ΝΥΞ

Στην Eλληνική Mυθολογία με το όνομα Νυξ είναι γνωστή η θεότητα που προσωποποιούσε την νύχτα. Η Νυξ αναφέρεται ιδιαίτερα από τους Aρχαίους Έλληνες ποιητές, αλλά η μεγάλη σημασία της στην Eλληνική Mυθολογία υπερβαίνει τα απλά λογοτεχνικά πλαίσια. Η Νυξ ήταν κυρίαρχη, αρχέγονη και κοσμογονική οντότητα, την οποία σεβόταν και φοβόταν ακόμα και ο ίδιος ο θεός Δίας. Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησιόδου, η Νυξ είχε γεννηθεί από το Χάος.

Σύζυγος: Έρεβος.
Αδέλφια: Γαία, Έρεβος, Τάρταρος και θεός Έρως (πιθανόν)
Τέκνα:
Από το Έρεβος: Αιθέρας, Ημέρα, Στυξ (πιθανόν), Ύπνος, Θάνατος και Χάροντας.
Από τον Ουρανό: Λύσσα.
Με παρθενογένεση: Απάτη, Μόρος, Μώμος, Νέμεσις, Φιλότης, Οϊζύς, Γήρας, Έρις, οι Κήρες, οι Εσπερίδες (πιθανόν) και Όνειρος.

Η Νυξ αναφέρεται ακόμα ως θυγατέρα του Φάνητα, τον οποίο και διαδέχθηκε. Στη συνέχεια, παρότι παραδίδει το σκήπτρο στον υιό της τον Ουρανό, εξακολουθεί να συμβουλεύει τόσο αυτόν όσο και τις επόμενες γενεές — τον Κρόνο και, ιδιαίτερα, τον Δία — ως προς τον τρόπο δημιουργίας του κόσμου. Η επιρροή της οφειλόταν στις μαντικές της ικανότητες, τις οποίες ασκούσε μέσα σε μια σπηλιά. Σύμφωνα με κάποια ένδειξη, κατά τις παλαιότερες Ορφικές δοξασίες, η Νυξ ήταν η πρωταρχική δύναμη (αντί του Χάους). Στον Αριστοφάνη μνημονεύεται ως προϋπάρχουσα του Έρωτα (Φάνης). Η ίδια η Νυξ δεν ήταν αντικείμενο συστηματικής λατρείας από τους θρησκευτές της Αρχαίας Ελληνικής Κοσμοθέασης, αλλά σχετιζόταν με τα μαντεία. Υπήρχε δικό της ανάθημα μέσα στον ναό της Δήμητρας στην Πέργαμο.

Κλεπτών γαρ η νυξ, της δε αληθείας το φως. = Η νύχτα είναι των κλεφτών, και το φως είναι της αλήθειας.
Ευριπίδης, Ιφιγένεια εν Ταύροις

Αστέρες ουράνιοι, Νυκτός φίλα τέκνα μελαίνης…
Από τον Ορφικό Ύμνο των Άστρων

Εν νυκτί βουλή. (Απόφαση με ηρεμία, τη νύχτα.)
Αρχαία Παροιμιακή φράση

gnomikologikon , wikipedia.org , ka1962gr

ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΟΙ ΠΑΝΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Για τους Πελασγούς όλοι σχεδόν συμφωνούν ότι ήταν κάποιο αρχαίο φύλο διασκορπισμένο σε όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα μεταξύ των Αιολέων της Θεσσαλίας.
Ο Έφορος λέει πως κατά την γνώμη του ήταν ανέκαθεν Αρκάδες και γι' αυτό επέλεξαν τον στρατιωτικό βίο και πως προέτρεψαν στον ίδιο τρόπο ζωής πολλούς και κατόπιν τους έδωσαν το όνομα τους.
Έτσι απέκτησαν μεγάλη φήμη και μεταξύ των Ελλήνων και μεταξύ των άλλων στων οποίων τα μέρη έτυχε να πάνε.

Υπήρξαν έποικοι ακόμη και της Κρήτης, όπως λέει ο Όμηρος. Συγκεκριμένα, λέει ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη: "διάφορες γλώσσες αναμεμιγμένες μεταξύ τους. Εκεί κατοικούν Αχαιοί, Ετεόκρητες μεγαλόκαρδοι, Κύδωνες, Δωριείς με λοφία που σείονται και θεϊκοί Πελασγοί". ΟΔ .ραψ. Τ. Στιχ. 175-177.

Πελασγικό Άργος ονομάζεται και η Θεσσαλία, το τμήμα δηλαδή μεταξύ των εκβολών του Πηνειού και των Θερμοπυλών μέχρι τις ορεινές περιοχές τις Πίνδου, επειδή οι Πελασγοί είχαν επεκτείνει την κυριαρχία τους σε αυτά τα μέρη. Και τον Δία τον Δωδωναίο ο ίδιος ο ποιητής τον ονομάζει Πελασγικό : "άρχοντα Δία, Δωδωναίε, Πελασγικέ". ΙΛ. ραψ. Π. στιχ. 233

Πολλοί έχουν ονομάσει και τα Ηπειρωτικά έθνη Πελασγικά, επειδή, κατά την γνώμη τους, η κυριαρχία των Πελασγών είχε επεκταθεί ως εδώ. Επίσης, επειδή πολλοί από τους ήρωες είχαν το όνομα Πελασγός, οι μεταγενέστεροι βάσει του ονόματος εκείνων έδωσαν την επωνυμία σε πολλά από τα γέγη.

Ονόμασαν και την Λέσβο Πελασγία, και ο Όμηρος ονόμασε Πελασγούς τους γείτονες των Κιλίκων της Τρωάδας: "ο Ιππόθοος οδήγησε φύλα Πελασγών που μάχονταν με ξίφος, των Πελασγών που κατοικούσαν στην εύφορη Λάρισα" . ΙΛ. ραψ. Β. στιχ. 840

Η άποψη του Εφόρου, ότι αυτό το φύλο προέρχεται από την Αρκαδία, βασίστηκε στα λεγόμενα του Ησιόδου, που λέει συγκεκριμένα: "γεννήθηκαν γιοί από τον Θεϊκό Λυκάονα, τον οποίο γέννησε κάποτε ο Πελασγός". (ο γενάρχης των Πελασγών).

Ο Αισχύλος στις "Ικέτιδες" ή στις "Δαναΐδες" λέει πως κατάγονται από το Άργος των Μυκηνών.

Ο Έφορος λέει ότι και η Πελοπόννησος ονομάσθηκε Πελασγία, αλλά και ο Ευριπίδης στον "Αρχέλαο" λέει ότι : "ο Δαναός, ο πατέρας των 50 θυγατέρων ήρθε στο Άργος και κατοίκησε στην πόλη του Ινάχου. Εθέσπισε νόμο πανελλήνιο να ονομάζονται Δαναοί. Αυτοί που πριν είχαν το όνομα Πελασγοί".

Ο Αντικλείδης λέει ότι πρώτοι ίδρυσαν οικισμούς στις περιοχές Λήμνου και Ίμβρου και μάλιστα ότι κάποιοι από αυτούς απέπλευσαν για την Ιταλία μαζί με τον Τυρρηνό, τον γιο του 'Ατυος. Και οι συγγραφείς της "Ατθίδος" λένε για τους Πελασγούς ότι έφθασαν και μέχρι την Αθήνα και ότι ονομάσθηκαν από τους κατοίκους της Αττικής Πελαργοί, επειδή ήταν περιπλανώμενοι και σαν τα πουλιά πήγαιναν όπου τύχαινε. ΣΤΡΑΒΩΝ, Γεωγραφικά Ε.2.4

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΧΟΪΛΟΥΣ

http://ermionh.blogspot.com

ΑΝΘΡΩΠΟΣ: ΤΟ ΠΙΟ ΘΕΪΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΑΓΡΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΟΝΤΑ ΠΟΥ ΤΡΕΦΕΙ Η ΓΗ.

Άνθρωπος δε, ώς φαμεν, ήμερον, όμως μην παιδείας µεν ορθής τυχόν και φύσεως ευτυχούς, θειότατον, ηµερώτατον τε ζώον γίγνεσθαι φιλεί, µη ικανώς δε ή μη καλώς τραφέν, αγριώτατον οπόσα φύει γη" Πλάτων, Νόµοι ΣΤ'

Απόδοσις: Ο άνθρωπος, όπως είπαμε είναι ήμερο ζώο, αν διαπαιδαγωγηθεί με τον σωστό τρόπο και είναι κι από τη φύση πλουσιοπάροχα προικισμένος, γίνεται σχεδόν πάντα το πιο θεϊκό και το πιο ήμερο από τα πλάσματα. Αν όμως δεν διαπαιδαγωγηθεί αρκετά και με όχι σωστό τρόπο, γίνεται το πιο άγριο από τα όντα που τρέφει η γη. Πλάτων, Νόμοι ΣΤ'

Πλάτων, Νόμοι ΣΤ'

Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΣΕΒΕΙΑΣ

ΚΑΙ Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ!!! 

