ΤΑ ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΣΕΡΒΙΤΣΙΑ ΠΟΥ ΚΟΣΤΙΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΗ ΣΠΑΡΤΗ. ΠΩΣ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΕΓΕΣΤΑΣ ΣΤΗ ΣΙΚΕΛΙΑ ΤΟΥΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΒΟΥΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ.

Η πόλη Εγέστα στη Σικελία είχε διαμάχη με τους γείτονες της που είχαν τη βοήθεια των ισχυρών Συρακουσών. Οι κάτοικοι της Εγέστας αποφάσισαν να ζητήσουν στρατιωτική βοήθεια από τους Αθηναίους. Η εκκλησία του δήμου στην Αθήνα ήταν σκεπτική, αλλά επειδή οι Συρακούσιοι ήταν πιστοί σύμμαχοι της Σπάρτης αποφάσισαν, λαμβάνοντας υπόψη τα μελλοντικά στρατιωτικά έξοδα, να ερευνήσουν πόσο πλούσια ήταν πραγματικά η Εγέστα.

Έστειλαν λοιπόν μια διερευνητική αποστολή στη Σικελία. Όταν οι απεσταλμένοι έφτασαν στην Εγέστα, τους πήγαιναν από δείπνο σε δείπνο σε ολόκληρη την πόλη. Σαστισμένοι διαπίστωσαν ότι όλα τα σπίτια ήταν γεμάτα με πανάκριβα ασημένια σερβίτσια.

Στην πραγματικότητα όμως κάθε βράδυ ήταν τα ίδια ποτήρια και πιάτα που πήγαιναν μυστικά από σπίτι σε σπίτι....

Οι απεσταλμένοι πείστηκαν για τις δυνατότητες του σχεδίου και επέστρεψαν στην Αθήνα. Εκεί δέχθηκαν με ενθουσιασμό την αναφορά τους και τον επόμενο χρόνο, το -415 έστειλαν έναν ισχυρό στόλο στη Σικελία.

Με την άφιξη του αθηναϊκού στρατού στη Σικελία οι τρεις στρατηγοί, ο Νικίας, ο Λάμαχος κι ο Αλκιβιάδης (που ακόμη δεν είχε ανακληθεί), βρέθηκαν μπροστά στην αποθαρρυντική πραγματικότητα της ολοκληρωτικής διάψευσης σχετικά με τα χρήματα που είχαν υποσχεθεί οι Εγεσταίοι. Τα νέα που έφτασαν στο στρατόπεδο των Αθηναίων (στο Ρήγιο) από τα τρία πλοία που είχαν σταλεί στην Έγεστα ήταν ξεκάθαρα. Η οικονομική ενίσχυση ήταν τριάντα τάλαντα όλη κι όλη, ποσό όχι ασήμαντο, αλλά μηδαμινό.

Οι Εγεσταίοι, προκειμένου να διευθετήσουν τις τοπικές τους διαφορές με το Σελινούντα εξαπάτησαν τους Αθηναίους πρέσβεις παρουσιάζοντας τα αναθήματα του ναού της Αφροδίτης, που ήταν από ασήμι, πολύ μεγαλύτερης αξίας απ’ ότι πραγματικά ήταν και γυροφέρνοντας τα ίδια ακριβά σκεύη από σπίτι σε σπίτι, όπου ιδιώτες παρείχαν γεύματα στους πρέσβεις, δίνοντας την εντύπωση της απίστευτης χλιδής.

Τώρα που η εκστρατεία είχε γίνει και που οι αθηναϊκές δυνάμεις βρίσκονταν ήδη στη Σικελία, δεν υπήρχε κανένας λόγος να συνεχιστεί η απάτη. Όλοι βρέθηκαν προ εκπλήξεως, εκτός από το Νικία που, εξ’ αρχής, θεωρούσε πολύ επίφοβες τις υποσχέσεις των Εγεσταίων. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι Ρηγίνοι, που θεωρούνταν ότι προφανώς θα συμβάλουν στην εκστρατεία, λόγω της κοινής καταγωγής με τους Λεοντίνους και της φιλίας με τους Αθηναίους, αρνήθηκαν οποιαδήποτε εμπλοκή.

Όπως ήταν φυσικό οι στρατιώτες άρχισαν να δυσφορούν ανοιχτά. Κατηγορούσαν τους πρέσβεις που είχαν εξαπατηθεί και θεωρούσαν ότι είχαν παρασυρθεί μάταια. Τα πράγματα στη Σικελία, απ’ την αρχή, ήταν προβληματικά για τους Αθηναίους.

Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, μια απλή απάτη κατά τη διάρκεια του πολύχρονου Πελοποννησιακού Πολέμου (-431 έως -404) οδήγησε την Αθήνα στο τέλος της.

Ήταν ένα φοβερό πλήγμα για την Αθήνα στη μάχη της εναντίον της Σπάρτης και, παρά το πέρασμα του χρόνου, δεν κατάφερε ποτέ να το ξεπεράσει. 

ΠΗΓΗ: Τα ρεκόρ της αρχαιότητας, Allan Klynne & CeciliaKlynne, εκδόσεις Κλειδάριθμος

http://eranistis.net/wordpress ,  http://www.mixanitouxronou.gr/ , De Wa