ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΟΤΑΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΙΣΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΟΥΜΕ, ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΙΝΑΙ (ΚΑΠΟΙΟΙ) ΚΑΙ ΣΕ ΤΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ…

Ο Θεοδόσιος για να εδραιώσει την εξουσία του ταυτίστηκε απόλυτα με το χριστιανικό ιερατείο, το οποίο τον υπηρέτησε πιστά και έτσι, οι δύο ηγεσίες ενωμένες στράφηκαν με μίσος κατά των Ελλήνων και του Ελληνισμού.

Στράφηκε με μεγαλύτερη μανία εναντίον εκείνων, που εντρυφούσαν στην φιλοσοφία, την Ελληνική παιδεία και διατηρούσαν την αρχαιοελληνική λατρεία. Για αυτούς υπήρχε μόνον μία ποινή και αυτή ήταν ο θάνατος και η κατάσχεση των περιουσιών τους, που μεταβιβαζόταν αυτόματα στην προσωπική αυτοκρατορική περιουσία.

Τον Δεκέμβριο του 390 ο Γότθος στρατηγός Βοθέριχος, αρχηγός της Βυζαντινής φρουράς της Θεσσαλονίκης, προσπαθεί να επιβάλλει τον εκχριστιανισμό των Ελλήνων κατοίκων της πόλεως με τρομερή βία. Αποτέλεσμα ήταν η εξέγερση του λαού που προσπαθούσε απεγνωσμένα να διατηρήσει την Ελληνική του ταυτότητα. Η Γοτθική φρουρά της πόλεως αρχικά αιφνιδιάστηκε από την μαχητικότητα των Ελλήνων και πολλοί αξιωματικοί και στρατιώτες σκοτώθηκαν. Όταν ο Θεοδόσιος πληροφορήθηκε ότι είχε γίνει Στάση, με δόλια σκέψη ότι τάχα ήθελε να εξευμενίσει τα οξυμένα πνεύματα, κάλεσε τον λαό της πόλεως στον Ιππόδρομο, για να παρακολουθήσουν την ιπποδρομία και να επέλθει η συμφιλίωση. Εκεί μέσα, μόνο σε τρεις ώρες, κατέσφαξε με την βοήθεια των Γότθων 7000 Έλληνες πολίτες, σύμφωνα με τον χριστιανό ιστορικό Θεοδώρητο, ενώ κατά τον Κεδρηνό, τον Θεοφάνη και άλλους, ο αριθμός των θυμάτων ξεπέρασε τις 15000.

Ο εκκλησιαστικός συγγραφέας Θεοδώρητος γράφει, «Τους θέρισαν όλους, σαν καλαμιές στον θερισμό, διότι ήθελε να εκδικηθεί τον θάνατο ενός στρατηγού και των στρατιωτών του. Ο Θεοδόσιος διέταξε ως αντίποινα την γενική σφαγή του πληθυσμού. Αναφέρεται, ότι σε μία και μόνο ημέρα σφαγιάστηκαν από μισθοφόρους του Θεοδοσίου άνω των 7000 Θεσσαλονικέων και, εάν δεν είχε επέμβει ο επίσκοπος των Μεδιολάνων Αμβρόσιος, η σφαγή θα ήταν καθολική για όλο τον πληθυσμό». 

Η σφαγή της Θεσσαλονίκης θεωρείται από τους ιστορικούς, ως ένα από τα πιο αποτρόπαια εν ψυχρώ εγκλήματα, ενός μονάρχη της αρχαιότητας, πραγματική θηριωδία. Ξεπέρασε σε αγριότητα και διαστροφή και τα πιο ειδεχθή εγκλήματα των τυράννων της ιστορίας.

Ο Θεοδόσιος ενώ θα έπρεπε να κατατάσσεται στον εφιαλτικό πίνακα των πλέον κατάπτυστων αιμοβόρων μοναρχών, αναβιβάζεται από την Εκκλησία, χωρίς αιδώ, στο βάθρο του «Αγίου» και  του «Μέγα».

