Εσείς οι δυο δεν βρεθήκατε τυχαία κι ας τελειώσατε

Υπάρχουν φορές που το πεπρωμένο μας φέρνει κοντά σε κάποιους ανθρώπους και μετά μας απομακρύνει. Άνθρωποι που όσο ξαφνικά κι αν εμφανίστηκαν στη ζωή μας, το ίδιο ξαφνικά εξαφανίστηκαν· απλά και σιωπηλά, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο. Άνθρωποι που ερωτευτήκαμε και μας πρόδωσαν. Κάποιους άλλους τους προδώσαμε εμείς. Άλλες φορές πάλι, ίσως λιγότερες, το πεπρωμένο δεν διώχνει κάποια πρόσωπα. Τ΄ αφήνει να παραμένουν πλάι μας, είτε κάνοντας τη ζωή μας πιο εύκολη είτε περισσότερο δύσκολη.

Τελικά τα πρόσωπα που συναντάμε είναι τόσο τυχαία; Οι σχέσεις δημιουργούνται καθαρά από συμπτώσεις; Ή μήπως το σύμπαν έχει σχεδιάσει για τον καθένα από εμάς ένα ιδιαίτερο πλάνο και μέσω των προσώπων που συναντάμε, μας στέλνει τα μηνύματά του; Κι αν η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι καταφατική, ποια είναι η αιτία; Το σύμπαν θέλει να μας προκαλεί πόνο και να μας δοκιμάζει; Επιδιώκει να μας αφυπνίσει ώστε να εξελιχτούμε; Ερωτήματα στα οποία κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με ακρίβεια. Ίσως οι καταστάσεις που ο καθένας μας βιώνει μέσα στην κάθε σχέση που δημιουργεί, να κρύβουν αρκετές απαντήσεις.

Καθημερινά συναντάμε πολλούς ανθρώπους. Με κάποιους ταιριάζουμε αμέσως, σαν δυο σταγόνες νερού που ενώνονται σε μια μεγαλύτερη. Ερωτευόμαστε τρελά κι αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατό να νιώθουμε τόσο έντονα συναισθήματα για κάποιον που γνωρίζουμε τόσο λίγο. Δεν βρίσκουμε καν τις λέξεις να περιγράψουμε ό,τι αισθανόμαστε.

Με άλλους πάλι δυσκολευόμαστε, αλλά παρ’ όλ΄ αυτά κάτι μας κάνει να κολλάμε σε 'κείνους. Όσο δυσάρεστες κι αν είναι οι εμπειρίες μας κοντά τους, εμείς δεν κάνουμε βήμα μακριά τους. Κι όταν η σχέση μας δεν έχει το ιδανικό φινάλε και χωρίζουμε, είτε επειδή ήμασταν οι φταίχτες είτε τα θύματα, πονάμε πολύ. Τότε αναρωτιόμαστε «γιατί έπρεπε να μπει στη ζωή μου αυτός ο  άνθρωπος; Γιατί έπρεπε να το ζήσω όλο αυτό;». Ακόμα κι όταν διακόπτουμε τις σχέσεις μας με ανθρώπους που μαζί τους ζήσαμε άσχημες εμπειρίες, δημιουργούμε τις επόμενες σχέσεις μας με ίδια πρότυπα ανθρώπων και παρόμοια μοτίβα συμπεριφορών. Κι έτσι οι ίδιες ιστορίες επαναλαμβάνονται.

Τι λέτε; Το πεπρωμένο κάνει καλά τη δουλειά του; Το σύμπαν μας κοροϊδεύει; Θα σκεφτείτε -και θα ΄χετε και δίκιο- ότι είναι το λιγότερο τρελό να προσπαθούμε να καταλάβουμε τι θέλει το σύμπαν να μας πει, όταν, για παράδειγμα, βιώνουμε τη διαδικασία ενός χωρισμού, πονάμε και το μόνο που θέλουμε είναι να βρίσουμε και να κλάψουμε.  Σε 'κείνη τη φάση της ζωής μας δεν μπορούμε ν΄ αντιληφθούμε ότι τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Κι ενώ η φράση αυτή ακούγεται κάπως κλισέ, μέσα της κρύβονται αρκετές αλήθειες.

Το σύμπαν, η μοίρα, το πεπρωμένο ή όπως αλλιώς επιθυμεί ο καθένας από μας να το ονομάζει, στέλνει στη ζωή μας, ό,τι εκείνη τη χρονική περίοδο χρειαζόμαστε. Επειδή το σύμπαν ή ό,τι άλλο ανώτερο μπορεί να υπάρχει, δεν έχει συναισθήματα. Δεν ενδιαφέρεται για το αν κάποιος θα πονέσει ή όχι. Το μόνο που επιθυμεί είναι η εξέλιξή μας. Μας προσφέρει εμπειρίες και μαθήματα μέσω άλλων ανθρώπων και καταστάσεων, επιδιώκοντας να μας διδάξει και να μας φέρει πιο κοντά στον προορισμό μας. Μας δείχνει ότι στη ζωή δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα και κανέναν ως δεδομένο. Ότι όλα είναι εφήμερα. Κι ότι καθημερινά πρέπει να δουλεύουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό, επειδή μόνο εκείνος θα ΄ναι πάντοτε μαζί μας.

Αν κάνετε νοερά ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο, θ΄ αντιληφθείτε ότι δεν είστε πλέον οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι. Θα συνειδητοποιήσετε ότι υπήρξαν ή μπορεί ακόμη και να υπάρχουν ιδιαίτεροι λόγοι, για τους οποίους είτε προσελκύετε είτε ερωτεύεστε συγκεκριμένα πρότυπα ανθρώπων. Κυρίως, όμως, θα δείτε ότι όλα όσα έχετε μέχρι σήμερα βιώσει, ευχάριστα και δυσάρεστα, σας έχουν αλλάξει. Ή σας αλλάζουν.

Κάθε πρόσωπο που έρχεται στη ζωή μας είναι μοναδικό. Είτε αυτό μείνει δίπλα μας είτε φύγει, είτε απλώς εξαφανιστεί χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο, κάτι είχε να μας πει και κάτι να μας διδάξει. Δεν πρέπει να κρατάμε κακία, όσο στραβά κι αν έληξε. Μόνο ευγνωμοσύνη κι ένα ευχαριστώ για όλα όσα μας προσέφερε· καλά και δυσάρεστα. Επειδή ο «τυχαίος» αυτός άνθρωπος κι η τυχαία-τυχερή εν τέλει συνάντησή μας, όσο κι αν αυτή διήρκεσε, μας άλλαξε.

Κάποιος, λοιπόν, λόγος υπάρχει για κάθε άνθρωπο που συναντήσαμε στη ζωή μας. Ακόμα κι αν μας έβαλε σε δοκιμασίες, μας χρησιμοποίησε, μας απογοήτευσε, μας πρόδωσε, ή μας έβγαλε τον καλύτερο εαυτό, σίγουρα κάτι μας έμαθε. Αν το σκεφτούμε πιο σοβαρά, ίσως τελικά να συνειδητοποιήσουμε ότι κανένας έρωτας δεν ήταν και τόσο τυχαίος αλλά ούτε κι αποτυχημένος.

Συντάκτης: Ελίζα Κωνσταντινίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου

https://www.pillowfights.gr