ΟΙ ΑΣΒΕΣΤΕΣ ΛΥΧΝΙΕΣ

Ποιο μυστικό κρύβεται πίσω από τις περίφημες «άσβεστες λυχνίες», που διατηρούσαν τη φλόγα ακόμα και για αιώνες χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση;

Η φλόγα διατηρείται άσβεστη μόνο όταν υπάρχουν συγκεκριμένα εύφλεκτα υλικά ή κάποιος οξειδωτικός παράγοντας και όλα αυτά στη σωστή αναλογία. Η απουσία ενός ή περισσoτέρων από αυτά τα στοιχεία θα έσβηνε τη φλόγα.
Ωστόσο, υπάρχουν αναφορές πως υπήρχαν λυχνίες στην Αρχαιότητα, των οποίων η φλόγα διατηρούνταν άσβεστη για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση.
Αυτό το φαινόμενο που παραμένει επιστημονικά ανεξήγητο, προκαλεί το ενδιαφέρον των ερευνητών που προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις. Τι ήταν αυτές οι λυχνίες;
Υπάρχουν καταγραφές για «άσβεστες λυχνίες» από Αρχαίους συγγραφείς σε διάφορες περιοχές και διαφορετικές χρονικές περιόδους.
Ο Πλούταρχος στο «Περί των Εκλελοιπότων Χρηστηρίων» κάνει αναφορά σε μια λυχνία που έκαιγε πάνω από την είσοδο του ναού του Άμωνα στην Αίγυπτο.
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, οι ιερείς του ναού ισχυρίζονταν ότι η φλόγα της λυχνίας έμενε άσβεστη ακόμα και στη βροχή και τον άνεμο.

Παρόμοιες αναφορές συναντούμε στους ναούς του Κάρνειου Απόλλωνα στην Κυρήνη που υπήρξε ελληνική αποικία στην Βόρεια Αφρική και σε έναν ναό στην Αρμενία.

Ο ναός του Απόλλωνα στην Κυρήνη που είχε μία τέτοια «άσβεστη» λυχνία... 

Ένας άλλος κλασικός συγγραφέας, ο Παυσανίας, αναφέρεται σε μία χρυσή λυχνία στον ναό της Πολιάδος Αθηνάς, στην Αθήνα. Αυτή η λυχνία που είχε κατασκευαστεί από τον λόγιο Καλλίμαχο, λέγεται πως μπορούσε να διατηρήσει τη φλόγα άσβεστη για έναν ολόκληρο χρόνο χωρίς να χρειάζεται να συμπληρωθεί η καύσιμη ύλη ή να αλλάξουν το φιτίλι.
Λέγεται επίσης ότι ο Νουμάς Πομπίλιος, ο θρυλικός βασιλιάς της Ρώμης και δεύτερος κατά σειρά μετά τον Ρωμύλο, είχε την «ικανότητα»  να επικοινωνεί απευθείας με τους θεούς και ότι είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια φλόγα που έκαιγε αιώνια σε έναν ναό αφιερωμένο σε κάποια πνευματική οντότητα. Κάποιοι μάλιστα ισχυρίστηκαν ότι ο Νουμάς είχε γνώσεις περί ηλεκτρισμού και ότι ο διάδοχος του σκοτώθηκε στην προσπάθεια του να τραβήξει ηλεκτρικό ρεύμα από αστραπή…

Άσβεστες λυχνίες περιγράφονται και κατά τον Μεσαίωνα. Λέγεται ότι κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ιουστινιανού, βρέθηκε μια τέτοια λυχνία από στρατιώτες στην Έδεσσα ή την Αντιόχεια. Σύμφωνα με την ιστορία, η λυχνία βρέθηκε μέσα σε μία εσοχή στις πύλες της πόλης και οι επιγραφές λένε ότι έκαιγε για πάνω από 500 χρόνια.

Ο Παυσανίας έγραψε για μία χρυσή λυχνία στο ναό της Αθηνάς. 

Το Ερεχθείο όπου μπροστά του έκαιγε η περίφημη «άσβεστος λυχνία» και το Πανδρόσειο 

που ήταν αφιερωμένο στην λατρεία της Πανδρόσου, κόρης του Κέκροπα στην Ακρόπολη. 

Άραγε οι Αρχαίοι γνώριζαν κάποιο μυστικό και μπορούσαν να διατηρούν μια φλόγα άσβεστη, αλλά αυτό το μυστικό χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου;

Έγιναν πολλές προσπάθειες να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο με μεταφυσικές ερμηνείες. Βέβαια δεν έλειψαν ακραίες απόψεις που μίλησαν για  έργο του Σατανά ή άγνωστων θεών, ενώ οι πιο ρεαλιστές το απέδωσαν στην ευφυία των ανθρώπων.
Ο Άγιος Αυγουστίνος κάνει επίσης αναφορά σε μια άσβεστη λυχνία σε έναν αιγυπτιακό ναό αφιερωμένο στην Αφροδίτη, αλλά προσθέτει ότι το θεωρούσε έργο του Σατανά (σ.σ. …..).

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr