ΚΥΝΗΓΙ ΔΡΑΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΚΗ - Ο,ΤΙ ΠΟΥΜΕ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΣΤΕΥΤΟ - ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ

VI. Κατεβαίνοντας το βουνό, συνάντησαν κυνήγι δράκοντα για το οποίο επιβάλλεται να μιλήσουμε. Γιατί θα ήταν ανόητο να λέγονται τόσα πολλά από τους ερασιτέχνες στο κυνήγι του λαγού και μεις να παραλείψουμε την αναφορά σε τόσο σπουδαίο και υπέροχο κυνήγι, στο οποίο δεν παρέλειψε ν' αναφερθεί ούτε ο άνδρας για τον οποίο έγραψα τούτο το έργο. Όλη η Ινδική περιτριγυρίζεται από δράκοντες τεράστιους και τα έλη είναι γεμάτα απ' αυτούς καθώς και τα βουνά και οι λόφοι. Οι δράκοντες των ελών είναι βραδυκίνητοι και έχουν μήκος τριάντα πήχεις. Στο κεφάλι δεν έχουν λοφίο, αλλά μοιάζουν με τις δράκαινες στο πίσω μέρος είναι αρκετά σκουρόχρωμοι και έχουν λιγότερα λέπια από τους υπόλοιπους. Ο Όμηρος περισσότερο απ' όλους τους ποιητές μίλησε πολύ σοφά γι' αυτούς. Είπε ότι ο δράκοντας που κατοικούσε στην Αυλίδα κοντά σε πηγή ήταν στο πίσω μέρος μαυροκίτρινος (Ίλιάς, Β 308). Άλλοι ποιητές έχουν πει ότι ο δράκοντας του άλσους της Νεμέας, που ήταν σαν κι αυτόν της Αυλίδας, είχε και λοφίο, πράγμα που δεν υπάρχει περίπτωση να βρούμε στους δράκοντες των ελών.

VII. Οι δράκοντες που ζουν στις πλαγιές και τους λόφους κατεβαίνουν για κυνήγι στις πεδιάδες και υπερέχουν σε όλα από τους δράκοντες των ελών. Είναι μεγαλύτεροι, προχωρούν γρηγορότερα και από τα πιο ορμητικά ποτάμια και δεν τους ξεφεύγει τίποτα. Έχουν λοφίο μικρό σε νεαρή ηλικία και όσο μεγαλώνουν αυξάνεται μαζί τους και ψηλώνει πολύ όταν κοκκινίζουν και γίνονται πριονωτοί. Επίσης έχουν γενειάδα, σηκώνουν ψηλά τον λαιμό και τα λέπια τους λάμπουν σαν ασήμι. Οι κόρες των ματιών τους είναι σαν πυρακτωμένες πέτρες. Η δύναμη τους λένε πως είναι ανεξήγητη και πολύ μυστήρια. Οι πεδινοί θεωρούνται σπουδαίο εύρημα από τους κυνηγούς, όταν τραβήξουν προς το μέρος τους κάποιον ελέφαντα γιατί έτσι σκοτώνουν και τα δύο θηρία. Αυτοί που πιάνουν δράκοντες έχουν ως κέρδος τα μάτια, το δέρμα και τα δόντια. Τα δόντια του είναι κατά τα άλλα όμοια με των μεγάλων χοίρων αλλά πιο λεπτά και στριφογυριστά κι έχουν αιχμή τόσο σκληρή, όπως των μεγάλων ψαριών.

VIII. Οι ορεινοί δράκοντες έχουν λέπια που μοιάζουν χρυσά, μήκος μεγαλύτερο από των πεδινών, γένια βοστρυχώδη, χρυσά κι εκείνα. Αγριεύουν περισσότερο από τους πεδινούς, το βλέμμα τους κάτω από τα φρύδια είναι φοβερό και αδίστακτο και βγάζουν ήχο σαν χαλκού όταν προχωρούν. Από τα κόκκινα λοφία τους βγαίνει φωτιά μεγαλύτερη από του πυρσού. Αυτοί πιάνουν και ελέφαντες και συλλαμβάνονται από τους Ινδούς με τον ακόλουθο τρόπο. Πάνω σε κοκκινοβαμμένο πέπλο υφαίνουν χρυσά γράμματα και το βάζουν μπροστά από τη φιδοφωλιά. Τα γράμματα είναι μαγικά και φέρνουν ύπνο. Τα μάτια του δράκοντα, που αλλιώς είναι αμετακίνητα, νικιούνται απ' αυτό και από τους πολλούς μαγικούς και μυστήριους ύμνους που του τραγουδούν. Βγάζει τον λαιμό του από τη φωλιά και κοιμάται πάνω στα γράμματα. Κατόπιν οι Ινδοί ορμούν, καθώς κοιμάται, και τον χτυπούν με τσεκούρια. Κόβουν το κεφάλι και παίρνουν λάφυρα τα πετράδια που βρίσκονται σ' αυτό. Λένε ότι στα κεφάλια των ορεινών δρακόντων υπάρχουν πετράδια σαν λουλούδια, που ακτινοβολούν όλα τα χρώματα, και με δύναμη μυστική όπως αυτή που είχε το δαχτυλίδι που λένε ότι ανήκε στον Γύγη (Ο Γύγης ήταν Λυδός, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση, είδε κρυφά τα κάλλη της γυναίκας του βασιλιά της Λυδίας Κανδαύλη με παρότρυνση του συζύγου της, με αποτέλεσμα εκείνη να τον παρακινήσει να σκοτώσει τον Κανδαύλη και να πάρει τον θρόνο (Ηρόδοτος, Α, 7-12)).. Πολλές φορές όμως ο δράκοντας συλλαμβάνει τους Ινδούς με τα τσεκούρια τους, τους κουβαλάει στη φωλιά του κι εξαφανίζεται σείοντας σχεδόν το βουνό. Φημολογείται ότι οι δράκοντες κατοικούν και στα βουνά γύρω από την Ερυθρά θάλασσα και βγάζουν φοβερό σύριγμα. Κατεβαίνουν στη θάλασσα και κολυμπούν πολύ μέσα στο πέλαγος. Είναι δύσκολο να υπολογίσουμε πόσα χρόνια ζει αυτό το θηρίο κι ό,τι πούμε δεν γίνεται πιστευτό. Τόσα γνωρίζω σχετικά με τους δράκοντες.

IX. Η πολύ μεγάλη πόλη που βρίσκεται κάτω από το βουνό λένε ότι ονομάζεται Πάρακα και στο μέσο της είναι κρεμασμένα πολλά κεφάλια δρακόντων για να εξασκούνται οι εκεί Ινδοί από νεαρή ηλικία σ' αυτό το κυνήγι. Φημολογείται ότι καταλαβαίνουν τη γλώσσα και τη σκέψη των ζώων τρώγοντας άλλοι την καρδιά και άλλοι το συκώτι των δρακόντων.

ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ - ΤΑ ΕΣ ΤΟΝ ΤΥΑΝΕΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ Γ’