Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι μοναδική και βιώνεται εντελώς ξεχωριστά από οποιαδήποτε άλλη. Κανένας άλλος δεν μπορεί να ζήσει τη ζωή σου, να νιώσει αυτό που νιώθεις, να μπει στο πετσί σου και να βιώσει τον κόσμο σαν κι εσένα. Είναι αυτονόητο, λοιπόν, ότι εσύ και μόνο πρέπει να αποφασίζεις πως θα λειτουργείς και η λειτουργία αυτή πρέπει να σου χαρίζει τη χαρά και την ικανοποίηση της αυτόνομης κίνησής σου και όχι τον πόνο και την ταπείνωση του θύματος.
Κάθε φορά που ο έλεγχος της ζωής σου δε βρίσκεται στα χέρια σου, είσαι θύμα. Αν δεν κινείς εσύ τα νήματά σου, τότε κατευθύνεσαι από κάποιον ή από κάτι. Τα θύματα είναι πρώτα απ’ όλα άνθρωποι που ζουν τη ζωή τους όπως το υπαγορεύουν οι άλλοι. Βρίσκονται να κάνουν πράγματα που δεν τους αρέσουν ή ωθούνται σε δραστηριότητες που απαιτούν περιττές προσωπικές θυσίες, πράγμα που γεννάει την κρυφή τους αγανάκτηση. Τα θύματα λειτουργούν σχεδόν πάντα από μια θέση αδυναμίας. Αφήνουν τους άλλους να τους διατάζουν και να τους καταπιέζουν, γιατί συχνά αισθάνονται πως δεν είναι αρκετά «έξυπνοι» ή αρκετά «δυνατοί» για ν’ αναλάβουν τη ζωή τους. Σπάνια θα γίνεις θύμα, αν δεν είσαι διατεθειμένος να το επιτρέψεις.
Η δύναμη της ζωής πηγάζει από την ευχαρίστηση που υπάρχει στο να αναπτύσσεται κανείς.
Η λέξη-κλειδί είναι: ΑΥΤΟ-ΒΕΛΤΙΩΣΗ.
Η αυτοβελτίωση είναι ένας εφικτός στόχος που όλοι μπορούν να πραγματοποιήσουν, αρκεί να χρησιμοποιήσουν όλο το δυναμικό του νου, της ψυχής και του σώματος τους. Ενεργοποιώντας δηλαδή τη θετική σκέψη στη ζωή τους, την ευτυχία και τα καθαρά συναισθήματα αλλά και την άμεση και υγιή δράση, τότε καθετί είναι πραγματοποιήσιμο. Κι έτσι, ο κόσμος μας εσωτερικά και εξωτερικά μπορεί να γίνει πιο ισορροπημένος, πιο αληθινός και πιο όμορφος.
Ο φόβος είναι ο πρώτος από τους εχθρούς στον δρόμο της αυτοβελτίωσης, αυτό το ξέρουμε, αλλά πρέπει να πειραματιστούμε με αυτό. Αυτοβελτίωση δεν είναι να γεμίσουμε το κεφάλι μας με ιδέες που ποτέ δε θα εφαρμοστούν από φόβο, δειλία ή βόλεμα (που είναι μια άλλη μορφή του φόβου και της δειλίας). Αυτοβελτίωση είναι να μάθουμε να ζούμε και να εξελισσόμαστε, να νιώθουμε σταθεροί και σίγουροι. Είναι φανερό ότι, για να φτάσουμε στη σοφία, θα πρέπει να διασχίσουμε πολλούς άγνωστους δρόμους και να βιώσουμε πολλές και διαφορετικές εμπειρίες. Το να μένουμε πίσω από φόβο και να νομίζουμε ότι θα τα αποφύγουμε όλα αυτά, έχει απλώς σαν αποτέλεσμα να αναβάλλουμε το αναπόφευκτο νόημα της ζωής. Κι ακόμα χειρότερα, ίσως να ζήσουμε ό,τι μας υπολείπεται στο μέλλον με τη συνεχόμενη σκιά του φόβου για όσα θα μπορούσαμε να κάνουμε, αλλά δεν κάναμε, επειδή περιμέναμε τον εσωτερικό ήρωα, του οποίου η γέννηση απέτυχε μες στην άνεση και τη μετριότητα της ζωής μας.
Ο Αρχαίος φιλόσοφος Επίκτητος έγραψε στο Εγχειρίδιο του για την ελευθερία: «Κανένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος, αν δεν είναι κύριος του εαυτού του».
Δημοσίευσα το παρόν άρθρο στο πρoσωποβιβλίο (facebook)καί χαρακτηρίστικε προσβλητικό της κοινότητας (το σχόλιο τους).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΡΡΩΣΘΕ ΑΕΙ
Δυστυχώς εδώ και λίγες μέρες, δεν μπορεί να κοινοποιηθεί τίποτα από το ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ στο φβ. Έκανα τις απαραίτητες ενέργειες. Ελπίζω να μην είναι μόνιμο. Προφανώς ενόχλησαν οι αναρτήσεις μου και δέχθηκα αναφορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά και Καλή Χρονιά με Υγεία!!!
Μέσα στο σκοτάδι γεννιέται το ΑΝΕΣΠΕΡΟ ΦΩΣ.Υπάρχει θέληση να μείνουν οι άνθρωποι όχλος /μοιρολάτρες όχι πολίτες / οπλίτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΔΑΙΜΟΝΟΝ ΗΛΙΑΚΟΝ ΕΤΟΣ