή μας εάν πρώτα εμείς δεν του έχουμε επιτρέψει να το κάνει και αυτό συμβαίνει όταν δεν αναλαμβάνει ο καθένας μας την ευθύνη των επιλογών, των πράξεων και των αποτελεσμάτων που φέρνουν. Κάθε φορά που θεωρούμε πως κάποιος άλλος φταίει για την οποιαδήποτε υπάρχουσα κατάσταση που ζούμε, τότε απευθείας του δίνουμε και ένα μέρος από τη δύναμή μας. Ας το σκεφτούμε λίγο αυτό όχι επιφανειακά αλλά βαθύτερα και με περισσότερη επίγνωση των καταστάσεων που διαδραματίζονται γύρω μας!

Είμαστε πραγματικά θύματα ή κυρίαρχοι της ζωής μας;
Έχετε σκεφτεί πως πίσω από μια δυσκολία ίσως να κρύβεται ένα δώρο και μια επιπλέων ευκαιρία εξέλιξης;
Κανείς δεν ήρθε στη γη για να βιώσει μόνο πόνο, φόβο, ανασφάλεια και θυμό στην καθημερινότητά του. Ήρθε για να ζήσει τη ζωή του σαν ένα ταξίδι ευκαιριών και επιλογών, να βιώσει την αγάπη και από τα μαθήματά του να εξελιχθεί, να αναπτύξει, να ξεδιπλώσει έναν όμορφο εαυτό που είναι ικανός και έχει τη δύναμη να δημιουργήσει τα πάντα. Και αυτό μια επιλογή είναι όπως και το κάθε τι.
Άρα από ποιον ορίζεται τι θα ζήσει;
Σε μεγάλο βαθμό όμως παίζει ρόλο ο τρόπος που κάποιος αντιλαμβάνεται και αξιοποιεί τα μαθήματά του.

Με την αντίληψη του «εγώ» ή την αντίληψη της καρδιάς;
Και γιατί να είναι απαραίτητο να περάσει από έναν μεγάλο πόνο ψυχικό ή σωματικό ώστε να αλλάξει την οπτική της ζωής του και να εκτιμήσει όλα όσα πριν δεν αναγνώριζε;
Ενώ απλά χρειάζεται να εκτιμήσει τη ζωή του και να προσφέρει στον εαυτό του την αγάπη και τη φροντίδα που του αξίζει. Δεν είναι απαραίτητο να ζήσει ένα δράμα για να καταλήξει στο πιο αυτονόητο, το να αγαπήσει τον εαυτό του και να αξιοποιήσει με χαρά το δώρο της ζωής του, αφού μόνο αυτό κρατά στα χέρια του και επί της ουσίας τίποτε άλλο υλικό δεν φέρνει ερχόμενος στη γη αλλά και τίποτα δεν παίρνει φεύγοντας.

Άρα γιατί δεν αναζητά εξ αρχής τρόπους που ακολουθώντας την καρδιά του θα θεραπεύει την ψυχή και το σώμα του;

Κάθε επιλογή μέσα στην καθημερινότητα που δε βασίζεται στα θέλω της καρδιάς δημιουργεί μια εσωτερική θλίψη και μια ψυχική συμπίεση που οδηγεί σε μια ανισόρροπη πραγματικότητα ζωής. Τα πάντα ξεκινούν από εκεί!
Η δύναμη της σκέψης δημιουργεί το μέλλον μας, οπότε ας παρατηρήσουμε τι σκεφτόμαστε, ας ακούσουμε τι λέμε, επειδή αυτό θα συναντήσουμε. Γι’ αυτό κάθε τι που φοβάμαστε, συνεχώς το βρίσκουμε και μπροστά μας.

Πότε ύψωσες για τελευταία φορά το βλέμμα σου στον ουρανό και είπες ευχαριστώ για τη ζωή, για την ίδια σου την ύπαρξη; Για τον αέρα που αναπνέεις, για την τροφή και το νερό που σου δίνεται απλόχερα από τη μάνα γή;
Για τους ανθρώπους γύρω σου και για την αγκαλιά που σου προσφέρουν όταν τη χρειάζεσαι; Πότε κοίταξες στα μάτια ένα αγαπημένο σου πρόσωπο και του είπες: «σ’ αγαπώ»;

Παν. Τζιτζίκου
Panagiotatzitzikou

http://pointfromview.blogspot.gr