ΜΗ ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ 13.500 ΕΤΩΝ, ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ.

Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, τα σκάφη Σελήνη και Λίλιθ, που εγκατέλειψαν τον Αστερισμό του Αρκτούρου, ζήτησαν καταφύγιο σ' ένα νέο πλανητικό σύστημα, για να μπορέσουν να επιβιώσουν οι διασωθέντες πληθυσμοί των πλανητών του ε Βοώτη. Όταν έφθασαν στην περιοχή της γης ήταν τυχεροί διότι την περίοδο εκείνη υπήρχε μεγάλη διαμάχη μεταξύ του Κρόνου, ηγέτη του ομώνυμου πλανήτη, με τον ηγέτη του πλανήτη Διός που αντεπαναστάτησε εναντίον του Κρόνου, ώστε να επαναφέρει την τάξη στο πλανητικό σύστημα και να επανεγκαταστήσει την κεντρική γαλαξιακή εξουσία.

Τα σκάφη και τα πληρώματα του Διός υπερίσχυσαν στην διένεξη. Νέα όμως ανταρσία πραγματοποίησαν οι Τιτάνες, τα παιδιά του Ουρανού και της Γης, με πιο νέο από αυτούς, τον Κρόνο. Η μάχη που έδωσε την εξουσία στους Ολύμπιους, είναι γνωστή ως Τιτανομαχία. Την μάχη αυτή διηγείται ο Ησίοδος στη Θεογονία του.

Ο Δίας χρησιμοποιεί για συμμάχους όχι μόνον τους Ολύμπιους θεούς αλλά και κάποιες δυνάμεις υπογήινων, τους Εκατόγχειρες, τον Προμηθέα, παρ’ όλο που ήταν γιος του Ιαπετού, ενός από τους Τιτάνες και αδελφού του Κρόνου, καθώς και τη Στύγα, την πρωτότοκη από τις Οκεανίδες.

Ο αρχηγός των σκαφών Σελήνη και Λίλιθ, ο Μέτατρον, ζήτησε από τον Δία άδεια να αποβιβαστούν οι πληθυσμοί του στον πλανήτη Γη. Η άδεια δόθηκε και αφορούσε μόνο την ήπειρο Ατλαντίδα, που ανήκε στην διοίκηση του Ποσειδώνος, που ήταν υφιστάμενος διοικητικά του Διός. Η Ατλαντίδα τότε κατοικείτο από δέκα φυλές Ελλήνων, που την είχαν αποικίσει από τον Γαλαξία της Ανδρομέδας.

Οι πληθυσμοί που βρίσκονταν στα μεταγωγικά σκάφη Σελήνη και Λίλιθ, αποβιβάστηκαν στην Ατλαντίδα, με τον καιρό όμως αφομοιώθηκαν από τα Ελληνικά Ανδρομέδια φύλα των δέκα ποσειδώνειων φυλών και άρχισαν να λατρεύουν τους Έλληνες Ολυμπίους. Η καταβύθιση της Ατλαντίδος οφείλεται στη σύγκρουση των Ελλήνων και των Ελληνιστών του Αστερισμού του Αρκτούρου με τον Μέτατρον, ο οποίος τους επετέθη με τη βοήθεια της τεχνολογίας που κατείχε εγκατεστημένη στο σκάφος Σελήνη. Από τα στοιχεία που έχουν συλλέξει ερευνητές της υπόθεσης της Ατλαντίδος, φαίνεται πως η τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε δεν είναι ακόμη γνωστή σήμερα στα οπλικά συστήματα των προηγμένων χωρών, αλλά είναι πιθανόν να αφορά ηλεκτρομαγνητική τεχνολογία.

Πηγή: Δημήτριος Κύθρας, από το βιβλίο του “Κανείς Δεν Τολμά Να Τα Γράψει Στα Βιβλία Της Ιστορίας”, σελ. 18-19, εκδ. Δήλιος (2000)

-----------------------------------

Ο σημερινός Ελληνοέλληνας (ο χαρακτηρισμός ανήκει στον Δ . Διαντίνη) ήρθε στη γη από τ ' άστρα, την εποχή της μεγάλης σύγκρουσης σαν συνοδός και βοηθός του Ιερού Άρχοντα Φωτός του Δία. Ανανεώθηκε έτσι το Ανδρομέδειο σπέρμα των πρώτων αποστολών, που είχε διαφθείρει ή αφανίσει ο Κρόνος· επίσης ανανεώθηκε για τελευταία φορά με ουράνια επέμβαση μετά τον μεγάλο κατακλυσμό (-9.560) από τον Απόλλωνα Φαέθοντα Φοίβο με το πρόγραμμα «Δευκαλίων» του αστερισμού της Λύρας. Σήμερα ανανεώνεται με το ουράνιο πρόγραμμα «Φοίνιξ» που τέθηκε σε εφαρμογή από το 1975 και εντεύθεν.

Αυτή η ουράνια καταγωγή και κληρονομιά καθιστά τον Έλληνα ιδιαίτερα ανθρώπινο και προσεκτικό έναντι των άλλων ανθρώπων προς τους οποίους ουδέποτε ασέβησε ή δημιούργησε ρατσιστικά κινήματα. Ουδέποτε ο Έλληνας θεώρησε τον εαυτό του εκλεκτό ή προνομιούχο, ουδέποτε έκανε διαχωρισμούς και διακρίσεις στους ανθρώπους είτε χρώματος, είτε φυλής και φύλου.

Όπου και αν πέρασαν οι Έλληνες, έδωσαν το φως της γνώσης. Σκόρπισαν σπάταλα τη σοφία τους και δίδαξαν τις αξίες του πνεύματος τους. Θαυμάστηκαν από τους ιθαγενείς των περιοχών που εκπολίτιζαν σε τέτοιο βαθμό, ώστε να ζουν μέχρι σήμερα στις παραδόσεις τους σαν οι λευκοί θεοί που ήρθαν από τον ουρανό και τ ' αστέρια. Αυτόν τον πνευματικό πλούτο ο Έλληνας τον έφερε από τους ουρανούς και το σκόρπισε απλόχερα σαν δώρο θεών σ ' όλη την οικουμένη εκπληρώνοντας, τις εντολές του Ιερού Άρχοντα Φωτός του Δία.

Ο Ελληνισμός είναι ουράνια συμπαντική έννοια που δεν φθείρεται, δεν παρακμάζει, δεν εκφυλίζεται γιατί εκφράζει τη σοφία των θεών. Αποτελούμενος από ευρύ σύνολο γνώσεων, αξιών και αρχών, ο Ελληνισμός δόθηκε στους Έλληνες, για τη μετάδοση του σε όλη τη γη και τη μεταμόρφωση της σε ουράνια κοινωνία. Όσοι πολεμούν το ουράνιο πνεύμα του Ελληνισμού, πολεμούν τη γνώση και τους θεούς και αυτοκαταστρέφονται.

Σήμερα ο πλανήτης Γη βιώνει μια νέα Κρόνειο εποχή, της μεγίστης ασέβειας προς το θείο και τη φύση, σε βάρος όλων των όντων του πλανήτη. Επιχειρείται η καταστροφή όλου του έργου του Δημιουργού, και η κατασκευή κλωνοποιημένων ανθρώπων ή τεράτων. Είναι πράξεις καθ ' όλα επιλήψιμες αφού έχουν προκαλέσει την οργή της ουράνιας κοινωνίας.

Πηγή: ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ, “Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ”, εκδ. Δίον, σελ.: 175 – 177 (2001)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΚΑΤΑΒΥΘΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ.

ΕΛΛΗΝΕΣ

Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του.

Γιάννης Ρίτσος

“ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ.” (ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ)

Η σκέψη εκπέμπει ακτινοβολία με ομόκεντρους κυκλικούς παλμούς που καταλαμβάνουν ακαριαία τις διαστάσεις του χώρου.
Η επιστήμη σήμερα μας λέει ότι ο άνθρωπος μπορεί να επηρεάσει την ύλη και το θεωρεί ανακάλυψη. Μα είδη το είχαν ανακαλύψει οι Έλληνες φιλόσοφοι πριν εικοσιένα αιώνες. Ο Επίκουρος έλεγε ότι: “Οι σκέψεις μας, δημιουργούν την πραγματικότητα μας”.

Οι θετικές σκέψεις έχουν σημαντικές επιδράσεις στην συμπεριφορά των γονιδίων, αλλά και οι αρνητικές σκέψεις έχουν ένα εξίσου ισχυρό αποτέλεσα. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη γνώση για να δημιουργήσουμε ζωές γεμάτες υγεία και ευτυχία.
Ο φόβος παρεμποδίζει την ομαλή ανάπτυξη των κυττάρων.
Η σημερινή ιατρική μας βεβαιώνει ότι οι ασθένειες στο άνθρωπο δεν οφείλονται στην τιμωρία του θεού ούτε στην κληρονομικότητα, αλλά στις αρνητικές σκέψεις μας, με τις οποίες εμείς οι ίδιοι “τιμωρούμε” τον εαυτό μας.

