Ο Εμπεδοκλής υποστηρίζει ότι:
«Το πυρ και το ύδωρ και η γη και ο αήρ πεθαίνουν και αναγεννώνται. Διότι, όταν πεθάνουν αυτά που έγιναν από το Νείκος, τα παραλαμβάνει μετά η Φιλία, η οποία τα προσάγει [προσκομίζει], τα προσθέτει και τα συνενώνει στην συμπαντική ουσία, για να διατηρήται το σύμπαν ενιαίο. Κι αυτό, επειδή η Φιλία έχει την τάση να διατηρεί δια παντός τον κόσμο μονότροπο [που γίνεται, υπάρχει ή ενεργεί κατά ένα μόνο τρόπο] και μονοειδή [ομοιόμορφο, απλό]. Όταν η Φιλία από τα πολλά ποιήσει [κατασκευάσει] το ένα και τα σπασμένα κομμάτια τα προσοικοδομεί [χτίζει επί πλέον] στο ενιαίο, πάλι το Νείκος από του ενός αποσπά και ποιεί τα πολλά, τουτέστιν [δηλαδή] το πυρ, το ύδωρ, την γη και τον αέρα καθώς και τα εκ τούτων γεννώμενα και φυτά και όσα μέρη του κόσμου κατανοούμε.»
«Το πυρ και το ύδωρ και η γη και ο αήρ πεθαίνουν και αναγεννώνται. Διότι, όταν πεθάνουν αυτά που έγιναν από το Νείκος, τα παραλαμβάνει μετά η Φιλία, η οποία τα προσάγει [προσκομίζει], τα προσθέτει και τα συνενώνει στην συμπαντική ουσία, για να διατηρήται το σύμπαν ενιαίο. Κι αυτό, επειδή η Φιλία έχει την τάση να διατηρεί δια παντός τον κόσμο μονότροπο [που γίνεται, υπάρχει ή ενεργεί κατά ένα μόνο τρόπο] και μονοειδή [ομοιόμορφο, απλό]. Όταν η Φιλία από τα πολλά ποιήσει [κατασκευάσει] το ένα και τα σπασμένα κομμάτια τα προσοικοδομεί [χτίζει επί πλέον] στο ενιαίο, πάλι το Νείκος από του ενός αποσπά και ποιεί τα πολλά, τουτέστιν [δηλαδή] το πυρ, το ύδωρ, την γη και τον αέρα καθώς και τα εκ τούτων γεννώμενα και φυτά και όσα μέρη του κόσμου κατανοούμε.»
Όλα αυτά στα μάτια των αδαών [αμαθών] του Μεσαίωνα φάνταζαν αστειότητες και παιδιάστικες μυθοπλασίες των ευφάνταστων Ελλήνων.
Ο Ακραγαντίνος σοφός είχε απόλυτο δίκαιο, όταν επέμενε στη μεταβολή των χημικών στοιχείων από το ένα στο άλλο. Είχε δίκαιο ακόμα, ότι όλες οι μορφές της ύλης αποτελούν παραλλαγές αυτών των μεταλλαγών.
Όπως επίσης είχε δίκαιο για την ύπαρξη των δύο βασικών δυνάμεων του σύμπαντος (βαρύτητα-έλξη και φυγόκεντρος δύναμη). Κι ας λένε όλες οι εγκυκλοπαίδειες, ότι εκείνος που πρώτος θέσπισε [καθιέρωσε] τους νόμους της βαρύτητος είναι ο Νεύτων. Στην πραγματικότητα όμως επίγνωση γι’ αυτές τις δύο αντίθετες δυνάμεις είχαν όλοι οι φυσικοί επιστήμονες της Ελληνικής Αρχαιότητος.
Ο Αναξαγόρας για παράδειγμα όχι μόνο γνωρίζει την δύναμη της βαρύτητας, αλλά επιπλέον γνωρίζει και την φυγόκεντρο δύναμη, την οποία σύμφωνα με τον Πλούταρχο πρώτος εκείνος εισηγήθηκε [επρότεινε].
Διότι, αιτιολογεί ο Αναξαγόρας, αν δεν υπήρχε κατά την τροχιά των πλανητών εκείνη η τάση διαφυγής, τότε η δύναμη της βαρύτητας θα τραβούσε κάθε περιφερόμενο σώμα προς το κέντρο. Τα ουράνια σώματα όμως συνεχίζουν ακάθεκτα την κυκλική τους πορεία περί το κέντρο που τα ελκύει, διότι: «Ελκύονται από την δύναμη (της βαρύτητος) και σφίγγονται από τη δίνη [περιστροφή] και τον τόνο [ένταση, τέντωμα] λόγω της περιφοράς (φυγόκεντρος δύναμη), όπως αυτό συνέβη από την πρώτη στιγμή, όταν συγκρατήθηκαν και δεν έπεσαν προς τα εδώ, τότε που διαχωρίζονταν στο σύμπαν τα ψυχρά και τα βαρέα».
Σήμερα πια όλα είναι πλήρως επιβεβαιωμένα. Το Σύμπαν αυτογεννάται και αυτοκαταστρέφεται από τις δυο αυτές εσωτερικές του βασικές δυνάμεις: την έλξη και την φυγόκεντρο δύναμη. Ή κατά την Αρχαιοελληνική ορολογία, την Φιλότητα και το Νείκος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με χαρακτηρισμούς, με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο, με γλωσσοδιαστροφικά «γκρίκλις» και με ειρωνικό και αλαζονικό ύφος,
ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.