ΓΙΑΤΙ ΑΦΑΙΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΝΗΜΗ;

Μνημοσύνη Μητέρα

Το σκηνικό των ελληνοπαίδων που κόπτονται να «μοιάσουν» σε πρότυπα ενός πρόωρου γερασμένου κόσμου, είτε ροκάροντας, είτε χορεύοντας χιπ χοπ στις πλατείες μας, πρέπει να μας προβληματίσει ως προς τι σύνθεση του ανθρωπίνου είδους θα θέλαμε για τον τόπο μας - έναν τόπο που κάποτε παρήγαγε αγάλματα πάνω στα πρόσωπα των οποίων αναγνώριζε κανείς την απόλυτη ευπρέπεια.

Η λέξη "μόρφωση" θα μπορούσε να μας καθοδηγήσει από μόνη της. Όπως ο γλύπτης πιάνει την άξεστη πέτρα και της δίνει εκλεπτυσμένη "μορφή" αφαιρώντας το ακατέργαστο υλικό, έτσι και η παιδεία πρέπει να αφαιρέσει την "ανιστορικότητα".  Αφαιρουμένης της "αξεστιάς" αναδύεται ο "δια-μορφωμένος", καλλιεργημένος άνθρωπος. Κι αν το εργαλείο του γλύπτη είναι το σκαρπέλο, αυτό της παιδείας είναι η Ελληνική Γλώσσα, που ανέκαθεν διαχώριζε τους Έλληνες από τους "βάρβαρους",  των οποίων οι λαλιές κάποτε εκπολιτίστηκαν από ελληνικά λήμματα φορτισμένα με εννοιολογική μνήμη.

Εξ άλλου, τι άλλο είμαστε εκτός από ένα απαύγασμα μνήμης; Μόνο αυτή καθορίζει την ποιότητα κρίσης για να 'διακρίνουμε' και να αντιμετωπίσουμε τις κρίσεις... Ελλείψει αυτής, μια ζωή θα ονειρευόμαστε Λονδίνα και ψώνια στο High Street για να συμπληρώνουμε εφήμερα το κενό.

Απευθυνόμενος στους δασκάλους, λοιπόν, την επόμενη φορά που θα σβήσετε το τελικό 'ν' από το άρθρο 'στον' πριν το ουσιαστικό 'Φάρος' ή κάποιον απαρχαιωμένο (κατά τους μεταρυθμιστές) δίφθογγο επειδή έτσι το θέλουν κάποιοι επιβεβλημένοι κανόνες, αναλογισθείτε την πράξη σας. Εάν 'ασκείτε' το 'δίδειν', όπως εξ άλλου το λέει η ίδια λέξη 'διδάσκω', γιατί να παίρνετε αντί να δίνετε; Γιατί να αφαιρείτε την Ελληνική Μνήμη;

Δεν είναι υπέρτατη ειρωνεία να φονεύεται η μνήμη στην χώρα που κάποτε την θεοποίησε και να έχει γεμίσει ο Ελλαδικός χώρος με αμόρφωτους πτυχιούχους... Μήπως το σύστημα τώρα και 35 χρόνια κόπτεται να δημιουργήσει κάποια ομογενοποιημένη συνείδηση υπαγορευόμενη από μία συνθηματολογική λογική τύπου 'τσακίστε τους φασίστες', όποτε κάποιος εκφράζει την αγάπη του για την γλώσσα και τον πολιτισμό μας; Μήπως αυτοί που μας προτρέπουν να αγκαλιάσουμε 'διαφορετικότητες' θέλουν να χάσουμε την δική μας;

Κλείνοντας, αναρωτιέμαι.

Ποία θα είναι η συνέπεια της γλωσσο-πολιτισμικής μας α-μνησίας; Εάν η υψηλή σύνθεση των προγόνων μας θεοποίησε την Μνήμη ως την Τιτανίδα Μνημοσύνη, η δική μας αποσύνθεση τί αλλο θα μπορούσε να γεννήσει εκτός από την 'Κάφρια' (εκ της 'Καφρίλας', δηλαδή...);

Πως θα την προσωποποιούσαν, άραγε, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι...; Από τον αχαλίνωτο πιθηκισμό της νεολαίας μας και τα "ντακαντουκάδικα" στις παραλίες όπου φιγουράρουν φουσκωτοί και τατουάζ..., έως και τα δημοσιο-υπαλληλίστικα έδρανα της Ανωτάτης Εκπαίδευσης όπου παρελαύνουν αιώνιοι κότσοι αξύριστων φοιτητών και «προοδευτικών εκπαιδευτικών»... την ΚΑΦΡΙΑ κουτουλάμε παντού.

OΜΙΛΙΑ Π. ΖΑΧΑΡΙΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΑ» 22/3/2014

http://www.harmoscope.com/