Ο ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ & H ΙΘΑΚH ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ

Ο Πάτροκλος, ο γιος του Μενοίτιου, ήταν ο καλύτερος φίλος του Αχιλλέα. Όταν ήταν ακόμη μικρό παιδί και ζούσε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τον Οπούντα της Λοκρίδας, σκότωσε πάνω στο παιχνίδι ένα συνομήλικό του αρχοντόπουλο, τον Κλεισώνυμο, το γιο του Αμφιδάμαντα. Αν και ήταν ανήλικος, ο Πάτροκλος έπρεπε να φύγει από τον τόπο του, γιατί τον βάραινε το αίμα του νεκρού. Έτσι ο πατέρας του τον έφερε στον Πηλέα, που τον ανάθρεψε μαζί με τον Αχιλλέα σαν δικό του παιδί. Όταν ο Μενοίτιος αποχαιρετούσε το γιο του, τον προέτρεψε να προσέχει και να συμβουλεύει το φίλο του, και ας ήταν η δική του καταγωγή πιο ταπεινή.

Τρεις φορές θα ορμήσει ο Πάτροκλος στις εχθρικές γραμμές σκοτώνοντας κάθε φορά εννιά Τρώες. Κι ενώ ετοιμαζόταν να ορμήσει και τέταρτη, τον χτύπησε ο Απόλλωνας στην πλάτη με την παλάμη και του διέλυσε την πανοπλία. Καθώς ήταν ζαλισμένος από το θεϊκό χτύπημα, τον πέτυχε με το κοντάρι ανάμεσα στους ώμους ο Εύφορβος, ο γιος του Πάνθοου, που δεν τόλμησε ωστόσο να τον πλησιάσει. Τον αποτελείωσε ο Έκτορας και του πήρε την πανοπλία.

Ακολουθεί άγρια μάχη για τη διάσωση του πτώματος, που τελικά επιτυγχάνεται με τη συμμετοχή πολλών ηρώων.

Τα αθάνατα άλογα του Αχιλλέα έμειναν ακίνητα στην αρχή, μόλις είδαν τον Πάτροκλο να σκοτώνεται, στη συνέχεια κατέβασαν τα κεφάλια τους κι άρχισαν να χύνουν μαύρο δάκρυ. Ούτε ο Αυτομέδοντας, ο άλλος ακόλουθος του Αχιλλέα, δεν μπόρεσε να τα κουνήσει από τη θέση τους.

Ο νεκρός Πάτροκλος μεταφέρθηκε στη σκηνή του Αχιλλέα, όπου τον έπλυναν, τον νεκροστόλισαν μέσα σε απαρηγόρητους θρήνους του Αχιλλέα και των συντρόφων του. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί ο θρήνος της Βρισηίδας που δεν μπορεί να ξεχάσει πόσο ευγενικά της φέρθηκε ο Πάτροκλος, όταν είχε πρωτοέρθει στη σκηνή του Αχιλλέα ως παλλακίδα.

Μετά από τρεις ημέρες έγινε η καύση του νεκρού και στη συνέχεια επιτύμβιοι αγώνες προς τιμή του.

=================

Τιμή, αξίζει σ’ εκείνους που καθορίζουν στόχους και τους πραγματώνουν. Εκείνοι που έχουν υψηλούς στόχους, υψηλά ιδανικά στη ζωή τους είναι λίγοι.

Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που δεν αγωνίζονται για τον εαυτό τους αλλά για ένα υψηλό ιδανικό που βρίσκεται πάνω από τους ίδιους. Είναι πιστοί φύλακες της αλήθειας, αυστηροί κριτές του εαυτού τους, αλλά με κατανόηση γι’ αυτούς που λένε ψέματα. Αυτοί οι άνθρωποι σήμερα είναι πολύ λίγοι. Είναι πολύ λίγοι αυτοί που προσφέρουν τη ζωή τους για την υπεράσπιση μιας υψηλής ιδέας.

Η εποχή μας δεν προβάλλει αυτά τα πρότυπα, τα οποία ίσως να θεωρούνται ξεπερασμένα. Αλλά ο Οδυσσέας ή ο Λεωνίδας μπορεί να βρίσκεται μέσα σε καθένα από εμάς. Ο καθένας έχει να κάνει το δικό του ταξίδι, έχει τη δική του πορεία, το δικό του στόχο για να κατακτήσει, τη δική του Ιθάκη, αλλά και όλοι μαζί έχουμε χρέος ως άνθρωποι να διαφυλάξουμε κάποιες αξίες στη ζωή μας, να φυλάξουμε τις Θερμοπύλες, για να μπορούμε να ζούμε πραγματικά και όχι να επιβιώνουμε, για να μπορούμε να αφήσουμε ένα κόσμο καλύτερο απ’ αυτόν που βρήκαμε. Η πορεία του κόσμου είναι υπόθεση όλων μας.

Poetry and Dreams   http://odysseus.culture.gr/ http://www.nea-acropoli-athens.gr