Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

« ...Η γυναίκα  είναι άξια τιμών σε γη και ουρανό. Αυτή μας κάνει ικανούς, να καταλαβαίνουμε την παντοδυναμία της μητέρας φύσης. Αυτή είναι η καθαγιασμένη εικόνα της φύσης και μας δίνει την δυνατότητα να ανεβαίνουμε σταδιακά προς την ψυχή του κόσμου, η οποία δίδει γέννηση, συντηρεί, ανακαινίζει και μεταφέρει τον κόσμο των ψυχών στο πεδίο του φωτός…».

Εκείνος που θεωρείται σοφότερος από όλους και συγκρότησε τον ανθρώπινο λόγο και εφηύρε γενικά τα ονόματα, είτε θεός είναι είτε δαίμονας, είτε κάποιος θείος άνθρωπος, αυτός αντιλαμβανόμενος ότι το γένος των γυναικών είναι το πιο οικείο με την ευσέβεια, έδωσε σε κάθε στάδιο της ζωής της γυναίκας όνομα θεάς. Ονομάζοντας την άγαμη γυναίκα Κόρη, αυτή που παντρεύεται Νύμφη, αυτή που γεννάει παιδιά Μητέρα και αυτή που είδε παιδιά από τα παιδιά της Μαία σύμφωνα με την Δωρική διάλεκτο (Καθένα από αυτά τα ονόματα, χρησιμοποιούνταν και για θεότητες: Κόρη έλεγαν την Περσεφόνη, οι Νύμφες ήταν πνεύματα της φύσης. Μητέρα λεγόταν η Μητέρα των θεών Ρέα ή Κυβέλη και Μαία είναι η θεά μητέρα του Ερμή). Με αυτό συμφωνεί και το γεγονός ότι οι χρησμοί στη Δωδώνη και τους Δελφούς δίνονται δια στόματος γυναίκας.

Απομένει όμως να αποδείξουν και οι γυναίκες την αρετή τους, για να κερδίσουν ανάλογη φήμη.

Η φωνή του Πυθαγόρα ακούγονταν σαν μελωδία, τα επιχειρήματα του ήταν αδιάσειστα, ο τρόπος ομιλίας του ήταν τόσο συναρπαστικός που καθήλωνε τους ακροατές του, οι οποίοι τον αναγνώριζαν ως γιο του Απόλλωνα ή ως προφήτη του. Ο δε Δικαίαρχος γράφει ότι «με την ευφράδεια του εδόνει τας ψυχάς των ακροατών του».

Ιάμβλιχος (54-57) «περί του Πυθαγορείου βίου».

Πυθαγόραςο Συμπαντικός