Από το τελευταίο του βιβλίο του στρατηγού και συγγραφέως κ. Γερασίμου Καλογεράκη “Ο ΘΕΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ”, εκδ. Δίον.

Ο ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ...

«Γεωγραφική Μακεδονία δεν υφίσταται, ούτε μακεδονική γλώσσα και μακεδονικό έθνος», υποστηρίζει ο γεωπολιτικός αναλυτής Σάββας Καλεντερίδης.

ΗΛΙΟΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΟΣ

Για την Ελληνική κοσμοαντίληψη ο ηλιακός δίσκος συνδεόταν τόσο με τον Δία-πατέρα όσο και με τον Απόλλωνα και τον Διόνυσο – ο οποίος συχνά ταυτίζεται μαζί του όπως αναφέρει και ο Πλούταρχος (Κισσεός Απόλλων, Βακχείος μάντης – Δελφικά), ενώ στην Αττική Φλύα λατρευόταν ο Απόλλων Διονυσόδοτος.

Ο Απόλλων φωτίζει το νου ενώ ο Διόνυσος την καρδιά, και εδώ έγκειται η δημιουργική συνύπαρξή τους καθώς και ο αρμονικός συγκερασμός λογικής και συναισθήματος που διαμορφώνουν μια υγιή συνείδηση. Στην Ησιόδειο κοσμογονία πατέρας του ήλιου είναι ο Υπερίων, αλλά στο δωδεκάθεο ο Απόλλων είχε πατέρα του τον Δία όπως και ο Διόνυσος. Σύμφωνα με την μυεσταγωγική και μυθαγωγική  διδασκαλία της Αρχαιότητας, υπάρχουν τρεις ήλιοι σε κάθε ηλιακό σύστημα που αναλογούν στα τρία κέντρα ζωής, δηλαδή σε νου, ψυχή και σώμα. Τους ονόμαζαν τριπλό φως ή τριπλό Λόγο.
1. Πνευματικό ήλιο,
2. Ψυχικό ήλιο και,
3. Φυσικό ήλιο.

Στην ιεραρχική δομή του αυτοκράτορα Ιουλιανού προηγείται ο υπέρτατος ήλιος που ταυτίζεται με την Ιδέα του Σύμπαντος, το νοητό σύμπαν στο οποίο υπάγονται οι ανώτερες αρχές και τα γενεσιουργά αίτια εκδήλωσης ολόκληρης της δημιουργίας. Κατόπιν ακολουθεί ο νοερός ήλιος, η γόνιμη πηγή του νοερού φωτός, ενώ ο φυσικός ήλιος αποτελεί την ορατή αντανάκλαση του αιώνιου κόσμου των Ιδεών. Έχουμε δηλαδή την τρισήλιο θεότητα ή, κατά το Αρχαιοελληνικό σύστημα:
1. Tον Υπερίωνα-Δία,
2. τον Απόλλωνα-Φοίβο και,
3. τον Διόνυσο, οι οποίοι αποτελούν τους επικεφαλής των τριών κόσμων του Ιάμβλιχου.

Γενικότερα σε όλους τους Αρχαίους πολιτισμούς, υπήρχε η πεποίθηση ότι ο ορατός ήλιος είναι μάλλον μια αντανάκλαση, παρά η ίδια η πηγή της ηλιακής δύναμης. Η αντανάκλαση ενός αόρατου πνευματικού ήλιου, πηγής της ζωής, του φωτός της ψυχής και της αλήθειας, ο παντεπόπτης οφθαλμός του Διός και της Αδράστειας. Αναφέρει σχετικά ο Πλάτων (Επινομίς):
«Όλα όσα βρίσκονται στον ουρανό είναι ζωντανά όντα, έχουν αποτελέσει το θεϊκό γένος των άστρων και έχουν το καλύτερο σώμα και την πιο τέλεια ψυχή. Κάποιος θεός είναι η αιτία και δεν γίνεται διαφορετικά».

Ο Πυθαγόρας αποκαλούσε Υπεριονίδη τον νοητό ήλιο που έχει το είναι του πάνω από όλα, και όχι τον φυσικό ήλιο. Αλλά και την Μονάδα αποκαλούσε Υπεριονίδα, διότι «υπερείναι πάντων τη ουσία».  

Οι Πυθαγόρειοι δίδασκαν ότι όλα τα ουράνια σώματα περιστρέφονται αρμονικά γύρω από ένα πύρινο αόρατο κέντρο που το ονόμαζαν κεντρικό ή κοσμικό πυρ, πηγή της δύναμης και της ζωής του κόσμου, αλλά δεν το ταύτιζαν με το φυσικό σώμα του ήλιου, τον οποίο θεωρούσαν απλώς ως ένα ουράνιο σώμα. Επίσης, η Αρχαία φυσική των Ερμητικών παρέδιδε ότι:
«ο εμπύρειος κόσμος αποτελείται από εν δράσει δυνάμεις όλου του σύμπαντος και εκτείνεται από τον κεντρικό ήλιο έως τους άλλους ήλιους, οι οποίοι, μαζί με τον δικό μας, όλοι βρίσκονται μέσα στην ίδια σφαίρα έλξης. Επί όλων αυτών ο κεντρικός ήλιος ασκεί εποπτεία.»
«Ο ήλιος είναι πύρινος», έλεγε ο Ιπποκράτης, «αλλά στο πυρ που κυριαρχεί σε όλα και κυβερνά τα πάντα βρίσκεται η ψυχή και ο νους». Παρόμοια ο Δημόκριτος ανέφερε ότι «ο θεός είναι νους που βρίσκεται σε σφαιροειδές πυρ και αυτός είναι η ψυχή του κόσμου», και ο Πλάτων (Νόμοι 5 - Ι):
«Όλοι βλέπουν το σώμα του ήλιου αλλά κανένας δεν διακρίνει την ψυχή του. Υπάρχουν όμως ελπίδες ότι αυτό που είναι απρόσιτο στις αισθήσεις μας μπορεί να γίνει αντιληπτό μόνο με το νου. Και έτσι, ας προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε τον ήλιο (…). Άσχετα αν η ψυχή βρίσκεται μέσα στον ήλιο και τον χρησιμοποιεί σαν άρμα ή τον σπρώχνει από έξω, ή έχει κάποιον άλλο τρόπο, καθένας μας πρέπει να θεωρεί αυτή την ψυχή θεό..»

Για αυτό τον λόγο, τόσο οι Αρχαίοι πολιτισμοί, τιμούσαν την ώρα της ανατολής και χαιρετούσαν τον ήλιο με διαφορετικούς τρόπους. Έτσι, οι Πυθαγόρειοι «εγείρονταν πριν ανατείλει ο ήλιος και παρατηρούσαν, μόλις ανατείλει, να προσευχηθούν» (Ιάμβλιχος). Επίσης ο Σωκράτης, μετά το τέλος του Συμποσίου, «έμεινε όρθιος μέχρι που χάραξε η αυγή και ανέτειλε ο ήλιος. Έπειτα, αφού προσευχήθηκε στον ήλιο, απομακρύνθηκε» (Πλάτων, Συμπόσιο).

Συνοπτικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι, ως σύμβολο του Λόγου, ο ηλιακός δίσκος, ο φωτοδότης ήλιος, εκφράζει με έναν άμεσο τρόπο ένα σχέδιο του κόσμου και της θεότητας. Σύμφωνα με τους μυημένους, εργάζεται με τρεις θεμελιώδεις τρόπους σαν νοητό, νοερό και φυσικό φως. Δρώντας κατ’ αυτό τον τρόπο, πλησιάζει την τελειότητα του σχεδίου που αποτελεί αντανάκλαση του Κοσμικού σχεδίου. Αν μπορούσε κανείς να διακρίνει αυτό το σχέδιο, θα ήταν σαν να του έχει δοθεί το χάρισμα της μακάριας ενόρασης. Αν προσπαθήσει να εργαστεί γι’ αυτό, εναρμονίζοντας τη θέλησή του με το πνευματικό ή Απολλώνιο φως, θα είναι σαν να μετατρέπει τη φθαρτή του φύση σε φύση αθάνατη για πάντα. Διότι είναι ένα σχέδιο προς το οποίο θα πρέπει να τείνει προσβλέποντας ο άνθρωπος, κυριαρχώντας απόλυτα στο εγώ του (Απολλώνια κυριαρχία) και επιτυγχάνοντας την καθαρή ζωτικότητα (Διόνυσος), με απώτερο σκοπό να προσεγγίσει την εσωτερική αρμονία και τη γνώση του θείου (Ζευς). Είναι εκείνο με το οποίο ταυτίζεται όποιος επιτύχει την αυτογνωσία και γνωρίσει τον κόσμο διαμέσου των σταθερών κανόνων του Εαυτού του.

ΗΛΙΟΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΟΣ - Ιφιγένεια Κασταμονίτη

(Πηγές: Steve Wyler – Ηλιακά Σύμβολα, Ι.Χαραλαμπόπουλος – Ηλιακή Μυσταγωγία, Δημ. Μακρυγιάννης – Κοσμολογία και Ηθική του Δημόκριτου, Ι.Α.Πασσάς – Ορφικά, M. Hall – The Secret Teachings of All Ages, X.A.Λαμπρίδης – Ηράκλειτος
http://www.theosophicalsociety.gr

ΜΑΡΙΑ ΤΖΑΝΗ: ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ

ΜΑΡΙΑ ΤΖΑΝΗ
Ομότιμος καθηγήτρια ΕΚΠΑ

Επώνυμοι Συμπατριώτες μας καταθέτουν την άποψη - δήλωσή τους στην κάμερα του ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ και αντιδρούν στην παραχάραξη της Ελληνικής Ιστορίας και στην υπεξαίρεση της ονομασίας ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, χάριν γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων εγχώριων και  ξένων κέντρων εξουσίας.

Περισσότερα οπτικοακουστικά στο ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.

http://www.arxeion-politismou.gr/

3η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ - ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ - ΑΜΦΙΠΟΛΗ

Σείστηκε το ταφικό μνημείο της Αμφίπολης από του κτύπους των νταουλιών. Όπως χτυπάει η καρδιά...η καρδιά της Μακεδονίας που στάματησε να χτυπά το 2015....τότε που σταμάτησαν κι οι ανασκαφές στην Αμφίπολη.
Μακεδόνισσες με φορεσιές από την Ορεινή, το Πετρίτσι, την Καμήλα, το Σκούταρι, το Βαμβακόφυτο,το Μελενικίτσι, την Πεπονιά, τη Νιγρίτα και το Παλαιόκαστρο, άναψαν ένα κερί και με ευλάβεια απήγγειλαν μερικούς στίχους για τον μεγάλο άνδρα για τον οποίον φτιάχτηκε το ταφικό μνημείο. 

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Η ΧΩΡΑ!
Στίχοι: Κατερίνα Λιάρου
Συμμετέχοντες: μέλη Σερραϊκών Συλλόγων
Επιμέλεια: Γεώργιος Τάτσιος
Κινηματογραφικο & τηλεοπτικό σποτ: ΗΧΟΡΑΣΗ, Ερμίνα Παρασκευοπούλου, Γιάννης Ξανθούλης.

ΗΧΟΡΑΣΗ

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΣΚΕΨΕΩΣ

ΠΩΣ ΜΑΣ ΑΦΑΙΡΕΣΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ “ΕΡΓΑΛΕΙΟ”…ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.

Όσο πιό πολλές λέξεις χρησιμοποιούμε, όσο πιό αφηρημένες έννοιες συλλαμβάνουμε, όσο πιό καλή σύνταξη προτάσεων οικοδομούμε, τόσο περισσότερο ακονίζουμε την σκέψη μας.
Όποιος δεν χρησιμοποιεί σωστά την γλώσσα, δεν μπορεί να μεταφέρει τις σκέψεις του στον έξω κόσμο. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τους γύρω του, δεν μπορεί να ενεργήσει γρήγορα.

Το υπουργείο διδάσκει με βασανιστικό τρόπο την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, στα δύσμοιρα ελληνόπουλα. Επιβάλλει στους μαθητές να μαθαίνουν αμέτρητους τύπους, καταλήξεις και κανόνες. Αυτό αποτελεί... σαδομαζοχιστική τάση. 
Μετά 3 χρόνια διδασκαλίας, οι Έλληνες μαθητές δεν μπορούν να καταλάβουν τί θέλει να πει ένα απλό Αρχαίο Κείμενο. Και ακόμη χειρότερα: Οι μαθητές δεν μπορούν να γράψουν ένα απλό κείμενο στην Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, αλλά ούτε και να μιλήσουν Αρχαία Ελληνικά.

Αλλά αυτός ακριβώς είναι ο βασικός σκοπός εκμαθήσεως μίας γλώσσης, το να γράφεις, το να σκέφτεσαι και το να μιλάς με αυτή την γλώσσα. Και όχι απλώς να γνωρίζεις τους γραμματικούς κανόνες και το συντακτικό.

Γιατί λοιπόν τα ελληνόπουλα δεν μαθαίνουν την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα; Διότι απλούστατα το υπουργείο δεν ακολουθεί κανόνες διδασκαλίας που ισχύουν για όσους μαθαίνουν μία ξένη γλώσσα ή κανόνες που ακολουθούνται για τα νήπια.
Για παράδειγμα, όποιος πηγαίνει σε ένα φροντιστήριο ξένων γλωσσών για να μάθει την αγγλική γλώσσα, μετά από 3-4 μαθήματα ο καθηγητής ζητά από τον μαθητή να προφέρει κάποιες λέξεις. Να συντάξει μία απλή πρόταση, π.χ. «This is a cat». Του ζητά να συντάξει μία μικρή παράγραφο με την χρήση της αγγλικής γλώσσης.
Δηλαδή από τις πρώτες εβδομάδες ένας καθηγητής ξένων γλωσσών προσπαθεί να χρησιμοποιήσει όλους τους αισθητήρες του εγκεφάλου για να κάνει τον μαθητή να μιλήσει την ξένη γλώσσα. 

Οι καλοί καθηγητές ξέρουν ότι ο μαθητής πρέπει να διαβάζει δυνατά μία λέξη για να μαθαίνει την προφορά της, να την αντιγράφει σωστά για να μαθαίνει την ορθογραφία της, και να σχηματίζει προτάσεις έτσι ώστε η γλωσσική του μνήμη να συμπλέκει συνεχώς λέξεις με εικόνες για να αρχίσει ο μαθητής να σκέφτεται στην ξένη γλώσσα αντί απλώς να μεταφράζει από την μητρική του γλώσσα το νόημα που θέλει να εκφράσει.

Άρα το βασικό κλειδί για να μάθουμε μία γλώσσα είναι από την πρώτη ημέρα ει δυνατόν, να την μιλάμε, να την μιλάμε, να την μιλάμε, να την μιλάμε, να την μιλάμε! 

Ακόμη και αν κάποιος μαθητής απομνημονεύσει όλους τους γραμματικούς κανόνες η ψυχολογία διδάσκει ότι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα τους ξεχάσει. Οτιδήποτε δεν χρησιμοποιείς, το ξεχνάς.

Γιατί δεν σκέπτονται οι κύριοι του υπουργείου, πώς τα νήπια μαθαίνουν τα Νέα Ελληνικά; Μήπως οι μητέρες στέκονται πάνω από την κούνια τους και αρχίζουν να τους μαθαίνουν τις χρονικές καταλήξεις των ρημάτων; 
Προφανώς όχι. Αρχίζουν και τους προφέρουν λέξεις τις οποίες τα βρέφη σιγά-σιγά συνδυάζουν στο μυαλό τους με εικόνες, αντικείμενα, μορφασμούς προσώπων, κλπ.
Τα νήπια δεν καταλαβαίνουν αφηρημένες έννοιες αλλά κατανοούν αντικείμενα όπως τόπι, νερό, μαμά, κούκλα, κ.α.
Έτσι ακριβώς θα μάθουν και τα ελληνόπουλα τα Αρχαία Ελληνικά, συνδυάζοντας λέξεις με αντικείμενα και εικόνες.

Στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια εισήλθαν πολλοί ξένοι, νόμιμοι και παράνομοι. Ορισμένοι από αυτούς έμαθαν τα Νέα Ελληνικά σε πολύ καλό επίπεδο.
Πώς τα έμαθαν; Μήπως άρχισαν να μαθαίνουν συντακτικό και γραμματική; 
Ή μήπως η πρώτη λέξη που έμαθαν ήταν «δουλειά»; Οι ξένοι άρχισαν να μαθαίνουν μικρές προτάσεις όπως «θέλω δουλειά», «ψάχνω για σπίτι», «πού είναι το ταχυδρομείο;», «ήρθε ο λογαριασμός της ΔΕΗ» κλπ. Έτσι άρχισαν οι ξένοι να μαθαίνουν την νεοελληνική γλώσσα.

Έτσι θα μάθουν και τα ελληνόπουλα την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα. Πρέπει να την μιλήσουν. 
Δεν επιβάλλει στο αναλυτικό πρόγραμμα την ΟΜΙΛΙΑ της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης μέσα στην σχολική τάξη. Όταν ένας μαθητής αρχίζει να επαναλαμβάνει «τίς βούλεται αγορεύειν;» τότε αρχίζει να μαθαίνει Αρχαία Ελληνικά. 
Στην αρχή, δεν χρειάζεται ανάλυση υποκειμένου, αντικειμένου, ρήματος και απαρεμφάτου. Αυτά θα γίνουν πολύ αργότερα, για όσους ενδιαφέρονται.

Οι περισσότεροι Έλληνες αγρότες είναι αγράμματοι, δεν ξέρουν τί σημαίνει απαρέμφατο, και όμως μιλούν τα Νέα Ελληνικά. 
Δεν χρειάζονται ατελείωτοι γραμματικοί κανόνες, για να μιλήσει κάποιος την Αρχαία Ελληνική. 
Απαιτείται να την χρησιμοποιεί στην ομιλία του. Απαιτείται η καθημερινή χρήση της Αρχαίας μας Γλώσσης στην οικία, στο σχολείο, στην εργασία. Μικρές προτάσεις στην αρχή, με απλά νοήματα.

