ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΔΥΟ ΟΜΑΔΩΝ ΦΙΛΑΘΛΩΝ, ΠΡΟΕΚΥΨΑΝ ΔΥΟ ΙΣΧΥΡΕΣ ΚΑΙ ΑΣΥΜΦΙΛΙΩΤΕΣ ΦΑΤΡΙΕΣ - ΟΙ ΦΑΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

Η παρακάτω ερμηνεία τις ιδιόρρυθμης φύσης και της ολέθριας δράσης των Πράσινων και των Βένετων, που προήλθαν, όπως φαίνεται, από τα τέσσερα κόμματα του ρωμαϊκού τσίρκου, είναι από το βιβλίο του Gibbon, Ιστορία της παρακμής και της πτώσεως της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, έκδοση Bury, IV, 220 κ.ε

«'Η Κωνσταντινούπολη υιοθέτησε τις ανοησίες, αλλά όχι και τις αρετές, της αρχαίας Ρώμης· οι ίδιες φατρίες που είχαν συνταράξει το τσίρκο μαίνονταν με διπλάσια λύσσα στον ιππόδρομο. Επί της βασιλείας του Αναστασίου, η λαϊκή αυτή φρενίτιδα φλογιζόταν από θρησκευτικό ζήλο· οι Πράσινοι είχαν κρύψει, με επίβουλο σκοπό, πέτρες και μαχαίρια κάτω από τα φρούτα που είχαν στα καλάθια κι έσφαξαν σε μια επίσημη γιορτή τρεις χιλιάδες Βένετους αντιπάλους τους.

Από την πρωτεύουσα η επιδημία αυτή μεταδόθηκε στις επαρχίες και στις πόλεις της 'Ανατολής και, από τη διαφορά μεταξύ των χρωμάτων δύο ομάδων φιλάθλων, προέκυψαν δύο ισχυρές και ασυμφιλίωτες φατρίες που κλόνισαν από τα θεμέλια την ανίσχυρη κυβέρνηση. Οι λαϊκές διαμάχες που πήγαζαν από τα σοβαρότερα συμφέροντα η από τα πιο σεβαστά αιτήματα σπάνια μπορούσαν να συγκριθούν σε πείσμα με αυτήν τη γελοία διαφωνία που ενέσκηψε μέσα στη γαλήνη των οικογενειών, χώρισε φίλους κι αδελφούς κι έβαλε τις γυναίκες στον πειρασμό - μολονότι οι ίδιες σπάνια εμφανίζονταν στο τσίρκο - να υιοθετούν τις προτιμήσεις των εραστών τους ή να εναντιώνονται στις επιθυμίες των συζύγων τους.

Κάθε νόμος, ανθρώπινος ή θείος, καταπατήθηκε και, προκειμένου για την επιτυχία του κόμματος, οι τυφλωμένοι οπαδοί του αδιαφορούσαν για κάθε ατομική καταστροφή, για κάθε κοινή συμφορά.

Η αυθαιρεσία, χωρίς την ελευθερία της δημοκρατίας, ξαναζούσε στην Αντιόχεια και στην Κωνσταντινούπολη, και η υποστήριξη μιας φατρίας κατάντησε απαραίτητη σε κάθε υποψήφιο για πολιτικό η εκκλησιαστικό αξίωμα. Μια μυστική προσκόλληση στην οικογένεια  στην αίρεση του Αναστασίου αποδιδόταν στους Πράσινους· οι Βένετοι ήταν φανατικά αφοσιωμένοι στην υπόθεση της ορθοδοξίας και στον Ιουστινιανό και ὁ ευγνώμων πάτρωνας τους προστάτευε πάνω από πέντε χρόνια τις ατασθαλίες μιας φατρίας, της οποίας οι κατά καιρούς οχλοκρατικές εκδηλώσεις κατατρόμαζαν το Παλάτι, τη Σύγκλητο και τις πρωτεύουσες της Ανατολής.»