30.000 ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΑΟΡΑΤΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑ, ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ Σ' ΟΛΗ ΤΗ ΓΗ...

Τρίς γάρ μύριοι = 30.000

Ηέρα εσσάμενοι = αόρατοι, αεροντημένοι,
αεροειδείς, ή αορασίαν ενδεδημένοι.

Αία = Ομηρική λέξη που σημαίνει γη.

«…τρεις φορές μύριοι (=30.000) είναι πάνω στην πολύτροφη γη του Δία αθάνατοι φύλακες των θνητών ανθρώπων αυτοί φυλάνε τις δίκες και τ' άθλια έργα ντυμένοι ομίχλη (=αόρατοι, αεροντημένοι), σ' όλη γυρνώντας τη γη.»

ΗΣΙΟΔΟΣ - ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ, 205- 270

Και τώρα ένα μύθο για τους βασιλιάδες θα πω, που τον νιώθουν κι αυτοί" έτσι μίλησε τα γεράκι στο ποικιλόλαιμο αηδόνι, πολύ ψηλά στα σύννεφα κρατώντας το αρπαγμένο στα νύχια του" κι αυτό παραπονεμένα, στα γαμψά τρυπημένο νύχια θρηνούσε" και σ' αυτό δεσποτικά είπε: «Κακόμοιρο, τι λαλάς; Σε κρατάει τώρα πολύ καλύτερος σου" εκεί θα πας, όπου σε πάω εγώ, κι ας είσαι τραγουδιστής" και δείπνο μου θα σε κάνω, αν θέλω, ή θα σ' αφήσω, κι είναι ανόητος όποιος θέλει ν' αντιπαλεύει τους ανώτερους του" γιατί και τη νίκη χάνει, κι εκτός απ' τις ντροπές, τυραννιέται». Έτσι είπε το γοργόφτερο γεράκι, το πλατύφτερο πουλί.

(Εδώ ο Ησίοδος απευθύνεται στο ανεπρόκοπο αδερφό του) Εσύ, Πέρση, άκουγε το δίκιο και μην τρέφεις το άδικο" γιατί το άδικο είναι κακό για το φτωχό θνητό" ούτε κι ο ευγενής δε μπορεί να το βαστάει και τον λυγάει το βάρος του, όταν του τύχουνε κακά δρόμος προς το άλλο είναι, προσπερνώντας, καλύτερος να πας στο δίκιο γιατί η δικαιοσύνη ξεπερνάει την υπερβασία όταν φτάσει στο τέλος μα ο ανόητος το μαθαίνει όταν το πάθει. Γιατί μαζί τρέχει ο Όρκος με τις στρεβλές δίκες. Κι οδύρεται η Δίκη όταν σέρνεται, όπου την πάνε οι άνθρωποι οι δωροφάγοι και κρίνουν το δίκιο με στρεβλές δίκες. Κι αυτή ακολουθεί κλαίγοντας στην πόλη και στους τόπους του λαού ντυμένη ομίχλη, φέρνοντας κακό στους ανθρώπους που θα τη διώξουν και δεν τη μοίρασαν ίσα. Όποιοι όμως τις κρισοδικίες στους ξένους και στους ντόπιους δίνουν ίσα και καθόλου απ' το δίκιο δε βγαίνουν, αυτών η πόλη θάλλει κι ο λαός σ'αυτήν ανθίζει η ειρήνη είναι στη γη τους νεοτρόφα και ποτέ σ' αυτούς τον πικρό πόλεμο δεν αποφασίζει ο πανόπτης Δίας και ποτέ στους δίκαιους άντρες δεν έρχεται η πείνα και το κακό, και στα συμπόσια χαίρονται τα φροντισμένα τους έργα. Σ' αυτούς η γη φέρνει πολύ βιος και στα βουνά η βελανιδιά στην κορφή φέρνει βελανίδια και στη μέση μέλισσες και τα πυκνόμαλλα πρόβατα είναι βάρια απ' το μαλλί και γεννούν οι γυναίκες παιδιά που μοιάζουν στους γονιούς τους και θάλλουν αδιάκοπα απ' τ' αγαθά και στα καράβια δεν ταξιδεύουν, αλλά τον καρπό φέρνει η ζωοδότρα γη.

