Γκρας: Η ντροπή της Ευρώπης.

Διαβάζουμε το ποίημα του φιλέλληνα νομπελίστα για την Ελλάδα και την Ευρώπη

Ο Γκύντερ Γκρας εδώ και πάνω από 50 χρόνια αποτελεί ένα είδος «ηθικής συνείδησης» της Γερμανίας, αφού με το σύνολο του λογοτεχνικού του έργου αλλά και τις δημόσιες παρεμβάσεις του προσπάθησε να εμποδίσει τον εφησυχασμό των συμπατριωτών του, που μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήθελαν να κλείσουν τους λογαριασμούς τους με το παρελθόν, ξεχνώντας τα ναζιστικά εγκλήματα. Συμμετείχε στην Ομάδα 47 με τον Χάινριχ Μπελ, την Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν και άλλους διανοούμενους που αναζήτησαν στα γραπτά τους τη νέα συνείδηση της μεταπολεμικής Γερμανίας.

Το ποίημα του Γερμανού συγγραφέα με τίτλο «Η ντροπή της Ευρώπης» γράφτηκε το 2012, περίοδο οικονομικής κρίσης για τη χώρα μας. Με το ποίημά του αυτό, ο συγγραφέας καλούσε τις ηγεσίες της Ευρώπης να αποτρέψουν τη θυσία της Ελλάδας στον βωμό της κερδοσκοπίας των αγορών. Παράλληλα επικοινωνούσε με την κοινωνία και τους λαούς της Ευρώπης θυμίζοντάς τους τον ρόλο της Ελλάδας στο χτίσιμο της Ευρώπης του μέλλοντος. Το ποίημα έχει φόρμα αρχαιοελληνικής ωδής και διατρέχει την ελληνική ιστορία από την αρχαιότητα ως τη χούντα των συνταγματαρχών. Εδώ ο νομπελίστας προειδοποιεί ότι δίχως την Ελλάδα, η Ευρώπη θα είναι φτωχότερη, μία ήπειρος φθαρμένη και στερημένη από οποιαδήποτε πνευματικότητα.

Η ντροπή της Ευρώπης

Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές·
κι Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο.

Όσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα καταλυθούν, και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.

Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια Χώρα·
κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.

Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία: η λεία που Εσύ φυλάττεις.

Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη Χώρα
την ευλογημένη με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκο
κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.

Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της, κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.

Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμονη εξουσία
ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.

Σ' Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη,
και σ' όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός,
που Εσένα φιλοξένησε.

Όμως, έξω από τη Χώρα, του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του
όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν
στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.

Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων· όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ώς επάνω.

Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί,
που τον Όλυμπο τους η δική Σου θέληση ζητάει ν' απαλλοτριώσει.

Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα,
που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, εδημιούργησε.

(Μετάφραση: Πατρίτσια Αδαμοπούλου)
Καθημερινή

[Πηγή: www.doctv.gr]