ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ; ΣΕ ΤΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΥΣ;

Στα εκκλησιαστικά βιβλία, υπάρχουν πολλές υβριστικές, προσβλητικές φράσεις, καθώς και αναθεματισμοί, κατά των Ελλήνων και κυρίως κατά του πνεύματος και του ιδεώδους του Έθνους μας. Και δεν χρειάζεται να γνωρίζει κάποιος Αρχαία Ελληνικά για να καταλάβει τι σημαίνουν και που αναφέρονται όροι, όπως: μωρία, ψεύδος, σκαιότητα, πλάνη (=απάτη) κ.α. 

Δυστυχώς ψάλλονται σε κάθε χριστιανικό ναό στη χώρα μας.
Τι νόημα έχει να υπάρχουν ακόμη αυτές οι αναφορές;
Σε τι εξυπηρετούν και ποιούς; 

Νά τι «δημιούργησαν» οι «άγιοι» πατέρες των οικουμενικών συνόδων και τι διαβάζουν ακόμη και σήμερα οι ιερείς κατά την λειτουργία της Κυριακής της ορθοδοξίας!

1.    «Επί τοις φρονούσι και λέγουσι κτιστήν είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυποστάτου θεότητος, ως κτιστήν εκ τούτου πάντως και αυτήν την θείαν ουσίαν αναγκαζομένοις δοξάζειν. Κτιστή γαρ κατά τους Αγίους ενέργεια, κτιστήν δηλώσει και φύσιν, άκτιστον δε χαρακτηρίζει ουσίαν, καντεύθεν ήδη κινδυνεύουσι εις αθεΐαν παντελή περιπίπτειν, και την ελληνικήν μυθολογίαν και τοις την των κτισμάτων λατρείαν, τη καθαρά και αμώμω των χριστιανών πίστει προστριβομένοις, μη ομολογούσι δε κατά τας αγίας θεοπνεύστους θεολογίας και το της Εκκλησίας ευσεβές φρόνημα, άκτιστον είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυποστάτου θεότητος ανάθεμα τρις».

 Δηλαδή, ανάθεμα τρεις φορές στους Ορφέα, Θαλή, Αναξίμανδρο, Αναξιμένη, Πυθαγόρα, Ξενοφάνη, Παρμενίδη, Ζήνωνα, Εμπεδοκλή, Ηράκλειτο, Αναξαγόρα, Δημόκριτο, Σωκράτη, Πλάτωνα κ.ά.

 2.    «Τοις τα ελληνικά διεξιούσι μαθήματα, και μη διά παίδευσιν μόνον ταύτα παιδευομένοις, αλλά και ταις δόξαις αυτών ταις ματαίαις επομένοις, και ως αληθέσι πιστεύουσι και ούτως αυταίς ως το βέβαιον εχούσαις εγκειμένοις, ώστε ετέρους ποτέ μεν λάθρα, ποτέ δε φανερώς ενάγειν αυταίς και διδάσκειν ανενδοιάστως ανάθεμα τρις».

 3.    «Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων, αφ’ εαυτών και την καθ’ ημάς κλίσιν μεταπλάττουσι, και τας πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις και ως αυθυπόστατον την ύλην παρά των ιδίων μορφούσθαι λέγουσι, και προφανώς διαβάλλουσι το αυτεξούσιον του Δημιουργού, του από του μη όντος εις το είναι παραγαγόντος τα πάντα, και ως ποιητού πάσιν αρχήν και τέλος επιτιθέντος εξουσιαστικώς και δεσποτικώς ανάθεμα τρις».

 4.    «Τοις δεχομένοις και παραδιδούσι τα μάταια και ελληνικά ρήματα, ότι τε προϋπαρξίς εστι των ψυχών, και ουκ εκ του μη όντος τα πάντα εγένετο και παρήχθησαν, ότι τέλος εστι της κολάσεως ή αποκατάστασις αύθις της κτίσεως, και των ανθρωπίνων πραγμάτων, και διά των τοιούτων λόγων την βασιλείαν των ουρανών λυομένην πάντως, και παράγουσαν εισάγουσιν, ην αιωνίαν και ακατάλυτον αυτός τε ο Χριστός και Θεός ημών εδίδαξε και παρέδοτο και διά πάσης της Παλαιάς και Νέας Γραφής ημείς παρελάβομεν ότι και η κόλασις ατελεύτητος και η βασιλεία αϊδιος, διά δε των τοιούτων λόγων εαυτούς τε απολλύουσι, και ετέροις αιωνίας καταδίκης προξένους γενομένοις ανάθεμα τρις».

