ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ - Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΩΜΟΥ, από ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ

Μώμος: Συ, που έκανες το θάμα των πέντε ψωμιών, δεν έδινες στους πεινασμένους τη χάρη να κάνουνε κι αυτοί το ίδιο θάμα;
Έτσι θα καταργούσες την Πείνα. Και μαζί της θ’ αφανιζόντανε κι η Άγνοια κι η Κάκητα. Και τότες δε θα ύπαρχε ανάγκη σωτηρίας μετά θάνατον…
Μα όσα ψωμιά και να φκιάνανε, είτε πέντε χιλιάδες είτε κι ένα μοναχό, πάλι θα πεινούσανε.
Θαν τους τα παίρναν όλα οι Δυνατοί.

Οι Φαρισαίοι κι οι παπάδες όλου του κόσμου μετά λίγα χρόνια θα σε κάνουνε Θεό. Θα σου χτίζουνε μεγαλόπρεπες εκκλησιές και θα σε προσκυνάνε ντυμένοι στο μάλαμα. Και θα καίνε ζωντανό όποινε σ’ αρνιέται.
Εσύ, Θεός- Πνέμα, Σωτήρας της ψυχής, θα γίνεις ο Θεός- Σωτήρας της Κοιλιάς τους.
Γι αφτούνους απόθανες.
Αντίς να φέρεις τη βασιλεία των Ουρανών, θεμέλιωσες τη βασιλεία του Πλούτου. Θάπρεπε ν’ αφάνιζες τους Φαρισαίους και τους μεγαλοπαπάδες, αν ήθελες να σώσεις τα μιλιούνια των σκλάβων. Μα τότε δε θα γινόσουνα Θεός.
Περισσότερο απ’ όλους θα σε πιστέψουν οι πλούσιοι. Γιατί ’ναι ξυπνοί. Υπάρχει αληθινότερος θεός από κείνον, που τους επιτρέπει να ’ναι πλούσιοι, δηλαδή να κλέβουνε τους φτωχούς;

Απ’ όλες τις αρετές βάζεις πρώτη και καλύτερη την πίστη.
Κι απ’ όλες τις αμαρτίες πρώτη και χειρότερη την απιστία.
Έτσι ο θεομπαίχτης, που πιστεύει από εξυπνάδα, είναι καλύτερος από τον άθεο, που δεν πιστεύει από γνώση.

Κώστας Βάρναλης - ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ  

Διαβάστε το ολόκληρο: ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ Ο Μονόλογος του Μώμου