Tου Γιώργου Ελιά απο Λήμνο
Στην Αρχαιότητα η τιμή στους νεκρούς, ήταν σημαντικότατη παράδοση μέσα στη ζωή, και οι εκδηλώσεις για το θέμα ήταν πάρα πολλές κατά τη χρονική διάρκεια του έτους. Ενα σπουδαίο έθιμο ήταν τα Νεκύσια η αλλίως Γενέσια, η ημέρα των νεκρών, τήν 5η Βοηδρομιώνος [ιερή για τις θεές Ευμενίδες η Ερινύες] στην τελευταία σελήνη πρίν την φθινοπωρινή ισημερία στο τέλος του καλοκαιριού.
Πήγαιναν όλοι στά νεκροταφεία και έκαναν τις προσφορες στους νεκρούς και στους καταχθονίους θεούς. Κερνούσαν επίσης γλυκά και καρπούς. Το βράδυ αργά ακολουθούσε το νεκρόδειπνο, προς τιμήν τών ψυχών. Φαγητά των νεκρόδειπνων, ηταν η Πανσπερμία δηλαδή ο Κολυβόζουμος, τα Μακαρόνια, το φαγητό των Μακάρων νεκρών και η Ψαρόσουπα, καθώς τα ψάρια είναι ιερά της μεγάλης καταχθονίας θεάς Εκατης. Νεκρόδειπνο επίσης γινόταν καί τήν τελευταία μέρα τών Ανθεστηρίων, αρχές τού χρόνου.
Σήμερα η απόλυξη τους είναι τα ψυχοσάββατα, δυο φορές το χρόνο, όχι όμως την σωστή σελήνη και χρονική στιγμή.
Οι Πόντιοι διατηρούν ακόμη τα “Ταφικά” την άνοιξη και στην Ίμβρο υπάρχει η νεκρόδειπνος επίσκεψη μετά τον δεκαπεντάυγουστο, όπου ανταλλάσουν γλυκά στο νεκροταφείο. Στην άλλη πλευρά του πλανήτη, στο Μεξικό,που ο πληθυσμός είναι Αζτέκοι, με τις προκατακλυσμιαίες σχέσεις τους με τους Έλληνες, διατηρούν το έθιμο της ημέρας των νεκρών, το “Dia de Los Muertos” τον Νοέμβριο μήνα, με τον κόσμο να πηγαίνει στα νεκροταφεία, την ημέρα εκείνη και να κάνει τις προσφορές του στους νεκρούς, βαμμένοι στα χρώματα του ανθρώπινουσκελετού, και αποτελεί τήν σημαντικότερη ημέρα της πανάρχαιας παράδοσης του λαού τους.
Πηγή: http://www.albedo14.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με χαρακτηρισμούς, με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο, με γλωσσοδιαστροφικά «γκρίκλις» και με ειρωνικό και αλαζονικό ύφος,
ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.