 5.    «Τοις ευσεβείν μεν επαγγελλομένοις, τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα τη ορθοδόξω και καθολική εκκλησία περί τε ψυχών ανθρωπίνων, και ουρανού και γης, και των άλλων κτισμάτων αναιδώς ή μάλλον ασεβώς επεισάγουσιν ανάθεμα τρις».

 6.    «Τοις την μωράν των έξωθεν (= Ελλήνων) φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, και τοις καθηγηταίς αυτών επομένοις, και τας τε μετεμψυχώσεις των ανθρωπίνων ψυχών, ή και ομοίως τοις αλόγοις ζώοις ταύτας απόλλυσθαι, και εις το μηδέν χωρείν δεχομένοις και διά τούτο ανάστασιν, και κρίσιν, και την τελευταίαν των βεβιωμένων ανταπόδοσιν αθετούσιν ανάθεμα τρις».

 7.    «Τοις λέγουσιν ότι οι των Ελλήνων σοφοί και πρώτοι των αιρεσιαρχών, οι παρά των επτά αγίων και καθολικών συνόδων, και παρά πάντων των εν Ορθοδοξία λαμψάντων πατέρων αναθέματι καθυποβληθέντας, ως αλλότριοι της καθολικής εκκλησίας διά την εν λόγοις αυτών κίβδηλον και ρυπαράν περιουσίαν κρείττονές εισι κατά πολύ, και ενταύθα και εν τη μελλούση κρίσει, και των ευσεβών μεν και ορθοδόξων ανδρών, άλλως δε κατά πάθος ανθρώπινον ή αγνόημα πλημμελησάντων ανάθεμα τρις».

Τα ως άνω αναθέματα καταγράφονται στο «Τριώδιον», τα οποία περιέχονται στο «Συνοδικόν της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου υπέρ της Ορθοδοξίας».

....................

Από την «Παρακλητικήν» λαμβάνεται επίσης ένα τροπάριο και ένας μακαρισμός.
Α) Το τροπάριο: «Ναούς ειδώλων (= ελληνικούς) καθείλετε αθλούντες, και εαυτούς της Τριάδος θείους ναούς εδομήσασθε, αθλοφόροι κυρίου αγγέλων συνόμιλοι».
Β) Ο μακαρισμός: «Οι καλάμω του Σταυρού, εκ του βυθού της αγνωσίας τους λαούς αναγαγόντες Απόστολοι, την των Ελλήνων πλάνην απεμειώσατε από της γης, απλανείς σωτήρες γενόμενοι των πιστών, αληθώς όθεν μακαρίζεσθε».

......................

ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΥΒΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ ΜΑΣ 

Αναθεματισμούς και ύβρεις κατά των Αρχαίων Ελλήνων συναντούμε εκτός στην Κυριακή της ορθοδοξίας και στην παρακλητική, και στους χαιρετισμούς. Οι ύβρεις επαναλαμβάνονται. Μερικά αποσπάσματα:

Ρήτορας πολυφθόγγους ως ιχθύας αφώνους,.....
Χαίρε φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα,
Χαίρε τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα.
Χαίρε ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί.
Χαίρε ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί.
Χαίρε των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα.
Χαίρε της απάτης την πλάνην πατήσασα.
Χαίρε των ειδώλων τον δόλον ελέγξασα.
Χαίρε σοφών υπερβαίνουσα γνώσην. Λάμψας εν τη Αιγύπτω φωτισμόν αληθείας, εδίωξας του ψεύδους το σκότος, τα γαρ είδωλα ταύτης, Σωτήρ, μη ενεγκαντά σου την ισχύν πέπτωκεν.