Μα όποιους κάνουν το άδικο κακό και τ' άθλια έργα, σ' αυτούς τιμωρία ο γιος τους Κρόνου αποφασίζει πανόπτης Δίας. Πολλές φορές κι ολόκληρη η πόλη τυραννιέται απ' τον κακό άντρα που κριματίζει και μηχανεύεται ανόσια. Σ' αυτούς απ' τον ουρανό κακό μεγάλο ρίχνει ο γιος του Κρόνου, πείνα μαζί και θανατικό και χάνεται ο λαός. Ούτε γεννάνε τα παιδιά, κι αδυνατούν τα σπιτικά απ' τη βούληση του Ολύμπιου Δία κι άλλοτε πάλι ή μεγάλο στρατό τους αφανίζει ή το τείχος, ή τα καράβια τους στον πόντο ο γιος του Κρόνου θερίζει.

Βασιλιάδες, σκεφτείτε κι εσείς καλά την τιμωρία αυτή γιατί μες στους ανθρώπους όντας οι αθάνατοι παρατηρούν αυτούς που με στρεβλές δίκες φθείρουν τους συνανθρώπους τους και δεν έχουν το φόβο των θεών. Γιατί τρεις φορές μύριοι (=30.000) είναι πάνω στην πολύτροφη γη του Δία αθάνατοι φύλακες των θνητών ανθρώπων αυτοί φυλάνε τις δίκες και τ' άθλια έργα ντυμένοι ομίχλη (=αόρατοι- αεροντημένοι), σ' όλη γυρνώντας τη γη.

Κι είναι η παρθένα Δίκη, η γεννημένη απ' το Δία, τιμημένη και σεβαστή των θεών, που έχουν τον Όλυμπο, κι όταν βλάπτει κανείς στρεβλά κατηγορώντας, αμέσως κοντά στον πατέρα της το Δία καθίζοντας, το γιο του Κρόνου, τραγουδάει τον άδικο νου των ανθρώπων, ώσπου να πληρώσει ο τόπος τις ανοσιότητες των βασιλιάδων, που έχοντας κακό νου πάνε στραβά τις δίκες στρεβλά δικάζοντας.

Απ' αυτά φυλαχτείτε, βασιλιάδες, και δικάζετε ίσα τις δίκες, δωροφάγοι, και τις στρεβλές δίκες ολότελα ξεχάστε. Στον εαυτό του φτιάνει κακά ο άνθρωπος που φτιάνει κακά στον άλλο, κι η κακή τύχη γι' αυτόν που τη μηχανεύτηκε είναι η πιο κακή. Όλα βλέποντας τα το μάτι του Δία κι όλα νιώθοντας, κι αυτά, αν το θέλει, τα βλέπει και δεν του ξεφεύγει, ποιο δίκιο κι η πόλη αυτή μέσα της κλείνει. Τώρα λοιπόν ούτε ο ίδιος στους ανθρώπους δίκαιος ας μην ήμουν ούτε ο γιος μου" γιατί είναι κακόδίκαιος ο άνθρωπος να είναι, αν πιο πολύ δίκιο, πιο άδικος όντας, θα βρει αλλ' αυτά δεν περιμένω ότι ποτέ θα τ' αφήσει να γίνουν ο νοητής Δίας.

ΗΣΙΟΔΟΣ - ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ, 205- 270

Για περισσότερα, προτείνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο: «Αναζητώντας τους 30.000 Αθανάτους του Διός», Γεράσιμος Καλογεράκης Δίον, 2015.