Ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος Πυθαγόρας ο Σάμιος από πρόσφατες μελέτες έχει γραφτεί ότι μπήκε στο ιερό σπήλαιο του όρους Ίδη στον Ψηλορείτη, όπου σύμφωνα με την Ιερή Ελληνική Παράδοση ο Κρητογενής Ζευς κρύφτηκε με τη μητέρα του Ρέα, και οι Κουρήτες με το χορό τους (ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ) και κρούωντας τις ασπίδες τους δεν άφηναν να ακουστεί το κλάμα του βρέφους.
Εκεί ο Πυθαγόρας σκεπάστηκε με μαύρο δέρμα προβάτου κι έμεινε στην απομόνωση 30 μέρες περίπου (πολύ παλαιότερα στη Μινωϊκή περίοδο έκανε το ίδιο και ο βασιλιάς της Κρήτης Μίνωας για να πάρει τη φώτιση και οδηγίες διακυβέρνησης) πάνω στη λιτανευτική κλίνη που γίνονταν στην Κρήτη κάθε χρόνο για το Δία, κι εκεί πήρε περισσότερη φώτιση.
Τ' αρχαία χρόνια ένας σοφός εγύρευγε τη γνώση κι ένας Θεός εμέλλετο να του τη φανερώσει. λέει του ο Δίας "Πήγαινε σοφέ οθέν τη Νίδα εκειά που τήνε γλύτωσα του Κρόνου την παγίδα κι ακόμη ο απόηχος των Κουρητών γροικάται κι από γενιά σ' άλλη γενιά πάντοτε θα διηγάται μέσα στην ιερή σπηλιά να μπεις να κατοικήσεις".
Κι ο Πυθαγόρας που γροικά τα λόγια του Θεού ντου τρομάζει κι άλλη αναβολή δε βάνει μπλιό στο νου ντου και λέει του "Κρητογενή Δία μου και πατέρα ήρθ' ο καιρός να ιδώ το φως και μια καινούρια μέρα
κι ώσαν το Μίνωα κι εγώ να βγω απ' την άβυσσό μου στου Ψηλορείτη τσι πλαγιές να βρω το ριζικό μου". Κι όντε στη Νίδα επάτησε στον ξακουσμένο τόπο στσι Κρήτες πιλογήθηκε με γνώση και με τρόπο
"Μες στο σκοτάδι τσ' άγνοιας κανείς δε συλλογιέται πως μόνο μια αγνή καρδιά μπορεί κι αναγεννιέται κι ήρθε η στιγμή που πέθυμω να θάψω το Εγώ μου ίσως και βρω στο θάνατο τον άλλο εαυτό μου".
Σχόλια με χαρακτηρισμούς, με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο, με γλωσσοδιαστροφικά «γκρίκλις» και με ειρωνικό και αλαζονικό ύφος, ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.
Ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος Πυθαγόρας ο Σάμιος από πρόσφατες μελέτες έχει γραφτεί ότι μπήκε στο ιερό σπήλαιο του όρους Ίδη στον Ψηλορείτη, όπου σύμφωνα με την Ιερή Ελληνική Παράδοση ο Κρητογενής Ζευς κρύφτηκε με τη μητέρα του Ρέα, και οι Κουρήτες με το χορό τους (ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ) και κρούωντας τις ασπίδες τους δεν άφηναν να ακουστεί το κλάμα του βρέφους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί ο Πυθαγόρας σκεπάστηκε με μαύρο δέρμα προβάτου κι έμεινε στην απομόνωση 30 μέρες περίπου (πολύ παλαιότερα στη Μινωϊκή περίοδο έκανε το ίδιο και ο βασιλιάς της Κρήτης Μίνωας για να πάρει τη φώτιση και οδηγίες διακυβέρνησης) πάνω στη λιτανευτική κλίνη που γίνονταν στην Κρήτη κάθε χρόνο για το Δία, κι εκεί πήρε περισσότερη φώτιση.
Τ' αρχαία χρόνια ένας σοφός εγύρευγε τη γνώση
κι ένας Θεός εμέλλετο να του τη φανερώσει.
λέει του ο Δίας "Πήγαινε σοφέ οθέν τη Νίδα
εκειά που τήνε γλύτωσα του Κρόνου την παγίδα
κι ακόμη ο απόηχος των Κουρητών γροικάται
κι από γενιά σ' άλλη γενιά πάντοτε θα διηγάται
μέσα στην ιερή σπηλιά να μπεις να κατοικήσεις".
Κι ο Πυθαγόρας που γροικά τα λόγια του Θεού ντου
τρομάζει κι άλλη αναβολή δε βάνει μπλιό στο νου ντου
και λέει του "Κρητογενή Δία μου και πατέρα
ήρθ' ο καιρός να ιδώ το φως και μια καινούρια μέρα
κι ώσαν το Μίνωα κι εγώ να βγω απ' την άβυσσό μου
στου Ψηλορείτη τσι πλαγιές να βρω το ριζικό μου".
Κι όντε στη Νίδα επάτησε στον ξακουσμένο τόπο
στσι Κρήτες πιλογήθηκε με γνώση και με τρόπο
"Μες στο σκοτάδι τσ' άγνοιας κανείς δε συλλογιέται
πως μόνο μια αγνή καρδιά μπορεί κι αναγεννιέται
κι ήρθε η στιγμή που πέθυμω να θάψω το Εγώ μου
ίσως και βρω στο θάνατο τον άλλο εαυτό μου".