Με την τελευταία παράγραφο εξυμνούνται τα εγκλήματά τους στην Αίγυπτο δηλαδή η κατακρεούργηση της φιλοσόφου Υπατίας, η κατεδάφιση του Σεραπείου ναού και το κάψιμο της βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας, με ηθικούς αυτουργούς τους πατριάρχες «άγιο» Κύριλλο και Θεόφιλο.

.............................

ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΡΤΑ ΛΟΓΙΑ «ΑΓΑΠΗΣ» ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ, ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ.

«Θεολόγω σου στόματι, θεολόγε Γρηγόριε… εξήρανας την μωρίαν Ελλήνων και το ψεύδος» (Μικρός Εσπερινός, σελ. 203, διαβάζεται 25 Ιανουρίου, του Αγίου Γρηγορίου).

«Εξέστησαν δαίμονες και Έλληνες οι άθεοι» (Κανόνας, Ωδή ε΄, σελ. 65).

«Μανίας ελληνικής το φρύαγμα κατεπατήσατε» (Κανόνας, Ωδή α΄, σελ. 91).

«Σοφία κρείττονι καλλωπιζόμενος, τους σοφούς των Ελλήνων, θεαρχικώ σθένει απεμώρανας» (Κανόνας, Ωδή δ΄, σελ. 84, 22 Μαρτίου).

«Μάρτυρες Χριστού πανεύφημοι κατακρατούσης ποτέ της Ελλήνων σκαιότητας και ωθούσης άπαντας προς αθέμιτα βάραθρα» (Εσπερινός, σελ. 111, 28 Απριλίου).

«Θείου Πνεύματος τη φωταυγία, σκότος έλυσας πολυθεΐας και κατήργησας Ελλήνων μυθεύματα» (Ορθρος, σελ. 42, 10 Μαΐου).

«Σταθηράν επιδεικνύμενος την ένστασιν, Μάρτυς Ευτύχιε, τους των Ελλήνων σοφούς ανδρείως κατήσχυνας» (Κανόνας, Ωδή ζ΄, σελ. 104)

«Σοφία Θεού, Ιουστίνος ο σοφός, κεκοσμημένος, την των Ελλήνων απεμώρανεν φιλοσοφίαν εν χάριτι» (Κανόνας, Ωδή ζ΄, σελ. 8, 1 Ιουνίου).

«Των τυράννων ήλεγξας τας πονηράς επινοίας και Ελλήνων ήσχυνας την αθεώτατην πλάνην» (Κοντάκιο κανόνα, σελ. 69, 18 Ιουνίου).

«Ανδρικώ φρονήματι ηυτομόλησας και των Ελλήνων σεβάσματα ως κόνιν ελέπτυνας» (Αίνοι, σελ. 94, διαβάζεται στις 17 Ιουλίου, της Αγίας Μαρίνας).

«Έρρει των Ελλήνων τα σαθρά πλάνης σεβάσματα και σεσιγήκασι της ματαιότητος άπασαι αι διπλόαι και το ψεύδος αυτών» (Κανών, ωδή η΄, σελ. 122, διαβάζεται στις 23 Ιουλίου, του Φωκά του ιερομάρτυρος).

«…και θεούς εξηφάνισας των Ελλήνων δυνάμει του πνεύματος» (Κανόνας σελ. 126, 23 Αυγούστου).

«Σοφίαν ευράμενος, την ενυπόστατον απεμώρανας Ελλήνων την σοφίαν» (Κανών, ωδή α΄, σελ. 134).

«Οι των Ελλήνων σοφοί ηττηθέντες τοις σοφοίς δόγμασιν» (Κανόνας, Ωδή ε, σελ. 137, 22 Σεπτεμβρίου).

«Σοφώτατα της Ελληνικής κατεφρόνησας σοφία, ένδοξε» (Ωδή η΄, σελ. 15, 2 Οκτωβρίου).

«Καταπτύσας των στωικών φιλοσόφων, των απορρήτων μυστηρίων γνώστης εγένετο» (Δοξαστικό εσπερινού, σελ. 16, 3 Οκτωβρίου).

