ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ

Οι μύθοι είναι αλληγορίες. Οι αλληγορίες είναι ιστορίες για μυημένους. Το σημαντικό είναι ότι γεννούν μέσα μας ερωτήματα.
Αυτό είναι το σημαντικό.
Να γεννηθούν ερωτήματα.
Αν είμαστε τυχεροί στη ζωή μας, αν είμαστε άξιοι, θα τα απαντήσουμε.

Κάθε σύμβολο στους μύθους, είναι ένα κλειδί. Αν πάρουμε το κλειδί αυτό και το βάλουμε σε έναν μύθο, αν ανοίξει σημαίνει ότι ο μύθος είναι συμβατός με το κλειδί και έχει σημασία.

Αναφέρει ο Παυσανίας, πως όταν ο Ηρακλής ακούμπησε το ρόπαλό του στον βωμό του Ερμού, εκείνο άνθησε. Έβγαλε κλαδιά και λουλούδια. Τι θέλει να μας πει αυτό;
Το ρόπαλο που συμβολίζει την Φιλοσοφία, δεν είναι κάτι νεκρό. Μπορεί να είναι κάτι ξερό, αλλά όταν το ακουμπήσει κάποιος στο βωμό του Ερμού που είναι ο Λόγος, με κάθε τρόπο, αυτό ξανά ανθίζει, αναζωογονείται.

Το θέμα μας δηλαδή είναι ότι εμείς δεν χρησιμοποιούμε σωστά τα πράγματα.

Η ενασχόληση με τον μύθους, είναι το πρώτο βήμα προς την Φιλοσοφία. Η αναζήτηση βαθύτερου νοήματος κάτω από την επιφάνεια του μύθου και εν τέλει κάτω από την επιφάνεια του εαυτού μας.
Γιατί αυτοί οι μύθοι, μιλούν για μας. Εμείς είμαστε το αντικείμενο του μύθου. Πρέπει να το θεωρήσουμε ότι μιλούν για μας, γιατί τότε θα μας αποκαλυφθεί η αλήθεια. Είναι μια πορεία προς το μέσα, είναι μια πορεία προς το ΓΝΩΘΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ.

Ετεή δε ουδέν ίδμεν Εν βυθώ η αλήθεια. Στην πραγματικότητα δε γνωρίζουμε τίποτα, η αλήθεια είναι στο βυθό, μας λέει ο Δημόκριτος.
Σοφία είναι η Σαφία. Αποσαφηνίζει τα πράγματα, δεν μας μπερδεύει. Όταν δεν μας αποσαφηνίζει, τότε έχουμε ασάφεια.
Ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος ο Ασκληπιός ο Τραλλιανός,+6ος αι. στο Υπόμνημα στα αριστοτελικά Μετά τα Φυσικά Α-Ζ, μας λέει:
Η δε σοφία εστί, η έχουσα τας αρχάς των αποδείξεων. Τις αιτίες λοιπόν, τις αφετηρίες, αυτών που αποδεικνύονται. Σοφία είναι μία δύναμη της ψυχής η οποία δύναται να γνωρίζει, αυτά που είναι άγνωστα για τους πολλούς. Γιατί οι πολλοί είναι ασθενείς. Άνευ σθένους. Τους λείπει το σθένος, η ψυχική εκείνη δύναμη που απαιτείται για την κατανόηση.

Είναι δύναμις της ψυχής λοιπόν η αγάπη για την σοφία.
Πως φτάνουμε στην σοφία;
Από την εμπειρία έρχεται κανείς στην τέχνη. Και μετά στην φρόνηση, στην επιστήμη και στην σοφία.
Πέντε είναι τα στάδια λοιπόν. Εμπειρία, τέχνη, φρόνηση, επιστήμη και σοφία.

Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από την ομιλία της συγγραφέως ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΛΙΑΤΣΑ στην παρουσίαση του βιβλίου, «Οι Επτά πρόγονοι της Φιλοσοφίας» του ΑΣΤΕΡΙΟΥ ΧΟΪΛΟΥ, που όπως τόνισε η κυρία Δήμητρα Λιάτσα, η συμβολή του βιβλίου αυτού, είναι πολύ σημαντική, στο ζήτημα της Επανελληνίσεως. Δηλαδή της αναζήτησης της ταυτότητος και των ριζών μας.