Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: ΕΥΛΟΓΙΑ Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ

Όπως ανέφερε στον «Φ» ο κ. Μπαμπινιώτης, η κυπριακή διάλεκτος είναι ευλογία για τον ομιλητή της.

Ο κ. Μπαμπινιώτης επισκέφθηκε την Κύπρο με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας, όπου και μίλησε για την αξία και προσφορά της γλώσσας στη σκέψη στην αίθουσα ΠΑΛΛΑΣ. Επιπρόσθετα συναντήθηκε με λειτουργούς του Υπουργείου Παιδείας και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Πραγματοποίησε μια συνάντηση - διάλογο με νέους, υπό το συντονισμό του Οργανισμού Νεολαίας Κύπρου και του Πανεπιστήμιου Frederick, ενώ επισκέφθηκε και σχολεία, μιλώντας με μαθητές και εκπαιδευτικούς.

«Η θέση μου είναι – και την είπα πολλές φορές- ότι οι άνθρωποι εδώ στην Κύπρο διαθέτουν δύο μεγάλα εθνικά κεφάλαια, δύο προνόμια. Την κοινή γλώσσα και τη διάλεκτο. Μια κοινή γλώσσα καλλιεργημένη, που είναι η ελληνική και μια διάλεκτο της ελληνικής που είναι πλούσια, την κυπριακή. Δεν βρίσκονται αυτές οι δύο μορφές της ελληνικής σε αντιπαράθεση και σύγκρουση, αλλά έχουν μια συμπληρωματική σχέση μεταξύ τους», υπογράμμισε ο κ. Μπαμπινιώτης. Μάλιστα, αναφερόμενος στο σχολείο σημείωσε πως ο εκπαιδευτικός μπορεί κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας «να χρησιμοποιεί στοιχεία της διαλέκτου όταν διδάσκει την ελληνική και τανάπαλιν, μιλώντας τη διάλεκτο να χρησιμοποιεί στοιχεία της κοινής. Άρα μία συμπόρευση, μια σύνθεσης και όχι μια σύγκρουση αυτών των προνομίων, που είναι μια ευλογία για τον ομιλητή της κυπριακής».

Μετέφερε επιπλέον από τις επισκέψεις του στα σχολεία, ότι τόσο τα παιδιά όσο και οι δάσκαλοι, αντιμετώπιζαν τη συνύπαρξη αυτών των δύο μορφών ως μια πρόσθετη δυσκολία. «Ο δάσκαλος στην τάξη, πρέπει να χρησιμοποιεί την κοινή, ώστε να αποτελεί ένα πρότυπο, ως άκουσμα, για το παιδί. Δεν μπορεί να τη μάθει μόνο από την τηλεόραση. Τη γλώσσα πρέπει να τη μάθει και στο σχολείο». Όπως εξήγησε, μπορεί να παίρνει στοιχεία της διαλέκτου για να αναδεικνύει δημιουργικά τη συγκεκριμένη σχέση, χωρίς να σημαίνει ότι η μια μορφή γλώσσας είναι καλή, ενώ η άλλη όχι. «Αυτό το πάντρεμα πρέπει να γίνεται. Είναι προνόμιο», επανέλαβε.

Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο οικογενειακό περιβάλλον, όπου τόνισε πως οι γονείς θα πρέπει να χρησιμοποιούν και την κοινή όταν μιλάνε και τη διάλεκτο, που είναι πιο συναισθηματική, πιο βιωματική, νομιμοποιώντας και τις δύο. Να φαίνεται ότι είναι δύο μορφές που έχουν συμπληρωματικότητα στη χρήση τους. Δεν υπάρχει καλό και κακό, σωστό και λάθος. Το λάθος θα ήταν αν κάποιος (γονέας – εκπαιδευτικός) διορθώνει το παιδί του επειδή χρησιμοποιεί ένα διαλεκτικό τύπο.

http://www.philenews.com