«…ότι πάσαν Ελλήνων απετέφρωσεν μανίαν» (Οίκος, σελ. 82, 14 Οκτωβρίου, Ναζαρίου και Γεβρασίου, μαρτύρων).

«Πάσαν πλάνην των Ελλήνων έλεγξας» (Εξαποστειλάριον, σελ. 88, 15 Οκτωβρίου).

«Όθεν προ των Ελλήνων μανία, πάλιν δε μετά πότμον, της αιρέσεως ζάλην ελάσαντες» (Κάθισμα, σελ.122, 22 Οκτωβρίου).

 «Αίγλην φωτιζόμενος σοφέ, της τρισηλίου λάμψεως, σκότος διέλυσας Ελλήνων δυσφημίας» (Κανόνας, ωδή α, σελ. 182, 30 Οκτωβρίου).

«Μονάδα τρισάριθμον ομολογήσαντες, άγιοι, των Ελλήνων ελύσατε πολύθεον φρόνημα και μωράν σοφίαν» (Εσπερινός, σελ. 106, 15 Νοεμβρίου).

«…των γαρ αλιέων ζηλώσας την παρρησίαν και την σκηνορράφων θεολογίαν, την Πλάτωνος μυθολογίαν και την στωικήν φλυαρίαν λόγοις και έργοις κατέρραξε» (Δοξαστικό Εσπερινού, σελ. 122, 18 Νοεμβρίου).

«Των Ελλήνων λιπών άπασαν την ματαιότητα» (Οίκος, σελ. 124, 18 Νοεμβρίου).

«Ευστράτιος, ο της Ελλήνων μυθοπλασίας στηλιτευτής και της χριστιανών θεοσοφίας κήρυξ» (Αίνοι, σελ. 98, 13 Δεκεμβρίου).

Και το κερασάκι στην τούρτα; 

«Χαίρε, Σιών, αγία μήτηρ των εκκλησιών, θεού κατηκητήριον»!!! ΑΜΗΝ

Νά τι «δημιούργησαν» οι «άγιοι» πατέρες των οικουμενικών συνόδων και τι διαβάζουν ακόμη και σήμερα οι ιερείς κατά την λειτουργία της Κυριακής της ορθοδοξίας!
-Πώς το ανέχεται αυτό ο Ελληνικός λαός; 
- Μα, με το να τον κρατούν στο μαύρο σκοτάδι!

Θα ρωτήσουμε νεοέλληνες απ’ όλες τις τάξεις και όλα τα επίπεδα. Γυναίκες και άντρες, γερόντους και παιδιά, αγράμματους και επιστήμονες, φτωχούς και πλούσιους, ακοινώνητους και αριστοκράτες, πουτάνες και καλόγριες, ξωχάρηδες και αστούς, φιλέρημους και χαροκόπους. Για νά ‘ναι το δείγμα μας ευρύ και πλήρες, που λένε οι γραφειοκράτες.
Όλα ετούτα τα αθώα και ανυποψίαστα πλήθη θα τα ρωτήσουμε δυό τρεις ερωτήσεις από το Ελληνικό, κι άλλες τόσες από το Εβραίικο.

Στο Ελληνικό λοιπόν. Να μας ειπούν τι γνωρίζουν για την Αρχαία Ελλάδα. Ζητούμε μια γνώση σοβαρή και υποψιασμένη. Όχι φολκλόρ και γραφικότητες.
Γιατί γνώση της Ελλάδας είναι εκείνο που ξέρουμε να το ζούμε κιόλας. Όχι δηλαδή ο Ηρακλής μωρό έπνιξε τα φίδια• ότι ο Αρχιμήδης εχάραζε κύκλους στην άμμο• ούτε τᾶν ἢ ἐπί τᾶς, μέτρον ἂριστον, ο Μινώταυρος στην Κρήτη και το πιθάρι του Διογένη• ούτε αν ξέρουν πως η ψωλή του Δία εγίνηκε κεραυνός και χτύπησε τους σχιστούς λειμώνες της Ολυμπιάδας, για να γεννήσει στο Φίλιππο τον Αλέξανδρο.
Τέτοια γνώση της κλασικής Ελλάδας θά ‘τανε τουρισμός στην Τυνησία. Η φουστανέλα και το κόκκινο φέσι στη Μελβούρνη και στην Πέμπτη Λεωφόρο κατά τις εθνικές γιορτές.