Δεν είναι δυνατόν τα νήπια, οι ξένοι που μαθαίνουν Νέα Ελληνικά, και όσοι Έλληνες διδάσκονται ξένες γλώσσες να ακολουθούν αυτή την βασική μέθοδο διδασκαλίας, ενώ οι μαθητές των Ελληνικών σχολείων να διδάσκωνται ανουσίους γραμματικούς κανόνες...
Και φυσικά μετά από ένα χρόνο, αφού τελειώσουν το λύκειο, οι μαθητές δεν θυμούνται τίποτε. Και το χειρότερο είναι ότι δεν δύνανται να συντάξουν ούτε μία πρόταση στα Αρχαία Ελληνικά.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όσοι πηγαίνουν να δώσουν εξετάσεις για ένα πτυχίο σε μία ξένη γλώσσα, εκτός από το να διαβάσουν ένα κείμενο και να το αναλύσουν, τους ζητούν να γράψουν ένα κείμενο και να δώσουν μία προφορική συνέντευξη.
Όμως αυτό δεν ισχύει στις εξετάσεις για τα Αρχαία Ελληνικά. Επί δεκαετίες δεν ζητείται από τους μαθητές να γράψουν ένα κείμενο στα Αρχαία Ελληνικά, ούτε να δώσουν συνέντευξη στα Αρχαία Ελληνικά. Κάτι που το κάνουν όσοι δίνουν εξετάσεις για μία ξένη γλώσσα, ακόμη και από το πρώτο τρίμηνο διδασκαλίας.

http://kefalokleidomata.blogspot.com/

ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΤΣΧΑΪΜΕΡ

Όπως οι ιστοί του δέρματος συγκροτούν την επιδερμίδα μας, προσδίδοντάς της τα μοναδικά μας χαρακτηριστικά, έτσι και οι ιστο-ρίες όλων των λαών «συν-ιστούν» το πολιτισμικό αμάλγαμα της νοήμονος ζωής επί της Πλανήτου Γαίας.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΕΡΠΑΝΔΡΟΥ ΖΑΧΑΡΙΟΥ

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ

ΡΕΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

Η Εκδίκηση των Τόνων. 
Η Επίδραση των «Αρχαίων Ελληνικών» και του «Μονοτονικού» στην ψυχοεκπαιδευτική εξέλιξη του παιδιού.

Τα ευρήματα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι με την εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών - ιστορικής ορθογραφίας ωριμάζουν ταχύτερα: οι οπτικές λειτουργίες, καθώς και οι γνωστικές, όπως ἡ Αντίληψη και ἡ Μνήμη. Δηλαδή διαπιστώθηκε θετική επίδραση στις οπτικοαντιληπτικές ικανότητες και λειτουργίες των παιδιών, από 6 έως 9 ετών, τις οποίες η εκμάθηση αυτή αναπτύσσει με επιταχυνόμενο ρυθμό. Και, όπως είναι γνωστό, η ωρίμανση των οτπικοαντιληπτικών και γνωστικών ικανοτήτων και λειτουργιών συνεπάγεται και περαιτέρω θετική σχολική επίδοση.
Η εκμάθηση αυτή μπορεί να ενεργήσει προληπτικά στην εμφάνιση ορισμένων μαθησιακών δυσκολιών (δυσλεξίες κ.ἄ.), αλλά και θεραπευτικά, όταν οι δυσκολίες αυτές έχουν ήδη εμφανισθεί.

http://www.opc.gr/ , Kh Kr

ΠΕΡΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΣ #8 (περιληπτικώς - τελευταίο μέρος)

ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Κατά την τουρκοκρατία η Ορθόδοξος Εκκλησία, το Πατριαρχείο της Πόλης συνεχίζουν όσο δύνανται τους Βυζαντινούς ρυθμούς των. Η Εκκλησία και ο κλή­ρος (ιδίως ο ανώ­τε­ρος) καθίστανται ο φόβος και τρόμος των υπο­δού­λων και η συντριπτι­κά με­γα­λύ­τε­ρη αιτία της ψυχολογικής, οικονομικής, πνευματικής, μορφωτικής και πολ­λάκις φυσι­ο­λογικής εξα­θλι­ώσεώς των. Η απειλή του αφορισμού πράγμα που εσή­μαινε πλήρη κοι­νω­νι­κόν εξοστρακισμό και καταστροφή, οι δυσβάστα­κτες εκ­κλησια­στικές εισφο­ρές, πρόστιμα και επιτίμια που πολλάκις συνοδευόταν με την ετσιθελική αρπαγή αγα­θών, πλούτου, μέρος ή όλης της περιουσίας, κλπ, ήταν λίαν συνηθισμένα μέσα επι­βο­λής και βασάνων κατά των υποτελών αμορφώτων λαών. Δεν ήσαν οι Έλ­ληνες και οι λοι­ποί εκχριστια­νι­σθέν­τες λαοί υποδουλω­μέ­νοι στους Τούρκους αλλά στην Ορθό­δο­ξο Εκκλησία της οποίας το Πατριαρχείο, καθώς και η ίδια, ήταν υπό­λο­γο στους Τούρ­κους.

Ακόμα και σήμε­ρα βλέπομε στο ίδιο μοτίβο, π. χ., το «Κανονικόν Εκκλησιαστικόν» Πη­δάλιον, σε­λίδα 77, όπου εκεί αναφέρονται όλα τα φρικι­α­στικά και εκ­φο­βι­στι­κά αλλά συνάμα αξιογέ­λα­στα και βλα­κωδέ­στατα κείμενα του Ναξίου καλογήρου Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη. Βρείτε τα και μελετήστε τα. Αυτά τα κείμενα είναι εντός του κανόνος της σημερινής ορθοδόξου εκκλη­σίας η οποία καθ’ όλα παρέμεινε σταθερώς βυζαντινή και καπέλωσε το Νεο-ιδρυθέν Ελληνικό κράτος. Ούτε και σήμε­ρα δηλαδή δεν έχει τελει­ώ­σει ο Ανατολικός Με­σαίων! Απλώς καιροφυλακτεί για να δράσει με όλη του την δύναμη μόλις γι’ αυτόν ανάψει το πράσινο φως.

Σαν κερασάκι στην τούρτα αναγράφομε μία από τις πολλές ρήσεις του πρώ­του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως μετά την άλωση, του θρησκόληπτου Γεωργίου Κουρτέση Γενναδίου ή Σχολα­ρίου. Μόλις είχε πέσει ολόκληρο το Βυζάντιο στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων και αυτός τολμά να ειπεί: «Χαίρε στρατιώτα Χριστού καί τής αυτού δόξης υπέρδικε, χαί­ρετε ώ μα­κάριαι χείρες τούς γούν δυσσεβείς καί αλάστορας Ελληνιστάς καί πυρί καί σιδή­ρω καί ύδατι καί πάσι τρόποις αξαγαγατέτης παρούσης ζωής ράβ­διζε, είργε, είτα γλώσ­σαν αφαίρει, είτα χείραν απότεμνε, καί άν ούτω μένει κα­κός, θα­λάττης πέμ­πε βυθώ.». Ελπίζομε ότι καταλάβατε αυτό εδώ πλήρως. Αν όχι, κοιτάξε­τε πως θα το καταλάβετε!
[Σείριος: Επιτρέψτε μου την νεοελληνικην απόδοσιν της φράσεως αυτής, του Γεν. Σχολάριου για να την καταλάβουν όλοι. ΔΗΛΑΔΗ: ΤΟΥΣ ΑΣΕΒΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΣΤΕΣ, ΚΑΙ ΜΕ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΞΙΦΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΝΙΓΜΟ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΘΑΝΑΤΩΣΤΕ ΤΟΥΣ. ΜΑΣΤΙΓΩΣΤΕ, ΦΥΛΑΚΙΣΤΕ, ΚΟΨΤΕ ΤΟΥΣ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ, ΥΣΤΕΡΑ ΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ, ΤΟΤΕ ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΒΥΘΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ. Γεννάδιος Σχολάριος]

Τί βλέπομε όμως σε αυτά εδώ τα κακοηθέστατα και ξεδιάντροπα λόγια του Γενναδίου.

Πρώτον ότι, αυτά τα λό­για αντικατοπτρίζουν και πιστοποιούν πλήρως την πρώ­ην ανελλιπώς λειτουργούσα Βυζαντινή Ιερά Εξέτα­σιν, τους Βυζαντινούς Πολιτικοθρησκευτικούς Νόμους και τα Βυζαντινά βασανιστή­ρια. Τέτοια πο­λύ παρό­μοια λόγια ευρί­σκομε και στην Χρονογραφία του Πορφυρογεννήτου, κ. α., για την τύχη των ητ­τηθέντων εικονομάχων ή αιρετικών στα χέρια των ορ­θοδόξων εικονολατρών. Τί σύμ­πτωση άραγε! Επί της εικονομα­χίας μελε­τή­σετε και Τό έπος τής Ει­κονομαχίας, Κωνσ­ταντί­νου Παπαρηγοπούλου, Εκδό­σεις Ωκεανίδα ΑΕ, 2005, και θα μάθετε πολλά που δεν τα ξέρετε.

