Ατλαντίς. Μυθική ήπειρος, που τοποθετείται δυτικά του γνωστού στην αρχαιότητα κόσμου. Ο Πλάτων, στους διαλόγους του Κριτίαν και Τίμαιον, κάνει πρώτος λόγο για την ήπειρο αυτή. Στον Τίμαιον, ένα πρόσωπο του διαλόγου, ο Κριτίας αναφέρει διήγηση του 90χρονου παππού του, που είχε ακούσει από τον Σόλωνα όταν γύρισε απ' την Αίγυπτο.
Σοφοί Αιγύπτιοι ιερείς είπαν στον Σόλωνα ότι πριν από 9000 χρόνια, οι Αθηναίοι απέκρουσαν επιδρομή των Ατλάντων, που είχαν εξορμήσει από ένα μεγάλο νησί, έξω απ' τις Ηράκλειες Στήλες (Γιβραλτάρ), την Ατλαντίδα. Το νησί αυτό βυθίστηκε από ισχυρό σεισμό, που τον ακολούθησε κατακλυσμός.
Στον Κριτία, ο Πλάτων διηγείται πως όταν οι θεοί μοίρασαν ανάμεσα τους τη γη, έλαχε στον Ποσειδώνα η Ατλαντίς, μια εύφορη χώρα όπου ζούσε ο Ευήνωρ με την σύζυγο του Λευκίππη και την κόρη τους Κλειτώ. Ο Ποσειδών αγάπησε την Κλειτώ, απέκτησε απ' αυτήν πέντε ζεύγη διδύμων γιών, και τον πρωτότοκο, τον Ατλάντα, τον έκανε βασιλιά της χώρας. Ο δεύτερος απ' το πρώτο ζεύγος ονομάσθηκε Γάδειρος, οι δίδυμοι του δεύτερου ζεύγους ονομάσθηκαν Αμφήρης και Ευδαίμων, του τρίτου ζεύγους Μνησεύς και Αυτόχθων, του τέταρτου Ελάσιππος και Μήστωρ και του πέμπτου Αζάης και Διαπρεπής.
Όλοι αυτοί μοιράστηκαν τη διοίκηση της χώρας, (Ατλαντίς) που έγινε βαθμιαία πολύ ισχυρή και πλούσια.
Όλοι αυτοί μοιράστηκαν τη διοίκηση της χώρας, (Ατλαντίς) που έγινε βαθμιαία πολύ ισχυρή και πλούσια.
Ο Πλάτων περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια την οργάνωση της και τα έργα που κατασκεύασαν οι άρχοντες της. Όταν όμως οι κάτοικοι της άρχισαν ν' αποκτούν όνομα κέρδη και να είναι άδικοι και πλεονέκτες, ο Ζεύς αποφάσισε να τους τιμωρήσει. Κάλεσε σε συμβούλιο όλους τους θεούς... Αλλά στο σημείο αυτό διακόπτεται απότομα το απόσπασμα του Κριτίου για την Ατλαντίδα, και δεν γίνεται γνωστή η συνέχεια.
Ο Πρόκλος (410 - 485), Έλλην φιλόσοφος, ο οποίος θεωρείται ως ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της αθηναϊκής σχολής του νεοπλατωνισμού, μαθήτευσε στο πλευρό του αριστοτελικού Ολυμπιοδώρου στην Αλεξάνδρεια και στον Πλούταρχο (δεν πρόκειται για τον γνωστό Πλούταρχο, τον αρχιερέα των Δελφών) και Συριανό στην Αθήνα. Ο Πρόκλος έγραψε σχόλια για πολλά πλατωνικά έργα, όπως στον Παρμενίδη, Τίμαιο, Αλκιβιάδη, Κρατύλο κ.α.
Ο Πρόκλος λοιπόν, εδίδαξε εκτός των άλλων, πως δυτικά της Ευρώπης υπήρχαν μερικά νησιά, όπου οι κάτοικοι διατηρούσαν ακόμη την ανάμνηση μιας μεγαλυτέρας νήσου η οποία κυριαρχούσε κάποτε επάνω τους, αλλά έπειτα από μεγάλους σεισμούς η θάλασσα την κατάπιε.
Ο Θεόπομπος (-4ο αιώνα) περιγράφει μία μεγάλη εξωτερική ήπειρο την οποία κατοικούσαν πολλές φυλές πολεμοχαρείς, μία από τις οποίες είχε προσπαθήσει να κατακτήσει τον πολιτισμένο κόσμο, αυτόν που βρισκόταν εντός των Ηράκλειων Στηλών.
Ο Τιμαγένης (ένας άλλος Έλλην ο οποίος έζησε τον -1ο αιώνα) αναφέρει ότι αρκετοί Γαλάτες έλεγαν πως κάποτε είχαν υποστεί την εισβολή ενός πολεμοχαρούς λαού από μία νήσο που κατεποντίσθη, (Ατλαντίδα) και ότι μερικοί Γαλάτες ισχυρίσθηκαν πως οι ρίζες των κρατούσαν από την χαμένοι εκείνη νήσο.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (-1ο αιώνα) παραθέτει την ιστορία των Ατλάντων με αρκετές λεπτομέρειες. Συγκεκριμένως, αναφέρει για έναν πόλεμο με Αμαζόνες και για έναν άλλο λαό ο οποίος ήταν γνωστός ως Ατλάντιος. Οι Αμαζόνες, λέει ο Διόδωρος, ήλθαν από ένα νησί της Τριτωνίδος που ονομαζόταν Εσπερία (Εσπερία ονομαζόταν ολόκληρη η αμερικανική ήπειρος), πλησίον του ωκεανού που περιβάλλει την γη και το βουνό εκείνο που οι Έλληνες ονομάζουν Άτλαντα. Η νήσος Τριτωνίς εξαφανίσθηκε εξαιτίας ενός ισχυρού σεισμού.
Ο Τερτυλλιανός ο Ρωμαίος (160-240), αναφερόμενος στην χαμένη ήπειρο, αφηγείται λεπτομερώς περί των μεταμορφώσεων της γης, και σημειώνει ότι και στην εποχή του ακόμη "η γη υπόκειται σε τοπικές αλλαγές". Παρακάτω, αναφέρει για την μεγάλη νήσο του Ατλαντικού η οποία ήταν μεγάλη όσο η Λιβύη και η Ασία (εννοεί την Βόρεια Αφρική και την Μικρά Ασία).
Ο Κράντωρ (-4ος αιώνας) οπαδός του Πλάτωνος, επισκέφθηκε την Αίγυπτο και είδε τις κολώνες στις οποίες είχε διατηρηθεί χαραγμένη η ιστορία την οποία περιγράφει ο Πλάτων.
Οπότε η Ατλαντίδα του Πλάτωνος υπήρξε και άρα δεν είναι μύθος (με την σημερινή έννοια) αλλά πανάρχαια ιστορία!
Οπότε η Ατλαντίδα του Πλάτωνος υπήρξε και άρα δεν είναι μύθος (με την σημερινή έννοια) αλλά πανάρχαια ιστορία!
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΧΟΪΛΟΥΣ
Συγγραφέας των βιβλίων ΟΤΑΝ Ο ΜΥΘΟΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ - ΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ και ΟΙ ΕΠΤΑ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, Εκδόσεις: ΕΡΩΔΙΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με χαρακτηρισμούς, με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο, με γλωσσοδιαστροφικά «γκρίκλις» και με ειρωνικό και αλαζονικό ύφος,
ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.