Θα ζητήσουμε γνώση ουσίας.
Να μας ειπούνε, δηλαδή, αν έχουνε ακουστά τα ονόματα Εμπεδοκλής, Αναξίμανδρος, Αριστόξενος ο Ταραντίνος, Διογένης Λαέρτιος, Αγελάδας, Λεύκιππος, Πυθαγόρας ο Ρηγίνος, Πυθέας, που στον καιρό μας αντίστοιχα σημαίνουν Αϊνστάιν, Δαρβίνος, Μπετόβεν, Έγελος, Μιχαήλ Άγγελος, Μαξ Πλανκ, Ροντέν, Κολόμβος.
Να μας μιλήσουν για κάποιους όρους σειράς και βάσης, όπως "σφαίρος" στον Εμπεδοκλή, "κενό" στο Δημόκριτο, "εκπύρωση" στον Ηράκλειτο, "μηδέν" στον Παρμενίδη, "κατηγορία" στον Αριστοτέλη, "τόνος" στους Στωικούς.
Να μας ειπούν οι κάθε λογής έλληνες επιστήμονες τι τους λέει η λέξη "ψυχρᾷ φλογί" στον Πίνδαρο, "μεταβάλλον ἀναπαύεται" στον Ηράκλειτο, "δακρυόεν γελάσασα" στον Όμηρο, "χαλεπῶς μετεχείρισαν" στο Θουκυδίδη.
Να μας ειπούνε, πόσοι φιλόλογοι, έξω από τα σχολικά κολυβογράμματα, έχουν διαβάσει στο πρωτότυπο τρεις διαλόγους του Πλάτωνα, δύο Νεμεόνικους του Πινδάρου, την Ωδή στην αρετή του Αριστοτέλη, έναν Ομηρικό Ύμνο. (Και αυτό δεν είναι ραψωδία).
Και για να μας πιάσει τεταρταίος και καλπάζουσα, να μας ειπεί ποιος γνωρίζει και διδάσκει από τους ειδικούς προφεσσόρους στα πανεπιστήμια ότι οι τρεις τραγικοί ποιητές μας στη βάση τους είναι φυσικοί επιστήμονες• ότι στη διάλεξή του για την αρετή ο Πλάτων έκαμε στους ακροατές του ένα μάθημα γεωμετρίας • ότι η Ακρόπολη των Αθηνών είναι δωρικό, και όχι ιωνικό καλλιτέχνημα• ότι η διδασκαλία τραγωδίας στο θέατρο ήταν κήρυγμα από άμβωνος• ότι η θρησκεία των ελλήνων ήταν αισθητική προσέγγιση των φυσικών φαινομένων.
Δε νομίζω, αναγνώστη μου, ότι σε όλα αυτά τα επίπεδα η έρευνά μας θα δώσει ποσοστά γνώσης και κατοχής σε βάθος του κλασικού κόσμου από τους νεοέλληνες που να υπερβαίνουν τους δύο στους χίλιους.
Τι φωνάζουμε τότε, και φουσκώνουμε, και χτυπάμε το κούτελο στο μάρμαρο ότι είμαστε έλληνες; Για το θεό δηλαδή. Παράκρουση και παραφροσύνη.»