Δεύτερον ότι, ο Γεννά­δι­ος εύχεται και επιθυμεί όλα αυτά να δια­τη­ρη­θούν και να συνεχιστούν με τη νέα οθω­μανική τάξη πραγ­μάτων.

Τρίτον ότι, όπως πάντοτε ακόμα και μετά την άλωση Ελληνιστές υπήρχαν, αλλά συνεχώς τελούσαν υπό τρομερή δίωξη, και ο βρωμερός Γεννάδιος με θράσος μυρίων πιθήκων, όπως και προκάτοχοι του, τους ονο­μάζει «δυσσε­βείς καί αλάστορας» και θέλει να τους βγάλει από τη μέση διά παν­τός είδους βασανιστηρίων. Εί­ναι αυτός ο ίδιος ο οποίος, αν και βιολο­γι­κά προήλθε από το γένος των Ελλήνων, εδήλωσε: «αν ερωτηθώ αν είμαι Έλ­λην ή Χριστιανός, τό­τε θα απαντήσω: Χριστι­α­νός!». Συγκεκριμένα είπε: «Έλλην ών τήν φωνήν, ουκ άν ποτε φαίην Έλλην είναι, διά τό μή φρονείν ως εφρόνουν ποτέ οι Έλληνες· αλλ' από τής ιδίας μάλιστα θέλω ονομάζεσθαι δόξης, και ει τις έροιτό με τίς ειμί, αποκρι­νούμαι Χριστιανός είναι.»! (MS. Grec de Paris, No 778, f. 209).

Επίλογος 

Ελπίζομε ότι έχομε δώσει μια συνοπτική εικόνα περί της Βυζαντινής Ιεράς Ορθοδόξου Εξετάσεως. Ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης μπορεί να βρει πάρα πολλά αντικειμενικά συγγράμματα επ’ αυτής και να μελετήσει για να βρει πολλές λεπτομέρειες και πολλά στοιχεία που δεν παραθέσαμε λόγω συντομίας. Ακόμα με μια τέτοια μελέτη ημπορεί να πι­στοποιήσει τα ολίγα στοιχεία που παραθέσαμε εδώ. Αν νομίζει ότι προπαγανδίζομε σκοπίμως, ψευδώς, ή από συμφέρον, τότε να μας διαψεύσει και να μας γελοιοποιήσει παραθέτοντας τα αληθή στοιχεία, αλλά με τις αποδείξεις τους και τις αναφορές από αντικειμενική βιβλιο­γραφία και όχι με πομφόλυγες! Εί­ναι και­ρός να διαφανεί η καθαρή αλή­θεια και να πάψει το μέγα ψέμα ότι: «Στο Βυζάν­τιο και στην Ορθόδοξο Ανατολική Εκκλησία δεν υπήρχαν Ιερά Εξέτασις, ιεροί πό­λεμοι, κατα­στρο­φές, βία, βασανιστήρια, φόβος και τρόμος, κλπ!». Αυτά όλα υπήρ­χαν και μάλιστα θε­ωρούμενα ολικώς σε πολύ αγρι­ό­τερη μορφή και δράση από τα αντίστοιχα της Δυ­τι­κής Εκκλησίας τουλάχιστον κατά την διάρκεια των κοινών αιώνων δράσεως.

Ιωάννης Νεοκλής Φιλάδελφος Μ. Ρούσσος
Δρ. Καθηγητής Μαθηματικών
Ερευνητής βιβλικών και χριστιανικών ζητημάτων.

http://www.e-telescope.gr/

ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ - ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΘΕΡΟΥΣ και λίγα λόγια εξ αφορμής.

Γαλάξια, Τρίεσπερο Ηρακλέους, Ισημερίες, Τροπή ηλίου, Ηλιοστάσιο.

Πρόκειται για μία πρωτίστως ελληνική εορτή με μικρές παραλλαγές βάση του τόπου και των εθίμων, που στην αρχή οι πρώτοι πολυθεϊστές αντιγραφείς των Ελλήνων, πχ. Ρωμαίοι την ‘’υιοθέτησαν’’, αλλά που στην συνέχεια, άλλοι λαοί, στην προσπάθειά τους να την προσαρμόσουν στα δικά τους μέτρα, την αντέγραψαν κακέκτυπα και συνεπώς την ευτέλισαν.
Ερώτηση: Θα τους την χαρίσουμε;

ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ

Κατά τον Σκιροφοριώνα (Ιούνιο) εορτάζεται το θερινό ηλιοτρόπιο (συνώνυμο ηλιοστασίου) όπου εκτός από το άναμμα πυράς (το οποίο αντέγραψαν οι χριστιανοί - εορτή Ιωάννη Προδρόμου 24 Ιουνίου), οι ιερείς ‘’εκπροσωπούντες’’ την Αθηνά, τον Ποσειδώνα και τον Ήλιο, κρατούν πολύχρωμα σκίρα (Προφανώς απ` το σκίρο = σκιάδειο της Αθηνάς. Εξ ου και η ονομασία του μηνός Σκιροφοριών).

(Παναγής Λεκατσάς, ‘’Η καταγωγή των θεσμών, των εθίμων και των δοξασιών’’, Αθήναι 1951).

Εν συνεχεία οι Ρωμαίοι, ως αντιγραφείς του ελληνικού πνεύματος, κατά τις ίδιες ημερομηνίες του χειμερινού ηλιοστασίου, γιορτάζουν τα Σατουρνάλια τα οποία αφιερώνουν στο Θεό Σατούρνους κατ` αντιγραφή του δικού μας Κρόνου και στις 25 Δεκεμβρίου τα Μπρουμάλια απ` το dies brevissima > bruma, την μικρότερη μέρα του χρόνου, δηλαδή το χειμερινό ηλιοστάσιο.

Για δε το θερινό ηλιοστάσιο γιορτάζουν τα Βεστάλια προς τιμήν της Θεάς Βέστας, κατ` αντιγραφή βεβαίως της Εστίας, με άναμμα πυράς όπως εμείς κλπ. (Εξ ου και ο ύμνος στον Ήφαιστο).

Εκτός απ` τους χριστιανούς που πάνω στην ελληνική γιορτή έβαλαν την πλασματική ημερομηνία του δικού τους ‘’ Ήλιου’’ ακολούθησαν κι άλλοι λαοί όπως Κέλτες (με επίσης άναμμα πυράς κατά την νύχτα του ηλιοτροπίου), Ινδοί, Βρετανοί, Αυστριακοί και άλλοι αντιγραφείς (πολυθεϊστές) που γιορτάζουν και τα 2 ηλιοστάσια (Χειμερινό και θερινό), των 2 αυτών ισημεριών οι οποίες ορίζουν τις εποχές του έτους στο μέσον του χρονικού τους διαστήματος.

Επίσης οι Σκανδιναβοί και οι Γερμανοί εορτάζουν την θερινή τροπή. Οι πρώτοι την αποκαλούν ‘’Μιντζόμμερ’’ που σημαίνει ‘’μέσον καλοκαιριού’’ και οι δεύτεροι την αποκαλούν ‘’Ζοννεβέντες’’ που σημαίνει ‘’τροπή ηλίου’’. Κύριο γνώρισμα αμφοτέρων των εορτασάντων είναι το (κατ` αντιγραφή από εμάς) άναμμα του πυρός.

Εστιάζοντας στο θερινό ηλιοστάσιο, οι βιβλιογραφικές πηγές που παραθέτω κατωτέρω για το εμπεριέχον έθιμο του ‘’Κλήδονα’’ στην θερινή τροπή, καταδεικνύουν τον εθιμικό εορτασμό της θερινής τροπής απ` τους προγόνους μας.

Ο Κλήδονας είναι ένα εκ των εθίμων του θερινού ηλιοστασίου. Η λέξη παράγεται εκ του αρχαίου ‘’κληδών’’ όστις ήτο το μαντικό σημείο όπου εδίδοντο οι χρησμοί (κληδονισμοί) ή οι προμαντεύσεις δια το ερωτικό μέλλον των ενδιαφερομένων την εποχή της θερινής τροπής (Εξ ου και στο θερινό ηλιοστάσιο λέμε ύμνο στον Έρωτα).

Ο Παυσανίας αναφέρει ότι στην Σμύρνη υπήρχε ιερόν Κληδόνων. Ο δε Αίλιος Αριστείδης (συγγραφέας και ρήτορας) αναφέρει και θεά Κληδόνα (πρόκειται γι` αυτήν που αντικατέστησαν οι χριστιανοί με τον Αϊ Γιάννη).