Ο  άγιος  Αυγουστίνος τον αποκαλεί «τέλειο χριστιανό μονάρχη», ενώ ο Θεοδώρητος «Πανεύφημο βασιλέα και θεοφιλέστατο».

Ολόκληρο το Ιπποδρόμιο της Θεσσαλονίκης, αποκαθηλώθηκε από τους μετέπειτα βυζαντινούς αυτοκράτορες, σε μια προσπάθεια να σβήσουν στη λήθη τα στυγερά και ανόσια κατορθώματα του προκατόχου τους. Έγινε οικοδομικό υλικό, για να οικοδομηθούν ή να επισκευασθούν τα δυτικά τείχη της πόλεως. Δόμοι και κερκίδες, χιλιάδες του Ιπποδρομίου, μπορεί να δει κανείς σήμερα σ’ αυτά, τα τείχη, (στις παρακάτω εικόνες) επί της οδού Ειρήνης (Πλατεία Δημοκρατίας, πρώην Μεταξά). Το ίδιο σκηνικό, φθάνει μέχρι την «Πύλη του Αξιού» (δυτική πύλη της Θεσσαλονίκης), το μέγαρο των δικαστηρίων. Στην ολόλευκη θέα των κερκίδων αυτών (μαρμάρων), ο θεατής σήμερα ας τα αναλογιστεί, ποτισμένα στο αίμα, κατακόκκινα.

Tο 390 ο Θεοδόσιος, ο πιο στυγερός εγκληματίας και αιματοβαμμένος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο γενοκτόνος των Ελλήνων Θεσσαλονικέων, ο άνθρωπος που ισοπέδωσε κάθε τι το Ελληνικό στην εποχή του, ανακηρύχθηκε «Άγιος».

Q

Πατήστε NEXT για να δείτε όλες τις εικόνες.

Όλα αυτά τα μάρμαρα ήταν οι κερκίδες του ιπποδρόμου της Θεσσαλονίκης που βάφτηκε με το αίμα 15.000 Ελλήνων Θεσσαλονικέων της πατρώας θρησκείας.
Μάρμαρα αιματοβαμμένα. Αν βάλεις το αυτί σου πάνω τους ίσως ακούσεις τις κραυγές και τους θρήνους των αδικοσκοτωμένων Ελλήνων.

Στην περιοχή εκτείνετο το μεγαλύτερο Ρωμαϊκό νεκροταφείο. Άκουγα μικρός για την ύπαρξή του.
Λίγο έξω από τα τείχη βρίσκονταν οι τάφοι των πλουσίων. Όσο απομακρυνόσουν, συναντούσες όλο και πιο  φτωχούς τάφους.

Στα 2012 έσκαψαν για το μετρό.
Στην οδό Μοναστηρίου βρήκαν και άλλους τάφους.
Ήταν οι πιο φτωχοί τάφοι που είδα μέχρι τώρα. Απλοί λάκκοι και μέσα πεταμένοι άνδρες, γυναίκες και μωρά. Οι πιο πολλοί νεκροί είχαν σπασμένο το κεφάλι.

Ναι ήταν ένα τμήμα από τους 15.000 χιλιάδες Έλληνες που δολοφόνησε ο Θεοδόσιος («ο μέγας») στον Ιππόδρομο.
Τους πέταξαν σαν σκουπίδια. Ήταν η τύχη των αβάπτιστων.
Κανένας σεβασμός σ’ αυτούς τους νεκρούς… Καμία ανακοίνωση…
Κανείς δεν θα τους κλάψει. Ίσως εκτός από έναν άνθρωπο που δεν πιστεύει στα ψέματα τους.

Απόσπασμα από το πολύ καλό άρθρο (διαβάστε το) και εικόνες στο: AFAIA: Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

ΕΔΩ: Οι εικόνες του άλμπουμ.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, με την γύρω περιοχή.