Από το Ελληνικό ερχόμαστε στό Εβραίικο. Ερωτάμε το ίδιο στατιστικό δείγμα, το ευρύ και το πλήρες, αν έχουν ακουστά τα ονόματα Μωϋσής, Αβραάμ, Ησαΐας, Ηλίας με το άρμα, Νώε, Βαφτιστής, Εύα η πρωτόπλαστη, Ιώβ, ο Δαναήλ στο λάκκο, η Σάρα που γέννησε με εξωσωματική. Και όχι μόνο τα ονόματα, αλλά και τις πράξεις ή τις αξίες που εκφράζουν αυτά τα ονόματα. Υπάρχει γριά στην επικράτεια που να μην τους ξεύρει τούτους τους εβραίους; Δεν υπάρχει ούτε γριά, ούτε ορνιθοκλόπος στις Σποράδες, ούτε κλεφτογιδάς στην Κρήτη. Εδώ τα ποσοστά αντιστρέφουνται. Στους χίλιους νεοέλληνες τα ναι γίνουνται ενιακόσια τόσα, και τα όχι δύο. Και δεν ξεύρουν μόνο τα ονόματα, αλλά είναι έτοιμοι να σου κάνουν αναλύσεις στην ουνιβερσιτά και στην ακαντέμια για τις ηθικές και άλλες αξίες που εκφράζει το κάθε όνομα. Μ' ένα λόγο, ο μέγας και ο βαθύς εβραίικος πολιτισμός -δεν ειρωνεύομαι, κυριολεκτώ- μέσα από τη χριστιανική του μετάλλαξη, κι αυτή πια δεν είναι ούτε μεγάλη ούτε βαθιά, πέρασε ως το μυελό των οστών και στη διπλή σπείρα του DNA όλων των νεοελλήνων.

Ένα μόνο δε γνωρίζουν. Ότι ο σπουδαίος αυτός πολιτισμός είναι εντελώς αντίθετος με τον πολιτισμό της κλασικής Ελλάδας. Το αρνί και ο λύκος. Ο πάμφωτος ναός της Αφαίας στην Αίγινα, και το μονύδριο της αγίας Ελεούσας στο νησί της λίμνης των Ιωαννίνων, με την αγράμματη καλόγρια που κυνηγά τις έγκυες και τις λεχώνες, γιατί 'ναι μαγαρισμένες, λέει...

Δεν είναι τυχαίο, που όχι μόνο ο πλανήτης αλλά και ο ουρανός, το σύμπαν ολόκληρο είναι κατάσπαρτο με τις ελληνικές λέξεις και με τα ελληνικά γράμματα που ονομάζουν διεθνώς τους αστερισμούς, και τους φωτεινότερους αστέρες του κάθε αστερισμού. Κοίτα πρόχειρα το εξώφυλλο της "Γκέμμας".

Όχι. Δεν είναι καθόλου τυχαίο.

Εκείνο που είναι τυχαίο, είναι πως ο λαός που κατοικεί σήμερα στη χώρα που παλαιά την εκατοίκησαν οι έλληνες, ονομάζουνται έλληνες. Η έρευνα μας έδειξε ότι μόνο έλληνες δεν είναι. Γιατί τους έλληνες ούτε τους βλέπουν ούτε τους γνωρίζουν.

Η δάφνη κατεμαράνθη. Είμαστε οι "ορτοντόξ"… η ταφόπετρα τής Ελληνικής Ιδέας. Το αρνί και ο λύκος…

"Η δάφνη κατεμαράνθη. Έτσι δεν εψιθύριζε ο Σολωμός στο Διάλογο κλαίγοντας;

Η δάφνη κατεμαράνθη...

Όταν είσαι μέσα στο μάτι του κυκλώνα, είναι δύσκολο νά 'χεις εικόνα για τα γύρω σου. Και ζώντας μέσα στη χώρα δεν έχουμε εικόνα για τη σημερινή Ελλάδα. Για τους ευρωπαίους οι νεοέλληνες είμαστε μια δράκα ανθρώπων απρόσωπη, ανάμεσα σε βαλκανιλίκι, τουρκολογιά και αράπηδες. Είμαστε οι "ορτοντόξ" …

Δυστυχώς, από τόν Θεοδόσιο έως τήν Ευδοξία καί τό 843 εξοντώθηκε ό Ελληνισμός.
Η γιορτή τής Ορθοδοξίας έβαλε τήν ταφόπετρα τής Ελληνικής Ιδέας. "Κλάψε με, μάνα, κλάψε με, Και πεθαμένο γράψε με"...

(Απόσπασμα από την ΓΚΕΜΜΑ του Δ. Λιαντίνη).

http://erinya-hellenica.blogspot.gr ,  ixor363 , http://www.pare-dose.net/