Στον Όμηρο ο κληδονισμός αναφέρεται δύο φορές συμπίπτουσες χρονικά (τυχαίο;) με την θερινή τροπή. Τις αναφέρω περιληπτικά:
α) Όταν ο Οδυσσέας αιτείται του Διός έναν καλό οιωνό για το αν θα μπορέσει να φονεύσει τους μνηστήρες και να ξανακερδίσει τον έρωτα της γυναίκας του και ο Δίας του απαντά με βροντή και φωνή μέσω γυναίκας ότι οι μνηστήρες θα δειπνήσουν τελευταία φορά μέσα στα δικά του δώματα.
β) Όταν την επομένη πυγμαχεί με τον Ίρο και τον νικά οι μνηστήρες του λένε ‘’ Ο Ζευς και οι αθάνατοι θεοί να σου δώσουν ξένε ότι επιθυμεί η καρδία σου που μας απάλλαξες απ` αυτόν τον αλήτη’’ κ.λπ. 

Αυτά τα δύο συμβάντα εφάνησαν στον Οδυσσέα ως κληδονικά.

Οι Βυζαντινοί αντέγραψαν τον κληδονισμό κατά τρόπο πανομοιότυπο με το έθιμο του δικού μας κλήδονα (αλλά ανεξαρτήτως εποχής θερινού ηλιοστασίου) κι απ` την αντιγραφή της αντιγραφής… ω αντιγραφή, ο κληδονισμός ως ερωτική μαντική, έφτασε μέχρι τους Οθωμανούς, τους Αλβανούς και τους Βούλγαρους, φυσικά παραποιημένα και διαστρεβλωμένα όπως συμβαίνει πάντα όταν απ` την φωτοτυπία ενός πρωτοτύπου φωτοτυπήσουμε άλλες φωτοτυπίες και ούτω καθ` εξής.

Επιπλέον πηγές για τον Κλήδονα κατά την θερινή τροπή:
α) Ν.Γ. Πολίτου, Κλήδονες εν Εστία 1877 και εν Παρθενώνι 1871.
β) Θ.Ι. Αθανασοπούλου, Μαντεία και μαντικαί τελεταί εν Λαογραφία, τόμος 8ος , σελίδα 563.

Δρ. Λεωνίδας Λ. Μπίλλης

ΠΕΡΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΣ #7 (περιληπτικώς)

ΙΕΡΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ, ΜΟΝΑΧΟΙ, ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑ, ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ, ΑΠΩΛΕΙΑ ΠΕΡΙΟΧΩΝ

Ακόμα αναφέρομε, επιγραμματικώς μόνον, ότι στην ιστορία του Βυζαντίου και της ανατολικής ορθοδόξου χριστιανικής εκκλησίας ανήκουν και πολυάριθμοι, πολύνεκροι και τρομακτικής αγριότητας ιεροί εμφύλιοι πό­λεμοι. Για να μην παρεξηγη­θούμε τονίζομε ότι δεν εννοούμε καθόλου τους πολέ­μους με εξωτερικούς εχθρούς ή εισβολείς, αλλά τους εσωτερικούς πολέμους λόγω θρησκευτικών ή φιλοσοφικών πε­ποιθήσεων. Πιο συγκεκριμένα έχομε: Δέκα αιώνων σφαγές, διωγμούς, δολοφονίες και αναθεματισμούς κατά των διαφόρων Χριστιανών αιρετικών από τους ορθοδό­ξους, ασταμά­τη­τους εξοντωτικούς διωγμούς εναντίον των Ελληνι­ζόντωνκαι των πα­ρα­δο­σι­ακών θρησκειών είτε στις πόλεις είτε στην ύπαιθρο, την απόλυτη ισοπέ­δωση του Αρχαίου κόσμου, την αγρι­ο­τάτη ιστο­ρία δύο αι­ώνων ει­κονο­μα­χίας που καταρή­μαξε τα πάντα. Επί της ει­κονο­μα­χίας μελετήσετε: Τό έπος τής Εικονομαχίας, Κωνσ­ταντίνουΠα­παρηγοπούλου, Εκδόσεις Ωκεανίδα ΑΕ, 2005.

Σ’ αυτά τα δεινά προστίθενται και τα εξής τα οποία και πάλι προέρ­χονται από την χριστιανική εκκλησία: Αυθαι­ρεσίες, μηχα­νορ­ρα­φίες και εκβια­σμοί παντός είδους του κλήρου, των καλο­γή­ρων και των μο­ναστηρίων, υπέρμε­τρη κατα­σπατάληση ανθρωπίνου δυναμικού, πλού­του και εδαφών για τις εκκλησίες και τα μο­να­στή­ρια, τα αναρίθμητα αναθέματα, κλπ.

Η ισοπέ­δωση και κατεδάφιση του Αρχαίου κό­σμου ήταν τόσο μανιασμένη και παραληρηματική ώστε εντελώς αλόγιστα απέρ­ρι­πταν και κατέστρεφαν ακόμα και οτι­δήποτε Αρχαίο μπορούσε να τους είναι χρήσιμο. Π. χ: η επιστήμη, τα μαθηματικά, τα βιβλία, τα λουτρά, κλπ. Ο Μέγας Λιβάνιος από ο τέλος του 4ου αιώνα τους είχε προ­τείνει, αντί να καταστρέφουν τα Αρχαία κτήρια να τα αναμορφώσουν κατά τις πα­ρού­σες ανάγκες και να τα χρησιμοποιούν. Αλλά ούτε και αυτή τη λογική πρόταση εισ­ά­κου­σαν! Τί να πει κανείς με την ψυχοπάθειά τους!

Αυ­τές οι πληγές και αγριότητες συνεχιζόταν ακό­μα και επί Κομνη­νών, τον 11ο και 12ο αιώνα, και σε διαφόρους βαθμούς μέχρι και την άλωση της Πόλεως από τους Οθω­μανούς. Τίποτα δεν μπορούσε να τους αλλάξει μυαλά. Παντού και πάντοτε η ίδια στενοκεφαλιά και μανία. Από τα αμέτρητα παραδείγματα αναφέρομε μόνο δύο:

1. Ας μνημονεύομε πότε-ποτέ τους πλείονες των 300 Πε­λοπον­νη­σίους, οι οποίοι κατά την ύστατη στιγμή, 88 χρόνια πριν την άλωση, έφτα­σαν στην Κωνσταντινούπολη ως εθελοντές στρα­τιώτες για να βοηθήσουν στο να απ­ω­θήσουν τους Τούρ­κους απ’ όλη την Βυζαντινή επικράτεια. Εξηγούν τα σχέδια τους στον αυτοκράτο­ρα Ιωάννη Παλαιολόγο. Ο τότε Βιθυνός ραδιούργος πρωθυπουργός Απόκαυκος προσποιείται ότι τους καλοδέχεται και τους φιλοξενεί μέσα σε μια μεγάλη αίθου­σα του αυτοκρατορικού παλατιού. Φαντάστηκε ότι θα δημιουργώταν φασαρία και μέσα σ’ αυτήν θα ήταν ευκαιρία για να αρπάξει ο ίδιος τον θρόνο. Η ορθόδοξος εκκλησία και το πατρι­αρ­χείο τους θεώρησε αιρετικούς ως Ελληνί­ζοντες. Έτσι με κρυφή παρότρυνση του Απόκαυκου τους αφόρισε και διέταξε να τους συλλά­βουν και να τους πνίξουν στον Βόσπορο. Τελικά η αυτοκρατορική φρουρά με τον ίδιο τον Απόκαυκο και οι φα­να­τισμένοι ορθόδοξοι Χριστιανοί της Πόλεως και οι εκκ­λησιαστικοί παράγοντες όρ­μη­σαν εναντίον τους. Αυτοί αμύνθηκαν αλλά αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν εντός του ναού της εκ­κλη­σίας του παλατιού. Εκεί μέ­σα τους έσφαξαν όλους! Στην συμπλοκή φονεύ­τηκε και ο ραδιούργος πρωθυ­πουργός Από­καυκος!

2. Μόλις 13 χρόνια πριν την άλωση η ορθόδοξος εκκλησία και το πατριαρχείο υπέκυψε στους ανθε­νω­τικούς και αθέτησε την κανονική, οικουμενική σύνοδο της Bolognia – Ferrara, η οποία είχε υπογραφεί τόσο από τις αρχές των δυτικών όσο και από τις αρχές των ανα­τολικών. Έτσι εδή­λωσαν ότι προτιμούσαν «καλλίτερα το σαρίκι του Τούρκου παρά την Τιάρα του Πάπα». Εκείνα τα χρόνια πολλοί ήταν αυτοί που πίστευ­αν ότι η «υπέρμαχος στρα­τη­γός» θα έσωζε την Πόλη. Αυτή τη φορά όμως τους εξ­α­πά­τησε! Η άλω­ση επήλ­θε διότι όπως μας εί­παν τελικά: «Ήταν θέλημα Θεού η Πόλη να τουρ­κέ­ψει!». Οπότε τίποτα το παράξενο, διότι ως γνω­στόν το θέλημα του Θεού είναι ισχυρό­τε­ρο από την δύναμη ή την θέληση τής «υπερμά­χου στρατηγού»! Ιδού τα μαύρα χά­λια τους....!

(Δεν θα επεκταθούμε στα αμέτρητα τέτοιου είδους συμβάντα. Π. χ., δεν θα μιλήσομε για το πως βρέθηκαν οι Τούρκοι στη Θεσσαλονίκη για πρώτη φορά, ούτε για την πρώιμη συνθηκολόγηση του Αγίου Όρους μαζί τους, ούτε για τα προνόμια που απήλαυσε ή εκκλησία από τους κατα­κτητές και πόσο καταστροφικά και εις βάρος των υποδούλων τα χρη­σιμοποίησε, κλπ. Να τα βρείτε και να τα μελετήσετε.).

Ο απολογισμός όλων αυτών των πολυετών μοιραίων γε­γονότων, εμμονών και πληγών ήταν: Εκα­τομ­μύρια νε­κρών, ανα­πήρων, βασανισ­θέντων και εκτελεσθέντων, υφ­­αρπαγή ή απόσχιση πολλών περιο­χών από την αυ­το­κρα­τορία, π.χ. η Συρία, η αυ­το­μό­ληση πλη­θυ­σμών προς γειτο­νικούς λαούς, π.χ. στους Άρα­βες, η ερή­μωση και τε­λικά η απώ­λεια της Μικράς Ασίας, η τεμ­πελιά το βόλεμα και η διαφθορά πολλών χι­λιάδων ικανών νέων εντός των μο­να­στη­ρίων με αποτέλε­σμα την ανυπαρξία ικανού στρα­τού και υπηρεσιών, η θρησκοληψία και μοιρολατρία, η καταρρά­κωση της οι­κο­­νο­μίας, η αβάσταχτη φορο­λογία, η κάθε εί­δους δια­φθορά, ο ηθικός ξεπε­σμός, η μηχα­νορ­ρα­φία, οι δο­λο­φο­νίες, οι προδο­σίες, η δημι­ουργία τρομε­ρών διαχρο­νικών μι­σών, ερίδων, διχοστα­σιών μεταξύ αντι­πάλων και αδικηθέντων, κλπ. Όλα αυτά τα συνεχή και μοιραία προβλήματα κατα­ρή­μα­ξαν το κράτος κοινωνικώς, ηθικώς, οικο­νο­μικώς, στρατιωτικώς, απο­δε­κά­τι­σαν τους πληθυσμούς του, εμίκρυναν σταδιακά την έκταση του και τε­λικά επέφεραν την πλήρη καταστροφή και υποταγή του σε αλλόφυλους και αλλό­θρησκους. Αυτές οι ασταμά­τη­τες και αθε­ράπευτες αρρώστιες του Χριστιανικού Βυζαντίου αποτε­λούν ένα τερά­στιο διαχρονικό κε­­φάλαιο κα­ταισχύνης και καταστ­ρο­φής της Βυζαν­τι­νής και Ανατολι­κής Ορθο­δόξου Εκκλησια­στικής Ιστορίας το οποίο έχει συ­στη­μα­τι­κά αποσιω­πηθεί από την Ελληνική κρατική και εκ­κλησιαστική εκπαί­δευση.

Φέρ’ ειπείν, η διαμάχη των Ορθοδόξων με τους Νεστοριανούς κράτησε επί πολλά έτη. Όταν η Συρία χανόταν από το κράτος και έπεφτε στα χέρια των Αράβων (7ος αιών) στην Κωνσταντινούπολη είχαν ακόμα σαν επίμαχο θέμα τους και σφαζόταν γι’ αυτό, το τι θα γίνει με τους Νεσ­το­ρι­ανούς. Και όλα αυτά προς τί; Τί είπε ο Νεστό­ριος; Απλώς εξέφρασε την άποψη ότι ο «Λόγος» εισήλθε εις το κύημα της Εβραι­ο­πούλας παρθένου Μιργιάμ όχι κατά την σύλληψη αλλά κατά την γέννηση και ότι η ανθρώπινη φύση του Ιησού ήταν επέκταση της θεϊκής φύσεως του. Εε... αυτό ήταν αρ­κετό να σφάζονται και να σκοτώνονται επί πολλά έτη και να μην φροντίσουν να δι­α­σώσουν την Συρία! Λοι­πόν βγάλετε τα συμπεράσματά σας για τα χάλια τους, τον φανατισμό τους και τον σεβασμό που είχαν προς την ελευθερία της γνώμης του άλ­λου και προς το δικαίωμα της από­ψε­ώς του!

Η Χρονο­γραφία του Πορ­φυ­ρο­γεννήτου περιγράφει με πολλές φρι­κιαστικές λεπτομέρειες μέ­ρος από τον φρικτό απολογισμό της εικονο­μαχίας και της νίκης των εικονο­λατρών ή της τελικής νίκης της Ορθοδοξίας όπως την αποκαλούν οι ορθόδοξοι Χριστιανοί. Δια­βάστε την να δείτε τι εστί φρί­κη, φόνος και σφαγή! Εκεί θα δείτε και θα καταλάβετε καλά το πως οι Χριστιανοί αγαπούσαν τον πλησίον τους και πως συγ­χωρούσαν τους εχθρούς των! Εκεί θα δείτε πώς μπουλούκια μανιακών μονα­χών εκ­βί­αζαν αυτοκράτορες και αυτοκράτειρες. Αξίζει να κάνε­τε το κόπο να μελε­τή­σετε τα φρικτά και κατα­στροφικά αυτά γεγονότα! Επ’ αυτών μελετήσετε και Τό έπος τής Ει­κονομαχίας, ΚωνσταντίνουΠαπα­ρηγοπούλου, Εκδόσεις Ωκεανίδα ΑΕ, 2005.

Αργότερα κατά τον 11ον και 12ον αιώνα, ενώ οι Σελτζούκοι Τούρκοι προέ­λαυ­ναν προς δυσμάς οι Κομνηνοί αυτοκράτορες αντί να δούνε τι να κάνουν για να τους εμποδίσουν και να οργανώσουν την άμυνα του κράτους, ησχολούντο με την κατασπατάληση τού αψύχου και εμψύχου υλικού με το να χτίζουν νέα μοναστήρια ή να ανακαινίζουν παλαιά. Για να αφανίσουν τους ελ­ληνίζοντες πληθυσμούς της Αττικής, Βοιωτίας, Κο­ρινθίας και Αργολίδος έφεραν εκεί πληθυσμούς από την περιοχή της Ιλ­λυρίας (Αλβα­νίας). Έφεραν επίσης Καταλανούς στρα­τιώτες για να κατασφαξουν τους ελληνίζοντες πληθυσμούς τών περιοχών αυτών. Ευτυχώς που οι ελληνίζοντες κάτοι­κοι ήλθαν σε συνεννόηση με του Καταλανούς και απεσοβήθη το κακό. Τέ­τοια ήταν τα χάλια των Κομνηνών τις συνέπειες των οποί­ων πληρώνομε ακόμα και σήμερα.

Ο αναγνώστης χρει­ά­ζε­ται να με­λε­τήσει μερικά επαρκή συγγράμ­ματα της αντικειμενικής Ελληνικής και δι­εθνούς έρευ­νας για να μά­θει και να καταλάβει επί τέλους αυτό το ιδιαζόντως ει­δε­χθές κεφάλαιο της Ιστορίας, το οποίο ευρίσκεται πέραν του σκοπού του παρόντος άρ­θρου. Ας μάθει επί τέλους ο καθένας μας τα έργα και τις ημέρες πολλών «αγίων ανδρών» της Ορθο­δό­ξου Εκκλησίας από Πατριαρχών μέχρι μο­ναχών και καλογήρων. Ας μάθομε τα έργα και τις ημέρες του Αγίου Πορφυρίου στη Γάζα, των Αγίων Εβραιο­χρι­στι­ανών Τύχωνος και Επιφανείου στην Κύ­προ, του Αρμενίου Νίκωνος του «Με­τα­νο­είτε» στην Πελοπόννησο, του αγροίκου Καππαδόκη Αγίου Μελετίου στην Αττικο-Βοιωτία, του καλό­γερου Οσίου Χριστοδούλου στα νη­σιά του Νοτίου Αιγαίου, κ. ά. Βρείτε τα όλα μαζί με αναρίθμητα άλλα που δεν παρα­θέσαμε εδώ και με­λε­τεί­στε τα. Ακόμα ας μάθομε τι ζη­τού­σαν οι Καταλανοί εν τή Ανα­το­λή και δια­τί. Ας μας απαντήσουν οι Χριστιανοί ειδή­μο­νες σαφώς και άνευ περι­τρο­πών τί ζητού­σαν οι Κα­ταλανοί εν τή Ανατολή την επο­χή των Κομνηνών! (Περί τού­του υπάρχει το βιβλίο του Επαμ. Ι. Σταματιάδου, Οι Κα­ταλανοί εν τή Ανατολή, Βιβλι­οθήκη Ιστορι­κών Με­λετών 32, 1869. ).

Ιωάννης Νεοκλής Φιλάδελφος Μ. Ρούσσος
Δρ. Καθηγητής Μαθηματικών
Ερευνητής βιβλικών και χριστιανικών ζητημάτων.

http://www.e-telescope.gr/

(Συνεχίζεται…)